Γέρων Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα: Οι χριστιανοί είμαστε πράγματι πολύ τυχεροί που έχουμε την Υπεραγία Θεοτόκο να πρεσβεύει για μας ενώπιον του θρόνου του Θεού.
ΑΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.
Τετάρτη 24 Απριλίου 2024
Παρασκευή 19 Απριλίου 2024
Δευτέρα 8 Απριλίου 2024
ΘΕΙΟ ΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΗ ΒΙΓΛΑ ΤΟΥ ΑΘΩΝΑ
Στην πανώρια αυτή περιοχή της Βίγλας, που έχει πολύ ανοιχτόν ορίζοντα προς όλες τις κατευθύνσεις και βλέπει τα απέραντα γαλανά νερά του Αιγαίου Πελάγου, τον δέκατο τέταρτο αιώνα ήρθε και αρκετά χρόνια εφησύχαζε, ο νηπτικώτατος πατήρ και διδάσκαλος άγιος Γρηγόριος ο Σιναίτης, ο οποίος δίδαξε και ανέδειξε πολλούς μαθητές της νηπτικής θεωρίας και πρακτικής καρδιακής προσευχής.
ΠΗΓΗ : ΑΝΔΡΕΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ, ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ, τομ. Α΄, ΑΘΗΝΑΙ 1980, σ. 201 κ.ε.
Παρασκευή 5 Απριλίου 2024
ΠΟΣΟ ΑΓΑΠΑΕΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ!
Όστις Με χαιρετίζει μίαν φοράν την ημέραν με τους Χαιρετισμούς, τους οποίους πολύ αγαπώ, θα τον προστατεύω, θα τον διαφυλάττω από παν κακόν, θα τον επιβλέπω καθ' όλην την ζωή του και εν εκείνη την ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας, θα τον υπερασπισθώ ενώπιον του Υιού μου.
Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024
Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ!
Ο Γέροντας ήταν γονατισμένος με τα χέρια υψωμένα στον ουρανό. Εγώ ήμουν τρομοκρατημένη.
Ο Γέροντας σηκώθηκε και είπε:
«Μήν φοβάσαι, παιδί μου. Δεν είναι δυστυχία, είναι έλεος που αποστέλλεται σε εμάς από τον Θεό. Νά, η Υπερένδοξη, η Πάναγνη Δέσποινα, η Παναγία Μητέρα του Θεού έρχεται σε εμάς»!
Τους ακολουθούσαν ο Αγ. Ιωάννης ο Βαπτιστής και ο Αγ. Ιωάννης ο Θεολόγος. Τα ενδύματα τους ήταν λευκά, λάμποντας από αγνότητα. Μετά από αυτούς ερχόταν η Θεομήτωρ την οποία ακολουθούσαν δώδεκα παρθένες.
Η Βασίλισσα του Ουρανού φορούσε έναν μανδύα όμοιο με εκείνον που είναι ζωγραφισμένος στην εικόνα της Παναγίας «Πάντων θλιβομένων η Χαρά».
Λαμποκοπούσε, αν και δεν μπορώ να πω τι χρώμα ήταν· ήταν ανέκραστης ωραιότητας, στερεωμένος κάτω από τον λαιμό Της με μια μεγάλη στρογγυλή πόρπη ή αγκράφα διακοσμημένη με σταυρούς που είχαν ποικίλα σχέδια, αλλά με τί, δεν γνωρίζω. Μόνον θυμάμαι ότι έλαμπε με μια ασυνήθιστη λαμπρότητα.
Το φόρεμα Της, το οποίο καλυπτόταν από το μανδύα Της, ήταν πράσινο και περιζωσμένο ψηλά με μια ζώνη. Επάνω από τον μανδύα υπήρχε ένα είδος επιτραχήλιου και στους καρπούς Της είχε επιμάνικα τα οποία, όπως και το επιτραχήλιο, καλύπτονταν από σταυρούς. Φαινόταν υψηλότερη από όλες τις παρθένες.
Στο κεφάλι φορούσε ένα υψηλό στέμμα, πλούσια διακοσμημένο με σταυρούς· ήταν πανέμορφο, θαυμάσιο και έλαμπε με τέτοιο φώς, που τα μάτια μου δεν μπορούσαν να το κοιτάξουν· ούτε μπορούσα να κοιτάξω την πόρπη ή την αγκράφα ούτε και το πρόσωπο της Ίδιας της Ουράνιας Βασίλισσας.
Τα μαλλιά Της απλώνονταν χαλαρά επάνω στους ώμους Της και ήταν μακρύτερα και ομορφότερα από τα μαλλιά των Αγγέλων.
Οι παρθένες έρχονταν μετά από αυτήν κατά ζεύγη. Φορούσαν στέμματα και ενδύματα διαφόρων χρωμάτων. Ήταν διαφόρων αναστημάτων, και τα πρόσωπα τους ήταν και αυτά διαφορετικά καθώς και τα μαλλιά τους τα οποία απλώνονταν στους ώμους τους. Όλες είχαν μεγάλη ομορφιά, αλλά ορισμένες ήταν περισσότερο όμορφες από τις άλλες. Στέκονταν όλες ολόγυρα μας. Η Βασίλισσα του Ουρανού βρισκόνταν στο μέσον.
Το κελλί έγινε ευρύχωρο και το επάνω μέρος του γέμισε με φλόγες που έμοιαζαν με αναμμένες λαμπάδες. Ήταν φωτεινότερο από το φώς του μεσημεριού, αλλά ήταν ένα ιδιαίτερο φώς που δεν έμοιαζε καθόλου με το φώς της ημέρας· ήταν φωτεινότερο και πιο λευκό από το ηλιακό φώς. Τρομοκρατήθηκα και έπεσα κάτω. Η βασίλισσα του Ουρανού ήρθε προς το μέρος μου και, αγγίζοντας με με το δεξί Της χέρι, μου είπε: «Σήκω επάνω, κόρη, και μην μας φοβάσαι. Ακριβώς τέτοιες παρθένες, όπως είστε εσείς, έχουν έρθει εδώ μαζί μου».
Δεν κατάλαβα πως σηκώθηκα. Η Βασίλισσα του Ουρανού επανέλαβε με χάρη: «Μην φοβάσαι. Ήρθαμε να σας επισκεφθούμε». Ο π. Σεραφείμ δεν ήταν πια γονατισμένος, αλλά στεκόταν όρθιος μπροστά στην Παναγία Μητέρα του Θεού και εκείνη του μιλούσε τόσο καταδεκτικά, σαν να ήταν κάποιος από την οικογένεια Της.
Τότε, όταν τον ρώτησα: «Ποιες είναι αυτές;» η Παναγία Μητέρα του Θεού μου είπε να πλησιάσω τις παρθένες και να τις ρωτήσω η ίδια. Εκείνες στέκονταν στη σειρά και από τις δύο πλευρές, όπως είχαν έρθει:
στην πρώτη σειρά, οι μεγαλομάρτυρες Βαρβάρα και Αικατερίνα·
στην δεύτερη σειρά, η πρωτομάρτυς Αγία Θέκλα και η μεγαλομάρτυς Μαρίνα·
στην τρίτη σειρά, η μεγαλομάρτυς και βασίλισσα Αγία Ειρήνη και η Αγία Ευπραξία·
στην τέταρτη σειρά, οι μεγαλομάρτυρες Αγία Πελαγία και Αγία Δωροθέα·
στην πέμπτη σειρά, η Αγία Μακρίνα και η μάρτυς Ιουστίνα·
στην έκτη, η μεγαλομάρτυς Αγία Ιουλιανή και η Αγία Ανυσία.
Πλησίασα την καθεμία από αυτές και εκείνες μου είπαν η καθεμία το όνομα της και τους αγώνες του μαρτυρίου τους και την ζωή της εν ονόματι του Χριστού, όμοια με αυτά που έχουν γραφεί για αυτές στους βίους των Αγίων.
Όλες τους είπαν:
«Ο Θεός δεν μας έδωσε αυτήν την δόξα χωρίς λόγο, αλλά για το μαρτύριο μας και διότι μας διέσυραν. Και εσύ θα υποφέρεις».
«Μην αφήσεις τις παρθένες μου» (Τις αδελφές του Ντιβέιεβο).
«Ω Δέσποινα! Τις συγκεντρώνω, αλλά δεν μπορώ να τις κατευθύνω μόνος μου».
«Θα σε βοηθώ εγώ σε όλα, αγαπημένε Μου. Επίβαλε σε αυτές την υπακοή. Αν την τηρήσουν, θα είναι μαζί σου και κοντά μου· αλλά, εάν χάσουν την σοφία τους, θα στερηθούν τον κλήρο αυτών των παρθένων που είναι κοντά σε εμένα. Δεν θα υπάρξει κανένας τόπος και κανένας στέφανος τέτοιου είδους για αυτές. Όποιος τις προσβάλλει, θα πληγεί από εμένα· όποιος τις υπηρετεί χάριν του Κυρίου θα μνημονεύεται ενώπιον του Θεού».
«Κοίταξε αυτές τις παρθένες μου και τα στέμματα τους. Μερικές από αυτές άφησαν επίγεια βασιλεία και πλούτη, επιθυμώνταν την αιώνια και Ουράνια Βασιλεία. Αγάπησαν την εκούσια πτωχεία, αγάπησαν τον Κύριο μόνο, και βλέπεις ποίας δόξας και τιμής έχουν αξιωθεί. Όπως ήταν πριν, έτσι είναι και τώρα. Μόνον που οι προηγούμενες Μάρτυρες υπέφεραν ανοιχτά και οι παρούσες υποφέρουν μυστικά, δια μέσου των θλίψεων της καρδιάς, αλλά το βραβείο τους θα είναι το ίδιο».
«Σύντομα, αγαπημένε Μου, θα είσαι μαζί μας», και τον ευλόγησε. Όλοι οι άγιοι τον αποχαιρέτησαν. Ο Αγ. Ιωάννης ο Βαπτιστής και ο Αγ. Ιωάννης ο Θεολόγος τον ευλόγησαν, ενώ οι παρθένες και αυτός φίλησαν ο ένας το χέρι του άλλου. Εμένα μου είπαν: «Αξιώθηκες να έχεις αυτό το όραμα δια μέσου των προσευχών του π. Σεραφείμ, του Μάρκου, του Ναζαρίου και του Παχωμίου».
Και έπειτα στην στιγμή τα πάντα εξαφανίστηκαν. Το όραμα αυτό κράτησε πάνω από μία ώρα…»
πνευματική βιογραφία, εκδόσεις «Άθως»
Μονοπάτια που διασταυρώνονται
Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024
ΣΤΗΒ ΝΤΟΥΖΟΣ: Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΜΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΩ!
«Και γω και όλη μου η οικογένεια πιστεύουμε πάρα πολύ στον Θεό. Η τελευταία μου σκέψη καθώς έσβηνα ήταν «Παναγία μου σώσε με». Μέχρι τότε δεν το είχα πει ξανά. Όταν ξύπνησα μετά από τρεις μέρες στην εντατική, αισθάνθηκα ένα σφίξιμο στο στήθος σαν να μου είπε πως μου δίνει άλλη μια ευκαιρία» είπε σε συνέντευξή του στην εκπομπή «Όλα Γκουντ».
Στη συνέχεια αποκάλυψε: «Δεν μιλάω με κανέναν από τους ηθοποιούς που ήμασταν μαζί στις ταινίες. Ούτε τότε ούτε και τώρα. Δεν τα βρίσκαμε με κανέναν».
Κυριακή 24 Μαρτίου 2024
Τετάρτη 20 Μαρτίου 2024
Τρίτη 12 Μαρτίου 2024
ΟΣΙΑ ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΚΛΕΙΣΟΥΡΑΣ: Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΛΑΙΕΙ, ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΛΑΙΕΙ!
Αγία Σοφία της Κλεισούρας: Η Παναγία κλαίει, κάθε μέρα κλαίει! Λέει στον Υιόν της: «Υιέ μου και Θεέ μου, δώσε στον κόσμον σοφία! Συγχώρησε τον κόσμον!» Παναγία μου προσκυνώ την χάρη σου! Ο Κύριος λέει: «Εγώ κατέβηκα, σταυρώθηκα, καρφώθηκα και αυτοί δεν πιστεύουν!» Αναμένει ο Θεός, αναμένει! Κάνει υπομονή! Μετανοήστε γιατί τα σύννεφα της οργής του Θεού σίμωσαν στη γη! Μεγάλο κακό έρχεται από την πολλή αμαρτία!
Τρίτη 5 Μαρτίου 2024
Κυριακή 3 Μαρτίου 2024
ΑΓΙΟΣ ΠΡΟΚΛΟΣ ΚΩΝ/ΠΟΛΗΣ: Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΥΧΗΜΑ ΤΩΝ ΠΑΡΘΕΝΩΝ!
Άγιος Πρόκλος Κωνσταντινουπόλεως: Η Παναγία είναι το καύχημα των παρθένων, το αγαλλίαμα των μητέρων, το στήριγμα των πιστών, η κορώνα της Εκκλησίας.
Σάββατο 2 Μαρτίου 2024
ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ!
Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου 2024
ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: ΔΥΟ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΑΣ ΕΒΓΑΛΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ, Ο ΑΔΑΜ ΚΑΙ Η ΕΥΑ!
Ιεροκήρυξ Δημήτριος Παναγόπουλος: Δύο ἄνθρωποι μᾶς ἔβγαλαν ἀπὸ τὸν παράδεισο, ὁ Ἀδὰμ καὶ ἡ Εὔα καὶ δύο μᾶς ξαναβάζουν στὸν παράδεισο, ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Παναγία.
Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου 2024
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ: Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΠΙΔΑ ΤΩΝ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΩΝ!
Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος: Η Παναγία μας είναι ελπίδα των απελπισμένων. Ιδιαίτερα σήμερα που υπάρχει μεγάλη απελπισία στον κόσμο η Παναγία μας ονομάζεται «η των απηλπισμένων μόνη ελπίς και των πολεμουμένων βοήθεια».
Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου 2024
Π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΠΟΚΟΣ: ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΚΑΙ ΘΕΟΜΗΤΩΡ!
«Ούτος κείται εις σημείον αντιλεγόμενον» (Λουκ. 2, 34). Είναι τα λόγια που ο άγιος Συμεών ο Θεοδόχος είπε στην Παναγία, όταν αυτή εναπόθεσε στα χέρια του βρέφος 40 ημερών τον Χριστό (Υπαπαντή).
Μπροστά σ’ αυτόν, της είπε, όλοι θα παίρνουν κάποια θέση. Είτε θετική, είτε αρνητική. Δεν θα μπορεί να τον προσπεράσει αδιάφορα κανείς.
Έτσι και έγινε. Γύρω απ’ το πρόσωπο του Χριστού στήθηκαν οι μεγαλύτερες διαμάχες, συζητήσεις, θεολογικές αναζητήσεις όλων των αιώνων. Η Εκκλησία αποδύθηκε σε μεγάλους αγώνες για να διαφυλάξει την πίστη που παρέλαβε για το πρόσωπο του Χριστού. Σύνοδοι οικουμενικές και θεοφόροι πατέρες ασχολήθηκαν διεξοδικά με το ερώτημα: Ποιόν τελικά γέννησε η Παναγία;
Άλλοι έλεγαν ότι αυτός ο άνθρωπος-Χριστός μετά τη γέννησή του ενώθηκε με τον Υιό και Λόγο του Θεού. Έχουμε δηλαδή δύο Χριστούς: Τον Υιό και Λόγο του Θεού που γεννήθηκε απ’ τον Θεό-Πατέρα και τον άνθρωπο-Χριστό που γεννήθηκε από την Παναγία. Δύο διαφορετικά πρόσωπα που μετά ενώθηκαν μεταξύ τους. Γι’ αυτό και ισχυρίζονταν, ότι δεν πρέπει να λέγεται Θεοτόκος η Παναγία, αλλά ανθρωποτόκος, Χριστοτόκος.
Άλλοι έλεγαν ότι στον Χριστό ενώθηκαν όχι δύο πρόσωπα, αλλά δύο φύσεις, η θεία και η ανθρώπινη, μετά την ένωση όμως η ανθρώπινη χάθηκε. Απορροφήθηκε, διαλύθηκε μέσα στη θεία φύση, έπαψε πια να υπάρχει. Μετά την ένωση έμεινε μόνο μία φύση, η θεία. Αυτοί ονομάστηκαν μονοφυσίτες.
Την πίστη των Αποστόλων. Ότι δηλαδή ο Χριστός είναι όχι δύο, αλλά ένα και μόνο πρόσωπο. Ο Υιός και Λόγος του Θεού. Γεννημένος από τον Πατέρα «προ πάντων των αιώνων», ίσος, συνάναρχος και ομοούσιος με αυτόν. Θεός τέλειος, όπως ο Πατέρας και το Άγιο Πνεύμα. Το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Αυτός ο Θεός Λόγος κατεβαίνει στην κοιλιά της Παναγίας. Παίρνει απ’ αυτήν ανθρώπινη φύση. Δεν έχουμε δύο χωριστά πρόσωπα, ένα Θεό και έναν άνθρωπο που ενώνονται, αλλά ένα και μόνο πρόσωπο, τον Υιό του Θεού, που στη θεία του φύση προσθέτει και την ανθρώπινη. Ο ίδιος είναι και Θεός και άνθρωπος.
Από την Παναγία δεν γεννιέται ένας άλλος, απλός άνθρωπος, που θα ενωθεί εν συνεχεία με τον Υιό του Θεού. Ο ίδιος ο Υιός του Θεού Πατρός γεννιέται και από την Παναγία παίρνοντας σάρκα από αυτήν.
Ο Χριστός δηλαδή, που λέγεται και «Θεός Λόγος» και «Λόγος του Θεού», έχει δύο γεννήσεις: α). Μία ως Θεός, προ των αιώνων (άχρονη) από τον Θεό Πατέρα του. β). Και μία ως άνθρωπος, εν χρόνω, σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή, από την Παρθένο μητέρα του. Ο Υιός του Θεού γίνεται και Υιός του Ανθρώπου, της Παναγίας. Στην πρώτη γέννηση γεννάται αμήτωρ, στη δεύτερη απάτωρ.
Η Παναγία λοιπόν είναι Θεοτόκος και Θεομήτωρ, αφού γεννά ως άνθρωπο τον ίδιο τον Υιό του Θεού.
Έτσι το ίδιο πρόσωπο, ο Χριστός, αποκτά δύο φύσεις, απολύτως ενωμένες, αλλά και απολύτως διακριτές επάνω του. Αδιαίρετες μεν, αλλά και ασύγχυτες. Δεν χάνεται καμμιά μέσα στην άλλη. Αντιθέτως! Διατηρούνται αναλλοίωτες, πλήρεις, ολόκληρες, με όλα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της γνωρίσματα η κάθε μία.
Μια υπέροχη περιγραφή του εκστατικού αυτού γεγονότος δίνει το δογματικό αναστάσιμο Θεοτοκίο του Γ΄ἤχου. «Πώς μη θαυμάσωμεν τον θεανδρικόν σου Τοκον, πανσεβάσμιε; Πείραν γαρ ανδρός μη δεξαμένη, πανάμωμε, έτεκες απάτορα Υιόν εν σαρκί, τον προ αιώνων εκ Πατρός γεννηθέντα αμήτορα, μηδαμώς υπομείναντα τροπήν, ή φυρμόν, ή διαίρεσιν, αλλ’ εκατέρας ουσίας την ιδιότητα σώαν φυλάξαντα…»
Η ίδια αυτή πίστη απαράλλακτη διατρανώνεται και μέσα στον θεσπέσιο ύμνο της Παναγίας, τους Χαιρετισμούς. Σταθερά και αταλάντευτα τονίζεται συχνά-πυκνά εκεί, ότι αυτός που κατέβηκε και εσκήνωσε στη μήτρα της Θεοτόκου, παίρνοντας «δούλου μορφήν», είναι ο ίδιος ο Κτίστης και Θεός.
Η Παναγία γίνεται σκηνή, κατοικία, οίκος, ναός του Θεού και Λόγου. Ο πρωτοστάτης αρχάγγελος βλέπει τον ίδιο τον Κύριο να σωματώνεται, να παίρνει δηλαδή ανθρώπινη μορφή μέσα της. Στα σπλάχνα της «βρεφουργείται ο Κτίστης».
Γίνεται επίσης κλίμακα η Παναγία με την οποία κατεβαίνει στη γη ο ίδιος ο Θεός. Έχει πλέον «θεοδόχον την μήτραν» η Παρθένος και «θεοδόχον γαστέρα», αφού μέσα της δέχεται Θεό και όχι άνθρωπο. Στα χέρια της κρατάει αυτόν που έπλασε «χειρί τους ανθρώπους», τον υψηλό Θεό που φανερώθηκε «επί γης (ως) ταπεινός άνθρωπος».
Στα χέρια του πρεσβύτη Συμεών «επεδόθη ως βρέφος» αυτός που αποκαλύπτεται στη συνέχεια ότι είναι «και Θεός τέλειος».
Κι εμείς;
Ακολουθώντας την πίστη των πατέρων μας, «επόμενοι τοις αγίοιςπατράσιν», αναγνωρίζουμε ότι:
«Θεοτόκος εστίν η αγία Μαρία».
Και αναφωνούμε: «Ω πανύμνητεμήτερ, η τεκούσα τον πάντων αγίων αγιώτατονΛόγον» (και όχι απλώς κάποιον άνθρωπο), σώσε μας από κάθε συμφορά και λύτρωσε από τη μέλλουσα κόλαση όλους εμάς, που σε τιμούμε ως Θεοτόκο και με πίστη ψάλλουμε:
«Χαίρε σκηνή του Θεού και Λόγου».
Κυριακή 28 Ιανουαρίου 2024
Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΩΝ ΘΛΙΒΟΜΕΝΩΝ!
Η Παναγία είναι η προστάτης των θλιβομένων, η παρηγορία των πονουμένων, η βοήθεια των αβοηθήτων, η ελπίδα των απελπισμένων, το φως των σκοτισμένων, η απέραντη στοργική μητέρα κάθε Χριστιανού.
Τρίτη 2 Ιανουαρίου 2024
ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
Όταν πέθανε ο άντρας της, πτώχευσε και μη έχοντας χρήματα να παντρέψει τις κόρες της, φοβόταν μήπως εξ ανάγκης προδώσει την τιμή τους…
Τότε, έχοντας βαθιά πίστη στο Θεό, πήγε με τις κόρες της στην Εκκλησία, στάθηκε μπροστά στην εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου και της είπε με δάκρυα:
- Δέσποινα των Αγγέλων, Μητέρα των ορφανών και των φτωχών βοήθεια, με όλη μου την ψυχή παραδίδω στην αγία σκέπη και κηδεμονία σου αυτές τις δύο ορφανές κόρες… Στο εξής εσύ να τις κυβερνάς διότι εγώ δεν μπορώ πια να τις φυλάξω χωρίς να προκαλέσω ζημιά στη ψυχή και το σώμα τους, επειδή είμαι πολύ φτωχιά και άπορη... Σε ικετεύω, κατά την άπειρη Ευσπλαχνία σου, στο εξής Εσύ να τις σκεπάζεις με τη Θεία Πρόνοια και να τις διαφυλάττεις, ώστε να μην μολύνουν την παρθενία τους μόνο και μόνο από ανάγκη…
Μετά από αυτή την πράξη, επέστρεψαν όλες στο σπίτι τους.
Μόλις πλησίασαν στην πόρτα είδαν έναν αστραπόμορφο νέο να κρατάει ένα βαλάντιο γεμάτο με αργύρια και να λέει στην μητέρα:
- Η Ουράνια Βασίλισσα σου τα στέλνει αυτά τα χρήματα για να φροντίσεις τις κόρες σου.
Η γυναίκα πήρε με ευγνωμοσύνη το δώρο της Παναγίας! Έπειτα γονάτισε να την ευχαριστήσει για την άμεση ανταπόκριση και θαυμαστή βοήθεια ενώ ο άγγελος έφευγε για τους ουρανούς!
Αυτά τα χρήματα η γυναίκα τα ξόδεψε για να αγοράσει ρούχα και όλα τα αναγκαία για την ζωή των θυγατέρων της. Οι πονηρές γειτόνισσες όμως, που ήξεραν την προηγούμενη φτώχεια τους τις κατέκριναν και τις δυσφημούσαν με άδικα και αισχρά λόγια. Έλεγαν ότι η μητέρα τους τις εξέδιδε σε κάποιον πλούσιο για να παίρνει χρήματα…
Όταν άκουσε η ευλαβής εκείνη γυναίκα τις συκοφαντίες, λυπήθηκε πολύ. Όσο περνούσαν οι μέρες τόσο αύξαναν και τα κουτσομπολιά μέχρι που τα έμαθαν όλοι πια στην πόλη.
Μη υποφέροντας άλλο πια τα λόγια του κόσμου, είπε στις κόρες της:
Στη μητρική της παρακίνηση υπάκουσαν αμέσως οι κόρες και, αφού έφτασαν στον ιερό ναό, έκαναν όπως τις δίδαξε η μητέρα τους.
Προσευχήθηκαν με πολλά δάκρυα και θερμή πίστη κι έπειτα επέστρεψαν πάλι πίσω στο σπίτι τους ελπίζοντας ότι θα τους στείλει πάλι η Παναγία την απαραίτητη βοήθεια. Έτσι και έγινε.
Η κουροτρόφος Βασίλισσα δέχτηκε την ταπεινή ικεσία και τα δάκρυα των μικρών κοριτσιών και τις δικαίωσε θαυματουργικά.
Σε μια γιορτή, όπου ήταν μαζεμένη όλη η πόλη στην Εκκλησία της Μητρόπολης και ένας Πνευματικός έκανε διδασκαλία, ήταν εκεί και η μητέρα με τις δυο κόρες της. Στη μέση της διδαχής και ενώ ο διδάσκαλος ξεκουραζόταν λίγο, βλέπουν όλοι έναν ωραιότατο άγγελο να μπαίνει από ένα παράθυρο κρατώντας στα χέρια του δύο ωραία και θαυμάσια στεφάνια από λευκά τριαντάφυλλα και άλλα ευωδιαστά άνθη. Πλησιάζει τις δύο αυτές νέες και τους λέει:
- Αυτά τα δύο ευωδιαστά στεφάνια από άνθη σας τα στέλνει η Βασίλισσα των Ουρανών, ως σημείο της παρθενίας σας!
Αλήθεια, φαντάζεστε τι ευφροσύνη ένιωσαν οι νέες και τι έκπληξη όλοι οι παρευρισκόμενοι; Η διδαχή έμεινε ατελείωτη. Ο Αρχιερέας μαζί με τους άρχοντες έσπευσαν αμέσως να ασπαστούν τα ουράνια αυτά στεφάνια… Ο κόσμος συναγωνιζόταν ποιος θα παινέψει πιο πολύ αυτές τις νέες… Έπειτα όλοι μαζί τις συνόδεψαν με τιμές στο σπίτι τους.
Εκείνες, παρόλες τις τιμές που δέχτηκαν, δεν έδειξαν διόλου κενοδοξία ή περηφάνια, αλλά με πολύ ταπείνωση ευχαρίστησαν την Βασίλισσα των Ουρανών!
Ο Αρχιερέας μαζί με τους μεγιστάνες της πόλης ξόδεψαν αμέτρητα πλούτη και έχτισαν δύο Μοναστήρια στο όνομα της Υπεραγίας Θεοτόκου. Μετά ψήφισαν την κάθε μια κόρη ως Ηγουμένη για το κάθε ένα Μοναστήρι.
Εκεί, οι κόρες της Παναγίας έζησαν ενάρετο βίο και πολλές άλλες θυγατέρες αρχόντων από διάφορες πόλεις ακούγοντας την καλή τους φήμη και θεάρεστη πολιτεία, εγκατέλειπαν τα πλούτη τους και την μάταια δόξα για να δώσουν Υπακοή στα Μοναστήρια τους. Μάλιστα, τόσο αυξήθηκαν οι αφιερωμένες ψυχές μέσα σ’ αυτά και όλοι έτρεφαν τόση μεγάλη ευλάβεια, ώστε θεωρήθηκε ότι ήταν μεγάλη τιμή και μακαριότητα να συνταχτεί κανείς στα ευλογημένα εκείνα μοναστήρια!
Η ώρα της τελευτής της κάθε Ηγουμένης ήταν αγιότατη και ενώ τα άγια λείψανά τους ευωδίασαν, οι μακάριες τους ψυχές αναχώρησαν για την Βασιλεία των Ουρανών!
Με τις πρεσβείες τους, εκεί ευχόμαστε και όλοι μας να συνευρεθούμε! Αμήν.
Από το βιβλίο «Αμαρτωλών Σωτηρία
ΓΕΡΩΝ ΑΡΣΕΝΙΟΣ Ο ΣΠΗΛΑΙΩΤΗΣ: ΤΑ ΜΗΛΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ!
«Μια φορά – διηγείται ο παππούς – ανεβαίνοντας κατά τον χειμώνα το χιονισμένο μονοπάτι, όταν κοντέψαμε στην Παναγία, είτε από δαιμονικήν ενέργειαν, είτε για να μας δοκιμάσει η Παναγία μας, έπιασε μια τόσο πυκνή ομίχλη, ώστε δεν βλέπαμε ούτε βήμα μπροστά μας. Μου λέει ο Γέροντας : “π. Αρσένιε, εδώ πάνω οι τόποι είναι επικίνδυνοι. Μπορεί να πέσουμε σε κανέναν γκρεμό. Καλύτερα ας διανυκτερεύσουμεν εδώ και το ίδιον είναι”. Tί να σας πω, βγάλαμε τόσο ωραίαν αγρυπνίαν, που δεν θα την ξεχάσω! Το πρωί, μόλις έφεξε, τί να δούμε; Ήμασταν έξω από την Παναγίαν. Ήταν κι αυτό δώρο της Παναγίας μας.
Ναι, αλλά μιάν άλλη φορά που ανεβήκαμε βράδυ εξαντλημένοι, παϊλντισμένοι, τί οικονόμησε η καλή Μητέρα μας; Μπαίνοντας μέσα στον ναόν, μοσχοβολούσε η εκκλησία από δύο ολόφρεσκα μήλα, κολλημένα μπροστά από την εικόνα της. Ο Γέροντας πιο τολμηρός μου λέει: “π. Αρσένιε, αυτά τα μήλα θα τα φάμε. και θα τραβήξουμε κομποσχοίνι σ΄ αυτόν που τα αφιέρωσε. Για μας τ΄ άφησε, επειδή έχουμε ανάγκη”.
Μόλις όμως τα φάγαμε – και ήταν τόσο γλυκά, ώστε λέγαμε ότι είναι σαν παραδεισένια – τότε άνοιξε ο νους μας και κοιτούσαμε ο ένας τον άλλον. “Tί καιρός είναι τώρα π. Αρσένιε;” Ήταν περίπου τέλη Φεβρουαρίου. “Πού βρεθήκαν τέτοια εποχή τόσο φρέσκα μήλα;” Αμέσως τότε πέσαμε με δάκρυα μπροστά στην εικόνα κι ευχαριστούσαμε, για το ουράνιο αυτό δώρο, την Παναγία μας, που μας εφρόντιζε σαν σπλαχνική μανούλα. Την εποχήν εκείνην ούτε ψυχεία υπήρχαν. Γι’ αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι ήταν δώρο της Παναγίας μας».
ΠΗΓΗ: ΙΩΣΗΦ Μ.Δ., Ο ΓΕΡΩΝ ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΟΣΠΗΛΑΙΩΤΗΣ (1886 – 1983), ΣΥΝΑΣΚΗΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΩΣΗΦ ΤΟΥ ΗΣΥΧΑΣΤΟΥ, 2008, σ.109 κ.ε.
Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου 2023
ΑΓΙΟΣ ΦΩΤΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ: ΧΑΙΡΕ ΠΑΡΘΕΝΕ, ΦΩΝΑΖΩ ΔΥΝΑΤΑ!
Άγιος Φώτιος ο Μέγας: «Χαίρε Παρθένε», φωνάζω δυνατά, εσύ που είσαι το καταφύγιο μου στον κόσμο της αδυναμίας μου και των δυσκολιών, για τις οποίες δεν βρίσκω διέξοδο.
ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ: ΟΠΩΣ Η ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΜΙΣΕΙ ΤΗΝ ΚΑΚΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΑ ΚΑΘΕ ΑΡΕΤΗ!
Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: Όπως η Παρθένος μισεί την κακία και αγαπά κάθε αρετή, έτσι πρέπει να κάνουμε και εμείς.