ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ: ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΘΑ ΔΩΣΕΙ ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΘΕΟ!

ΜΗΝ ΚΡΙΝΕΤΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟ

(ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ 14,1-12)

1 Τον ασθενή όμως στην πίστη να τον δέχεστε, χωρίς να κρίνετε τις γνώμες του. 

2 Ο ένας πιστεύει ότι μπορεί να φάει απ’ όλα, αλλά ο ασθενής τρώει λάχανα. 

3 Αυτός που τρώει ας μην εξουθενώνει εκείνον που δεν τρώει, κι εκείνος που δεν τρώει ας μην κρίνει αυτόν που τρώει, γιατί ο Θεός τον δέχτηκε. 

4 Εσύ ποιος είσαι που κρίνεις ξένο υπηρέτη; Στο δικό του κύριο στέκεται ή πέφτει – θα σταθεί όμως, γιατί ο Κύριος είναι δυνατός να τον κάνει να σταθεί. 

5 Γιατί, βέβαια, ο ένας κρίνει ανώτερη μια ημέρα από άλλη ημέρα, ο άλλος όμως κρίνει ότι κάθε ημέρα είναι ίδια. Καθένας μέσα στο δικό του νου ας πειστεί πλήρως. 

6 Αυτός που φρονεί την ημέρα ανώτερη, τη φρονεί για τον Κύριο. Και αυτός που τρώει, για τον Κύριο τρώει, γιατί ευχαριστεί το Θεό. Και αυτός που δεν τρώει, για τον Κύριο δεν τρώει και ευχαριστεί το Θεό. 

7 Γιατί κανείς από εμάς δε ζει για τον εαυτό του και κανείς δεν πεθαίνει για τον εαυτό του. 

8 Γιατί και αν ζούμε, για τον Κύριο ζούμε, και αν πεθαίνουμε, για τον Κύριο πεθαίνουμε. Είτε, λοιπόν, ζούμε είτε πεθαίνουμε, του Κυρίου είμαστε. 

9 Γιατί γι’ αυτό ο Χριστός πέθανε και έζησε, για να κυριαρχήσει και στους νεκρούς και στους ζωντανούς. 

10 Αλλά εσύ γιατί κρίνεις τον αδελφό σου; Ή κι εσύ γιατί εξουθενώνεις τον αδελφό σου; Γιατί όλοι θα παρουσιαστούμε στο βήμα του Θεού. 

11 Επειδή είναι γραμμένο: Ζω εγώ, λέει ο Κύριος, ότι σ’ εμένα θα κάμψει κάθε γόνατο και κάθε γλώσσα θα ομολογήσει τη δόξα του Θεού. 

12 Άρα, λοιπόν, καθένας μας για τον εαυτό του θα δώσει λόγο στο Θεό.

Η ΟΝΟΣ ΤΟΥ ΒΑΛΑΑΜ

Περάσανε την Ερυθρά, πέρασαν και την έρημο οι Ισραηλίτες. Λίγο πιο κει ήταν η γη των Μωαβιτών. Ανάμεσα στον λαό του Θεού κι ο μάγος Βαλαάμ.

Σαν είδε ο Βαλάκ, ο βασιλιάς των Μωαβιτών, να πλησιάζουνε τα πλήθη των Εβραίων, φοβήθηκε. «Αυτοί είναι τόσοι πολλοί, που αν έρθουν προς τα δω, θα κατακτήσουνε τη Μωαβία», σκέφτηκε.

Είχε ακούσει για τον Βαλαάμ, τον μάγο. Είχε μάθει πως ό,τι ευλογούσε ο Βαλαάμ έπαιρνε δύναμη. «Καλό θα ήταν», σκέφτηκε, «να καλοπιάσω τον Βαλαάμ, να τους καταραστεί. Να μην έχουνε δύναμη, να μην κινδυνεύει η χώρα μου».

Έστειλε, λοιπόν, στον Βαλαάμ αξιωματούχους Μωαβίτες με πλούσια δώρα για κείνον. Κάπου κοντά στον ποταμό Ευφράτη βρήκανε οι απεσταλμένοι τον Βαλαάμ.

– Ο βασιλιάς μας, ο Βαλάκ, σου στέλνει αυτά τα δώρα. Να  ΄ρθεις, λέει, να καταραστείς τους Ισραηλίτες, γιατί κινδυνεύει απ΄ αυτούς η χώρα του Μωάβ.

– Να καταραστώ; Και μάλιστα τους συμπατριώτες μου, τους Ισραηλίτες; Ποτέ! Αυτό δεν το θέλει ο Θεός μου. Πάρτε πίσω τα δώρα σας! Δεν τα θέλω!

Πήγαν οι απεσταλμένοι την είδηση στον Βαλάκ, μα εκείνος ξανάστειλε τους πιο επίσημους του κράτους. «Πείτε στον μάγο πως, αν έρθει, αν κάνει αυτό που του ζητάω, θα τον κάνω άρχοντα με τιμές και δόξες μεγάλες».

Κι αυτή τη φορά όμως ο Βαλαάμ, μετά από την προσευχή του στον Θεό, έστειλε πίσω και τους άρχοντες και τα δώρα: «Να πείτε στον βασιλιά σας πως ο Θεός μου δεν το θέλει αυτό και δε θα  ΄ρθω ακόμη κι αν μου χαρίσει το παλάτι του γεμάτο με χρυσάφι».

Πήρε το μήνυμα ο Βαλάκ και για τρίτη φορά τώρα στέλνει πολύ πλουσιότερα δώρα και δελεαστικές υποσχέσεις. Ο Βαλαάμ προσευχήθηκε:

– Τι να κάνω, Κύριε;

– Να πας! του είπε ο Θεός. Εκεί, όμως, που θα πας, θα πεις ό,τι σου πω εγώ!

Συμφώνησε ο προφήτης και ξεκίνησε. Καβάλησε τη γαϊδουρίτσα του, πήρε μαζί του και τους δυο του υπηρέτες και πήρε τον δρόμο για τη χώρα των Μωαβιτών. Φαίνεται όμως πως δελεάστηκε από τα δώρα, πως μπήκε μέσα του η σκέψη: «Καλά είναι και τα δώρα, καλές και οι τιμές».

Εκεί που βάδιζε η όνος, ξαφνικά, χωρίς λόγο – νόμιζε ο Βαλαάμ – το ζώο ξεστράτισε. Βγήκε από το μονοπάτι και τράβηξε κατά τα χωράφια. Σήκωσε το ραβδί του και το χτύπησε. Ανάγκασε το ζώο να ξαναμπεί στον σωστό δρόμο. Όμως σ΄ ένα σημείο στένευε το μονοπάτι. Απ΄ τη μια μεριά ήτανε ένας τοίχος, μια ξερολιθιά. Απ΄ την άλλη ο φράχτης του αμπελιού. Η γαϊδουρίτσα φάνηκε να τρομάζει, άφησε χώρο από τα δεξιά, σύρθηκε στον τοίχο και χτύπησε το πόδι του ο Βαλαάμ. Οργίστηκε με το ζώο. Σήκωσε το ραβδί του και του κατάφερε αλύπητα αρκετές ξυλιές.

Προχώρησε λίγο και πάλι τρόμαξε η όνος, μα, τώρα πια, τέντωνε τα πόδια και δεν έκανε βήμα.

– Πεισματάρικο ζώο, φώναξε καθώς το κτυπούσε. Γιατί δεν προχωράς; Αν είχα μαχαίρι, στ΄ αλήθεια, θα σε σκότωνα!

Για τρίτη φορά σήκωσε το ραβδί του ο Βαλαάμ. Και τότε… Τότε έγινε το απερίγραπτο: φωνή ανθρώπινη πήρε το ζώο και είπε στον αφέντη του:

– Γιατί με χτυπάς, μια δυο, τρεις φορές; Δεν είμαι εγώ που τόσα χρόνια σε υπηρετώ με υπομονή; Στη ράχη μου δεν έχεις φορτώσει τα μεγάλα βάρη που ήθελες να μεταφέρεις; Δεν καθόσουν πάνω μου, για να σε πηγαίνω όπου ήθελες; Ξεστράτισα ποτέ από τον δρόμο μου; Δε βάδιζα όπου ήθελες εσύ;

Τρόμαξε ο προφήτης σαν άκουσε το ζώο να μιλάει μ΄ ανθρώπινη γλώσσα. Και τότε άνοιξαν τα μάτια του και είδε αυτό που τόσην ώρα έβλεπε μόνο η γαϊδουρίτσα του, ενώ αυτός δεν το έβλεπε: είδε ολοφώτεινο άγγελο, τρομερό στην όψη, να κρατά πύρινη ρομφαία, να στέκει μπροστά στο ζώο εμποδίζοντας τον δρόμο και να λέει:

– Βαλαάμ, έχεις λυπήσει τον Θεό! Γιατί χτυπούσες μια, δυο, τρεις φορές την όνο; Εγώ έμπαινα μπροστά της. Μ΄ έβλεπε το ζώο, τρόμαζε κι άλλαζε δρόμο. Εσύ δε μ΄ έβλεπες. Δε μ΄ έβλεπες γιατί άλλα σου είπε ο Κύριος κι άλλα σκεφτόσουνα να κάνεις. Ξέχασες την εντολή του Θεού που σου είπε ότι Εκείνος θα σε καθοδηγήσει τι θα πεις και τι θα κάνεις. Κι έβαλες με τον νου σου τα πλούτη και τα δώρα και τις τιμές. Να ξέρεις: Με τούτο το πύρινο σπαθί που εμπόδιζα το ζώο, θα σε χτυπούσα και θα σε σκότωνα, αν είχα εντολή απ΄ τον Θεό.

Αυτά είπε ο άγγελος και χάθηκε! Συνήλθε ο Βαλαάμ, συνέχισε τον δρόμο του κι από κει και μετά εκτέλεσε κατά γράμμα την εντολή του Κυρίου.

http://www.pemptousia.gr

ΕΥΛΟΓΕΙ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ!

ΨΑΛΜΟΣ 102ος 

Εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον καί, πάντα τὰ ἐντός μου, τὸ ὄνομα τὸ ἅγιον αὐτοῦ·
εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον καὶ μὴ ἐπιλανθάνου πάσας τὰς ἀνταποδόσεις αὐτοῦ·
τὸν εὐιλατεύοντα πάσας τὰς ἀνομίας σου, τὸν ἰώμενον πάσας τὰς νόσους σου·
τὸν λυτρούμενον ἐκ φθορᾶς τὴν ζωήν σου, τὸν στεφανοῦντά σε ἐν ἐλέει καὶ οἰκτιρμοῖς·
τὸν ἐμπιπλῶντα ἐν ἀγαθοῖς τὴν ἐπιθυμίαν σου, ἀνακαινισθήσεται ὡς ἀετοῦ ἡ νεότης σου.
ποιῶν ἐλεημοσύνας ὁ Κύριος καὶ κρῖμα πᾶσι τοῖς ἀδικουμένοις.
ἐγνώρισε τὰς ὁδοὺς αὐτοῦ τῷ Μωυσῇ, τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ τὰ θελήματα αὐτοῦ.
οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων ὁ Κύριος, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος·
οὐκ εἰς τέλος ὀργισθήσεται, οὐδὲ εἰς τὸν αἰῶνα μηνιεῖ·
οὐ κατὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν ἐποίησεν ἡμῖν, οὐδὲ κατὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν,
ὅτι κατὰ τὸ ὕψος τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τῆς γῆς ἐκραταίωσε Κύριος τὸ ἔλεος αὐτοῦ ἐπὶ τοὺς φοβουμένους αὐτόν·
καθόσον ἀπέχουσιν ἀνατολαὶ ἀπὸ δυσμῶν, ἐμάκρυνεν ἀφ᾿ ἡμῶν τὰς ἀνομίας ἡμῶν.
καθὼς οἰκτείρει πατὴρ υἱούς, ᾠκτείρησε Κύριος τοὺς φοβουμένους αὐτόν,
ὅτι αὐτὸς ἔγνω τὸ πλάσμα ἡμῶν, ἐμνήσθη ὅτι χοῦς ἐσμεν.
ἄνθρωπος, ὡσεὶ χόρτος αἱ ἡμέραι αὐτοῦ· ὡσεὶ ἄνθος τοῦ ἀγροῦ, οὕτως ἐξανθήσει·
ὅτι πνεῦμα διῆλθεν ἐν αὐτῷ, καὶ οὐχ ὑπάρξει καὶ οὐκ ἐπιγνώσεται ἔτι τὸν τόπον αὐτοῦ.
τὸ δὲ ἔλεος τοῦ Κυρίου ἀπὸ τοῦ αἰῶνος καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος ἐπὶ τοὺς φοβουμένους αὐτόν, καὶ ἡ δικαιοσύνη αὐτοῦ ἐπὶ υἱοῖς υἱῶν
τοῖς φυλάσσουσι τὴν διαθήκην αὐτοῦ καὶ μεμνημένοις τῶν ἐντολῶν αὐτοῦ τοῦ ποιῆσαι αὐτάς.

Κύριος ἐν τῷ οὐρανῷ ἡτοίμασε τὸν θρόνον αὐτοῦ, καὶ ἡ βασιλεία αὐτοῦ πάντων δεσπόζει.
εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, πάντες οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ, δυνατοὶ ἰσχύϊ ποιοῦντες τὸν λόγον αὐτοῦ τοῦ ἀκοῦσαι τῆς φωνῆς τῶν λόγων αὐτοῦ.
εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, πᾶσαι αἱ δυνάμεις αὐτοῦ, λειτουργοὶ αὐτοῦ οἱ ποιοῦντες τὸ θέλημα αὐτοῦ·
εὐλογεῖτε τὸν Κύριον, πάντα τὰ ἔργα αὐτοῦ, ἐν παντὶ τόπῳ τῆς δεσποτείας αὐτοῦ· εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον. 

Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΑΝΑΤΡΕΠΕΙ ΤΟΥΣ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ «ΕΛΞΗ ΚΑΙ ΠΑΘΟΣ» ΟΤΙ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΣΟΔΟΜΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΧΕΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΗ ΜΑΝΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ

Ἡ Καινή Διαθήκη ἀνατρέπει τούς ἰσχυρισμούς

τοῦ βιβλίου «Ἕλξη καί πάθος»

ὅτι ἡ καταστροφή τῶν Σοδόμων εἶναι ἄσχετη

ἀπό τήν ὁμοφυλόφιλη μανία τῶν κατοίκων της.

Πρωτοπρεσβύτερος Ἰωάννης Φωτόπουλος

  

«ὁρισμένα ἐπιχειρήματα τους [τῶν φιλελεύθερων προτεσταντῶν] ὀφείλει κανείς νά μήν τά προσπεράσει ἀβασάνιστα, ἀκόμη καί ἄν καταρρίπτουν στερεότυπα μέ τά ὁποῖα πορεύθηκαν γιά αἰῶνες οἱ χριστιανοί.  Αὐτή ἀκριβῶς εἶναι ἡ περίπτωση τῶν βιβλικῶν χωρίων γιά τά Σὀδομα. Πουθενά στήν Ἁγία Γραφή δέν συνδέονται μέ τήν ὁμοφυλοφιλία!»(δική μου ἡ ὑπογράμμιση)

( π. Βασ. Θερμός, Ἕλξη καί πάθος σ.361)

    Ἀρέσουν οἱ ταμπέλες στόν π. Βασίλειο, οἱ ταμπέλες μέ τίς ὁποῖες ἡ Νέα Ἐποχή προσπαθεῖ νά ἐξουδετερώσει ὄχι μόνο κάθε ἀντίθετη ἄποψη, ἀλλά καί, τήν ἐπικίνδυνη γι΄ αὐτήν, κριτική σκέψη.  Μιλώντας ὡς ἐάν  εἶναι ξένος ἀπό τήν ὀρθόδοξη χριστιανική παράδοση ὁ π. Β. μᾶς κατηγορεῖ ὅτι γιά αἰῶνες πορευόμαστε οἱ χριστιανοί  μέ «στερεότυπα» (ἰδού ἡ ταμπέλα!), μέ παγιωμένες δηλαδή, ἀναπόδεικτες καί ἐσφαλμένες ἰδέες.  Ποιό θεωρεῖ ἐδῶ «στερεότυπο»; Τήν γνώμη τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν Ἁγίων Πατέρων ὅτι τά Σοδομα καταστράφηκαν ἐξ αἰτίας τῆς ὁμοφυλοφιλίας.  Ἰσχυρίζεται μαζί μέ τούς φιλελεύθερους προτεστάντες ὅτι αὐτή ἡ γνώμη δέν στηρίζεται στήν Ἁγία Γραφή.

Σέ προηγούμενο κείμενό μας ἀποδείξαμε ὅτι τά χωρία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης πού ἐπικαλεῖται ὁ π. Β. Θερμός ἑρμηνευόμενα μέ νηφαλιότητα, ἀποδεικνύουν ἤ ὅτι δέν σχετίζονται ἄμεσα μέ τό ζήτημα πού μᾶς ἀπασχολεῖ ἤ ὅτι σαφῶς ὑπονοοῦν ὅτι ἡ φωτιά καί τό θειάφι ἔπεσε ἀπό τόν οὐρανό γιά νά ἐξαφανίσει τούς Σοδομῖτες ὡς λυσσώδεις ὁμοφυλοφίλους.

Ἀκολουθώντας τήν διάταξη τῶν ἑνοτήτων πού ὁρίσαμε στό προηγούμενο κείμενο ἀναφερόμαστε τώρα σέ χωρία τῆς Καινῆς Διαθήκης.

Καινή Διαθήκη

Ἡ καταπόνηση καί ἡ βάσανος τοῦ δικαίου Λώτ ἐξ αἰτίας τῶν αἰσχρῶν ἔργων τῶν Σοδομιτῶν καί ἡ λύτρωσή του.

-1  «εἰ γάρ ὁ Θεός...καί πόλεις Σοδόμων καί Γομόρρας τεφρώσας καταστροφῇ κατέκρινεν, ὑπόδειγμα μελλόντων ἀσεβεῖν τεθεικώς, καί δίκαιον Λώτ καταπονούμενον ὑπό τῆς τῶν ἀθέσμων ἐν ἀσελγείᾳ τῶν ἀναστροφῆς ἐρρύσατο∙ βλέμματι γάρ καί ἀκοῇ ὁ δίκαιος, ἐγκατοικῶν ἐν αὐτοῖς, ἡμέραν ἐξ ἡμέρας ψυχήν δικαίαν ἀνόμοις ἔργοις ἐβασάνισεν∙ οἶδε Κύριος εὐσεβεῖς ἐκ πειρασμοῦ ρύεσθαι, αδίκους δέ εἰς ἡμέραν κρίσεως κολαζομένους τηρεῖν, μάλιστα δέ τούς ὀπίσω σαρκός ἐν ἐπιθυμίᾳ μιασμοῦ πορευομένους...(Β΄Πετρ. 2, 6-10).

Μετάφραση : Ἐάν ὁ Θεός... τάς πόλεις τῶν Σοδόμων καί τῆς Γομόρρας μετέβαλε σέ στάκτην καί κατεδίκασε νά μένουν διά παντός κατεστραμμέναι καί τάς ἔθεσε φοβερόν παράδειγμα εἰς ἐκείνους πού εἰς τό μέλλον θά ζοῦσαν ἀσεβῶς ∙ καί ἄν ἐγλύτωσε τόν δίκαιον Λώτ, ὅταν κατεπιέζετο καί ὑπέφερε ἀπό τήν συμπεριφοράν ἐκείνων πού μέ τήν ἀσωτίαν καί τήν ἀσέλγειάν των παρεβίαζαν τόν φυσικόν νόμον∙ (καί τόν ἐγλύτωσεν ὁ Θεός, διότι βλέπων μέ τά μάτια του τά ἄσεμνα παραδείγματα καί μέ τά αὐτιά του ἀκούων τάς αἰσχρότητας ὁ δίκαιος ἐκεῖνος Λώτ, ὅταν ἐκατοικοῦσεν  ἐν μέσῳ τῶν ἀσεβῶν αὐτῶν, μέ τά παράνομα ἔργα των ἔθετε καθημερινῶς εἰς δοκιμασίαν τήν ψυχήν του) ...ἐξάγεται λοιπόν ἐκ τούτων ὅτι γνωρίζει καλά ὁ Κύριος νά ἐλευθερώνῃ ἀπό κάθε πειρασμόν τούς εὐσεβεῖς, τούς δέ ἀδίκους...γνωρίζει νά τούς φυλάττῃ διά τήν ἡμέραν τῆς Κρίσεως, ὁπότε θά τούς ἐπιβάλῃ ὁλόκληρον τήν ἁρμόζουσαν τιμωρίαν. Πρό παντός δέ..ἐκείνους, πού σύρονται ὀπίσω ἀπό σάρκα μέ ἐπιθυμία πού μιαίνει καί μολύνει...[1] 

 Συμπεραίνει ἀβίαστα κανείς ἀπό τό ἱερό κείμενο τοῦ Ἀπ. Πέτρου γιά ποιά αἰτία ἔκανε στάχτη ὁ Θεός τά Σόδομα καί τά Γόμορρα.  Καί ὅπως φαίνεται ἀπό τό στίχο 7 γλυτώνει ὁ καλός Θεός τόν δίκαιο Λώτ, τόν πολυβασανισμένο ἀπό τή συμπεριφορά «τῶν ἀθέσμων ἐν ἀσελγείᾳ» Σοδομιτῶν. Δέν τόν ἀφήνει νά γίνει στάχτη μαζί μέ τούς Σοδομίτες.  Ἡ συναναστροφή μαζί τους, οἱ αἰσχρότητες πού ἔβλεπε καί ἄκουγε ἦταν μιά δοκιμασία, ἕνα βάσανο γιά τήν ψυχή του. Ἔτσι ὅπως βασανίζονται σήμερα καί οἱ ψυχές τῶν χριστιανῶν βλέποντας νά κυριαρχεῖ παντοῦ, νά προπαγανδίζεται, νά προβάλλεται νά προστατεύεται ἡ ὁμοφυλοφιλία καί νά μήν τολμοῦν νά ἀρθρώσουν λόγο μή τυχόν μποῦν στό στόχαστρο του ἀντιρατσιστικοῦ νόμου! 

Ἀλλά ἄς δοῦμε καί ἄλλο ἕνα χωρίο :         

- «ὡς Σόδομα καί Γόμορρα καί αἱ περί αὐτάς πόλεις τόν ὅμοιον τούτοις ἐκπορνεύσασαι καί ἀπελθοῦσαι ὀπίσω σαρκός ἑτέρας πρόκεινται δεῖγμα, πυρός αἰωνίου δίκην ὑπέχουσαι». (Ἰούδα, 7)

Μετάφραση : ὅπως καί τά Σόδομα καί τά Γόμορρα καί αἱ τριγύρω των Πόλεις, πού κατά τόν ὅμοιον τρόπον πρός τούς ἀσεβεῖς αὐτούς, περί τῶν ὁποίων ὡμίλησα ἀνωτέρω, παρέδωκαν ἑαυτάς εἰς τήν πορνείαν καί ἐπῆγαν ὀπίσω ἀπό ἄλλην σάρκα καί παρεσύρθησαν εἰς παρά φύσιν ἀσελγείας, εἶναι ἐνώπιόν μας παράδειγμα ἁμαρτωλῶν, οἱ ὁποῖοι ἐτιμωρήθησαν μέ τήν ποινήν τῆς φωτιᾶς πού τούς ἔκαυσε ἀμετακλήτως καί γιά πάντα[2].

Τό χωρίο αὐτό ἀπό τήν Ἐπιστολή τοῦ Ἀδελφοθέου Ίούδα, δέν ἀφήνει ἐπίσης κανένα περιθώριο παρανοήσεως.   Τά Σόδομα, τά Γόμορρα καί οἱ γύρω πόλεις κατακάηκαν καί ἔμειναν παράδειγμα γιά ὅλους, ἐξ αἰτίας τῆς αἰσχρῆς ὁμοφυλοφιλίας τῶν κατοίκων τους.

Ἀναληθές λοιπόν καί ἀναξιόπιστο τό γραφέν ἀπό τόν π. Βασίλειο ὅτι « πουθενά στήν Ἁγία Γραφή δέν συνδέονται [τά Σόδομα] μέ τήν ὁμοφυλοφιλία!».  Μά θά διερωτηθεῖ κανείς : καλά, καί πῶς ἑρμηνεύει τά παραπάνω χωρία;

Τό πρῶτο χωρίο (Β΄Πετρ. 2, 6-10) δέν τό ἀναφέρει καθόλου.  Ὅσον ἀφορᾶ στό χωρίο Ἰουδ. 7, πολύ ἐπικίνδυνο γιά τούς ἰσχυρισμούς του,  τό παραθέτει σέ μιά ὑποσημείωση  προσπαθώντας μάταια νά  παραποιήσει τό νόημά του μέ τή βοήθεια  τοῦ John Eastburn Boswell : «...ἡ φράση ἑρμηνεύεται ἀπό κάποιους (ὁ Boswell εἶναι αὐτός) ὡς ἀπήχηση τοῦ θρύλου ὅτι γυναῖκες τῶν Σοδόμων εἶχαν μίξη μέ ἀγγέλους» («Ἕλξη καί πάθος», σ. 360, ὑποσ. 93).  Ξεκάθαρες ἀνοησίες ! Τώρα, ποιός εἶναι ὁ Boswell;  Ἕνας καθηγητής ἱστορίας τοῦ Πανεπιστημίου Yale, ὁμοφυλόφιλος κατά δήλωσή του, πού συζοῦσε μέ τό σύντροφό του Jerone Hart γιά εἴκοσι χρόνια ὡς τό θάνατό του ἀπό AIDS τό 1994.  Καταλαβαίνουμε πόσο...αντικειμενική εἶναι ἡ ἑρμηνεία τοῦ χωρίου Ἰούδα 7 ἀπ’ αὐτόν, τήν ὁποία καί παρουσιάζει ὁ π. Β. Θερμός.

Εἴδαμε στό πρῶτο χωρίο ἀπό τήν Β΄ ἐπιστολή τοῦ Ἀπ. Πέτρου  πῶς ὁ Κύριος λύτρωσε τόν δίκαιο Λώτ, πού ὑπέφερε καί βασανιζόταν βλέποντας καί ἀκούοντας τά ἄνομα, αἰσχρά ἔργα τῶν Σοδομιτῶν. Πῶς τόν γλύτωσε ἀπό τήν αἰσχρή μανία τους καί τήν γενική καταστροφή πού ἀκολούθησε. Ἄμποτε νά λυτρώσει ὁ  Χριστός μας καί μᾶς καί τήν πατρίδα μας ἀπό τά δίχτυα τῆς Νέας Ἐποχῆς, ἀπό τά σύγχρονα Σόδομα τῆς ἀσεβείας, τῆς ἀποστασίας καί τῆς ἀσελγείας.  Εἶναι προτιμότερο νά βασανιζόμαστε «καταπονούμενοι»  «βλέμματι καί ἀκοῇ» παρά νά συμβιβαστοῦμε μέ τίς αἰσχρότητες τῶν Νεοεποχητῶν, νά «συζητοῦμε» μέ βιβλία πού ἔχουν ἀνόσιο περιεχόμενο καί νά δείχνουμε δῆθεν κατανόηση καί ἀποδοχή στήν βδελυρή ὁμοφυλοφιλία.  Πρός τοῦτο ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός ὁμιλεῖ γιά τό πάθημα τῶν ἀνόμων Σοδομιτῶν. Μᾶς λέει ὅτι στίς ἡμέρες τοῦ Λώτ «ἤσθιον, ἔπινον, ἠγόραζον ἐπώλουν ἐφύτευον  ᾠκοδόμουν∙ ᾗ δέ ἡμέρᾳ ἐξῆλθε Λώτ ἀπό Σοδόμων, ἔβρεξε πῦρ καί θεῖον ἀπ΄ οὐρανοῦ καί ἀπώλεσεν ἅπαντας»(Λουκ. 17, 28-29). Ὁ Λώτ μή συμμετέχοντας στήν ἀσέβεια καί στήν ἀρσενοκοιτία τῶν Σοδομιτῶν γλύτωσε τήν καταστροφή. Γι΄αὐτό ὁ Κύριος λέει ὅτι πρέπει νά βρισκόμαστε σέ ἐγρήγορση ἕτοιμοι νά θυσιάσουμε τά πάντα γιά τή δική Του ἀγάπη. Λίγο πιό κάτω, στούς στίχους 32-33  διαβάζουμε : «ὅς ἐάν ζητήσῃ τήν ψυχήν αὐτοῦ σῶσαι ἀπολέσει αὐτήν, καί ὅς ἐάν ἀπολέσει αὐτήν, ζωογονήσει αὐτήν».  Ἔτσι ἔχουμε τήν ἐλπίδα νά μᾶς ἁρπάσει ὁ ἄγγελος ἀπό τό χέρι, ὅπως τόν δίκαιο Λώτ καί νά μᾶς ὁδηγήσει στή Σηγώρ, στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Γιά τό συγκεκριμένο θέμα, δηλ. τήν ἁγιογραφική κατοχύρωση τῆς ἀλήθειας ὅτι τά Σόδομα καταστράφηκαν ἐξ αἰτίας τῆς ὁμοφυλοφιλίας τῶν κατοίκων τους, δέν χρειάζεται νά ποῦμε τίποτε ἄλλο.  Μόνο, ὅτι εἶναι  ἐπίκινδυνο καί ἀσεβές παιχνίδι νά παραχαράσσουμε τήν ἁγία Γραφή εἴτε ἀποκρύπτοντας χωρία εἴτε διαστρέφοντας τό νόημα τους γιά νά προωθήσουμε τίς ἰδέες μας.

Ἀφήνοντας τώρα τό συσχετισμό Σοδόμων -ὁμοφυλοφιλίας παρατηρήσαμε ὅτι ἡ ἀσεβέστερη παραχάραξη τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἀπό τόν π. Β. Θερμό καί τούς φιλελεύθερους ομοφυλόφιλους γίνεται στό ἀπόσπασμα Ρωμ. 1, 24-28. Ἐκεῖ  ὁ ἀπόστολος Παῦλος κατακρίνει την ὁμοφυλοφιλία ὡς πάθος «παρά φύσιν», πάθος «ἀτιμίας» καί «ἀσχημοσύνη».  Διατυπώνεται στό ἀπόσπασμα αὐτό ἡ σαφής ἀντίθεση τοῦ Χριστοῦ στό φοβερό αὐτό πάθος, ὅπως ἐκφράζεται μέ τό στόμα τοῦ ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν.  Ἀλλά ἐδῶ χρειάζεται ἀναλυτικότερη προσέγγιση πού θά κάνουμε σέ ἑπόμενο κείμενό μας.

[1] ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΤΡΕΜΠΕΛΑ, Ἡ Καινή Διαθήκη μετά συντόμου ἑρμηνείας, σς. 944-945

[2] Ὡς ἄνω σ. 971

ΓΙΑΤΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΕΤΡΩΓΕ ΚΡΕΑΣ- ΤΙ ΑΝΑΦΕΡΕΙ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΑΡΚΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ

Σύμφωνα με πολλούς μελετητές τα ιερά κείμενα επιτάσσουν τη χορτοφαγία και απορρίπτουν την κρεοφαγία. Άλλωστε στα μοναστήρια και κυρίως στο Άγιο Όρος δεν τρώνε ποτέ κρέας, ακολουθώντας μια πιο ασκητική διατροφή, αλλά και τα κείμενα των αγίων γραφών.

Η κυρία Ελένη Οικονομοπούλου, μάζεψε από διάφορες πηγές, αναφορές στην Αγία Γραφή και σε κείμενα αγίων και παρουσιάζει και την ερμηνεία που δείχνει, ότι ο Ιησούς εμμέσως απέρριπτε την κρεοφαγία. Ωστόσο, η επίσημη εκκλησία δεν ακολουθεί κάποιον κανόνα στο συγκεκριμένο θέμα και οι πιστοί επιλέγουν ελεύθερα τη διατροφή τους, τηρώντας βέβαια τις ημέρες νηστείας.

«Εγώ είμαι ο ποιμήν ο καλός. Ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού βάλλει υπέρ των προβάτων•» Ιησούς Χριστός Κ. Διαθήκη (σσ. Ο ποιμήν ο καλός δεν τα τρώει, άρα ο Χριστός δεν έτρωγε κρέας. Αυτό αποτυπώνεται κι από τη πανάρχαια παράδοση της ακραιοφαγίας του Αγίου Όρους) «Μην κάνεις στους άλλους αυτό, που δεν θέλεις να κάνουν σ΄ εσένα» Καινή Διαθήκη, Ιησούς Χριστός… «Συμπεριφερόμαστε όπως οι λύκοι, όπως οι τίγρεις… (όταν τρώμε κρέας) κι ακόμη χειρότερα, γιατί η φύση κανόνισε για τα ζώα να τρέφονται με αυτόν τον τρόπο, μα εμείς που με την χάρη Του, έχουμε την ικανότητα του λόγου και την αίσθηση της δικαιοσύνης, γίναμε χειρότεροι από άγρια θηρία». Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος «Οφείλουμε να δείξουμε στα ζώα μεγάλη καλοσύνη και ευγένεια για πολλούς λόγους. Αλλά πάνω απ’ όλα επειδή έχουμε την ίδια καταγωγή» Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος –Ο Νικηφόρος Θεοτόκης, ένας από τους νεότερους δασκάλους της Εκκλησίας αναφέρει χαρακτηριστικά: “Νηστεία ουκ εστίν η αποχή μόνον από τέσσερα ή δύο είδη τροφής. Ημείς όταν νηστεύομεν άνω κάτω φέρομεν γην και θάλασσαν. Την θάλασσαν ίνα εύρωμεν οστρακόδερμα, μαλάκια, κοχλίας, εχινούς και όσα άλλα εν αυτή ζωύφια εις την γεύσην δεκτά…, εξ αυτών δε δυσπεψίας, κακοχυμίας, αλμυρά φλέγματα και άλλα πολλά οχληρά πάθη ψυχής και σώματος. Νηστεία έστιν η παντελής αφαγία ή μονοφαγία χωρίς αρτύματα.” «Άνθρωποι που αποκλείουν οποιοδήποτε πλάσμα του Θεού από προστασία, συμπόνια και έλεος, θα συμπεριφερθούν με τον ίδιο τρόπο και στους συνανθρώπους τους.»

Όταν απορρίφθηκε η τελείωση, τότε επιτράπηκε η απόλαυση…» Μ. Βασίλειος «Ποιος εζημίωσε το σπίτι του με τη νηστεία; Υπολόγισε σήμερα τα πράγματα του σπιτιού και υπολόγισε τα και μετά· δεν θα λείψει τίποτε με τη νηστεία από τα υπάρχοντα στο σπίτι. Κανένα ζώο δεν βγάζει κραυγές θανάτου, πουθενά αίμα, πουθενά απόφαση, που υπαγορεύεται κατά των ζώων από την άκαμπτη κοιλιά. Έχει σταματήσει το μαχαίρι των μαγείρων· το τραπέζι αρκείται στα πρόχειρα. …………» Μ. Βασίλειος «όχι ακόμη οινοποσίες, όχι ακόμη ζωοθυσίες· ούτε όσα θολώνουν τον ανθρώπινο νου. Με τη νηστεία επανερχόμαστε στον Παράδεισο……… »Και όμως στους ασθενείς όχι ποικιλία φαγητών, αλλά ασιτία και δίαιτα γνωρίζω ότι επιβάλλουν οι ιατροί……… Η πολυτέλεια και η ποικιλία των φαγητών εδημιούργησε τα διάφορα είδη των ασθενειών….» Μ. Βασίλειος «»Ποίων τα σώματα έπεσαν στην έρημο; (Εβρ. 3, 17). Όχι αυτών που επιζητούσαν την κρεοφαγία; (Αριθμ.11, 33)………»

Όχι κρέας, ούτε οίνος, ούτε όσα είναι στην φροντίδα των δούλων της κοιλιάς.» Μ. Βασίλειος Χωρία της Παλαιάς Διαθήκης: «Όποιος σκοτώσει μια αγελάδα, αμαρτάνει σα να έχει σκοτώσει έναν άνθρωπο» Ησαΐα (66.3) «Σου δίνω χόρτα και καρπούς για τροφή…………….» Γένεση (1:29)

«Να μην φας κρέας με τη ζωή μέσα του, με το αίμα του… , γιατί θα ζητήσω το αίμα της δικής σου ζωή». Γένεση ( 9.4) «(Λέει ο Κύριος): «Προσφέρατε σε θυσία τόσα πρόβατα και βοοειδή, μα δεν Μου δίνει ευχαρίστηση το αίμα των δαμαλιών, των προβάτων και των κατσικιών. Όταν εσείς σηκώνετε τα χέρια, Εγώ παίρνω τα μάτια από πάνω σας και όταν προσεύχεστε δεν σας ακούω, γιατί τα χέρια σας είναι γεμάτα αίματα»Ησαΐας (1.5)

«Ου φονεύσεις» Μια από τις Δέκα Εντολές «Πορευθέντες δε μάθετε τι εστίν έλεον θέλω και ου θυσία» (Κ.Δ. Ματθαίος κεφ 9,13. & 12,7) (Η πίστη μας προς τον Θεό πρέπει να εκδηλώνεται με πράξη αγάπης και όχι με θυσίες.)

«Δεν πρέπουν σε χριστιανούς θυσίες μετά τη Θυσία του Χριστού» Απ. Παύλος στην προς Εβραίους Επιστολή 10: 1-18

«Αγάπη θέλω και όχι θυσίες, γνώση του Θεού και όχι ολοκαυτώματα» (Π.Δ. Ωσηέ κεφ 6,6). Γεννεσις, Κεφ. 2 , » 16 ΠΡΟΣΕΤΑΞΕ ΔΕ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΔΑΜ ΛΕΓΩΝ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΣ ΔΕΝΔΡΟΥ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣ ΘΕΛΕΙΣ ΤΡΩΓΕΙ»

«Οι Πατέρες της Χριστιανικής Εκκλησίας τόσο οι Ρωμαιοκαθολικοί όσο και οι Ορθόδοξοι είχαν καθιερώσει περιόδους στη διάρκεια του έτους που απαγόρευαν την κρεοφαγία. Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι αυστηρότερη και απαγορεύει όχι μόνο την κρεοφαγία, αλλά και κάθε ζωική τροφή επί 220 ημέρες το χρόνο.

Την αποχή από τη βρώση ζωικών τροφών τη θεωρούν σαν μέσον εξαγνισμού, γιατί τις θεωρούν μιαρές!» (Απόσπασμα από το δίτομο έργο «Μέγας Οδηγός Διατροφής και Θεραπείας», Τηλέμαχου Ευθυμιάδη Ιατρού. Τόμος 1 σ.σ. 313-319)

«Η Ορθόδοξη Εκκλησία προβλέπει συνολικά 215 ημέρες νηστείας εντός του έτους! Μεταξύ αυτών είναι: -οι 40 ημέρες νηστείας της Μεγάλης Σαρακοστής πριν το Πάσχα -Η νηστεία των Αγίων Αποστόλων (Από την Κυριακή των Αγίων Πάντων – την 29η Ιουνίου) -Η Νηστεία της Κοιμήσεως της Θ|εοτόκου (1-15 Αυγούστου) -Η νηστεία 29ης Αυγούστου (1 ημέρα) -Η νηστεία της 14ης Σεπτεμβρίου (1 ημέρα) -Η Τεσσαρακοστή (40 ημέρες) πρίν τα Χριστούγεννα -Η νηστεία της προτεραίας των Θεοφανείων (1 ημέρα) -Η νηστεία Τετάρτης και Παρασκευής Αυτό σημαίνει πως ακόμη και για τη σημερινή επίσημη θρησκεία είναι σημαντική η νηστεία για περισσότερες από τις μισές ημέρες του έτους ή η αποχή μας από ζωικά λευκώματα. Και αυτό μόνο του είναι αρκετό για την πρόληψη μεγάλης σειράς παθήσεων, όπως αναφέρει ο γιατρός Γ. Καράβης.... 

http://www.pronews.gr

ΟΙ ΕΝΔΕΚΑ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

Στα κείμενα της Αγίας Γραφής παρουσιάζονται ένδεκα εμφανίσεις του Αναστάντος Χριστού, από τις οποίες οι δέκα έγιναν στο διάστημα μεταξύ της Αναστάσεως και της Αναλήψεως και μία μετά την Πεντηκοστή. 

Μερικές από αυτές περιγράφονται αναλυτικά και άλλες απλώς απαριθμούνται. Και, βέβαια, πρέπει να πούμε ότι δεν περιγράφονται όλες από τους ίδιους Ευαγγελιστάς, δηλαδή δεν αναφέρονται και οι ένδεκα σε κάθε ένα ξεχωριστό Ευαγγέλιο, αλλά μερικές μνημονεύονται από τον έναν Ευαγγελιστή και μερικές από τον άλλο. 
Προφανώς υπήρξαν και άλλες εμφανίσεις του Αναστάντος Χριστού.... Είναι χαρακτηριστικός ο λόγος του Ευαγγελιστού Λουκά στις Πράξεις των Αποστόλων: "οίς και παρέστησεν εαυτόν ζώντα μετά το παθείν αυτόν εν πολλοίς τεκμηρίοις, δι' ημερών τεσσαράκοντα οπτανόμενος αυτοίς και λέγων τα περί της βασιλείας του Θεού" (Πράξ. α', 3).  Είναι φυσικό αυτό να γινόταν γιατί, αφ' ενός μεν ήθελε να τους παρηγορήσει, αφ' ετέρου δε να τους προετοιμάσει για την Ανάληψή Του, αλλά και την έλευση του Παναγίου Πνεύματος.

Οι ένδεκα εμφανίσεις του Αναστάντος Χριστού είναι οι ακόλουθες: 

1. Στον Σίμωνα Πέτρο (Α' Κορ. ιε', 5, Λουκ. κδ', 35). 

2. Στην Μαρία την Μαγδαληνή (Μάρκ. ιστ', 9-11, Ιω. κ', 11-18 

3. Στις Μυροφόρες γυναίκες (Ματθ. κη', 9-10). 

4. Στους δύο Μαθητάς που πορεύονταν προς Εμμαούς (Μάρκ. ιστ', 12-13, Λουκ. κδ', 13-15). 

5. Στους δέκα Αποστόλους, όταν απουσίαζε ο Θωμάς (Μάρκ. ιστ', 14, Λουκ. κδ', 36-43, Ιω. κ', 19-25). 

6. Στους ένδεκα Μαθητάς, παρόντος και του Θωμά (Ιω. κ', 26-29). 

7. Στους επτά Αποστόλους στην λίμνη της Τιβεριάδος (Ιω. κα', 1-23). 

8. Στους ένδεκα στην Γαλιλαία (Ματθ. κη', 16). 

9. Στους Αποστόλους στην Βηθανία, όταν αναλήφθηκε (Μάρκ. ιστ', 19-20, Λουκ. κδ', 50, Πράξ. α', 6-11, Α' Κορ. ιε', 7). 

10. Στον αδελφόθεο Ιάκωβο (Α' Κορ. ιε', 7). 

11. Στον Απόστολο Παύλο (Α' Κορ. ιε', 8-9).

Οι εμφανίσεις αυτές του Αναστάντος Χριστού αναφέρονται μέσα στην Καινή Διαθήκη. 
Ωστόσο, υπάρχουν και άλλοι πολλοί άγιοι που αξιώθηκαν της θεωρίας του Αναστάντος Χριστού.

Άλλωστε, η Ορθόδοξη Εκκλησία, που είναι το αναστημένο Σώμα του Χριστού, προσφέρει την εμπειρία της Αναστάσεως. Ο άγιος Συμεών ο νέος Θεολόγος, αναφερόμενος στην προσευχή "ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι προσκυνήσωμεν άγιον, Κύριον, Ιησούν, τον μόνον αναμάρτητον", διδάσκει ότι δεν αναφερόμαστε στην Ανάσταση που είδαν οι Μαθητές, δηλαδή δεν πρόκειται μόνο για μια ιστορική αναφορά, αλλά για την Ανάσταση ή μάλλον τον Αναστάντα Χριστό που τον βλέπουμε μέσα στην Εκκλησία.  Δεν λέμε "ανάστασιν Χριστού πιστευσάμενοι", αλλά "θεασάμενοι".
Βέβαια, υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν στην Ανάσταση, αλλά υπάρχουν και άλλοι, έστω και ολίγοι, που βλέπουν και κάθε ώρα τον Αναστάντα Χριστό λαμπροφορούντα, και απαστράπτοντα "τάς της αφθαρσίας και Θεότητος αστραπάς".  Γιατί, πραγματικά, η Ανάσταση του Χριστού "η ημετέρα υπάρχει ανάστασις, των κάτω κειμένων".  Έτσι, άλλοι είναι μάρτυρες της Αναστάσεως του Χριστού "εξ ακοής" και άλλοι μάρτυρες "από θέας". Οι τελευταίοι είναι οι κατ' εξοχήν μάρτυρες της Αναστάσεως του Χριστού.

Από το βιβλίο "Οι Δεσποτικές εορτές" του Μητρ. Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου, Ιερόθεου. 

ΓΕΝΗΘΗΤΩ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΣΟΥ- Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ!

Η διδασκαλία του Ιησού για την προσευχή

(Λουκάς 11,1-13)

1 Και συνέβηκε, ενώ προσευχόταν σε κάποιον τόπο, μόλις έπαψε, να πει κάποιος από τους μαθητές του προς αυτόν: «Κύριε, δίδαξέ μας να προσευχόμαστε, καθώς και ο Ιωάννης δίδαξε στους μαθητές του». 

2 Τους είπε τότε: «Όταν προσεύχεστε, λέγετε: “Πατέρα, ας αγιαστεί το όνομά σου. ας έρθει η βασιλεία σου. 

3 Τον άρτο μας της ερχόμενης ημέρας δίνε μας κάθε ημέρα. 

4 Και άφησε από εμάς τις αμαρτίες μας, γιατί και εμείς οι ίδιοι αφήνουμε από καθέναν που μας οφείλει. Και μη μας φέρεις μέσα σε πειρασμό”». 

5 Και είπε προς αυτούς: «Ποιος από εσάς θα έχει ένα φίλο και αν θα πορευτεί προς αυτόν μεσάνυχτα και του πει: “Φίλε, δάνεισέ μου τρεις άρτους, 

6 επειδή ένας φίλος μου παρουσιάστηκε από το δρόμο προς εμένα και δεν έχω τι να του παραθέσω για φαγητό”, 7 τότε εκείνος από μέσα θα αποκριθεί και θα του πει: “Μη με ενοχλείς. Ήδη η θύρα είναι κλεισμένη και τα παιδιά μου μαζί μου είναι στο κρεβάτι. Δε δύναμαι να σηκωθώ και να σου δώσω”. 

8 Σας λέω, αν και δεν του δώσει, αφού σηκωθεί, επειδή είναι φίλος του, βεβαίως όμως για την αναίδειά του θα σηκωθεί και θα του δώσει όσα χρειάζεται. 

9 Κι εγώ σας λέω: ζητάτε και θα σας δοθεί, ερευνάτε και θα βρείτε, κρούετε και θα σας ανοιχτεί. 

10 Γιατί καθένας που ζητά λαβαίνει και όποιος ερευνά βρίσκει και σ’ όποιον κρούει θα του ανοιχτεί. 

11 Και σε ποιον από εσάς ο γιος θα ζητήσει από τον πατέρα του ψάρι, και αντί για ψάρι θα του δώσει φίδι; 

12 Ή και αν ζητήσει αυγό, θα του δώσει σκορπιό; 

13 Αν λοιπόν εσείς που είστε κακοί, ξέρετε να δίνετε στα παιδιά σας δοσίματα αγαθά, πόσο μάλλον ο Πατέρας που είναι από τον ουρανό θα δώσει Πνεύμα Άγιο σε όσους του ζητούν!»

ΚΥΡΙΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ: ΕΓΩ ΕΙΜΙ Η ΑΜΠΕΛΟΣ Η ΑΛΗΘΙΝΗ!

Ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή, καὶ ὁ πατήρ μου ὁ γεωργός ἐστι.

(Κατά Ιωάννη 15,1-8)

 
Εγώ είμαι η αληθινή άμπελος και ο Πατήρ μου είναι ο αμπελουργός. Καθε κλήμα, που είναι ενωμένο με εμέ, αλλά δεν φέρει καρπόν, το κόβει και το αφαιρεί ο Πατήρ. Καθε κλήμα, το οποίον φέρει καρπόν, το καθαρίζει και το περιποιείται, δια να φέρη περισσότερον καρπόν. Και σεις χάρις εις την διδασκαλίαν που σας έχω διδάξει, είσθε καθαροί, είσθε σαν πνευματικά κλήματα περιποιημένα και καρποφόρα. Μείνετε, λοιπόν, ενωμένοι με εμέ και εγώ με σας. Οπως το κλήμα δεν ημπορεί από τον εαυτόν του να φέρη καρπόν, εάν δεν μείνη ενωμένον με την κληματαριά, έτσι και σεις δεν ημπορείτε να πράττετε έργα αρετής, εάν δεν μείνετε ενωμένοι με εμέ. Εγώ είμαι η κληματαριά και σεις είσθε τα κλήματα. Εκείνος που μένει ενσωματωμένος εις εμέ και εγώ εις αυτόν, αυτός και μόνον φέρνει πολύν καρπόν. Διότι χωρίς εμέ, χωρίς την σωτήριον χάριν μου και την ζωτικήν ενέργειάν μου, δεν ημπορείτε να κάνετε τίποτε το αγαθόν. Οποιος δεν μείνει ενωμένος μαζή μου, έχει ήδη πεταχθή έξω, όπως το άχρηστο κλήμα και θα ξηραθή και όπως οι άνθρωποι μαζεύουν τα κομμένα κλήματα, τα ρίπτουν στο πυρ και τα καίουν, έτσι και εκείνοι, που χωρισμένοι από εμέ μένουν άκαρποι και άχρηστοι, θα ριφθούν από τους αγγέλους στο πυρ της αιωνίου κολάσεως. Εάν μείνετε ενωμένοι μαζή μου και τα λόγια μου μείνουν ως θησαυρός της καρδιάς σας και κατεύθυνσις εις την ζωήν σας, κάθε τι αγαθόν που θέλετε, ζητήσατέ το και θα γίνη προς χάριν σας. Αυτή είναι η δόξα του Πατρός μου, να φέρετε σεις πολλούς καρπούς αρετής και να γίνετε άξιοι μαθηταί μου. 

Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΚΟΛΥΜΒΗΘΡΑΣ ΤΟΥ ΣΙΛΩΑΜ ΚΑΙ Η ΑΠΙΣΤΙΑ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΗΣ

Για χρόνια, ορισμένοι ερευνητές  αμφισβητούσαν έντονα την ιστορική ακρίβεια του τέταρτου Ευαγγελίου του Ευαγγελιστή Ιωάννη . Η  ανακάλυψη  όμως της κολυμβήθρας του Σιλωάμ τους διέλυσε όλα τα άνομα επιχειρήματα «θεραπεύοντας τους» παράλληλα αναφέρει σχετικό δημοσίευμα.   

Όπως διαβάζουμε στο Κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο (κεφ. 9, 1-38), ο Χριστός, περνώντας μέσα από την Ιερουσαλήμ, συναντάει έναν εκ γενετής τυφλό. Ο Κύριος, έκανε πυλό, αφού έφτυσε στο χώμα, του άλειψε τα μάτια και τον έστειλε στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ.   

Ο τρόπος αυτός θεραπείας, μας υπενθυμίζει τον τρόπο που ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, πλάθοντάς τον. Ο Θεός στην Παλαιά Διαθήκη, πλάθει τον άνθρωπο από χώμα, τώρα ο Χριστός, πλάθει τα μάτια του εκ γενετής τυφλού πάλι από χώμα. Ο ίδιος Θεός! Δοκιμάζει την πίστη του τυφλού και τον στέλνει στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου, και ζητάει τη δική του εκούσια και ελεύθερη συμμετοχή του στο θαύμα. Ο τυφλός όμως με πίστη, υπακούει στην εντολή του Θεού, πηγαίνει και πλένεται και επιστρέφει βλέποντας.   

Όμως, η ζωή του θεραπευμένου τυφλού, δε έγινε ευκολότερη. Γίνεται στόχος της κακίας και του μίσους των Φαρισαίων, των ανθρώπων εκείνων που με ζήλο πίστευαν στο Θεό και στην τήρηση του Νόμου Του. Ανακρίνουν τον τυφλό κι αντί να πιστέψουν κι εκείνοι βλέποντας ζωντανό το θαύμα μπροστά τους, κλείνουν τα μάτια της ψυχής τους.   

Ο θρησκευτικός φανατισμός τους, όχι μόνο τους κλείνει τα μάτια της ψυχής και εξαφανίζει από την ψυχή τους τη διάκριση αλλά τους απομακρύνει τελικά και από το Θεό. Οι γονείς του τυφλού, φοβούνται να ομολογήσουν το θαύμα που έγινε στο παιδί τους που γεννήθηκε τυφλό, για να μην γίνουν αποσυνάγωγοι.

Αυτή ακριβώς η βιβλική κολυμβήθρα, η οποία  χρονολογείται από  τον πέμπτο αιώνα, εντόπισαν  Ισραηλινοί  επιστήμονες σε μια τοποθεσία στην Ιερουσαλήμ ως την κολυμβήθρα του Σιλωάμ στην οποία συντελέσθηκε το θαύμα του Ιησού Χριστού.   

Η κολυμβήθρα αυτή, όπως τόσα πολλά τέτοια ευρήματα, βρίσκονται  σχεδόν τυχαία. Κατά την διάρκεια κατασκευαστικών εργασιών για την επισκευή  ενός σωλήνα νερού κοντά στο Όρος του Ναού, οι Ισραηλινοί αρχαιολόγοι Ronny Reich και Eli Shukron βρήκαν  «δύο αρχαία πέτρινα σκαλοπάτια.»   

Σύμφωνα με την υπηρεσίας αρχαιολογία του Ισραήλ, «η περαιτέρω ανασκαφή αποκάλυψε ότι τα σκαλοπάτια αποτελούσαν  μέρος μιας  μνημειώδους κολυμβήθρας που χρονολογείται την περίοδο του Δεύτερου Ναού,  περίοδος κατά την οποία ο  έζησε, κράξε και έκανα τα θαύματα ου ο Ιησούς . Η πισίνα έχει τραπεζοειδές σχήμα και μήκος 225 πόδια.   

Το Ευαγγέλιο του Ιωάννη δεν είναι το μόνο βιβλίο της Αγίας Γραφής, βάσει του οποίου επαληθεύεται   αρχαιολογικά η ύπαρξη της κολυμβήθρας αυτής σε αυτήν ακριβώς την περιοχή.   

Σύμφωνα με τους Ισραηλινούς , η προέλευση της  φτάνει ακόμη πιο πίσω, τουλάχιστον επτά αιώνες πριν από την εποχή του Ιησού.   

Η ανακάλυψη της κολυμβήθρας  του Σιλωάμ υπογραμμίζει επίσης την αυξανόμενη επιστημονική εκτίμηση στην εγκυρότητα του τέταρτου Ευαγγελίου, από τους επιστήμονες, υπογραμμίζουν πολλοί ειδικοί εμπειρογνώμονες.   

Το  Ευαγγέλιο του Ιωάννη, τονίζουν πολλοί επιστήμονες στηρίζεται σε εξαιρετικά ακριβή γνώση του χρόνου και του τόπου της Παλαιστίνης, και έτσι με βάση αυτό παράγεται μια εξαιρετική γνώση για το πώς ήταν η περιοχή της Παλαιστίνης κατά την εποχή του Ιησού. 

http://www.pronews.gr

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΕΣ ΦΡΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΜΑΣ

«Μετά βαΐων και κλάδων, μωρές παρθένες, Το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σαρξ ασθενής, Από τον Άννα στον Καϊάφα, Συ είπας», είναι μόνο κάποιες από τις ευαγγελικές φράσεις που χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητα όλοι μας!  

Μπορεί να διανύουμε ακόμα την περίοδο του Τριωδίου και το Άγιο Πάσχα να απέχει, ωστόσο στην ελληνική παράδοση η Μεγάλη Εβδομάδα δεν «εγκλωβίζεται» χρονικά τις ημέρες των Παθών, αλλά διαχέεται μέσα από διάφορες ευαγγελικές φράσεις στην καθημερινότητα καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.  

Από την Κυριακή των Βαΐων και την πανηγυρική είσοδο του Ιησού, στην Ιερουσαλήμ «επί πώλον όνου», διατηρούμε  στην καθημερινότητα τη φράση «μετά βαΐων και κλάδων» ελάχιστα παραφρασμένη από το κείμενο του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου: «Τη επαύριον όχλος πολύς ο ελθών εις την εορτήν, ακούσαντες ότι έρχεται Ιησούς εις Ιεροσόλυμα, έλαβον τα βαΐα των φοινίκων και εξήλθον εις απάντησιν αυτώ, και έκραζον’ ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ». Σήμερα, η παραπάνω έκφραση ταυτίζεται με τη θερμή, έως αποθεωτική, με όλες τις τιμές υποδοχή που γίνεται σε κάποιον.  

Συχνά αναφερόμαστε στις «μωρές παρθένες», εννοώντας όσους παριστάνουν τους αθώους, ή σ’ εκείνους που έμειναν «εκτός νυμφώνος», δηλαδή βγήκαν από το «παιχνίδι» ή ακόμα στο γνωστό «ιδού ο νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός» εννοώντας την απρόσμενη έλευση κάποιου. Με τις φράσεις αυτέ πρέπει να γνωρίζουμε ότι αναπαράγουμε αποσπάσματα της παραβολής των δέκα παρθένων, που διέσωσε ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ματθαίος και ακούμε τη Μεγάλη Τρίτη: «Μέσης δε νυκτός κραυγή γέγονεν’ ιδού ο νυμφίος έρχεται».  

Τη Μεγάλη Τρίτη, ακούγεται και το μεγαλειώδες τροπάριο της Κασσιανής, ο πρώτος στίχος του οποίου «Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή…» χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα για να χαρακτηρίσει κάποιον ή κάποια που μετανοεί για λάθη και αμαρτίες που έχει πράξει, ζητώντας συγγνώμη και μία δεύτερη ευκαιρία.  

«Πριν αλέκτορα φωνήσαι», θα με αρνηθείς τρεις φορές, θα πει στον Απόστολο Πέτρο ο Ιησούς στη διάρκεια του Μυστικού Δείπνου και θα δικαιωθεί μερικές ώρες μετά, όταν ο Πέτρος αρνείται τρεις φορές ότι τον γνωρίζει λέγοντας «ουκ οίδα αυτόν».  

«Το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σαρξ ασθενής», αναφέρει ο Χριστός στους μαθητές Του στη Γεσθημανή με το νόημα να παραμείνει αναλλοίωτο μέχρι σήμερα.  

Λίγο αργότερα ο Κύριος, σε μια προσωρινή στιγμή ανθρώπινης αδυναμίας μπροστά στο επερχόμενο μαρτύριο, θα πει: «Απέλθετω απ’ εμού το ποτήριον τούτο», έκφραση την οποία χρησιμοποιούμε ακόμα και σήμερα,  όταν θέλουμε να αποφύγουμε σκληρές δοκιμασίες που θεωρούμε ότι δεν θα αντέξουμε.  

«Μετά φανών και λαμπάδων» οδηγεί ο Ιούδας «…την σπείραν και εκ των αρχιερέων και των Φαρισαίων υπηρέτας» που συλλαμβάνουν τον Ιησού στο Όρος των Ελαιών. Το φιλί της προδοσίας, τα «τριάντα αργύρια» και το ίδιο το όνομα Ιούδας Ισκαριώτης αποτελούν διαχρονικά σύμβολα υποκρισίας, δολιότητας, αλλά, κυρίως, της απρόσμενης εκ των έσω προδοσίας.  

«Από τον Άννα στον Καϊάφα», λέμε όταν περιγράφουμε την άσκοπη –ιδίως σε κάποιες υπηρεσίες…– ταλαιπωρία μας.  

«Συ είπας», απαντά ο Ιησούς στην ειρωνική ερώτηση του ιερέα-δικαστή Του αν θεωρεί τον εαυτό Του Υιό του Θεού και ο Καϊάφας «διέρρηξε τα ιμάτιά του». Αυτή η φράση σήμερα σημαίνει ότι κάποιος κάνει το παν για να πείσει ότι έχει δίκιο ή κατηγορείται άδικα.  

Η απόλυτη έκφραση ευθυνοφοβίας παραμένει μέχρι και σήμερα το «νίπτω τας χείρας μου» του Ρωμαίου επιτρόπου στην Ιουδαία Πόντιου Πιλάτου, ρήση που ο Ευαγγελιστής Ματθαίος περιγράφει ακολούθως: «Ιδών δε ο Πιλάτος ότι ουδέν ωφελεί, αλλά μάλλον θόρυβος γίνεται, λαβών ύδωρ απενίψατο τας χείρας κατέναντι του όχλου λέγων’ αθώος ειμί από του αίματος του δικαίου τούτου’ υμείς όψεσθε».  

Ο Χριστός παρουσιάζεται στο έξαλλο ιουδαϊκό πλήθος που στην ερώτηση του Πιλάτου «Ιησού ή Βαραββάν» απαντά «Ιησού» και αμέσως μετά κραυγάζει «Άρον άρον, σταύρωσον αυτόν», κάτι που σήμερα ταυτίζεται με τη βιαστική, βεβιασμένη και συνήθως λανθασμένη απόφαση.  

Η κορύφωση του Θείου Δράματος με τη Σταύρωση μας προσφέρει άφθονο υλικό.  

«Μη με σταυρώνεις» λέμε συχνά, μιλώντας για άσκοπη ταλαιπωρία, ενώ οι «σταυρωτήδες» που έβαλαν τα καρφιά στο σώμα του Χριστού, θεωρούνται διαχρονικά κοινωνικά απόκληροι.  

«Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου», θα πει στον Ιησού ο μεταμελημένος στο σταυρό ληστής, πρόταση που σήμερα δείχνει αιφνιδιασμό και μεγάλη έκπληξη.  

Η τελευταία φάση του Χριστού πάνω στο σταυρό «Πάτερ, άφες αυτοίς’ ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα ως απόλυτη έκφραση μεγαλοψυχίας και συγχώρεσης απέναντι σε όσους μας έχουν βλάψει, ενώ το «επί ξύλου κρεμάμενος» χαρακτηρίζει τον εκτεθειμένο και ανίσχυρο στα προβλήματα της ζωής άνθρωπο.  

«Του έψαλε τον αναβαλλόμενο», λέμε για εκείνον που δέχεται για πολλή ώρα έντονες επιπλήξεις, η ρίζα του οποίου βρίσκεται σε τροπάριο της Μεγάλης  Παρασκευής, όπου ο υμνογράφος θρηνεί, απευθυνόμενος στον Χριστό: «Σε τον αναβαλλόμενον, το φως ώσπερ ιμάτιον».  

Λέγοντας «έχουσιν γνώσιν οι φύλακες», αναπαράγουμε τμήμα κυριακάτικων ψαλμών της Αναστάσεως που αναφέρεται στη φύλαξη του Σώματος του Ιησού από τους Ρωμαίους στρατιώτες, αλλά εννοούμε ότι, παρότι δεν το διατυμπανίζουμε, γνωρίζουμε καλά τι συμβαίνει.  

Το νόημα δε της φράσης «άπιστος Θωμάς» παραμένει αναλλοίωτο στο χρόνο, ενώ το «Ανάστα ο Κύριος» ταυτίζεται με τον έντονο θόρυβο και τη φασαρία.  

«Έγινε της Αναλήψεως» λέμε όταν συμβαίνουν συνταρακτικά γεγονότα, ενώ, τέλος η κορυφαία λέξη που εμπεριέχει τη δικαίωση του Θείου Δράματος είναι αυτή της Αναστάσεως, που ταυτίζεται με τη λύτρωση, τη μεγάλη ψυχική χαρά και την απελευθέρωση από τα κάθε είδους δεσμά. 

http://www.pronews.gr

ΟΙ ΔΕΚΑ ΕΝΤΟΛΕΣ

1) «Εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός σου, που σε έβγαλα από την Αίγυπτο, τον τόπο της δουλείας. Δεν θα υπάρχουν για σένα άλλοι θεοί εκτός από μένα».
2) «Δεν θα κατασκευάσεις για σένα είδωλα και κανενός είδους ομοίωμα. Αυτά δεν θα τα προσκυνάς ούτε θα τα λατρεύεις, γιατί εγώ είμαι ο Κύριος, ο Θεός».
3) «Δεν θα προφέρεις χωρίς λόγο το όνομα του Κυρίου, του Θεού σου».
4) «Να θυμάσαι την ημέρα του Σαββάτου, να την ξεχωρίζεις και να την αφιερώνεις στον Κύριο. Έξι μέρες θα εργάζεσαι και θα κάνεις, όλες τις εργασίες σου.  Αλλά η έβδομη μέρα είναι μέρα ανάπαυσης, αφιερωμένη σ' εμένα, τον Κύριο το Θεό σου. Την ημέρα αυτή δεν επιτρέπεται να κάνεις καμιά εργασία».
5) «Να τιμάς τον πατέρα σου και τη μητέρα σου».
6) «Δεν θα μοιχεύσεις».
7) «Δεν θα κλέψεις».
8) «Δεν θα φονεύσεις».
9) «Δεν θα καταθέσεις ψεύτικη μαρτυρία ενάντια στο συνάνθρωπο σου».
10) «Δεν θα επιθυμήσεις τίποτε απ' ότι ανήκει στο συνάνθρωπο σου».

ΚΥΡΙΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ: ΣΑΣ ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΝΩ , ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΣΕ ΜΕΝΑ, ΕΧΕΙ ΖΩΗ ΑΙΩΝΙΑ!

ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ ἔχει ζωὴν αἰώνιον. (Ιωάννης 6,47)

Μετάφραση: Αλήθεια, αλήθεια σας λέω, όποιος πιστεύει έχει ζωή αιώνια (Σας διαβεβαιώνω, ότι εκείνος που πιστεύει σε Μένα, έχει ζωή αιώνια!)

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ: ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΤΑ ΣΟΔΟΜΑ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ

Μετά από δεκαετίες ανασκαφών, οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι βρήκαν τα ερείπια της βιβλικής πόλης των Σοδόμων. Οι ειδικοί, ερευνώντας την περιοχή του Tall el-Hammam στην Ιορδανία, υποστηρίζουν ότι τα ερείπια μιας «τερατώδους» πόλης από την Εποχή του Χαλκού, ταιριάζουν με τη βιβλική περιγραφή της πόλης, η οποία, σύμφωνα με τις Γραφές, καταστράφηκε από τον Θεό. Η εν λόγω πόλη εικάζεται ότι ήταν η μεγαλύτερη πόλη της περιοχής, όπως περιγράφεται στη Βίβλο και βρίσκεται στα ανατολικά του Ιορδάνη ποταμού. Επιπλέον, χρονολογείται κάπου ανάμεσα στο 1.540-3.500 π.Χ, ενώ θεωρείται ότι εγκαταλείφθηκε ξαφνικά.

Οι περισσότερες αναφορές που έγιναν σχετικά με τα Σόδομα και τα Γόμορρα εμφανίζονται στο βιβλίο της Γένεσης. Οι δύο αυτές περιοχές ήταν βασίλεια στην πεδιάδα του Ιορδάνη ποταμού, βόρεια της Νεκράς Θάλασσας. Ειδικότερα, τα Σόδομα ήταν μία από τις μεγαλύτερες πόλεις ανατολικά του Ιορδάνη, όπως αναφέρεται στο βιβλίο της Γένεσης, αλλά και στην Καινή Διαθήκη. 

Στην Αγία Γραφή περιγράφεται πως τα Σόδομα καταστράφηκαν από τον Θεό, αφότου οι άγγελοι δεν κατάφεραν να βρουν ενάρετους άνδρες στην πόλη. Ο Στίβεν Κόλινς από το Πανεπιστήμιο «Trinity Southwestern» στο Νέο Μεξικό, ο οποίος ηγήθηκε της έρευνας, δήλωσε πως το μέγεθος της πόλης ήταν «τερατώδες», σε σύγκριση με τις υπόλοιπες πόλεις της ίδιας περιόδου. Εικάζεται ότι ήταν η μεγαλύτερη πόλη που υπήρχε στην περιοχή, δέκα φορές μεγαλύτερη από τις υπόλοιπες

Οι πληροφορίες σχετικά με την εποχή του Χαλκού στα νότια της κοιλάδας του Ιορδάνη ποταμού ήταν λιγοστές πριν τις ανασκαφές, που ξεκίνησαν το 2005. Η ομάδα των ερευνητών αρχαιολόγων ισχυρίζεται πως η πόλη ήταν ισχυρά οχυρωμένη, καθώς προστατευόταν από χοντρούς τοίχους, ενώ ένας από αυτούς είχε πάχος 5,2 μέτρα και ύψος 10 μέτρα. Το τείχος αυτό φαίνεται πως είχε πύλες και παρατηρητήρια, ενώ σίγουρα στην πόλη υπήρχε και οδόστρωμα.

Οι λόγοι που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για τα Σόδομα, είναι το γεγονός ότι ευδοκίμησε στις όχθες του ποταμού Ιορδάνη και ότι αποτελούσε μια σημαντική εμπορική διαδρομή, όπως περιγράφεται στη Βίβλο. Περαιτέρω ενδείξεις είναι πως για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο, η πόλη φαίνεται πως εγκαταλείφθηκε στα μέσα της Εποχής του Χαλκού.
Ο Κόλινς σε δηλώσεις του τόνισε πως: «Αυτό που έχουμε στα χέρια μας αποτελεί μια σημαντική πόλη-κράτος, μια τεράστια πόλη-κράτος, η οποία ήταν άγνωστη στους επιστήμονες πριν ξεκινήσουμε το έργο μας. Το Tall el-Hammam ταιριάζει με την περιγραφή του χώρου, όπου βρίσκονταν τα Σόδομα, σύμφωνα με την Αγία Γραφή. Έτσι, έφτασα στο συμπέρασμα πως αν κάποιος ήθελε να βρει τα Σόδομα, θα έπρεπε να ψάξει την μεγαλύτερη πόλη κατά την εποχή του Χαλκού, δηλαδή στην εποχή του Αβραάμ. Όταν εξερευνήσαμε την περιοχή, το Tall el-Hammam ήταν η προφανής επιλογή, δεδομένου ότι ήταν 5 έως 10 φορές μεγαλύτερο από άλλες πόλεις της περιοχής». Σύμφωνα με τα αρχαιολογικά ευρήματα, η πόλη αφότου ερημώθηκε, έμεινε ακατοίκητη για περισσότερα από 700 τα χρόνια. Μετά από αυτούς τους εφτά «νεκρούς» αιώνες, στην εποχή του Σιδήρου, η πόλη άρχισε να ακμάζει και πάλι, όπως υποδεικνύεται από την τεράστια σιδερένια πύλη που βρέθηκε. Η καταστροφή των Σοδόμων και των Γομόρρων αναφέρεται, εκτός από την Αγία Γραφή, και στο Κοράνι. Στα χωρία της Παλαιάς Διαθήκης περιγράφεται το πώς ο Θεός κατέστρεψε τους «κακούς και αμαρτωλούς» των Σοδόμων με φωτιά και θειάφι, ενώ σώθηκε μόνο ο ενάρετος Λωτ και η οικογένειά του. 

Σύμφωνα με τον Δρ Κόλινς η αιτία της ερήμωσης μιας τέτοιας πόλης ήταν κάποιος μεγάλος σεισμός κατά το τέλος της Εποχής του Χαλκού, αν και κάποιοι ειδικοί υποστηρίζουν ότι ίσως ευθυνόταν κάποιος αστεροειδής για την καταστροφή. Η έλλειψη των κατοίκων γίνεται εμφανής από την απουσία έργων τέχνης κατά την Ύστερη Εποχή του Χαλκού.

ΣΧΟΛΙΟ: Για μια ακόμα φορά επιβεβαιώνονται όσα αναφέρει η Αγία Γραφή για την καταστροφή των Σοδόμων! Συγκεκριμένα, η αρχαία βιβλική πόλη φαίνεται πως καταστράφηκε κατά την ύστερη εποχή του Χαλκού λόγω κάποιου σεισμού ή πτώσης αστεροειδούς, σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, που αδυνατούν να εξηγήσουν πώς μια τόσο μεγάλη και ακμάζουσα πόλη εγκαταλείφθηκε ξαφνικά από τους κατοίκους της! 

ΕΛΛΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ