ΑΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΤΕΧΝΗ & ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΤΕΧΝΗ & ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 26 Ιουλίου 2023

ΑΡΗΣ ΣΕΡΒΕΤΑΛΗΣ: ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΑΚΟΜΗ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ!

Άρης Σερβετάλης, ηθοποιός: "Δεν έχουμε γνωρίσει ακόμη οι άνθρωποι τι σημαίνει Ορθοδοξία. Οι περισσότεροι νομίζουν ότι η Εκκλησία είναι συντηρητισμός.
Η Ορθοδοξία είναι τόσο ανατρεπτική, που δεν μπορούμε να το αντιληφθούμε. Η Εκκλησία είναι ελευθερία…” 

Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2021

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ!

 Η σχέση του Μ. Θεοδωράκη με την Ορθόδοξη Εκκλησία
Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής ΑΠΘ
Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενώσεως Θεολόγων (ΠΕΘ)
 
Πολλοί βιογράφοι ή φίλοι του αείμνηστου Μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη έχουν υπογραμμίσει τον σεβασμό, την αγάπη και την αφοσίωσή του στην ορθόδοξη χριστιανική παράδοση και έχουν επισημάνει ότι οι μουσικές του νότες είχαν ως αφετηρία, την εκκλησιαστική Μουσική, παράλληλα με τη Λαϊκή και Δημοτική Μουσική παράδοση της Ελλάδας.
Άλλωστε, η εκκλησιαστική Μουσική και Λειτουργική παράδοση, ως κύριο μέρος του ελληνικού λαϊκού πολιτισμού, δεν θα μπορούσε να αφήσει ασυγκίνητη τη μουσική ευαισθησία του Μίκη. Και αυτό, διότι ο μεγάλος ρωμιός μουσικοσυνθέτης ήταν εραστής του όλου του ελληνικού πολιτισμού, ο οποίος, ως γνωστό, είχε καταστεί οργανικό στοιχείο της ζωής του.
Δεν θα μπορούσε συνεπώς να είναι επιλεκτικός και να μην τιμά όλα εκείνα που αιώνες τιμούσε, σεβόταν και αγαπούσε ο ελληνικός λαός. Γι αυτό, ως γνήσιος δέκτης και εκφραστής της λαϊκής ευαισθησίας και του λαϊκού πολιτισμού, δεν ακολούθησε τις διχαστικές ή επιλεκτικές θέσεις των αυτοκαλούμενων προοδευτικών, που τα τελευταία 50 χρόνια περιφρονούν και στοχοποιούν ένα από τα διαχρονικά μεγάλα και σπουδαία πρότυπα του ελληνικού λαού, τη χριστιανική του πίστη και αφοσίωση στις ορθόδοξες χριστιανικές του παραδόσεις.
 Ο Θεοδωράκης, ήδη από την παιδική του ηλικία υπήρξε τέκνο της Εκκλησίας και άρχισε να συνδυάζει και να ενώνει τις νότες του με τη βυζαντινή μουσική. Το 1982, στο Σημείωμά του για το έργο του «Θεία Λειτουργία, σε κείμενα του Αγίου Ιωάννου του Χρυσόστομου», αναφέρει σχετικά: «Προσωπικά είχα την τύχη να ζυμωθώ από μικρός με τη μουσική της Εκκλησίας. Μαθητής του δημοτικού, στο Αργοστόλι, συμμετείχα στην εκκλησιαστική χορωδία που σχημάτιζε κάθε χρόνο ο Μητροπολίτης για τα τροπάρια της Μεγάλης Παρασκευής. Τώρα, που τα έβαλα ατόφια μέσα στην Τρίτη Συμφωνία, μπορώ να πω ότι νιώθω σαν να εκπλήρωσα το πιο βαρύ μου χρέος απέναντι σε εκείνο που θεωρώ νερομάνα της μουσικής μας -και όχι μόνο μουσικής- μνήμης: τη βυζαντινή παράδοση. Μετά το Αργοστόλι, στην Πάτρα και στον Πύργο, συμμετείχα πάντα σε εκκλησιαστική χορωδία, για να καταλήξω στην Τρίπολη (1940-43) να διευθύνω πια ο ίδιος τη χορωδία της Αγίας Βαρβάρας. Τότε έγραψα και τα πρώτα μου εκκλησιαστικά δοκίμια: “Σε υμνούμεν”, “Χερουβικά”, “Δοξολογία”, με κορύφωμα, στα 1942, την “Κασσιανή”, που την τοποθετώ ανάμεσα στα κορυφαία μου έργα».
Το 1983, επίσης, στην παρουσίαση της σύνθεσής του «Νεκρώσιμη Ακολουθία εις τους Κεκοιμημένους», σε συνεργασία με την Εκκλησία, είχε πει μεταξύ άλλων: «Η συνεργασία με την Εκκλησία είναι οπωσδήποτε ένα μεγάλο πρόβλημα για ένα μαρξιστή… Θυμάμαι, όταν είχα γράψει μουσική για το γνωστό τραγούδι “Και δόξα τω Θεώ…”, κάποιος από τους ιεροφάντες του αγνού μαρξισμού με κατηγόρησε ότι μ΄ αυτό το τραγούδι προπαγανδίζω τη θρησκεία, το “όπιον του λαού”… Σ΄ αυτά τα 40 χρόνια πού πέρασαν έχω καταλήξει σε ορισμένα βασικά συμπεράσματα… Η Εκκλησία αποτελεί για μας τους Έλληνες ένα χώρο πάνω κι έξω από οποιεσδήποτε πολιτικοϊδεολογικές πεποιθήσεις και προκαταλήψεις. Θα έλεγα είναι το λίκνο του Έθνους… το λίκνο του Ελληνισμού. Μέσα εκεί βαφτίζουμε τα παιδιά μας, αφού πρώτα βαφτισθούμε εμείς οι ίδιοι, εκεί παντρευόμαστε, εκεί αποχαιρετάμε τους αγαπημένους μας. Είτε το θέλουμε είτε όχι τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής μας τις έχουμε περάσει στην Εκκλησία… Θα ήταν λοιπόν αφέλεια να ξαναγυρίσουμε στο δόγμα, “η θρησκεία είναι το όπιο του λαού”. Έτσι, στη πράξη αποφάσισα να κάνω αυτή τη Λειτουργία με τη φιλοδοξία να ανανεώσω τους εκκλησιαστικούς ήχους…».
 Βαθιά πεποίθησή του Θεοδωράκη ήταν ότι «μόνο με την ανανέωση της μνήμης και της πίστης μπορούμε να γίνουμε κάτι. Πρέπει να έχουμε βάσεις και ρίζες, να είμαστε περήφανοι για αυτό το καταπληκτικό πάντρεμα της ουσίας της ελληνικότητας με την ουσία του Χριστιανισμού».
Ο ίδιος, επίσης, τόνιζε ότι: «Συνάντησα την ελληνική γλώσσα και το βυζαντινό μέλος στα κηρύγματα του Χριστιανισμού, σε μια εποχή που ζούσαμε κάτω από τον ζυγό της κατοχής».
Όταν πραγματοποιήθηκε, στην Κωνσταντινούπολη, η μουσική εκδήλωση «Πόλις 2010 και Λυσιστράτη»  είπε μεταξύ άλλων στον χαιρετισμό του: «Θα ήθελα να στείλω ένα μήνυμα αγάπης και φιλίας στους φίλους μας Τούρκους και ιδιαίτερα σ’ εκείνους που πιστεύουν, όπως εγώ, στην ιστορική ανάγκη για την επίτευξη μιας ισχυρής και μόνιμης φιλίας και συνεργασίας ανάμεσα στους δύο λαούς μας. Ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους για το χτίσιμο αυτής της φιλίας είναι ο αμοιβαίος σεβασμός των μεγάλων αξιών του κάθε λαού, όπως είναι η πίστη στις εθνικές, ιστορικές, πολιτιστικές και θρησκευτικές του αξίες. Για εμάς, τους Έλληνες, η Ορθοδοξία αποτελεί μια κορυφαία μορφή και λειτουργία της εθνικής μας συνείδησης, τόσο πολύτιμης και ισχυρής, όσο η ίδια μας η Πατρίδα. Και γι’ αυτό, ας μου επιτραπεί να απευθύνω έκκληση, ιδιαίτερα προς την Τουρκική Κυβέρνηση, να λάβει σοβαρά υπ’ όψη της αυτό το γεγονός, εάν πράγματι θέλει να προχωρήσουμε σοβαρά και οριστικά στην επίλυση των διαφορών μας, ξεκινώντας από τον έμπρακτο σεβασμό προς το Πατριαρχείο και τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο, που αποτελούν σύμβολα της Ελληνικής Ορθοδοξίας, με την οποία, όπως είπα, είναι τόσο στενά δεμένος ο ελληνικός λαός».
Ο Θεοδωράκης, φαίνεται ότι δεν έθεσε ποτέ σε αμφισβήτηση τη σχέση του με την Ορθόδοξη Εκκλησία. Γι΄ αυτό και εκφράζεται συνειδητά, όταν δηλώνει: «Εγώ δεν βρήκα καμία αντίφαση ανάμεσα στην (ένταξή μου και στην) Εκκλησία, όπου συνάντησα την ελληνική γλώσσα, το βυζαντινό μέλος, που είναι και ελληνικό μέλος. Ήμουνα ένας αντιστασιακός, ήμουνα ένας κομμουνιστής εκείνη την εποχή και παράλληλα ήμουνα ένας χριστιανός, ένας άνθρωπος που πίστευε στην Ορθοδοξία και που πίστευε και που πιστεύει στη συνέχεια του ελληνικού έθνους. Κι ένας μεγάλος σταθμός είναι βέβαια και το Βυζάντιο, όπου, όχι μόνο διατήρησε το ελληνικό μέλος αλλά και το επεξεργάστηκε και από κει το πέρασε στα ακριτικά και στα δημοτικά μας τραγούδια κι έτσι μπόρεσε να διατηρηθεί η εθνική και πολιτιστική μας ταυτότητα. Αναγεννήθηκα μέσα από την Εκκλησία. Ήθελα, επειδή πιστεύω ότι η Εκκλησία εξακολουθεί να είναι και είναι συνάθροιση απλών ανθρώπων, ιδιαίτερα στις μικρές μονάδες όπως είναι το χωριό, όπως είναι η κωμόπολη, όπως είναι η πόλη, θα ’θελα πάρα πολύ να γράψω πάρα πολλά εκκλησιαστικά έργα, όπως είχα γράψει, όταν ήμουν έφηβος αλλά και μετέπειτα, ξεκινώντας από τη “Λειτουργία του Ιωάννου του Χρυσοστόμου”. Μετά την “Κασσιανή” (1942) και τη “Θεία Λειτουργία” (1982), συνέθεσα, το 1984, την “Ακολουθία εις Κεκοιμημένους”. Μετά τη “Θεία Λειτουργία”, αισθάνθηκα απολυτρωμένος. Έχω, άλλωστε, σκεφτεί να συνθέσω πολλές “Θείες Λειτουργίες”, εάν μου το επιτρέψει ο πανδαμάτωρ χρόνος. Να συνθέσω και “Δοξολογία”, ίσως και “Δοξολογίες”».
Ο Θεοδωράκης, με τον πρόσφατο θάνατό του, έχει περάσει ήδη στην αιωνιότητα. Χαρακτηριστικά των πνευματικών του γονιδίων είναι όσα πιστεύει για το νόημα του θανάτου, επεξηγώντας όσα ένιωσε, καθώς μελετούσε και μελοποιούσε το κείμενο της Νεκρώσιμης Ακολουθίας του Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού, στη σύνθεσή του «Ακολουθία εις κεκοιμημένους»: «Το κείμενο, από τα υψηλότερα ανθρώπινα, πνευματικά, φιλοσοφικά και ποιητικά επιτεύγματα του ελληνικού λυρικού λόγου, μας βοηθά ανακαλύψουμε τις ορθές και πραγματικές μας διαστάσεις. Μας καλεί σε μια μεθυστική κατάδυση στο βάθος του εαυτού μας, για να ανακαλύψουμε το “φως που καίει”, την ουσία και την πεμπτουσία της ανθρώπινής μας ύπαρξης. Να ενωθούμε με το μυστήριο του θανάτου, σαν τη μόνη εγγύηση και οδό, ότι έτσι ανακαλύπτουμε την ουσία της ζωής».
Η γνωστοποίηση της επιθυμίας του να κηδευτεί και να ταφεί, σύμφωνα με το ορθόδοξο χριστιανικό τυπικό, επιβεβαιώνει την πίστη και αφοσίωσή του στον Νοητό Ήλιο της Δικαιοσύνης, που φωτίζει και αγιάζει τον κόσμο.
Αιωνία του η μνήμη!
 
 "Ορθόδοξη Αλήθεια" 08-09-2021

Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2019

ΚΩΣΤΑΣ ΕΥΡΥΠΙΩΤΗΣ: «ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ ΜΟΥ, ΑΦΟΣΙΩΘΗΚΑ ΣΤΟΝ ΘΕΟ!»

Συγκινεί ο Κώστας Ευριπιώτης με όσα εκμυστηρεύτηκε σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη εννιά μήνες μετά το μεγάλο πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε που όπως όλα δείχνουν, του άλλαξε τη ζωή.

«Αφοσιώθηκα στον Θεό. Πίστεψα ακόμα περισσότερο σε Εκείνον. Πλέον βάζω πρώτα τον άνθρωπο Κώστα και μετά όλα τα άλλα» μας λέει συγκινημένος, αλλά και πολύ φειδωλός στην προσπάθειά του να αποφύγει κάθε είδους δημοσιότητα. 

Ο «άφαντος» εδώ και καιρό ηθοποιός δηλώνει πλέον πως οι προτεραιότητές του δεν έχουν καμιά σχέση με όσα ο ίδιος πίστευε ότι είχαν σημασία, πριν από τη μεγάλη περιπέτεια της υγείας του.
Τώρα, στην καθημερινότητά του είναι ένας άλλος άνθρωπος. Προσεύχεται περισσότερο, πηγαίνει συχνότερα στην εκκλησία, ενώ -όπως λέει- θέλει να είναι περισσότερο στη φύση και κοντά σε πρόσωπα που αγαπάει… όπως είναι τα δύο παιδιά του που λατρεύει.

«Πάντα πίστευα ότι υπάρχει Θεός. Όμως μετά το θέμα της υγείας μου πίστεψα ακόμα περισσότερο. Δε γίνεται να μην πιστέψεις ότι υπάρχει Θεός, όταν φτάσεις ένα βήμα πριν από τον θάνατο» μας εξηγεί με φωνή που… σπάει από τη συγκίνηση.

Άλλωστε, το πρόβλημα που αντιμετώπισε ήταν τόσο σοβαρό που πήγε στον… άλλο κόσμο και γύρισε.
«Κανονικά όμως» αναφέρει με το γνωστό χιούμορ του και η συγκίνηση δίνει η θέση της στο γάργαρο γέλιο του. Αν και ο Κώστας Ευριπιώτης δέχεται προτάσεις για να επιστρέψει στο θέατρο, στην τηλεόραση, αλλά και να εμφανίζεται σε εκπομπές - αφιερώματα, τα αποφεύγει όλα.

«Δεν είναι το παν να βρίσκεσαι μπροστά στα φώτα, αλλά να βλέπεις τα πραγματικά φώτα της ζωής» δηλώνει στην Espresso κάνοντας σαφές ότι έχει αλλάξει σελίδα.

«Ίσως να ήταν ένα δυνατό μήνυμα όλο αυτό που έζησα» καταλήγει.

Το πρόβλημα υγείας του αγαπημένου ηθοποιού άρχισε να δίνει σημάδια το περασμένο Πάσχα. Κάνοντας πρόβες στο θέατρο Αθηνά, για την παράσταση «Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης», ξεχνούσε τα λόγια του και είχε έντονους πονοκεφάλους. 
Όταν άρχισε να ψάχνει με ειδικούς γιατρούς, διαπίστωσε ότι είχε να ανεβεί έναν Γολγοθά. «Πήγα και έκανα μια μαγνητική τομογραφία και διαπίστωσα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά» είχε πει παλαιότερα στην Espresso σε μια κατάθεση ψυχής που είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο.

«Για επτά ώρες δεν ήμουν στη γη. Τόσο κράτησε το χειρουργείο, στο οποίο χειρουργήθηκα για να αφαιρεθεί η φλεγμονή που είχα στο κεφάλι. Ήταν μια πολύ σοβαρή εγχείρηση, που δεν θα ήθελα να ζήσει κανένας άνθρωπος. 
Τα πιο πολλά πράγματα που δημιουργούνται στη ζωή μας τα γεννάμε εμείς οι ίδιοι. Εμείς ορίζουμε σε μεγάλο ποσοστό τη μοίρα μας και το μέλλον μας αλλά και πώς θα ζήσουμε» ανέφερε στη συνέντευξη.


Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2018

ΑΡΗΣ ΣΕΡΒΕΤΑΛΗΣ: «Η ΠΙΣΤΗ ΜΟΥ ΣΤΟ ΘΕΟ ΜΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗΝ ΖΩΗ…»


– Μετάνιωσες που μίλησες για την πίστη σου στην Ορθοδοξία; 

Να το έχω μετανιώσει για ποιον λόγο; Για να μην χαρακτηριστώ παλιομοδίτης; Γραφικός… Ξέρεις τώρα τι λέγεται. Εγώ όταν
το λέω πάντως, αυτό εισπράττω. Δεν με πειράζει καθόλου, δε με ενδιαφέρει. Αυτό που αντιπροσωπεύει η Ορθοδοξία όχι μόνο οπισθοδρομικό δεν είναι… Είναι πολύ μπροστά. Έτσι, όταν το λέει αυτό κάποιος, μου δηλώνει αυτόματα ότι δεν έχει ασχοληθεί καθόλου. Επομένως, δε με πειράζει. Το «γραφικός» δε μπορεί να το πει κάποιος που γνωρίζει την σημασία της. Αν θέλει κάποιος να μιλήσει, μπορούμε να κάνουμε μία πολύ ωραία κουβέντα πάνω σε όλα αυτά. 

– Αισθάνεσαι άσχημα με τις ρητορικές μίσους που κατά καιρούς έρχονται στο φως της δημοσιότητας από επικεφαλής της Εκκλησίας;

Δεν είμαι σε θέση να κρίνω αυτούς τους ανθρώπους. Αυτό που λέω στον εαυτό μου είναι ότι οι άνθρωποι που στελεχώνουν την εκκλησία είναι και αυτοί άνθρωποι με αδυναμίες και πλεονεκτήματα. Δεν είναι το τέλειο. Το τέλειο είναι αυτό που αντιπροσωπεύουν. Είναι αγωγοί. Αυτό που λένε ότι πρέπει να ψάξεις για να βρεις τον πνευματικό σου, έχει πολύ μεγάλο νόημα. Γιατί θα βρεις τον άνθρωπο που επειδή είναι αγωγός θα σου δημιουργήσει και θα καλλιεργήσει την σχέση με τον Θεό. Άρα, δένεσαι μαζί του και αυτός σε οδηγεί σε μία σχέση που είναι πέραν του κόσμου τούτου, σε μία σχέση αιώνια. 

– Σε βοήθησε η πίστη σου; 

Όχι απλά με βοήθησε, μου άλλαξε τη ζωή. Βλέπω τα πράγματα με τελείως διαφορετικό μάτι. Το «βοήθησε» δεν είναι η σωστή λέξη, αλλά το «μετατόπισε». 

– Γιατί μία μεγάλη μερίδα του κόσμου έχει σταματήσει να πιστεύει; 

Δεν έχει σταματήσει, νομίζω ότι δεν έχει γίνει από επιλογή αυτό το πράγμα, αλλά έχει γίνει επειδή έχουν αφεθεί. Όταν αφήνεσαι, δεν έχεις «εποπτεία», δένεσαι με την ύλη… Εκεί έχει χαθεί αυτή η σχέση. Ακόμη και να αποκτήσεις τα περισσότερα αγαθά, να τα έχεις όλα, νομίζω ότι το κενό πάλι θα υπάρχει. Και τον Θεό δε μπορείς να τον αντικαταστήσεις, είμαστε κατασκευασμένοι για να έχουμε μία τέτοια σχέση μαζί του. Άρα όταν κάποιος δεν έχει Θεό, έχει τα χρήματα, την καριέρα, την επιστήμη του, αλλά και πάλι αυτό είναι το μέσο, όχι ο σκοπός. Εμείς το κάνουμε σκοπό, το κάνουμε θεότητα, είδωλο…}

Πέμπτη 10 Μαΐου 2018

"ΡΩΤΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ"- ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΡΥΠΤΟΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ


"Ρώτα την καρδιά σου" ("Yuregine Sor") - Τουρκική ταινία για τους Κρυπτοχριστιανούς του Πόντου! 

Συγκλονιστική (αλλά και δραματική) Τουρκική ταινία με ελληνικούς υποτίτλους που αποκαλύπτει για πρώτη φορά στην Τουρκική γλώσσα το δράμα και την πίστη των Κρυπτοχριστιανών του Πόντου σπάζοντας τη σιωπή αιώνων.

Πρόκειται για μία ταινία του 2010 για την οποία αναμένουμε με περιέργεια
αν θα την "παίξουν" οι δικοί μας τηλεοπτικοί σταθμοί μιας και έχουν βαλθεί να επιλέγουν να προβάλλουν μόνο τούρκικα προγράμματα.

Για το θέμα των κρυπτοχριστιανών έχουν γραφτεί και έχουν ακουστεί πολλά. Πρώτη φορά αυτό το θέμα έγινε ταινία, από τον σκηνοθέτη Υusuf Kurcenli. Ο σκηνοθέτης γεννήθηκε το 1947 στη Μαύπαρη της Ριζούντας του Πόντου.

Υπόθεση ταινίας: Μία ιστορία αγάπης, ανάμεσα σε μία Μουσουλμάνα, την Esma και έναν κρυπτοχριστιανό, τον Mustafa. Πως αντιδρά η μητέρα του Μουσταφά, όταν μαθαίνει ότι ο γιος της θέλει να "κλέψει" την μουσουλμάνα Esma; Πως ο μικρός της οικογένειας, μαθαίνει ότι η οικογένειά του δεν είναι μουσουλμάνοι όπως νόμιζε, αλλά...
Πως ο παππούς ενώ πηγαίνουν να τον κηδέψουν ως μουσουλμάνο, τελικά καταλήγει σε χριστιανικό νεκροταφείο; Όσοι έχουν ρίζες από εκείνα τα μέρη και έχουν ακούσει από τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους ιστορίες, το λιγότερο θα συγκινηθούν...

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2018

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ: ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΒΛΑΣΦΗΜΗ, ΚΑΚΟΓΟΥΣΤΗ ΚΑΙ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 5η Μαρτίου 2018


ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΒΛΑΣΦΗΜΗ, ΚΑΚΟΓΟΥΣΤΗ
ΚΑΙ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ


Έγινε πλέον «θεσμός», σε κάθε μεγάλη εορτή, ή ιερή περίοδο, να προσβάλλεται βάναυσα την πίστη μας, με τις λοιδορίες των οσίων και ιερών προσώπων της Εκκλησίας μας.
Με το άνοιγμα του ιερού Τριωδίου και την έναρξη της πνευματικής μας πορείας προς το Άγιο Πάσχα, ανασύρθηκε από τα σκονισμένα ντουλάπια το ανιστόρητο, κακόγουστο και βλάσφημο μιούζικαλ «Jesus Christ Superstar»(Ιησούς Χριστός Σούπερ Σταρ) και ανέβηκε ως θεατρική παράσταση σε θέατρο των Αθηνών. Μάλιστα, όπως ανακοινώθηκε, η παράσταση θα παίζεται καθ’ όλη τη διάρκεια της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, την Μεγάλη Εβδομάδα και την Πασχάλια περίοδο, μέχρι τα τέλη Απριλίου!
     Για την ιστορία αναφέρουμε ότι «Το "Jesus Christ Superstar", η πασίγνωστη ροκ όπερα σε μουσική του Andrew Lloyd Webber και λιμπρέτο του Tim Rice, κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1970 σε LP, με θέμα την τελευταία εβδομάδα της ζωής του Ιησού – από την είσοδο στα Ιεροσόλυμα μέχρι και την Σταύρωση – σε μια τελείως καινούργια και τολμηρή προσέγγιση του Θείου δράματος, απελευθερωμένη από την εκκλησιαστική "μεταφυσική" και επικεντρωμένη στην ανθρώπινη – και αληθινή – πλευρά των πρωταγωνιστών της». «Η ιστορία του "Jesus Christ Superstar" ξεκίνησε το 1969, όταν οι νεότατοι – εικοσάρηδες – και άγνωστοι τότε Andrew Lloyd Webber και Tim Rice, συνέθεσαν μια από τις πιο γνωστές όπερες στην ιστορία της ροκ μουσικής. Η πρώτη ιδέα ήταν να δώσουν το ρόλο του Χριστού στον Τζον Λένον, με τον οποίον ήρθαν σε επαφή. Ο Λένον είδε θετικά την πρόταση, αλλά έθεσε ως όρο της συμμετοχής του στην ηχογράφηση, την παρουσία της Γιόκο Όνο ως Μαρίας Μαγδαληνής» (Πηγή: news247.gr/eidiseis/psixagogia/music/ o- ihsous-twn-loyloydiwn. 618962.html).

     Στο θεατρικό αυτό δρώμενο κακοποιείται βάναυσα η ιστορική πραγματικότητα και ανατρέπεται ολόκληρη η χριστιανική διδασκαλία της Εκκλησίας μας. Επαναλαμβάνεται η εδώ και αιώνες γνωστή πολεμική κατά της Θεότητος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και του απολυτρωτικού Του έργου. Επιχειρείται να απομειωθεί η πίστη της Εκκλησίας προς το πανάγιο πρόσωπο του Κυρίου μας, να κλονιστεί η αγάπη και η αφοσίωση των πιστών προς Αυτόν και το έργο Του, να απαξιωθούν τα άγια και ιερά πρόσωπα, όπως της Παναγίας και των αγίων Αποστόλων, να αμφισβητηθεί η αξιοπιστία των βιβλικών κειμένων και να προβληθεί ο κοσμικός «ορθολογισμός», στον οποίο δεν χωρούν «μεταφυσικές προσεγγίσεις».

    Πιο συγκεκριμένα ο Χριστός παρουσιάζεται, ως ένας «μοντέρνος» νέος,κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση των περιθωριακών χίπηδων της δεκαετίας του 1960 – 70. Ως ένας «ανατρεπτικός» νέος, ο οποίος εναντιώθηκε στο«σύστημα» της εποχής του, αλλά συνεχίζει να «εναντιώνεται» και στο«σύστημα» της εποχής μας και ο οποίος δεν δέχεται περιορισμούς. Ο«επαναστάτης Ιησούς» της παράστασης «ανατρέποντας» το θρησκευτικό κατεστημένο της εποχής του, ανατρέπει, (σύμφωνα με το σενάριο που έπλασε με τη φαντασία του ο σκηνοθέτης), τους ηθικούς κώδικες, όπως οι«ανατρεπτικοί» χίπηδες της εποχής που γράφηκε το μιούζικαλ. Όπως δηλαδή οι χίπηδες δεν είχαν αναστολές, έτσι και ο «Ιησούς» παρουσιάζεται, ως ένας από αυτούς, ο οποίος κυριαρχείται από ανθρώπινα πάθη και ικανοποιεί τα ταπεινά του ορμέμφυτα. Φέρεται να έχει σχέσεις με την Μαρία τη Μαγδαληνή. «Αυτό από μόνο του ήταν αρκετό να φρικάρει εκκλησίες και παπάδες, αλλά οι Webber και Rice το χόντρυναν και άλλο, βάζοντας δίπλα στον Ιησού την Μαρία Μαγδαληνή. Όχι στα γόνατα ως πόρνη να ζητάει συγχώρεση, ούτε πίσω του ως γυναίκα που πρέπει να αντιληφθεί τη θέση της, αλλά δίπλα του. Ως σύντροφο και έμπιστη που προσπαθεί να τον βοηθήσει, να τον ερμηνεύσει και να τον αγαπήσει, όπως όταν στο "I don’t know how to love him" τραγουδάει τον έρωτά της για τον Ιησού που "είναι άντρας, είναι απλά ένας άντρας και είχα πολλούς άντρες μέχρι τώρα", κλείνοντας με τους στίχους "τον θέλω τόσο, τον αγαπώ πολύ". Ντελίριο "ασέβειας"!»! (όπου ανωτ.).

    Το αξιοθρήνητο, για την πίστη της Εκκλησίας μας πρόσωπο του προδότη Ιούδα μεταλλάσσεται στο έργο. Δεν προβάλλεται ως προδότης, αλλά ως ένας αγνός ιδεαλιστής επαναστάτης! «Στο έργο των Webber & Rice κεντρικό πρόσωπο είναι ο Ιούδας, για πρώτη φορά είναι η δική του σκοπιά που μετράει και όχι αυτή των Γραφών. Ο ανυπόμονος επαναστάτης, ανατρεπτικός ιδεαλιστής, κοινωνικά ευαίσθητος – και καθόλου τυχαία μαύρος στην ταινία του Jewison – Ιούδας δεν έχει την παραμικρή σχέση με τον εκκλησιαστικό "προδότη" που πλήρωσε την αναγκαιότητα της ύπαρξης ενός αποδιοπομπαίου τράγου, όταν στηνόταν στα Ευαγγέλια το "αφήγημα" της καινούργιας θρησκείας, με απώτερο σκοπό να ξεχωρίσει μια κι έξω η ανθρώπινη και άρα αμαρτωλή φύση, από τη θεϊκή υπόσταση του Ιησού» (όπου ανωτ.). Πλήρης ανατροπή της ιστορικής αλήθειας και διαστροφή της πίστεως της Εκκλησίας μας. Ο Ιούδας, είναι ο διαχρονικά αγαπημένος «ήρωας» των εχθρών του Χριστού, διότι είναι αυτός ο οποίος έπαιξε κυρίαρχο και πρωταγωνιστικό ρόλο στην παράδοση του Κυρίου μας στο σταυρικό θάνατο. Ιδού γιατί ωραιοποιείται στο βλάσφημο μιούζικαλ. Ιδού γιατί το έργο αυτό είναι πέρα για πέρα αντίχριστο!

     Σ’ ολόκληρο το έργο, από την αρχή μέχρι το τέλος, μπορεί κανείς εύκολα να διακρίνει την αγωνιώδη και εργώδη προσπάθεια του σκηνοθέτου να απογυμνώσει το θεανδρικό πρόσωπο του Κυρίου μας από τη θεία Του φύση και να τον παρουσιάσει ως έναν απλό άνθρωπο. Να τον εξισώσει με τους διάφορους διαχρονικούς ιδρυτές θρησκειών, φιλοσόφων και κοινωνικών αναμορφωτών, ώστε να πάψει να θεωρείται ο σωτήρας και λυτρωτής του κόσμου. «Στο "Jesus Christ Superstar" δεν έχει θέση ο Υιός του Θεού, αλλά ο συναισθηματικός και "ανθρώπινα" ανασφαλής Ιησούς που δεν γνωρίζει πώς να διαχειριστεί τους καρπούς της διδασκαλίας του, πέφτοντας στην παγίδα ενός "ανθρώπινου" ναρκισσισμού, που τον παρασύρει σε λανθασμένες επιλογές και "ανθρώπινες" αδυναμίες». «Και βέβαια δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το έργο σταματάει στη Σταύρωση. Δεν υπάρχουν αποκαθήλωση και ταφή, αλλά πάνω απ’ όλα δεν υπάρχει Ανάσταση. Ο συμβολισμός είναι κάτι περισσότερο από φανερός και ευθύς: ο τελευταίος σταθμός είναι ο θάνατος, αυτή είναι η ανθρώπινη κατάληξη. Τα παρακάτω περισσεύουν ή απλά δεν ενδιαφέρουν. Αυτή η ωμή "παράλειψη" χαρακτηρίστηκε από πολλές Εκκλησίες ως βλασφημία» (όπου ανωτ.). 

     Η θεατρική παράσταση, όπως ήταν φυσικό, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από πληθώρα πιστών, (κληρικών και λαϊκών), οι οποίοι διαμαρτύρονται σε κάθε παράσταση, έξω από το θέατρο. Αλλά η δικαιολογημένη αυτή αντίδραση ενόχλησε τους χριστιανομάχους, οι οποίοι και πάλι επετέθησαν με πρωτοφανή μανία και μίσος με τις γνωστές κατηγορίες του «σκοταδισμού», του «μεσαιωνισμού», της«μισαλλοδοξίας», του «φανατισμού», κλπ. Μόνο οι διαμαρτυρίες των πιστών ενοχλούν, όχι όμως και των «προοδευτικών», και ας συνοδεύονται συχνά με βανδαλισμούς και καταστροφές! Οι «δημοκρατικές» τους ευαισθησίες δεν αγγίζουν τους ορθοδόξους πιστούς, οι οποίοι δεν έχουν δικαίωμα να διαμαρτύρονται για την πίστη τους, διότι οι ίδιοι δεν πιστεύουν! Όταν όμως θιγεί στο ελάχιστο η πίστη αιρετικών, ή αλλοθρήσκων,«διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους» και κατεβαίνουν στο πεζοδρόμιο να τους υπερασπίσουν!

      Λαλίστατοι κληρικοί όλων των βαθμών, για άλλα θέματα, δεν ύψωσαν την παραμικρή φωνή διαμαρτυρίας. Ελάχιστοι μόνον επίσκοποι ήρθαν να σπάσουν τη συνοδική σιγή, μεταξύ των οποίων και ο σεπτός ποιμενάρχης μας, ο οποίος δημοσίευσε θαρραλέα Εγκύκλιο και υπέβαλλε μήνυση κατά των συντελεστών της βλάσφημης θεατρικής παράστασης. Όπως παρατηρεί στην μηνυτήρια αναφορά του «η παραπάνω θεατρική παράσταση περιλαμβάνει πράξεις και εκδηλώσεις χλευασμού, φράσεις απρεπείς και προσβλητικές κατά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και γενικά κατά της επίσημης, συνταγματικά κατοχυρωμένης, θρησκείας της χώρας μας, της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού».Το ίδιο έκαμαν και οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Κυθήρων κ. Σεραφείμ και Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίας.

   Εκφράζουμε την πικρία μας για την νέα αυτή ενορχηστρωμένη και πολύ έξυπνα «στημένη» προσπάθεια κατασπιλώσεως του αρχηγού της πίστεώς μας Ιησού Χριστού, έχουμε συνηθίσει άλλωστε σε τέτοιου είδους ενέργειες από πολλές άλλες παρόμοιες περιπτώσεις στο παρελθόν. Δηλώνουμε παράλληλα πως δεν εκφράζουμε κανενός είδους μίσος προς τους παραγωγούς και εν γένει τους συντελεστές του θεατρικού αυτού εκτρώματος, ούτε βέβαια προς τους ηθοποιούς, οι οποίοι χάριν του χρηματικού κέρδους δέχθηκαν να γίνουν μιμητές των στρατιωτών του Πιλάτου, οι οποίοι ενέπαιξαν και χλεύασαν τον Χριστό με τον ακάνθινο στέφανο, την κόκκινη χλαμύδα και τον κάλαμο. Προσευχόμαστε, (πρέπει να προσευχόμαστε), για όλους αυτούς, διότι γνωρίζουμε πολύ καλά, ότι συνειδητά, ή ασυνείδητα, γίνονται όργανα του αντιθέου διαβόλου και των επί γης οργάνων του, για την ματαίωση του απολυτρωτικού έργου του Κυρίου μας.

  Τελειώνουμε με ένα καίριο ερώτημά μας: Οι παράγοντες της βλάσφημης αυτής παράστασης, (επιχειρηματίες, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, κλπ.), θα αποτολμούσαν να ανεβάσουν παρόμοια παράσταση για τον Μωάμεθ; Προφανώς δεν χρειάζεται απάντηση στο ερώτημά μας, διότι είναι αυτονόητη!

Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και των Παραθρησκειών

Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2018

ΜΗΝΥΤΗΡΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ «JESUS CHRIST – SUPER STAR»

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν
Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς κ. Σεραφείμ κατάθεσε ἐνώπιον τοῦ Εἰσαγγελέως Πρωτοδικῶν Ἀθηνῶν τήν κάτωθι Μηνυτήριον Ἀναφοράν.
Ἐκ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως

ENΩΠΙΟΝ    ΤΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΠΛΗΜΜΕΛΕΙΟΔΙΚΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
ΜΗΝΥΤΗΡΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ
Του Σεβ. Μητροπολίτη Πειραιώς κ. κ. Σεραφείμ (κατά κόσμο Χρήστου) Μεντζελόπουλου, κατοίκου Πειραιώς, Ακτή Θεμιστοκλέους αριθ. 198.

ΚΑΤΑ
Παντός υπευθύνου.
*******
Α.        Με την παρούσα θέτω υπόψη Σας τη διάπραξη εγκληματικών πράξεων που πρόσφατα υπέπεσε στην αντίληψή μου, τελεσθείσες και κατ’ εξακολούθηση ακόμα και σήμερα τελούμενες από τους παραγωγούς, ηθοποιούς και εν γένει συντελεστές της θεατρικής παράστασης που έχει ξεκινήσει από τις 9.2.2018 και λαμβάνει χώρα παρουσιαζόμενη στο κοινό καθημερινά, πλην των ημερών Δευτέρα και Τρίτη, στην Αθήνα, στο θέατρο Ακροπόλ, επί της οδού Ιπποκράτους 9-11, φέρει δε η θεατρική παράσταση τον τίτλο «Jesus Christ – Super Star».

Την ύπαρξη της παραπάνω θεατρικής παράστασης πληροφορήθηκα με την από 6.2.2018 επιστολή της κας Κυπραίου Παρασκευής, η οποία μου γνωστοποίησε το πρόγραμμα της παράστασης αυτής, ως και σχετικό έγγραφο υλικό περί της θεματολογίας της. Όπως αναγράφεται στα παραπάνω έγγραφα, η παραπάνω θεατρική παράσταση περιλαμβάνει πράξεις και εκδηλώσεις χλευασμού, φράσεις απρεπείς και προσβλητικές κατά του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και γενικά  κατά της επίσημης, συνταγματικά κατοχυρωμένης, θρησκείας της χώρας μας, της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού.

Πιο συγκεκριμένα στην παραπάνω θεατρική παράσταση ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός παρουσιάζεται ως «χίπης», δηλαδή ως μέλος κοινότητας ευρύτατα γνωστής για τη χρήση ναρκωτικών ουσιών και τη χωρίς όρια σεξουαλική συμπεριφορά. Εμφανίζεται ως άνθρωπος αμαρτωλός, ανασφαλής και νάρκισσος.  Επίσης ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός παρουσιάζεται ως έχων ερωτική σχέση με την Αγία Μαρία Μαγδαληνή. Όπως δε αναφέρεται χαρακτηριστικά στο έγγραφο που τέθηκε υπόψη μου κατά τα παραπάνω αναφορικά με την παράσταση (σχετ. 3), η Αγία Μαρία Μαγδαληνή παρουσιάζεται ως γυναίκα ελευθερίων ηθών, να έχει ερωτευθεί τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. 

Β.        Η παραπάνω θεατρική παράσταση είναι προφανές ότι πληροί ως προς τους παραγωγούς, ηθοποιούς και εν γένει συντελεστές αυτής την υποκειμενική και αντικειμενική υπόσταση των εγκλημάτων της κακόβουλης βλασφημίας και της καθύβρισης θρησκευμάτων που τιμωρούνται κατά τα άρθρα 198 και 199 του Ποινικού Κώδικα. Διότι εκδηλώνει δημόσια έλλειψη σεβασμού προς το Θείο και ενέχει χλευασμό, προσβλητική, απρεπή και χυδαία έκφραση κατά του Θείου, ως τέτοιου νοούμενου ό,τι θεωρείται ιερό από την Ανατολική Ορθόδοξη του Χριστού Εκκλησία. Καθυβρίζει δε την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία, αφού καθυβρίζει και κακόβουλα χλευάζει τα δόγματα αυτής, τη Θεία μορφή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, την Αγία Μαρία Μαγδαληνή, αλλά και τη Θεία Σταύρωση και Ανάσταση του Θεανθρώπου, τα οποία και διαγράφει ως δήθεν ουδέποτε να έλαβαν χώρα.
           
            Επειδή τα παραπάνω εγκλήματα διώκονται αυτεπαγγέλτως.

            Επειδή υπάρχει ανάγκη όπως ληφθούν επειγόντως μέτρα, προκειμένου να παύσει η παραπάνω θεατρική παράσταση, με την οποία καθυβρίζονται καθημερινά τα Θεία, ώστε να παύσει η συνεχιζόμενη προσβολή.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΖΗΤΩ

            Τις κατά το νόμο δικές Σας ενέργειες για την κατά το νόμο τιμωρία των υπαιτίων.

            Προσάγω δε τα παραπάνω αναφερθέντα έγγραφα, ήτοι:
-         Της από 6.2.2018 επιστολής της κας Παρασκευής Κυπραίου, Κοινωνικής Λειτουργού, κατοίκου Ζωγράφου Αττικής, οδός Αλεξάνδρου Παπάγου αρ. 58 (σχετ. 1) και τα συνοδευτικά έγγραφα αυτής:
-         Έγγραφο περί του προγράμματος των παραστάσεων (σχετ. 2).
-         Έγγραφο περί της υπόθεσης της παράστασης (σχετ. 3).
-         Έγγραφο περί της υπόθεσης της παράστασης με φωτογραφίες (σχετ. 4).
-         Έγγραφο περί της έννοια τους «χίπη», ως μέλους κοινότητας με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά συμπεριφοράς (σχετ. 5).

Μάρτυρες προτείνω τους:

1.      Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτη Νήφωνα Καπογιάννη του Χαραλάμπους,  Πρωτοσύγκελλο,
2.      Αιδεσ. Πρωτοπρ. Μιλτιάδη Ζέρβα, Δ/ντη Περιοδικού. Πειραϊκή Εκκλησία,
     
Πληρεξούσια και αντίκλητο μου διορίζω τη δικηγόρο Πειραιά, Βαϊα Στεργιοπούλου του Βασιλείου, κάτοικο Πειραιά.

                                                                        Πειραιάς, 20 Φεβρουαρίου 2018
                                                                                      Ο Μηνυτής

                                                                  + ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2018

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΠΑΡΑΥΤΑ Η ΒΛΑΣΦΗΜΗ ΚΑΙ ΕΠΑΙΣΧΥΝΤΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ “JESUS CHRIST SUPERSTAR”

Έχουν κατατεθεί μηνύσεις κατά όλων των συντελεστών της παράστασης Jesus Christ Superstarγια παραβίαση των άρθρων 198 και 199 του Ποινικού Κώδικα (Κακόβουλη βλασφημία και καθύβριση θρησκεύματος)

Στις 9 Φεβρουαρίου 2018, το βράδυ, έγινε στην Αθήνα, στο θέατρο ΑΚΡΟΠΟΛ, η πρεμιέρα της βλάσφημης θεατρικής παράστασης  'JESUS CHRIST SUPERSTAR', μιας παράστασης η οποία είναι καταφανώς βλάσφημη, παρουσιάζοντας τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό ως μέλος της κοινότητας των 'ΧΙΠΙΣ', μιας κοινότητας προσώπων η οποία είναι ταυτισμένη με σεξουαλικά όργια και χρήση ναρκωτικών ουσιών, όπως αναλύεται και στο συνημμένο άρθρο (Σχετικό 5). Συγχρόνως η παράσταση παρουσιάζει τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό ως έχοντα ερωτική σχέση με την Αγία Μαρία Μαγδαληνή (Σχετικό 2). Το πρωί της 9ης Φεβρουαρίου 2018, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κυθήρων Σεραφείμ, τηλεφώνησε στο γραφείο της κ. Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, κατήγγειλε την έναρξη της παράστασης αυτής, εξήγησε το βλάσφημο χαρακτήρα του περιεχομένου της και ζήτησε την ανάληψη από την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου κάθε απαραίτητης ενέργειας προς άμεση διακοπή της παράστασης αυτής. Το βράδυ της ιδίας ημέρας, 9 Φεβρουαρίου 2018, και καθόσον η παράσταση αυτή ξεκίνησε, ο Μητροπολίτης Κυθήρων προχώρησε στην κατάθεση μήνυσης μετά συνοδευτικών εγγράφων σε αρμοδία Αστυνομική Αρχή. Την ιδία ημέρα υποβλήθηκαν και τρεις ακόμη μηνύσεις, δύο εκ μέρους δικηγόρων Αθηνών και μία εκ μέρους κληρικού. Μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει καμία αντίδραση εκ μέρους της δικαιοσύνης η οποία δεικνύει μια αναιτιολόγητη αδράνεια.
Το βλάσφημο περιεχόμενο της παράστασης αυτής γίνεται αντιληπτό μέσω περιγραφών της εν λόγω παράστασης, όπως περιέχονται σε σχετικές δημοσιεύσεις και όπως παρουσιάζονται κατωτέρω με πλάγια γραφή και εντός εισαγωγικών (“...”): α) “μια τελείως καινούργια και τολμηρή προσέγγιση του θείου δράματος” (Σχετ.2, σελ.1), β) “στο 'Jesus Christ Superstar' δεν έχει θέση ο Υιός του Θεού, αλλά ο συναισθηματικός και 'ανθρώπινα' ανασφαλής Ιησούς που δεν γνωρίζει πως να διαχειριστεί τους καρπούς της διδασκαλίας του, πέφτοντας στην παγίδα ενός ανθρώπινου ναρκισσισμού, που τον παρασύρει σε λανθασμένες επιλογές και 'ανθρώπινες αδυναμίες'” (Σχετ.2, σελ.2), γ) “..βάζοντας δίπλα στον Ιησού την Μαρία Μαγδαληνή.. όχι στα γόνατα ως πόρνη να ζητάει συγχώρεση, ούτε πίσω του ως γυναίκα που πρέπει να αντιληφθεί τη θέση της, αλλά δίπλα του. Ως σύντροφο και έμπιστη που προσπαθεί να τον βοηθήσει, να τον ερμηνεύσει και να τον αγαπήσει, όπως όταν στο 'I don't know how to love him' τραγουδάει τον έρωτά της για τον Ιησού που “είναι άντρας, είναι απλά ένας άντρας και είχα πολλούς άντρες μέχρι τώρα”, κλείνοντας με τους στίχους “τον θέλω τόσο, τον αγαπώ πολύ””(Σχετ.2, σελ.2), δ) “..το έργο σταματάει στη Σταύρωση. Δεν υπάρχουν αποκαθήλωση και ταφή, αλλά πάνω απ' όλα δεν υπάρχει Ανάσταση. Ο συμβολισμός είναι κάτι περισσότερο από φανερός και ευθύς: ο τελευταίος σταθμός είναι ο θάνατος, αυτή είναι η ανθρώπινη κατάληξη” (Σχετ.2, σελ.2), ε) “Μια απόλυτη βλασφημία, μια ταινία σύμβολο μιας ολόκληρης γενιάς ή μια πρωτοπορία της έβδομης τέχνης; Η ταινία είναι λίγο και από τα τρία” (Κριτική από την ιστοσελίδα Cine.gr, Σχετ.4). Να τονισθεί ιδιαιτέρως ότι στην Λευκορωσία η συγκεκριμένη παράσταση (ροκ όπερα) χαρακτηρίσθηκε από την κυβέρνηση της χώρας ως βλάσφημη και απαγορεύθηκε (Σχετ.3). Αποστέλλονται συνημμένα αντίγραφα της υποβληθείσης μηνύσεως και των συνημμένων σχετικών, προς πιστοποίηση των ανωτέρω.
Να σημειωθεί ότι η ανωτέρω παράσταση παίζεται στο θέατρο ΑΚΡΟΠΟΛ, σχεδόν καθημερινά με εξαίρεση ορισμένες ημέρες. Πιστοί βρίσκονται καθόλη την διάρκεια της παράστασης έξωθεν του κτιρίου, όπου η παράσταση λαμβάνει χώρα, εκφράζοντας την διαμαρτυρία τους, όμως η διαμαρτυρία τους δεν εισακούεται, γεγονός που δεικνύει την μεροληψία που υφίσταται σε βάρος των ορθοδόξων χριστιανών. Εάν η παράσταση αυτή περιείχε προσβολή άλλου θρησκεύματος θα είχαν ληφθεί άμεσα από τις αρμόδιες αρχές τα αναγκαία μέτρα προς παύση της. Η προσβολή της ορθόδοξης πίστης, μέσω της βλασφημίας σε βάρος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, όπως συντελείται δια της παράστασης αυτής παρουσιάζει ομοιότητες με την περίπτωση του ζητήματος του θρησκευτικών, όπου πάλι η ορθόδοξος πίστη αποδεικνύεται ως τελούσα υπό διωγμόν. Να αναφερθεί ότι η συγκεκριμένη θεατρική παράσταση εμφανίζει πολλά όμοια στοιχεία, ως προς το σενάριό της, με την βλάσφημη ταινία του Καζαντζάκη με τίτλο 'Τελευταίος Πειρασμός' η οποία παρουσιάζει τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό με σαρκικά πάθη και η προβολή της οποίας απαγορεύθηκε στο παρελθόν με εντολή της Δικαιοσύνης.

http://aktines.blogspot.gr/2018/02/jesus-christ-superstar.html 

Τρίτη 6 Φεβρουαρίου 2018

ΑΡΗΣ ΣΕΡΒΕΤΑΛΗΣ: Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙ

Από καλλιτεχνικού προσώπου γης εξαφανίστηκε ξαφνικά ο Άρης Σερβετάλης. Με τις προτάσεις για δουλειά να πέφτουν «βροχή» μετά και την τεράστια επιτυχία του σήριαλ «Είσαι το ταίρι μου» όπου πρωταγωνιστούσε, ο ηθοποιός αποφάσισε να αποσυρθεί, μη γνωρίζοντας κανείς τι έκανε για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Όπως για πρώτη φορά εξομολογείται σε συνέντευξή του στο «Down Town» εκείνο το διάστημα έπιασε πάτο, ζητώντας τη βοήθεια του Θεού για να σωθεί.

Είναι αλήθεια ότι είσαι πολύ θρήσκος;

«Πιστεύω. Κοίταξε, πηγαίνω στην εκκλησία σχεδόν κάθε Κυριακή, όταν μπορώ τουλάχιστον. Δεν είναι θέμα θρησκείας ή θρησκοληψίας, είναι θέμα πίστης. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να μηδενιστείς και να φτάσεις στον πάτο για να ξανασηκωθείς».

Η σχέση σου με την πίστη ξεκινάει από παιδί;

«Δεν θα το έλεγα. Αυτό προέκυψε στην πορεία, έπειτα από μια σειρά καταστάσεων που έζησα και είδα τα πράγματα αλλιώς. Μικρός δεν πίστευα σε τίποτα. Ήμουν μηδενιστής».

Πότε έγινε η στροφή στον Θεό;

«Μετά το «Είσαι το ταίρι μου». Δεν είχε σχέση με το σήριαλ, είχε σχέση με εμένα. Είχα φτάσει στον πάτο».

Τι έγινε; Ποιος ήταν τότε ο δικός σου πάτος;

«Αυτά είναι αποκαλυπτικά. Δεν εξηγούνται».

Δηλαδή;

«Όπως σου είπα έπρεπε να πάρω τις αποστάσεις μου από όλη αυτή την επιτυχία, αλλιώς θα έχανα τον εαυτό μου».

Είχες τα πάντα: φήμη, λεφτά, προτάσεις για δουλειά…

«Δεν το είδα έτσι. Εγώ ένιωσα ότι έπειτα από αυτή την επιτυχία είχα μηδενίσει. Ήταν άλλες οι ανάγκες μου. Είχε πολύ μεγάλη πυκνότητα αυτό το γεγονός. Ήταν όλο too much. Ήμουν και εγώ σε μία περίεργη κατάσταση και αποφάσισα ότι ήταν καλό να κρατήσω τις αποστάσεις, όπως σου είπα ξανά. Προτεραιότητά μου ήτα εκείνη την περίοδο να σώσω τον εαυτό μου».

Ψυχανάλυση έχεις κάνει;

«Έχω και πνευματικό και τον βλέπω συχνά. Και αυτό με καλύπτει απόλυτα».

Κυριακή 14 Ιανουαρίου 2018

ΔΙΑΒΟΛΙΚΟΤΕΡΟΙ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ!

Διαβολικότεροι τοῦ Διαβόλου!
τοῦ ἀρχ/του Δανιήλ Ἀεράκη

Ὁ Διάβολος δὲν τολμᾶ νὰ ἀσεβἠση στὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τρέμει μπροστὰ στὸ Θεανδρικὸ Του πρόσωπο (Λουκ. η' 28). Ἀσεβῆ ὅμως ἄτομα τολμοῦν καὶ γράφουν καὶ λένε ἀκατονόμαστα γιὰ τὸν Ἀναμάρτητο Κύριο καὶ γιὰ τὴν Ἀειπάρθενο Παναγία.
-         Αὐτὸ δὲ πού συνέβη τὸ μῆνα Ὀκτώβριο σὲ θέατρο τῆς Θεσσαλονίκης, ξεπέρασε σὲ βλάσφημη χυδαιότητα καὶ τὸν Ν. Καζαντζάκη καὶ τὸν Μ. Ἀνδρουλάκη. Συγγραφέας τοῦ φρικώδους ἔργου εἶναι κάποιος (πεθαμένος πλέον) Πορτογάλος σατανιστής, ὁ Φερνάνδος Πεσσόα. Τίτλος τοῦ ἔργου: «Ἡ ὥρα τοῦ Διαβόλου»!

-         Ὁ πρωταγωνιστὴς ὑποδύεται τὸ Διάβολο καὶ μιά γυναίκα, ποῦ ἔχει τὸ ὄνομα «Μαρία». Me τὸ ὄνομα αὐτὸ, ὁ ἀπαίσιος Πεσσόα, ὑποστηρίζει, ὅτι παρουσιάζει τὴν... Παναγία! Ὁ Διάβολος στὸ ἔργο λέει ότι εἶναι ἀδελφὸς τοῦ Χριστοῦ! Ἀκούγεται τὸ «Πάτερ ἠμῶν», ἀλλὰ σὲ πρῶτο πρόσωπο καὶ ἀπευθύνεται στὸ Διάβολο! Ἡ «Μαρία» γονατίζει καὶ φιλάει τὸ χέρι τοῦ Διαβόλου! Καὶ ὕστερα μιὰ ὁλόγυμνη γυναίκα στὴ σκηνὴ περιμένει τὸ Διάβολο νὰ τὴν... βιάση! Καὶ στὸ πρόσωπο τῆς γυναίκας αὐτῆς ὁ ἀκόλαστος συγγραφέας ὑπονοεῖ τὴν Παρθένο Κόρη, τὴν Θεοτόκο Μαρία!
-         Ποιὸς διαμαρτυρήθηκε γιὰ τὴ φρικτὴ αὐτὴ βεβήλωσι; Σχεδὸν κανείς. Κάποιοι λίγοι, πού συνάχθηκαν ἔξω ἀπὸ τὸ θέατρο καὶ φώναζαν, συνελήφθησαν ἀπὸ τὴν ἀστυνομία, μὲ τὸ αἰτιολογικό ὅτι «ἡ τέχνη εἶναι ἐλεύθερη»! Ἡ τέχνη μπορεῖ νὰ εἶναι ἐλεύθερη, ἀλλὰ ἡ πρόστυχη ἀσέβεια δὲν εἶναι τέχνη, καὶ ἑπομένως δὲν εἶναι ἐλεύθερη. Ὁ ὑπόνομος δὲν ξεχύνεται στοὺς δρόμους ἀκάλυπτος!
-         Ἂν σὲ θέατρο παρουσίαζαν ὁλόγυμνο τὸν κ. Τσίπρα ἢ τὸν κ. Παυλόπουλο, θὰ τοὺς ἄφηναν, διότι «ἡ τέχνη εἶναι ἐλεύθερη»; Ἀμέσως θὰ τοὺς συνελάμβαναν. Μεγάλος ὁ πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας καὶ ὁ πρωθυπουργός! Μικρὸς ὁ Χριστός; Μικρὴ ἡ Παναγία;

-         Ἀλλὰ γιατί μᾶς ἐκπλήσσει ὁ Πεσσόα, ὅταν χιλιάδες Ἕλληνες, κάθε λεπτὸ, βλασφημοῦν τὴν Παναγία καὶ σκέπτονται βρωμερὰ σὰν τὸν Πεσσόα; Ὁ βλάσφημος καταντᾶ πεσῶν σὰν τὸν Πεσσόα!

Σάββατο 6 Ιανουαρίου 2018

ΤΟΜ ΧΑΝΚΣ ΚΑΙ ΡΙΤΑ ΓΟΥΙΛΣΟΝ: ΝΗΣΤΕΙΑ, ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

«Συνειδητοποιώ πόσο σημαντικό και όμορφο είναι το να έχω την ευκαιρία να πηγαίνω στην εκκλησία και να στοχάζομαι πάνω σε ερωτήματα που ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός μου θέτει, προσφέροντας μου παράλληλα και τις απαντήσεις», έχει δηλώσει ο Τομ Χανκς σε συνέντευξη του, που έγινε Χριστιανός Ορθόδοξος, όταν το 1988 παντρεύτηκε την Ελληνοαμερικανίδα Rita Wilson, με το μυστήριο της Ελλαδικής εκκλησίας.
Από τότε δεν έχει χάσει κανέναν χρόνο τις λειτουργίες της Μεγάλης Εβδομάδας και φυσικά τον εορτασμό της Ανάστασης αλά ελληνικά.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της Washington Post, η οικογένεια του Tom Hanks είναι πάντα στον Καθεδρικό ναό της Αγίας Σοφίας στο Los Angeles την Μεγάλη Εβδομάδα, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που εκείνος είναι ανάμεσα στους πιστούς που μεταφέρουν τον Επιτάφιο την Μεγάλη Παρασκευή.
Η Ρίτα Γουίλσον λέει πάλι για τον εορτασμό του Πάσχα με τον άνδρα της και τα δυο της παιδιά πως «δεν φτιάχνουμε πασχαλινά λαγουδάκια, δεν φτιάχνουμε σοκολάτες ή παστέλ χρώματα. Φτιάχνουμε αρνί, μπισκότα και βαθύ κόκκινο. Το αρνί είναι ψητό και όχι σοκολατένιο, τα μπισκότα λέγονται κουλουράκια και είναι στριμμένα σε κοτσίδες και τα πασχαλινά μας αυγά βάφονται μόνο σε ένα χρώμα: κόκκινο του αίματος». Στην Washington Post, δε, αποκάλυψε ότι η οικογένεια της νήστεψε ολόκληρη την σαρακοστή πριν κοινωνήσει το Πάσχα!

Σάββατο 9 Δεκεμβρίου 2017

ΔΙΑΒΟΛΙΚΟΤΕΡΟΙ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ!

Διαβολικότεροι τοῦ Διαβόλου!
τοῦ ἀρχ/του Δανιήλ Ἀεράκη

Ὁ Διάβολος δὲν τολμᾶ νὰ ἀσεβἠση στὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τρέμει μπροστὰ στὸ Θεανδρικὸ Του πρόσωπο (Λουκ. η' 28). Ἀσεβῆ ὅμως ἄτομα τολμοῦν καὶ γράφουν καὶ λένε ἀκατονόμαστα γιὰ τὸν Ἀναμάρτητο Κύριο καὶ γιὰ τὴν Ἀειπάρθενο Παναγία.
-         Αὐτὸ δὲ πού συνέβη τὸ μῆνα Ὀκτώβριο σὲ θέατρο τῆς Θεσσαλονίκης, ξεπέρασε σὲ βλάσφημη χυδαιότητα καὶ τὸν Ν. Καζαντζάκη καὶ τὸν Μ. Ἀνδρουλάκη. Συγγραφέας τοῦ φρικώδους ἔργου εἶναι κάποιος (πεθαμένος πλέον) Πορτογάλος σατανιστής, ὁ Φερνάνδος Πεσσόα. Τίτλος τοῦ ἔργου: «Ἡ ὥρα τοῦ Διαβόλου»!

-         Ὁ πρωταγωνιστὴς ὑποδύεται τὸ Διάβολο καὶ μιά γυναίκα, ποῦ ἔχει τὸ ὄνομα «Μαρία». Me τὸ ὄνομα αὐτὸ, ὁ ἀπαίσιος Πεσσόα, ὑποστηρίζει, ὅτι παρουσιάζει τὴν... Παναγία! Ὁ Διάβολος στὸ ἔργο λέει ότι εἶναι ἀδελφὸς τοῦ Χριστοῦ! Ἀκούγεται τὸ «Πάτερ ἠμῶν», ἀλλὰ σὲ πρῶτο πρόσωπο καὶ ἀπευθύνεται στὸ Διάβολο! Ἡ «Μαρία» γονατίζει καὶ φιλάει τὸ χέρι τοῦ Διαβόλου! Καὶ ὕστερα μιὰ ὁλόγυμνη γυναίκα στὴ σκηνὴ περιμένει τὸ Διάβολο νὰ τὴν... βιάση! Καὶ στὸ πρόσωπο τῆς γυναίκας αὐτῆς ὁ ἀκόλαστος συγγραφέας ὑπονοεῖ τὴν Παρθένο Κόρη, τὴν Θεοτόκο Μαρία!
-         Ποιὸς διαμαρτυρήθηκε γιὰ τὴ φρικτὴ αὐτὴ βεβήλωσι; Σχεδὸν κανείς. Κάποιοι λίγοι, πού συνάχθηκαν ἔξω ἀπὸ τὸ θέατρο καὶ φώναζαν, συνελήφθησαν ἀπὸ τὴν ἀστυνομία, μὲ τὸ αἰτιολογικό ὅτι «ἡ τέχνη εἶναι ἐλεύθερη»! Ἡ τέχνη μπορεῖ νὰ εἶναι ἐλεύθερη, ἀλλὰ ἡ πρόστυχη ἀσέβεια δὲν εἶναι τέχνη, καὶ ἑπομένως δὲν εἶναι ἐλεύθερη. Ὁ ὑπόνομος δὲν ξεχύνεται στοὺς δρόμους ἀκάλυπτος!
-         Ἂν σὲ θέατρο παρουσίαζαν ὁλόγυμνο τὸν κ. Τσίπρα ἢ τὸν κ. Παυλόπουλο, θὰ τοὺς ἄφηναν, διότι «ἡ τέχνη εἶναι ἐλεύθερη»; Ἀμέσως θὰ τοὺς συνελάμβαναν. Μεγάλος ὁ πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας καὶ ὁ πρωθυπουργός! Μικρὸς ὁ Χριστός; Μικρὴ ἡ Παναγία;

-         Ἀλλὰ γιατί μᾶς ἐκπλήσσει ὁ Πεσσόα, ὅταν χιλιάδες Ἕλληνες, κάθε λεπτὸ, βλασφημοῦν τὴν Παναγία καὶ σκέπτονται βρωμερὰ σὰν τὸν Πεσσόα; Ὁ βλάσφημος καταντᾶ πεσῶν σὰν τὸν Πεσσόα!