ΟΣΙΟΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ: "ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΑΣ".

Ο Όσιος γέρων, Ιωσήφ ο Ησυχαστής, ο κοιμηθείς εν ειρήνη το έτος 1959, στην αρχή της ασκητικής του ζωής, σε ώρα γλυκυτάτης νοεράς προσευχής, είδε το έξης όραμα, όπως το διηγήθηκε ο ίδιος:

<<Εκεί που ευρισκόμουν βυθισμένος στον εαυτό μου και πρόσεχα τα λόγια της ευχής, ξαφνικά γέμισα φως(!!), και έπειτα όλος ο τόπος έγινε φως! Ξαφνικά παρουσιάσθηκαν τρία παιδάκια, σε ηλικία έξι μέχρι οκτώ ετών, όμοια κατά πάντα στην μορφή και τα χαρακτηριστικά τους, χαριτωμένα και τόσο ωραία που η θέα τους αιχμαλώτισε όλες μου τις αισθήσεις!

Βάδιζαν προς εμένα με τον ίδιο ρυθμό, το ίδιο βήμα, σαν να ήταν ένα και όμως ήταν τρία! Έψαλλαν μελωδικότατα το: «Όσοι είς Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε, αλληλούϊα!»!
Όταν με πλησίασαν πολύ, μέχρι που νόμιζα ότι θα τα έπιανα, εάν άπλωνα τα χέρια μου, επήγαιναν πάλι εμπρός-πίσω, χωρίς να γυρίζουν την πλάτη τους και συνέχισαν το ίδιον ύμνο και στο «αλληλούϊα» με ευλογούσαν με τα χεράκια τους, καθώς κάνει ο ιερέας>>!!!

dromokirix.gr

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 9η Μαρτίου 2020

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ

      Η δεισιδαιμονία είναι ένα από τα πλέον οικτρά, βάρβαρα και επικίνδυνα κοινωνικά φαινόμενα, το οποίο βασανίζει ανηλεώς μέγα πλήθος ανθρώπων και κοινωνικών ομάδων. Είναι σύνθετη λέξη η οποία προέρχεται από τη λέξη δέος, που σημαίνει φόβος και δαίμων που σημαίνει Θεός. Οι δαίμονες ήταν για την προχριστιανική αρχαιότητα κατώτεροι «θεοί» και πιστεύονταν ότι ασκούσαν καταλυτική επιρροή στη ζωή των ανθρώπων.  Η πλήρης σημασία του όρου δεισιδαιμονία είναι φόβος Θεού. Και πράγματι οι άνθρωποι της προχριστιανικής εποχής βίωναν έναν αδιάκοπο φόβο και διακατέχονταν από ένα ανείπωτο άγχος, λόγω της απουσίας της Χάριτος του Θεού, η οποία ήρθη μετά το τραγικό γεγονός της πτώσεως των πρωτοπλάστων. Η απουσία κοινωνίας των ανθρώπων με την αγάπη του Θεού, γέμισε τις ψυχές τους με ενοχές και το χειρότερο: διαστράφηκε η αντίληψή τους για το Θεό. Μέσα στο σκοτασμό του νου του, δεν μπορούσε ο μεταπτωτικός άνθρωπος να νοήσει το Θεό ως αγάπη, ως ευσπλαχνία, ως ελεημοσύνη, αλλά ως ένα αόρατο φόβητρο, έναν «Θεό», πλημυρισμένο από μίσος και εκδίκηση για το ανθρώπινο γένος. Μάλιστα με το πέρασμα του χρόνου ο μεταπτωτικός άνθρωπος λησμόνησε και αυτόν ίδιο το Θεό και τον αντικατέστησε με είδωλα δικής του εμπνεύσεως, τα οποία ενσάρκωναν τους φόβους του και ικανοποιούσαν τα ταπεινά του ένστικτα.

      Οι «θεοί» είδωλα, δεν ήταν απλά ανθρώπινες επινοήσεις, αλλά κάτι χειρότερο: Ήταν κακοποιά δαιμονικά όντα, τα οποία έπαιρναν τη θέση «θεοτήτων». Ο ιερός ψαλμωδός μας διαβεβαιώνει πως «πάντες οι θεοί των εθνών (είναι) δαιμόνια» (Ψαλ.95,5). Και όντως, αν μελετήσουμε τα ειδωλολατρικά θρησκεύματα, τόσο του παρελθόντος, όσο και τα τωρινά, θα διαπιστώσουμε αβίαστα πως οι ειδωλολατρικές «θεότητες» είναι ομοούσιοι των πονηρών και ακαθάρτων πνευμάτων. Οι «θεοί» της ειδωλολατρίας (αλλά και όλων των θρησκειών του κόσμου) δεν κάνουν τίποτε λιγότερο από αυτά που κάνουν τα διαβολικά πλάσματα. Οι ειδωλολατρικοί «θεοί» δεν τυραννούσαν λιγότερο τους ανθρώπους, απ’ ότι τυραννά ο διάβολος τον άνθρωπο.     

      Μέσα σ’ αυτό το εφιαλτικό κλίμα, καλλιεργήθηκαν ακραίες μορφές δεισιδαιμονίας, δηλαδή: παράλογες πρακτικές, για να τον κατευνασμό της μήνης των «θεών», με την πλέον αποκρουστική πρακτική, αυτή των ανθρωποθυσιών. Δεν έχουμε δυστυχώς τη δυνατότητα εδώ να αναφερθούμε λεπτομερώς στις μορφές της δεισιδαιμονίας, οι οποίες μάστιζαν (και μαστίζουν) τις ειδωλολατρικές κοινωνίες.   

        Στην παρούσα ανακοίνωσή μας θα ασχοληθούμε με μια από αυτές: τα όνειρα και την ονειρομαντεία. Αφορμή πήραμε από ένα πρόσφατο δημοσίευμα στο περιοδικό «Τηλεόραση οικογενειακή» με τίτλο: «Τα όνειρα και οι εφιάλτες. Πως τα ερμηνεύει η Εκκλησία και τι λέει η επιστήμη». Πρόκειται για εισήγηση του Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Μητροπόλεως Αλεξανδρουπόλεως, π. Ειρηναίου Λαφτσή, τον οποίο συγχαίρουμε, διότι αντιμετώπισε το πρόβλημα των ονείρων με τη δέουσα επιστημονική και εκκλησιαστική οπτική. Παρουσίασε το ζήτημα των ονείρων και όλων των μορφών δεισιδαιμονίας, τα οποία απορρέουν από αυτά, όπως η μαντική και η «προφητική» τους πλευρά. Τόνισε με έμφαση πως μια πολύ μεγάλη μερίδα ορθοδόξων πιστών είναι εξαρτημένοι από τα όνειρα, τους ονειροκρίτες, και δυστυχώς από τους «ειδικούς» του αποκρυφισμού, στους οποίους καταφεύγουν να τους «ερμηνεύσουν» τα όνειρά τους. Δεν είναι δυστυχώς λίγοι εκείνοι, οι οποίοι βασανίζονται από το άγχος των ονειρικών τους «εμπειριών» και κανονίζουν τη ζωή τους, σύμφωνα με αυτές.

       Αναμφίβολα, το φαινόμενο των ονείρων είναι μια φυσική λειτουργία του οργανισμού, η οποία δεν έχει εισέτι ερευνηθεί ικανοποιητικά μέχρι σήμερα. Η ιατρική επιστήμη αναφέρει πως τα όνειρα αποτελούν υγιή κατάσταση στον άνθρωπο. Είναι υγιής όποιος ονειρεύεται, σε αντίθεση με την απουσία ονείρων, η οποία φανερώνει κάποια σωματική, ή ψυχική διαταραχή.  Σε επιστημονική ιατρική ιστοσελίδα διαβάζουμε: «υπάρχουν επιστημονικά ευρήματα που δείχνουν ότι η επαναλαμβανόμενη στέρηση του ύπνου REM (ή των ονείρων) μπορεί να προκαλέσει σοβαρές ψυχικές διαταραχές. Ο ύπνος και τα όνειρα, λοιπόν, είναι πολύ σημαντικά για τη σωματική και ψυχική υγεία του ανθρώπου» (Σφάλμα! Η αναφορά της υπερ-σύνδεσης δεν είναι έγκυρη.psyxiki-ygeia/article/5275/stoys-kosmoys-twn-oneirwn.html). Το πρόβλημα όμως  βρίσκεται στο είδος των ονείρων, αν δηλαδή αυτά έχουν χαρακτήρα ηρεμίας, ή ταραχής. Κι ακόμα: στην προσπάθεια κάποιων να δώσουν ερμηνεία σ’ αυτά, και το ακόμα χειρότερο: να εξαρτώνται από αυτά και να κανονίζουν τη ζωή τους ανάλογα με τις ερμηνείες τους.

Κατ’ αρχήν η λέξη «όνειρο» είναι σύνθετη και προέρχεται από τη λέξη «ον» που σημαίνει υπάρχω, και το ρήμα «είρω» που σημαίνει αφηγούμαι, συνάπτω, συναρμολογώ». Η λέξη είναι πανάρχαια και αναφέρεται στα ομηρικά έπη, αλλά και στην Παλαιά Διαθήκη. Επίσης σύμφωνα με την επιστήμη της ψυχολογίας: «Όνειρο είναι η έκφραση του υποσυνείδητου που μας φέρνει κατά τη διάρκεια του ύπνου αντιμέτωπους με πρόσωπα, καταστάσεις, επιθυμίες, χαρακτήρες που καταπιέζουμε στην καθημερινότητά μας. Θεωρείται ως διαδικασία ψυχολογικής αυτοθεραπείας του εγκεφάλου μας. Ο εγκέφαλός μας κωδικοποιεί και αποθηκεύει πληροφορίες στη μνήμη του. Οι πληροφορίες αυτές όταν το σώμα κοιμάται δημιουργούν μία εικονική κίνηση (σαν μικρή ταινία-εναλλαγή εικόνων) τις οποίες επεξεργάζεται».

       Ο γνωστός ψυχίατρος και χαρακτηριζόμενος ως «πατέρας της ψυχανάλυσης» Σίγκμουντ Φρόυντ είχε υποστηρίξει πως τα όνειρα περιέχουν κρυφά νοήματα και εκφράζουν τις σκέψεις,  τα συναισθήματα, τους φόβους και γενικά τη συμπεριφορά των ανθρώπων. Αντίθετα ο μαθητής του, ο Ελβετός Καρλ Γιουνγκ ήρθε σε έντονη διαμάχη μαζί του, καθώς υποστήριξε πως το όνειρα συμβάλουν στην προσωπική μας ωρίμανση και μας βοηθάνε να επιλύσουμε προβλήματα που μας απασχολούν. Σύγχρονοι επιστήμονες προσπαθούν μέσω της τεχνολογίας και ιδιαίτερα δια των κλινικών μελετών του εγκεφάλου, (εγκεφαλογραφήματα), να δώσουν εξήγηση στο φαινόμενο των ονείρων, χωρίς ως τώρα να έχει δοθεί κάποια ικανοποιητική απάντηση. Αναμφίβολα όμως το είδος των ονείρων οφείλεται στην ψυχική κατάσταση του ανθρώπου.

     Η Εκκλησία μας κρατάει στάση επιφυλακτική για τα όνειρα. Βεβαίως αναφέρονται πάμπολλες περιπτώσεις στην Αγία Γραφή, αλλά και στην εκκλησιαστική μας παράδοση να διαμηνύεται το θέλημα του Θεού και δια των ονείρων. Όμως αυτό είναι κάτι το σπάνιο και έκτακτο. Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, οι οποίοι είχαν εμπειρική γνώση των ψυχικών λειτουργιών του ανθρώπου, αλλά και θεία φώτιση, διέβλεψαν ότι ο διάβολος, ο μεγάλος εχθρός του ανθρώπου, εκμεταλλεύεται τη φυσική λειτουργία των ονείρων και επιχειρεί μέσω αυτών να τον πλήξει, να τον αποπροσανατολίσει. Άλλωστε ας μη λησμονούμε πως οι προχριστιανικές ειδωλολατρικές θρησκείες εκμεταλλεύονταν τα όνειρα και είχαν δημιουργήσει ολόκληρο μαντικό σύστημα, την ονειρομαντεία. Τα ιερά συναξάρια των αγίων, αλλά και περίφημες διηγήσεις των ασκητών της ερήμου αναφέρουν πλήθος περιπτώσεων δαιμονικών ονείρων. Γι’ αυτό η Εκκλησία, χωρίς να έρχεται σε σύγκρουση με την επιστήμη, όσον αφορά τη φυσική λειτουργία των ονείρων, συμβουλεύει τους πιστούς να μην δίνουν ιδιαίτερη σημασία σ’ αυτά. Να μην προσπαθούν να δώσουν ερμηνείες στο περιεχόμενό τους. Και το σπουδαιότερο: να μην προσπαθούν να κάμουν προβλέψεις για το μέλλον, ορίζοντας την ονειρομαντεία ως δαιμονική ενασχόληση και επιβάλλει επιτίμια σε όσους ασχολούνται με την μαντική των ονείρων.

      Κλείνοντας το σχόλιό μας θα θέλαμε να συστήσουμε στους αγαπητούς αναγνώστες μας να μην δίνουν σημασία στα όνειρα, να μην εξαρτούν την πορεία της ζωής τους από αυτά. Κι αυτό διότι, όπως είναι αποδεδειγμένο, τα όνειρα είναι στην ουσία ασυνείδητες εικόνες, παραστάσεις και βιώματα, ως αποτέλεσμα της υπολειτουργίας του εγκεφάλου. Να μην λησμονούν ότι ο «ανθρωποκτόνος απ’ αρχής» (Ιωάν.8,2), ο αντίδικός μας διάβολος, πασχίζει να μας πλήξει και δια των ονείρων. Αν κάποιο όνειρο είναι όντως από το Θεό, η τους αγίους μας, για την ωφέλειά μας, να μην βιαστούμε να το εξηγήσουμε, αλλά να περιμένουμε και άλλα σημεία για την προέλευσή του. Άλλωστε, όπως αναφέραμε, η θεϊκή προέλευση των ονείρων είναι σπανιότατο και έκτακτο φαινόμενο. Και κάτι άλλο πολύ σημαντικό: Εμείς οι πιστοί δεν έχουμε, (δεν πρέπει να έχουμε), άγχος για την μελλοντική έκβαση των πραγμάτων στη ζωή μας, διότι πιστεύουμε, (πρέπει να πιστεύουμε), στη Θεία Πρόνοια, η οποία μας σκεπάζει και μας καθοδηγεί. Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός νίκησε και κατατρόπωσε  το διάβολο και κατάργησε το θάνατο, τον πλέον έχθιστο και ολέθριο εχθρό μας, και άρα δεν δικαιολογείται καμιά μορφή άγχους και ανασφάλειας, πολλώ δε μάλλον καταφυγή στον αποκρυφισμό, μέρος του οποίου αποτελεί η ονειρομαντεία. Με την πίστη μας στην πρόνοια του Θεού και την καλλιέργεια ηρεμίας στην ψυχή μας θα βιώνουμε ήρεμη ζωή και δεν θα μας ταλαιπωρούν εφιαλτικά όνειρα.  

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

https://thriskeftika.blogspot.com

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ ΟΠΟΤΕ ΤΟΥ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΓΙΑ ΟΡΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΠΤΑΣΙΕΣ

Άγιος Στάρετς Σεβαστιανός: Όποτε τού μιλούσαν για οράματα και οπτασίες, μιάν απάντηση έδινε:
- Εγώ δεν βλέπω τίποτα.
Και υπενθύμιζε το γνωστό πατερικό απόφθεγμα:
- Πιο μακάριος από τον άνθρωπο πού βλέπει αγγέλους είναι εκείνος πού βλέπει τις αμαρτίες του...!

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΜΗΝ ΔΙΝΕΤΕ ΣΗΜΑΣΙΑ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ!

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Μη δίνετε σημασία στα όνειρα.

Όχι, μη δίνετε σημασία στα όνειρα. Είτε ευχάριστα είναι τα όνειρα είτε δυσάρεστα, δεν πρέπει να τα πιστεύει κανείς, γιατί υπάρχει κίνδυνος πλάνης. Τα ενενήντα πέντε τοις εκατό από τα όνειρα είναι απατηλά. Γι’; αυτό οι Άγιοι Πατέρες λένε να μην τα δίνουμε σημασία. Πολύ λίγα όνειρα είναι από τον Θεό, αλλά και αυτά, για να τα ερμηνεύσει κανείς, πρέπει να έχει καθαρότητα και άλλες προϋποθέσεις, όπως ο Ιωσήφ και ο Δανιήλ, που είχαν χαρίσματα από τον Θεό.

ΜΕΓΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ: ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ ΑΓΙΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑΒΟΛΙΚΟΥ ΟΡΑΜΑΤΟΣ

Η επιδρομή και φαντασία των φαύλων πνευμάτων είναι τεταραγμένη, με χτύπο και ήχο και κραυγή, σαν φασαρία ανάγωγων νεαρών και ληστών.

Απ’ αυτά γίνεται ευθύς δειλία της ψυχής, τάραχος και αταξία λογισμών, κατήφεια (κατσούφιασμα), μίσος προς τους άλλους ασκητές, αμέλεια και αδράνεια για τα πνευματικά, λύπη, ανάμνησης των οικείων (ανθρώπων ή πραγμάτων) και φόβος του θανάτου. Επακολουθεί επιθυμία των κακών, αμέλεια προς την αρετή και ακαταστασία του ήθους.

Όταν λοιπόν φοβηθείτε άμα δείτε κανένα όραμα, εάν μεν ο φόβος χαθεί ευθύς αμέσως και άντ’ αυτού γίνει χαρά ανεκλάλητη και ευθυμία, θάρρος και ανάκτησης δυνάμεως, αταραξία των λογισμών και τα αλλά που προείπα, καθώς και ανδρεία και αγάπη προς τον Θεό, τότε θαρρείτε και προσεύχεσθε. Γιατί η χαρά και η καλή κατάστασης αυτή της ψυχής, δείχνει του παρουσιαζομένου πνεύματος την αγιότητα. Έτσι ο Αβραάμ, μόλις είδε τον Κύριο ευφράνθη η καρδία του ΓΕΝ. ΙΗ, και ο Ιωάννης, όταν μίλησε η Θεοτόκος Μαρία, σκίρτησε από αγαλλίαση μέσα στην κοιλιά της μάνας του ΛΟΥΚΑ Α, 41, 44.

Εάν δε, όταν σας φανούν τίποτε οράματα, γίνει ταραχή και χτύπος εξωτερικός και φαντασία κοσμική, (αν παρουσιάζονται δηλαδή, ανθρώπινες απρεπείς πράξεις) και απειλή θανάτου και όσα είπα προηγουμένως, να γνωρίζετε ότι πρόκειται για επίθεση πονηρών πνευμάτων.

ΑΛΛΑ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΝΗΡΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ

Και το εξής να έχετε για διακριτικό γνώρισμα: Όταν εξακολουθεί να φοβάται η ψυχή, πρόκειται για παρουσία των εχθρών. Διότι οι δαίμονες δεν αφαιρούν τη δειλία που συνοδεύει τέτοιες εμφανίσεις, όπως την αφήρεσε ο μέγας Αρχάγγελος Γαβριήλ από τη Μαρία και το Ζαχαρία και όπως ο άγγελος που φάνηκε στο μνημείο, στις γυναίκες. Αλλά σαν δουν τους ανθρώπους να φοβούνται, τότε μεγαλώνουν περισσότερο τις φοβερές φαντασίες, για να τους κατατρομάξουν ακόμα περισσότερο κι’ αφού μπουν στο κελί τους, να τους περιπαίξουν σαρκαστικά, λέγοντας:

-Πέστε να μας προσκυνήσετε.

Τους Έλληνες λοιπόν, έτσι τους απάτησαν κι’ έτσι έπλασαν αυτοί τους ψευδώνυμους Θεούς τους. Εμάς όμως δεν μας άφησε ο Κύριος να απατηθούμε από το διάβολο, γιατί, τον καιρό που του’ κανε κι’ αυτού τέτοιες Φαντασίες, τον επετίμησε και του είπε:

-Φύγε από μπροστά μου σατανά, διότι το λέει η Γραφή «Κύριον τον Θεόν σου να προσκύνησης και Αυτόν μονάχα να λατρέψεις» . ΜΑΤΘΑΙΟΣ Δ, 10

Όλο λοιπόν και περισσότερο ας καταφρονείται γι’ αυτά ο πανούργος από μας. Γιατί αυτό που είπε ο Κύριος, για χάρη μας το έκαμε, ώστε όταν ακούν οι δαίμονες κι’ από μας αυτά τα λόγια, ν’ ανατρέπονται από τη δύναμη του Κυρίου, που με τα ίδια αυτά λόγια τους επετίμησε.

από το βιβλίο: ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ , ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ. ΓΡΑΦΕΙΣ ΠΑΡΑ , ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΑ ΟΡΑΜΑΤΑ!

– Γέροντα, ὅταν οἱ ἄνθρωποι μᾶς διηγοῦνται ὁράματα ἢ λένε ὅτι εἶδαν ἕναν Ἅγιο κ.λπ., τί νὰ λέμε;

 – Καλύτερα νὰ τοὺς λέτε νὰ εἶναι ἐπιφυλακτικοί. Αὐτὸ εἶναι πιὸ σίγουρο, γιατὶ δὲν μποροῦν ὅλοι νὰ διακρίνουν ἂν ἕνα ὅραμα εἶναι ἀπὸ τὸν Θεὸ ἢ ἀπὸ τὸν διάβολο. Ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ εἶναι ἕνα ὅραμα, πρέπει νὰ μὴν τὸ δέχεται ἐξαρχῆς ὁ ἄνθρωπος. Ὁ Θεὸς ἴσα–ἴσα συγκινεῖται, κατὰ κάποιον τρόπο, ὅταν βλέπη τὸ πλάσμα Του νὰ μὴν τὸ δέχεται, γιατὶ αὐτὸ δείχνει ὅτι ἔχει ταπείνωση. Ἂν πράγματι ἦταν Ἅγιος αὐτὸς ποὺ παρουσιάσθηκε, ὁ Θεὸς ξέρει μετὰ μὲ ἄλλον τρόπο νὰ πληροφορήση τὴν ψυχὴ καὶ νὰ τὴν ὁδηγήση σ᾿ αὐτὸ ποὺ θέλει. Χρειάζεται προσοχή, γιατὶ μπορεῖ νὰ ἔρθη τὸ ταγκαλάκι, νὰ πατήση τὸ κουμπὶ καὶ νὰ ἀρχίση ἡ τηλεόραση...

Ἦταν μιὰ ψυχὴ ποὺ δὲν εἶχε βοηθηθῆ ἀπὸ ἀνθρώπους, καὶ γι᾿ αὐτὸ δικαιοῦτο τὴν θεία βοήθεια. Ὁ Θεὸς τῆς παρουσίασε κάτι, γιὰ νὰ βοηθηθῆ. Ὕστερα ὅμως ὁ διάβολος τῆς ἔβαλε λογισμούς: «Φαίνεται, γιὰ νὰ σὲ ἀξιώση ὁ Θεὸς νὰ δῆς αὐτὸ τὸ ὅραμα – ποιός ξέρει; – σὲ προορίζει γιὰ κάτι ἀνώτερο». Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ πίστεψε κάτι τέτοιο, ὁ διάβολος ἄρχισε νὰ κάνη τὴν δουλειά του καὶ τὴν ἔκανε κουμάντο! Ἀλλὰ τελικὰ ὁ Θεὸς πάλι τὴν λυπήθηκε. Εἶδε ἕνα ὅραμα καὶ ἄκουσε μιὰ φωνὴ νὰ τῆς λέη: «Νὰ γράψης ὅλα τὰ ὁράματα ποὺ εἶδες στὸν πατέρα Παΐσιο». Ἔτσι μοῦ ἔγραψε ἕνα γράμμα μὲ ὅλα τὰ ὁράματα ποὺ εἶδε. Ὁ πειρασμὸς τὴν εἶχε ἁλωνίσει. Πραγματικὰ ὁράματα, ἀλλὰ ὅλα ἦταν τοῦ πειρασμοῦ. Ἀπὸ ὅλα τὰ ὁράματα ποὺ μοῦ ἀνέφερε, μόνον τὸ πρῶτο καὶ τὸ τελευταῖο ἦταν ἀπὸ τὸν Θεό. Τὸ τελευταῖο τὸ ἐπέτρεψε ὁ Θεός, γιὰ νὰ τὴν φέρη σὲ λογαριασμό, νὰ τὴν βοηθήση νὰ ἀπαλλαγῆ ἀπὸ τὴν πλάνη. Τελικὰ ἡ καημένη ἄκουσε τί τῆς εἶπα καὶ ξέμπλεξε.

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΛΟΓΟΙ Γ'

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ: ΠΩΣ ΕΚΔΙΚΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ!

"Πώς εκδικούνται οι νεκροί"

Γράμμα του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς σε μια κυρία

Μου γράφεις πως κάτι σε αναστατώνει στον ύπνο. Τρία παιδιά εμφανίζονται μόλις κλείσεις τα μάτια και γελούν μαζί σου, σε κοροϊδεύουν, σε απειλούν και σε τρομάζουν. Πήγες, είπες, σε έξυπνους ανθρώπους και έψαχνες φάρμακο. Εκείνοι σου είπαν: «Δεν είναι τίποτα»! Εσύ τους είπες: «Αφού δεν είναι τίποτα διώξτε αυτό το τέρας από μένα! Μα, μπορεί να μην είναι τίποτα εκείνο που δεν μ’ αφήνει να ησυχάσω ήδη έξι μήνες»; Και εκείνοι σου απάντησαν: «Άλλαξε αέρα, πήγαινε σε χαρούμενες παρέες, να τρέφεσαι καλύτερα. Αυτό είναι απλή υποχονδρία».

Ξέρω, αδελφή, τέτοιους «έξυπνους». Αυτοί έπιασαν στο στόμα τους έτσι μερικές λέξεις όπως «υποχονδρία», «τηλεπάθεια», «αυθυποβολή», με τις οποίες προσπερνούν την αδιαμφισβήτητη πνευματική πραγματικότητα και σε καθημερινή βάση μιλούν στον αέρα, με ελαφρότητα και άγνοια σαν να μιλά το κρασί.

Εγώ πιστεύω ότι αυτά τα τρία παιδιά που εμφανίζονται είναι τα ίδια εκείνα τρία δικά σου παιδιά που εσύ κατά την προσωπική σου ομολογία νέκρωσες πριν ο λαμπερός ήλιος τα φιλήσει ζωντανά. Και αυτά τώρα σε εκδικούνται. Και η εκδίκηση των νεκρών είναι πολύ φρικαλέα!

Επειδή εσύ αυτοαποκαλείσαι διαβασμένη γυναίκα, θα σου μιλήσω από τα βιβλία. Από το βιβλία θα θυμηθείς τον Μάκβεθ ή πώς το πνεύμα ενός νεκρού ανθρώπου σκότωσε τον Άγγλο βασιλιά. Διάβασες οπωσδήποτε πως ο βασιλιάς Βλάδισλαβ, δολοφόνος του βασιλιά Βλαδίμηρου, δολοφονήθηκε από το πνεύμα του Βλαδίμηρου. Όμως ίσως διάβασες για την ακόλουθη περίπτωση. Ο Βυζαντινός βασιλιάς Κώνστας είχε αδελφό τον Θεοδόσιο, τον οποίο δεν αγαπούσε, επειδή φοβόταν να μην τον ρίξει από τον θρόνο. Γι’ αυτό ο Κώνστας ανάγκασε τον Θεοδόσιο να γίνει διάκονος. Αλλά ο φόβος δεν άφηνε τον βασιλιά ούτε τότε. Τελικά ο βασιλιάς αποφάσισε να εγκληματήσει. Κανόνισε ώστε να σκοτώσουν τον Θεοδόσιο. Όταν πέτυχε τον δόλιο σκοπό του ανέπνευσε η ψυχή του νομίζοντας ότι για πάντα ελευθερώθηκε από τον αντίπαλό του. Όμως ο αδαής δεν φαντάστηκε ότι οι νεκροί είναι πιο δυνατοί από τους ζωντανούς και ότι εκείνος που σκοτώνει αθώο άνθρωπο στην πραγματικότητα δεν νικά αλλά παραδίδει τα όπλα μπροστά στον νεκρό. Μετά από αυτό μια νύχτα ο δολοφονημένος διάκονος Θεοδόσιος εμφανίστηκε στον αδελφό του, τον βασιλιά, με ένα ποτήρι αίμα που άχνιζε και φώναξε με φοβερή φωνή: «Πιες αδελφέ»! Ο βασιλιάς αναπήδησε, ξεσήκωσε όλο το παλάτι όμως κανένας δεν ήξερε να του πει τίποτα. Μια άλλη νύχτα επαναλήφθηκε η ίδια σκηνή: Ο διάκονος με ένα ποτήρι αίμα και τη φρικτή κραυγή: «Πιες αδελφέ»! Ο βασιλιάς ξεσήκωσε όλη την Κωνσταντινούπολη, όμως όλοι τον χάζευαν όπως εσένα εκείνοι οι έξυπνοι που σε στέλνουν στον καθαρό αέρα και την καλύτερη κουζίνα. Πάλι μια νύχτα επαναλήφθηκε το ίδιο. Τελικά ο βασιλιάς Κώνστας βρέθηκε ξαφνικά ένα πρωί νεκρός στο κρεβάτι του.

Διαβάζεις την Αγία Γραφή; Εκεί έχουν ειπωθεί όλα, όλα έχουν εξηγηθεί, πώς και γιατί οι νεκροί εκδικούνται τους ζωντανούς. Διάβασε άλλη μια φορά για τον Κάιν ο οποίος λόγω της δολοφονίας του αδελφού του πουθενά και ποτέ δεν έβρισκε ειρήνη. Διάβασε πώς το πνεύμα του προσβεβλημένου Σαμουήλ εκδικείτο τον Σαούλ. Και πώς ο καημένος ο Δαβίδ φρικτά βασανιζόταν, χρόνια και χρόνια, λόγω της δολοφονίας του Ούριε. Και ακόμα θα βρεις χιλιάδες και χιλιάδες παρόμοιες περιπτώσεις από τον Κάιν έως εσένα. Και θα καταλάβεις τι σε βασανίζει και γιατί. Θα καταλάβεις ότι ο κόσμος των δολοφονημένων είναι πιο δυνατός από τους δολοφόνους τους και εκδικείται φοβερά.

Πρώτα κατάλαβε αυτό και κατανόησέ το. Ύστερα κάνε ό,τι μπορείς για τα σκοτωμένα παιδιά σου. Και ο ελεήμων Θεός, στον Οποίο δεν υπάρχουν νεκροί, θα σε συγχωρήσει και θα σου χαρίσει ειρήνη. Και όσο για όλα εκείνα που πρέπει να πράξεις ρώτησε την Εκκλησία. Οι ιερείς τα ξέρουν. Ο Θεός να σε ελεήσει!

Από το βιβλίο “Δρόμος χωρίς Θεό δεν αντέχεται.”, Ιεραποστολικές επιστολές Α’, εκδόσεις “Εν πλω”

ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ

Διαβάζοντας σε διάφορα αιρετικά έντυπα τον τρόπο, δυστυχώς, που κάποιοι συνάνθρωποί μας εγκατέλειψαν την Εκκλησία του Χριστού, για να ενταχθούν σε μια αιρετική κίνηση, πολλές φορές διαπιστώνουμε, εκτός από την απουσία γνώσης της Ορθόδοξης πίστης, να γίνεται λόγος και για ένα άλλο φαινόμενο. Για τα όνειρα. 

Στα πλαίσια της διαδικασίας ένταξής τους στον αιρετικό χώρο, συχνά κάνουν λόγο για μια ξεχωριστή εμπειρία που είχαν - όπως τη φανέρωση του Χριστού στο όνειρό τους, την περιγραφή ειδυλλιακών πνευματικών καταστάσεων και άλλοτε την αποκάλυψη γεγονότων, που προκαλούν φόβο και αγωνία σε όνειρα, που είδαν στον ύπνο τους. Τα όνειρα αυτά όλοι τους τα θεώρησαν ως εμπειρική απόδειξη της θείας παρουσίας, ως επιβράβευση και ενίσχυση στο νέο τρόπο ζωής τους, στον αιρετικό δηλαδή χώρο, σε συνδυασμό με τη μόνιμη ψευδαίσθηση ότι εκεί γνώρισαν τον Χριστό αληθινά.

Δεν θα σταθούμε στην επιστημονική ερμηνεία των ονείρων. Θα σταθούμε σʼ ένα άλλο βασικό και θεμελιώδη παράγοντα. Στο ότι στις αιρετικές κινήσεις δεν υπάρχει η δυνατότητα, που να μπορεί κάποιος να διακρίνει τις νόθες εμπειρίες από τις γνήσιες και τούτο γιατί η αίρεση δεν έχει υγιή πνευματικά κριτήρια.

Ακατήχητοι, δυστυχώς, προηγουμένως, άγευστοι πείρας και αγώνα πνευματικής ζωής, χωρίς έμπειρο πνευματικό οδηγό, οι πρώην Ορθόδοξοι δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι αυτό το οποίο περιγράφουν ως μοναδική εμπειρία, την οποία ο Κύριος, υποτίθεται τους έδειξε διά μέσου των ονείρων, είναι κάτι το πνευματικά επικίνδυνο.

Πού έγκειται αυτός ο κίνδυνος; Στο ότι σύμφωνα με την Αγία Γραφή (Β΄ Κορ. 11, 14) και σύμφωνα με την εμπειρία και την πείρα των αγίων Νηπτικών Πατέρων της Εκκλησίας μας των διαχρονικώς αναντικατάστατων απλανών οδηγών μας, τα όνειρα είναι χώρος δράσης μεταμφιεζόμενης δαιμονικής παρουσίας.

Το να μη πλανηθεί δηλαδή ο άνθρωπος μέσω των ονείρων, το επισημαίνει η Αγία Γραφή ήδη από την Παλαιά Διαθήκη. Διαβάζουμε στη Σοφία Σειράχ: «Τα όνειρα δίνουν φτερά στους ανόητους. (…) Από το ακάθαρτο τι μπορεί να καθαριστεί; Και από το ψέμα να αληθέψει; (…) Πολλούς τα όνειρα τους παραπλάνησαν κι όσοι ελπίσανε σʼ αυτά διαψεύσθηκαν» (Σοφ. Σειράχ 34, 1-7).

Γιʼ αυτό το λόγο οι ιεροί Πατέρες, γνωρίζοντας τον κίνδυνο της πλάνης, όχι μόνο συνιστούν να μη δίνουμε προσοχή στα όνειρα, αλλά θεωρούν και ως άξιο επαίνου τον Χριστιανό που θα αρνηθεί να αποδεχθεί τυχόν όνειρο με θεϊκή προέλευση. Η άρνησή του να το εμπιστευθεί, δείχνει άνθρωπο πνευματικά ώριμο που είχε την προσοχή να μη πλανηθεί.

Την αγιοπατερική Ορθόδοξη διδασκαλία την συνοψίζει άριστα, επικαλούμενος μάλιστα την εμπειρία των πνευματικώς πεπειραμένων (ως παρά των εν πείρα γεγονότων ηκούσαμεν) ο άγιος Διάδοχος Φωτικής. Αναφέρει στο 38ο κεφάλαιο των Εκατό Γνωστικών Κεφαλαίων του: «Όμως δύναται να θεωρηθή μεγάλη αρετή το να μη δίδη σημασία κανείς στα όνειρα. Διότι τα όνειρα δεν είναι τίποτε άλλο, τουλάχιστον τα περισσότερα, από είδωλα των λογισμών που περιφέρονται εδώ κι εκεί ή όπως είπα, φαντασίες, διά των οποίων εμπαίζουν τούς ανθρώπους οι δαίμονες. Επομένως εάν δεν αποδεχθώμεν κάποτε κάποιο όραμα που θα σταλή σʼ εμάς από την αγαθότητα του Θεού, δεν θα οργισθή εναντίον μας, διότι το αρνηθήκαμε, ο πολυπόθητος Κύριος Ιησούς. Διότι γνωρίζει ότι αυτό το κάμνομεν από φόβον μήπως μας απατήσουν οι δαίμονες» (Μετάφραση π. Θεοκλήτου Διονυσιάτου - έκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη).

Όλα τα όνειρα έχουν πειρασμική προέλευση; Η Αγία Γραφή και οι Πατέρες απαντούν όχι. Υπάρχουν και όνειρα που προέρχονται από τον Θεό. Τέτοια όνειρα π.χ. είναι το όνειρο του Ιωσήφ του Μνήστορος (Ματθ. 1, 20), το όνειρο των Μάγων (Ματθ. 2, 12) και το όνειρο της γυναίκας του Πιλάτου (Ματθ. 27, 19). Αυτές τις περιπτώσεις επικαλούνται διάφοροι αιρετικοί στις συζητήσεις μαζί τους, για να δικαιολογήσουν την εμπιστοσύνη που δείχνουν στα όνειρα, θεωρώντας εκ των προτέρων, ότι όλα έχουν θεϊκή προέλευση.

Για τα όνειρα που έχουν θεϊκή προέλευση κάνουν λόγο και οι άγιοι Πατέρες, οι οποίοι ταυτοχρόνως περιγράφουν και μερικά βασικά γνωρίσματά τους, που στα πλαίσια του πνευματικού αγώνα αποτελούν και κριτήρια αξιολόγησης και προέλευσής τους (βλ. π.χ. Αγ. Διαδόχου Φωτικής, Κεφ. 36-37). Μπορούν, δηλαδή, έτσι ορθώς να αξιολογήσουν αν είναι γνήσια ή νόθα αυτή η εμπειρία και κατʼ επέκταση η προέλευση αυτών των ονείρων.

Αυτός όμως ο πνευματικός πλούτος, τα πνευματικά κριτήρια της Νηπτικής αγιοπατερικής παραδόσεως, είναι ανύπαρκτος στο χώρο της αίρεσης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ζουν μια πλάνη σε σχέση με τα όνειρα, αλλά και να προσπαθούν να την επιβεβαιώσουν επικαλούμενοι την Αγία Γραφή!

Και στην ένσταση, πώς μπορεί κάποιο όνειρο να έχει δαιμονική προέλευση, όταν ωρισμένες φορές επιβεβαιώνεται, μας απαντά με την χαρακτηριστική του ακρίβεια ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Κατά τον ιερό Πατέρα, οι δαίμονες προλέγουν άλλοτε βλέποντες αυτά που γίνονται από μακριά και άλλοτε στοχαζόμενοι. Γιʼ αυτό πολλές φορές λένε ψέμματα, ενώ κάποιες φορές με τον τρόπο αυτό αληθεύουν. Και ως εκ τούτου ποτέ δεν θα πρέπει να τους δίνουμε σημασία (Έκδοσις Ακριβής, 2, 4). Αν τυχόν ο άνθρωπος δείξει εμπιστοσύνη, επειδή συνέβη κάτι το οποίο επαληθεύτηκε, απλώς, ο αντίδικος έχει καταφέρει να αποσπάσει την εμπιστοσύνη του ανθρώπου και ως εκ τούτου να είναι πιο εύκολα χειραγωγήσιμος στην πλάνη.

Να λοιπόν, γιατί ποτέ οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί σύμφωνα με την παρακαταθήκη των αγίων Πατέρων, ούτε πιστεύουν ούτε εμπιστεύονται τα όνειρα. Προέχει η εν Χριστώ ελευθερία και όχι η εμπιστοσύνη του αθεράπευτου από τα πάθη ανθρώπου στην μεταπτωτική λειτουργία της φαντασίας.

Πηγή: Ορθόδοξος Τύπος,06/03/2015