ΑΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΜΑΝΤΕΙΑ ΚΑΙ ΜΑΓΕΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΜΑΝΤΕΙΑ ΚΑΙ ΜΑΓΕΙΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 3 Φεβρουαρίου 2024

ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ, ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ: ΠΕΡΙ ΠΟΛΥΘΕΪΑΣ, ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ, ΕΙΜΑΡΜΕΝΗΣ ΚΑΙ ΤΥΧΗΣ!

 
Περί πολυθεΐας, αστρολογίας, ειμαρμένης και τύχης
Άγιος Συμεών Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης 

Διάλογος αρχιερέως και κληρικού
 
Κληρικός: Αρκετά είναι αυτά, Δέσποτα, προς ανατροπήν των αθέων, και νομίζω ότι κανείς δεν θέλει αντειπή εις αυτά, ειμή αν είναι χειρότερος και από αυτούς τους δαίμονας, επειδή και αυτοί οι ίδιοι ομολόγησαν, και μη θέλοντες, τον Υιόν του Θεού του ζώντος. 
 
Τι δε όμως πάλιν θέλομεν ειπή και προς εκείνους όσοι είναι παραδεδομένοι εις την πολυθεΐαν και πλανώνται εις την Αστρολογίαν και Γένεσιν των Αστέρων, και Ειμαρμένην και Τύχην;
 
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε
Κατά των πολυθέων Ελλήνων.
 
Αρχιερεύς: Είναι προφανής η απάτη αυτών και εύκολος να ελεχθή, η οποία και κατεβλήθη ήδη λαμπρώς με την δύναμιν του Χριστού, και κανείς την σήμερον δεν διαμάχεται μήτε αγωνίζεται δι’ αυτήν. Διότι με αλιείς εκρήμνισε την μωράν σοφίαν των Ελλήνων, Εκείνος ο οποίος εσταυρώθη υπέρ ημών, η ζώσα και ενυπόστατος Σοφία του Πατρός. Όμως από εκείνα τα οποία γράφει και ο Παύλος, και από την Κτίσιν αυτήν, ημπορεί τις να μάθη ότι Εις είναι ο εν Τριάδι μόνος Θεός, και ουδείς άλλως έξω από Αυτόν. Επειδή αν είναι πολλοί και διάφοροι οι θεοί, καθώς οι έλληνες λέγουσιν, ακολουθεί να είναι και αι δυνάμεις των, και ενέργειαι διάφοροι, και μήτε θέλουν είναι δυνατοί να συνέχουν και να διοικούν το Παν. Αλλά, όντες αυτοί εν πλήθος, θέλουν είναι και στασιώδεις και ασύμφωνοι και εναντίοι μεταξύ των, κατά την δύναμιν, και όχι θεοί. Διότι Θεός αληθινός και πάντων Δεσπότης είναι ο Δημιουργός του Παντός, όστις ημπορεί να διακυβερνά πανσόφως τα πάντα. Ακολουθεί προσέτι να είναι και περιγραπτοί οι θεοί, αν είναι πολλοί και διάφοροι. Και αν είναι περιγραπτοί, ακολούθως πρέπει να είναι και ασθενείς. Και αν ασθενείς, δεν είναι άρα και παντοδύναμοι. Διότι και το να έχωσι διαφόρους δυνάμεις, και αυτό δεν μας παριστά παντοδυνάμους, αλλά εναντίους μεταξύ των και μαχομένους, κατά την διαφοράν της δυνάμεως.
 
Αλλά αν είναι και άρρενες και θήλειαι οι θεοί, καθώς λέγουν οι έλληνες, διαφέρουσι και κατά το γένος. Ακολουθεί λοιπόν να είναι και σώματα. Επειδή σωμάτων είναι το άρρεν και το θήλυ. Και εμπαθείς, και εκ τούτου ακολουθεί εις αυτούς και τομή και ρεύσις και φθορά και ακαθαρσία και μολυσμός. Διότι έκαστος θα κινείται, θα πάσχη δηλαδή και θα ενεργεί, κατά το γένος του, το άρρεν δηλαδή τα του άρρενος, και το θήλυ τα του θήλεως. Αλλά αν είναι εις αυτούς και αρχαί και πρώτοι και μεταγενέστεροι, και άλλοι μετά τούτους, καθώς οι έλληνες φλυαρούσι, δεν είναι λοιπόν άναρχοι. Πώς λοιπόν ημπορούν οι τοιούτοι να είναι άρχοντες ή διοικηταί των του Κόσμου; Και αν ο Ουρανός είναι άναρχος, καθώς οι έλληνες ληρούσι, πώς λοιπόν εξουσιάζουν τον ουρανόν και τον κατοικούν αυτοί που είναι μεταγενέστεροι του Ουρανού;Από αυτά και τα όμοια ημπορεί τις να ελέγξη και να περιπαίξη τους δοξάζοντας πολυθεΐαν.
 
Ακόμη καταγελαστότεροι είναι οι έλληνες, οι οποίοι ενόμισαν και τα κτίσματα θεούς. Διότι αυτά είναι με τας ενεργείας, και δυνάμεις των μαρτυρούσιν ότι είναιωδούλα, και μερικά και ασθενή, και άλλοθεν έχουσι την δύναμιν και την κίνησίν των, και μάλιστα επειδή η δύναμις και η κίνησίς των είναι και εις ημάς τους ανθρώπους γνωστή. Διότι οι άνθρωποι ηξεύρουσι την κίνησιν και του Ουρανού και των Αστέρων. Δεν είναι λοιπόν Θεός ο Ουρανός μήτε οι Αστέρες μήτε κανέν άλλο από τα φαινόμενα, αλλά είναι του Θεού των όλων κτίσματα, και έλαβον από Αυτόν το είναι και την δύναμιν. Αλλά μήτε άλλαι τινές νοηταί δυνάμεις είναι θεοί, αλλά κτίσματα Θεού νοερά. Και άλλα μεν από αυτά βλέπουσι τον Θεόν και τον υμνούσι, τα οποία λέγονται και είναι λειτουργοί Θεού. Άλλα δε, κινούμενα από προαίρεσιν κακίστην, απεστάτησαν από αυτόν τον Θεόν, τα οποία και δαιμόνια ωνομάσθηκαν, και την πλάνην εις τους έλληνας επροξένησαν.
 
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΣΤ.
Εναντίον εκείνων οι οποίοι δοξάζουσιν Ειμαρμένην, Τύχην και Αστρολογίαν
 
Αλλά το να φλυαρούν και περί Τύχης και Ειμαρμένης και Γενεθλιαλογίας και Αστρολογίας, και αλογώτατον είναι και αθεώτατον. 
 
Διότι πρώτον μεν αυτή η φλυαρία αναιρεί το αυτεξούσιον του Δημιουργού, ο οποίος εποίησεν αυτά εκ του μη όντος και τα διοικεί ως βούλεται, και αληθώς και δικαίως. Έπειτα αναιρεί και το αυτεξούσιον του ανθρώπου, διότι αν ο άνθρωπος είναι ζώον λογικόν και αυτεξούσιον, αυτά δε τα φαινόμενα και άλογα και άψυχα, πώς λοιπόν θέλει διοικείται από αυτάς και πώς με την κίνησίν των θα συνδιατίθεται και θα κινείται; Επειδή το άλογον βέβαια δεν θα κινήση το λογικόν. Ειδέ και αφρόνως υποθέσωμεν εν τοιούτον, θέλει είναι δυναστεία και βία, και λοιπόν δεν είναι ούτε αρετή ούτε κακία, και εις μάτην οι Νόμοι, εις μάτην αι διδασκαλίαι, εις μάτην αι προφητείαι, εις μάτην η Παλαιά και η Νέα Διαθήκη, εις μάτην τέλος πάντων και η του Θεού Λόγου Σάρκωσις εις ανακαινισμόν των ανθρώπων και της Κτίσεως, και ούτε κόλασις θέλει είναι ούτε τιμωρία, τα οποία ο Σωτήρ ημών αποφαίνεται ότι θέλουν είναι αιώνια. Και τούτο είναι ανατροπή των καθόλου και δόξα ασεβείας και αθεΐας.
 
Ειδέ και μερικοί εθνικοί αλόγως λέγουν αυτά έμψυχα και λογικά, ο λόγος πάντη άλογος και ψευδής είναι, και ελέγχεται πρώτον μεν από την Αγίαν Γραφήν, η οποία μόνον τους Αγγέλους και τους ανθρώπους λέγει λογικά. Έπειτα δε και από τας ενεργείας των και από την κίνησιν του Ουρανού. Διότι αν είναι κατά τους έλληνας κτίσματα λογικά οι Αστέρες, έκαστον δε λογικόν είναι και αυτεξούσιον, αυτά δεν κινούνται πάντοτε την αυτήν και ομοίαν κίνησιν, πώς λοιπόν είναι προαιρετικά, όντα υποκείμενα εις τοιαύτην ανάγκην;
 
Ειδέ και λέγουσιν ότι το να κινώνται ούτω, αυτό είναι η καλή και απλή κίνησις, πώς λοιπόν η ενέργεια αυτής της καλής και απλής κινήσεως προξενεί και ενεργεί και τα πονηρά και κακοποιά, κατά την δόξαν αυτών και κατά την γνώμην, την οποίαν έχουν οι πολλοί δι’ αυτούς τους Αστέρας; Διότι αν τα λέγωσι θεούς, οι περισσότεροι όμως των ανθρώπων δεν τα ενόμισαν θεούς. Οι δε έλληνες λέγουν ότι η Πίστις των ανθρώπων και η Θρησκεία εξήρτηται από την κίνησιν των Αστέρων. Λοιπόν αυτά κινούνται εναντίον εαυτών και δίδουν εις τους ανθρώπους γνώσιν εναντίαν αυτών. Και ότι δεν είναι προαιρετικά ουδέ λογικά, είναι φανερόν από τούτο. Έκαστον προαιρετικόν και δυνάμενον, εξ ιδίας του προαιρέσεως κινείται. Επειδή δε κινούνται, καθώς οι έλληνες λέγουν, και καλήν κίνησιν και προαιρετικήν. Η δε κίνησίς των εις πολλά ενεργεί κακίαν και αναιρεί την αρετήν και προξενεί βλάβην (διότι κατά την δόξαν των ελλήνων, από τους Αστέρας κρέμαται να είναι τις ενάρετος και σώφρων, άδικος και δίκαιος) και θανάτους εθνών και αυξήσεις, διωγμούς και υψώσεις και μύρια άλλα συμβεβηκότα, τα οποία είναι εναντία και τα περισσότερα βλαπτικά.
 
Εάν όλα αυτά κρέμωνται, κατά την δόξαν των, από τους Αστέρας, ακολουθεί άρα να είναι της κακίας εργάται, και πονηρίας και φόνου και βλάβης, και αναιρέται αρετής, και διά να είπω συντόμως, ουκ αγαθοί. Όμως, αυτά μεν είναι φλυαρίαι των βλασφήμων και των αθέων, τα δε κτίσματα του Θεού είναι αγαθά, ως αγαθού κτίσματα. Επειδή είδε τα πάντα, φησί, και ιδού καλά λίαν, και έκαστον κινείται καλώς ως εκείνο, το οποίον έλαβε δύναμιν, και δεν είναι λογικά, αλλά σώματα μόνον άψυχα, τα οποία κινούνται την κίνησιν αυτήν την οποίαν βλέπομεν, μόνον δια να εκτελέσουν αυτό το ορώμενον, και είναι δήλον από αυτά τα αισθητά τα οποία ενεργούνται από αυτά. Η δε ιδική μας κακία, και αρετή γίνεται από το αυτεξούσιόν μας. Και η μεν αρετή είναι εσπαρμένη από Θεού εις την φύσιν μας, η δε κακία δεν είναι, αλλά εφευρέθη από τον Πονηρόν διά της αργίας και αμελείας της αρετής. Και όσα γίνονται εις τον Κόσμον και εις ημάς, όλα γίνονται βουλήσει Θεού, άλλα μεν με το ναευδοκεί και άλλα με το να παραχωρή εξ αιτίας πάλιν ιδικής μας.
 
Διά τούτο πρέπει να αποβάλλωμεν τας τοιαύτας μωράς συζητήσεις και να δοξάζωμεν ότι οι αστέρες και ο ήλιος και η Σελήνη έγιναν, κατά την Αγίαν Γραφήν, από τον Θεόν διά να φωτίζουν την Γην. Και ο μεν ήλιος διά να άρχη της ημέρας, η δε Σελήνη της νυκτός, και να κινώνται εις εξοικονόμησιν των φυτών και των σωμάτων, και διά να αποτελούν τους καιρούς, το Έαρ δηλαδή, το Θέρος, το Φθινόπωρον και τον Χειμώνα, να σημαίνουν όμβρους και ανέμους, και τα λοιπά αισθητά. Επειδή και αυτά ομοίως σώματα είναι και αισθητά. Και διά να δηλούν ενιαυτούς, δηλαδή, αφού γεμίσει το έτος, πάλιν διά της κινήσεως τούτων λαμβάνει αρχήν, και με αυτόν τον τρόπον διοικούνται τα φαινόμενα, θελήσει και προστάγμασι Θεού συμφερόντως. Δεν έχουσιν όμως καμμίαν εξουσίαν τα κτίσματα, μήτε επιφέρουσι δυναστείαν και βίαν εις τας γνώμας και προαιρέσεις, μήτε εξουσιάζουσι ψυχήν, μήτε αναγκάζουσι να αμαρτάνωμεν ή να ενεργώμεν την αρετήν, μήτε ημπορούν να αποκαταστήσουν βασιλείς ή άρχοντας, πτωχούς, πλουσίους, υγιείς ή αρρώστους, αποθαμένους ή ζώντας, ατίμους ή εντίμους, φρονίμους ή άφρονας, αγαθούς ή πονηρούς. Διότι είναι αθεΐανα δοξάζη τις ότι η Γένεσις και οι αστέρες έχουν δύναμιν να κάμνουν τα τοιαύτα.
 
Η γαρ Αγία Γραφή λέγει: «Κύριος πτωχίζει και πλουτίζει, ταπεινοί και ανυψοί», και τα καθ’ εξής. «Και ο Κύριος θανατοί και ζωογονεί, κατάγει εις Άδου και ανάγει». Τούτο δε δικαίως και κατά την προαίρεσιν εκάστου, και κίνησιν, και όχι κατά βίαν, ότι «Δίκαιος ο Κύριος και δικαιοσύνας ηγάπησε». «Και δι’ ου αποδώσει εκάστω, λέγει, κατά τα έργα αυτού». Πώς λοιπόν θέλει αποδώσει ο Θεός, αν ο άνθρωπος όχι εκ προαιρέσεως αλλά κατά βίαν αμαρτάνη ή κατορθώνη; Διότιεκείνος ο οποίος πράττει με βίαν, μήτε άδικος είναι, αν αμαρτάνη, μήτε δίκαιος, αν κατορθώνη, και μήτε ο φονεύσας είναι φονεύς, μήτε ο μοιχεύσας μοιχός, μήτε ο αρπάσας άρπαξ, μήτε ο σώζων σωτήρ, μήτε ο παρθενεύσας παρθένος, μήτε σώφρων ο σώφρων, μήτε δίκαιος ο δίκαιος.
 
Πώς λοιπόν κολάζει ο Θεός και πώς δικαιοί; Διότι βλέπομεν πολλά παραδείγματα, τόσον εις την Παλαιάν όσον και εις την Νέαν. Ημείς όμως οι πιστοί, όχι μόνον το να κινώνται κατά φύσιν τα φαινόμενα δοξάζομεν δίκαιον, αλλά και το υπέρ φύσιν. Επειδή εκείνος ο οποίος έκτισε την κτίσιν δύναται και να τη μεταβάλη καθώς θέλει. Διά τούτο έκαμε και τέρατα υπέρ φύσιν διά των προσευχών των Δικαίων, και πριν του Νόμου και εν τω Νόμω και ύστερον από τον Νόμον. Έκαμε τέλος πάντων το μέγα έργον, το υπέρ πάντα λόγον και νουν, το να σαρκωθεί ο Θεός Λόγος διά ημάς, και να πολιτευθεί εις τον βίον και να πάθη κατά τη σάρκα και να αναστηθή. Και να φανή ύστερον από την Ανάστασιν και να ψηλαφηθή και να τραφή και να αναβή μετά σαρκός εις τους Ουρανούς, και να εμπλήση την ανθρώπινον φύσιν από Πνεύμα Άγιον διά μέσου των Αποστόλων, να ενεργήση σημεία και τέρατα, να ελκύση εις την Πίστιν όλην την Οικουμένην, με μόνον το κήρυγμα και τα θαύματα, και έως την σήμερον να ενεργή διά θαυμάτων και να τερατουργεί διά νεκρών λειψάνων και δι’ ευχών των Αγίων, και τέλος να φανερώνηται η δύναμις του λύειν και δεσμείν, τα οποία όλα είναι πράγματα υπέρ φύσιν και έργα του παντοδυνάμου Θεού.
 
Διά τούτο και όταν αρρωστώμεν ευχόμεθα να εύρωμεν υγείαν, όντες εις περιστάσεις να λυτρωθώμεν από τα δυσχερή και κακά, και όταν τα στοιχεία κινώνται παραλόγως, παρακαλούμεν να κινώνται ευφόρως, και πολλά άλλα γίνονται διά των ευχών των δικαίων ανδρών, καθώς βροχή από ανομβρίαν, καταστροφή και αφανισμός των πολεμίων, λύσις πείνης και πανώλους, αναρρώσεις αρρώστων, ελευθερία των λυπηρών και πολλά άλλα, δια τα οποία και η Εκκλησία προσεύχεται. Η Τύχη λοιπόν και η γένεσις ανατρέπει την εις Θεόν ελπίδα και αθετεί και αυτόν τον Θεόν και την θείαν αυτού δύναμιν και όλην την Αγίαν Γραφήν και Κόλασιν αδίκων και απόλαυσιν Δικαίων, και συντόμως αναιρεί και αθετεί όλα τα μυστήρια του Θεού.
 
Διά τούτο κανείς ας μη νομίζη Χριστιανόν εκείνον ο οποίος καταγίνεται περί Γένεσιν και Αστρολογίαν και τα τοιαύτα. Και αν ίσως τις ήθελεν ειπεί ότι αυτά μανθάνει, ο τοιούτος είναι ηπατημένος, απόβλητος, ξένος της Εκκλησίας και απατεών. Και έκαστος ευσεβής, επειδή είναι του Χριστού, της δυνάμεως του Πατρός, της αληθείας, του παντοδυνάμου Λόγου, ελπισάτω επί Κύριον από του νυν και έως του αιώνος. Διότι το σχήσμα του Κόσμου τούτου περνά, και η Κτίσις είναι φθαρτή και θέλει αλλοιωθεί. Και ημείς οι εν Χριστώ «ουκ εσμέν υπό τα στοιχεία του Κόσμου δεδουλωμένοι», καθώς λέγει ο Παύλος, αλλά εγείναμεν υπέρτεροι από την φθοράν και κατά την ψυχήν, και το σώμα διά της χάριτος του αφθάρτου Πνεύματος. Όλα λοιπόν είναι δημιουργήματα και κτίσματα του Θεού, και κανέν από αυτά δεν είναι Θεός.
 
(Συμεών Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, “Τα Άπαντα”. Εκδόσεις Βασ. Ρηγοπούλου, Θεσσαλονίκη 2001, ακριβής ανατύπωσις εκ της εν έτει 1882 γενομένης τετάρτης εκδόσεως. Επιμέλεια κειμένου, Δημήτρης Δημουλάς)

Δευτέρα 6 Νοεμβρίου 2023

ΑΡΧΙΜ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ: ΠΟΙΟΥΣ ΠΙΑΝΕΙ ΤΟ "ΜΑΤΙ"

 Σατανική ενέργεια
 
Ο φθονερός, όταν βλέπει κάτι το καλό στον άλλο, υποφέρει. Το ίδιο παθαίνει και ο πανούργος διάβολος. Διάβολος και φθονερός φθονούν το καλό του άλλου. Έχουν μεταξύ τους το κοινό αυτό σημείο. Κι ο διάβολος το «εκμεταλλεύεται». Περνά μέσα απ’ αυτό, (=φθόνο) την κακία του σ’ ανθρώπους.
 
Ο φθόνος δηλ. του φθονερού ανθρώπου είναι αγωγός, απ’ όπου διοχετεύεται στις ανθρώπινες ψυχές το δηλητήριο (=βασκανία) του διαβόλου. «Η βασκανία είναι μία δαιμονική ενέργεια, που γίνεται μέσω των φθονερών ανθρώπων» (Μ. Βασίλειος περί φθόνου, 4), «…απέλασον πάσαν διαβολικήν ενέργειαν, πάσαν σατανικήν έφοδον» (Ευχή εις βασκανίαν).
Κι αυτό σημαίνει: Βασκανία ΔΕΝ είναι ένας λ.χ. συνηθισμένος πονοκέφαλος, ή μια συνηθισμένη ζάλη κλπ., αλλά είναι κάτι το ασυνήθιστο!! Κάτι το φοβερό, το ανυπόφορο, το …σατανικό!!
Είχε κάποιος, (διηγούνται αυτόπτες μάρτυρες) ένα ωραίο άλογο. Το είδε κάποιος (φθονερός) και είπε: «Τι ωραίο άλογο». Και το άλογο δεν άντεξε το «μάτι». Έσκασε, ψόφησε ακαριαία!
 
Ποιοί έχουν «μάτι»;
Κακό «μάτι» έχει εκείνος, που έχει μέσα του κακία! «απέλασον πάσαν φαρμακείαν των φθοροποιών και φθονερών ανθρώπων» (ευχή εις βασκανίαν).
Γι’ αυτό παλαιότερα, οι αγράμματες γριούλες, όταν έβλεπαν ένα όμορφο παιδάκι, ή άλλο τι ωραίο, το έφτυναν· και έλεγαν: «Να μην αβασκαθεί». Έβγαζαν από μέσα τους (έφτυναν) τον τυχόν κρυμμένο φθόνο.
 
Ποιούς πιάνει το «μάτι»;
 
Εφόσον η βασκανία είναι χτύπημα του σατανά στον άνθρωπο, είναι λογικό να «χτυπιόνται» από τη βασκανία, όσοι δεν είναι εφοδιασμένοι με όπλα, που πολεμούν και συντρίβουν το διάβολο («νηστεία» προσευχή εξομολόγηση, Θ. Κοινωνία, θα το δούμε).
Για αυτό:
Τους αγίους δεν τους πιάνει «μάτι».
Τους ιερείς (λόγω της ιερωσύνης τους).
Και τον κάθε χριστιανό, που ζει την μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας.
 
«Ξεμάτιασμα»
 
Και πάλι, εφόσον η βασκανία είναι χτύπημα του σατανά, απαιτείται ειδική προσευχή, που να χτυπά, εξορκίζει το διάβολο.
Η Εκκλησία μας για την περίπτωση αυτή έχει θεσπίσει την ευχή «εις βασκανίαν», που διαβάζεται από ιερέα. Που σημαίνει, πως όταν σε «πιάσει» το μάτι, θα πρέπει να πας στον ιερέα, και μόνο στον ιερέα.
 
Αμαρτωλό ξεμάτιασμα
 
Σε έπιασε το «μάτι». Αντί, λοιπόν, να πας στον ιερέα, πας στη γειτόνισσά σου, στη κουμπάρα σου, κ.λ.π., και σου κάνουν ξόρκια! Όμως έτσι αμαρτάνεις και συ, και αυτές που σε ξεματιάζουν. Εσύ, γιατί περιφρόνησες το λειτουργό του Χριστού (τον ιερέα), και κτύπησες ξένες πόρτες, αυτές γιατί πήραν τη θέση του ιερέα.
Μάθε, λοιπόν, πως ο λαϊκός, επειδή στερείται ιερωσύνης, δεν έχει δικαίωμα να σε «σταυρώνει».
Ο πατέρας ή η μητέρα, επειδή είναι πρόσωπα ιερά, και επειδή έχουν εξουσία στα παιδιά τους, μπορούν να «σταυρώνουν» τα παιδιά τους και μόνο τα παιδιά τους.(Το ίδιο ισχύει και για τον παππού ή τη γιαγιά σε σχέση με τα εγγονάκια τους). Όμως και πάλι προσοχή! Θα πρέπει να λένε προσευχές της Εκκλησίας μας και μόνο της Εκκλησίας μας, (λ.χ. «εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος ή το «απολυτίκιο» ενός αγίου κ. ά).
Με ποιό, λοιπόν, δικαίωμα σε σταυρώνουν άνθρωποι χωρίς ιερωσύνη; (Και γιατί δεν σταυρώνεσαι από μόνος σου; Άγιο είναι το χεράκι τους;)
Το εξίσου σημαντικό: Ο λαϊκός επειδή δεν έχει ιερωσύνη, δεν μπορεί να κάνει ένα μυστήριο, λ.χ. «ευχέλαιο». Και όμως, η γειτόνισσά σου, η κουμπάρα σου τολμούν (!) και κάνουν «ευχέλαιο». «Αγιάζουν» από μόνες τους το λαδάκι (!), που θα σε …σταυρώσουν!! (Διερωτήθηκες ποτέ, γιατί δεν προτιμούν το λαδάκι του κανδηλιού;).
Και να ήταν μόνο αυτό; Στο «μυστήριό» τους ανακατεύουν λόγια της Εκκλησίας μας με ξένα λόγια (=του διαβόλου). Λες και οι ευχές της Εκκλησίας μας χρειάζονται την ενίσχυση των «ευχών» του διαβόλου!
Λοιπόν, ποιά λόγια θα πιάσουν; Της Εκκλησίας ή του διαβόλου; Είναι δυνατόν να ακούσει ο Κύριος «μαγαρισμένες» προσευχές;
Θα πεις:
-Μα είναι γυναίκες χριστιανές, κάνουν τον σταυρό τους, επικαλούνται το όνομα του Θεού!
-«Γι’ αυτό (απαντά ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος) τις αποστρέφομαι! Γιατί χρησιμοποιούν το όνομα του Θεού για να Τον υβρίζουν! Γιατί, λέγοντας πως είναι χριστιανές, κάνουν εκείνα που κάνουν οι ειδωλολάτρες! Και οι δαίμονες ανέφεραν το όνομα του Θεού, αλλά ήταν δαίμονες! Ο Κύριος τους επέπληξε και τους έδιωξε!» (Κατήχησις I΄).
Και πάλι:
Μα μόλις με ξορκίζουν, είμαι μια χαρά!
Μπορεί να είναι ψυχολογικό.
Μπορεί και να σε έκανε ό διάβολος καλά, φυσικά για το κακό σου…
 
Διδακτικό περιστατικό

Στις 2.3.1998 ο πατρινός κ. Ε., μου ανέφερε, κάτι που συνέβη στον ίδιο, πριν δεκαπέντε περίπου χρόνια.
Από 14 ετών οι δικοί του κάθε τόσο τον πήγαιναν σε μια κυρία για «ξεμάτιασμα».
Όμως το συνεχές «ξεμάτιασμα» έδωσε «λαβή» στο διάβολο. Άρχισε τώρα και ο ίδιος (κ. Ε.) να έχει «μάτι», να «αβασκαίνει». Όποιον θαύμαζε, του συνέβαινε κακό. Έβλεπε λ.χ γυναίκα να περπατά, αμέσως η γυναίκα σκόνταφτε και έπεφτε.
Το 1983, Μ. Πέμπτη βράδυ, παρακολουθούσε την ακολουθία των αγίων Παθών στον ι. ναό αγίου Σπυρίδωνος Αιγάλεω. Ξαφνικά ένοιωσε ζάλη. Θόλωσε το μυαλό του. Έβλεπε το εκκλησίασμα να χάνεται από μπροστά του. Ταυτόχρονα τον έπιασε κρύος ιδρώτας. Δεν άντεξε. Βγήκε έξω.
Τον ακολούθησε «κατά πόδας» (έξω, στην αυλή) μια γνωστή κυρία (που ξεμάτιαζε…). Τον πλησίασε και του είπε: «Τί έπαθες, Ε;». Και άρχισε να τον ξεματιάζει, διαβάζοντας κάτι παράξενες «ευχές»(επικλήσεις δαιμόνων).
Στην «ιερή» (=δαιμονική) αυτή στιγμή, ο κ. Ε. παρατήρησε κάτι, που τον συγκλόνισε!
Η όψη της κυρίας αλλοιώθηκε! Το βλέμμα της ήταν απαίσιο! Ταυτόχρονα την «έπιασε» ένα παράξενο χασμουρητό! Το στόμα της θύμιζε στόμα άγριου θηρίου! Στο τέλος έβγαλε από την κοιλιά της ένα φυλακτό». «Πάρτο (του είπε), φόρεσέ το και δεν θα σε ξαναπιάσει».
Και με τις σατανικές της επικλήσεις (=βοήθεια του διαβόλου) ο ασθενής έγινε καλά…
Ο κ. Ε., μετά απ’ αυτό, εξομολογήθηκε, και ησύχασε. Αλλά, και έπαψε να αβασκαίνει».

(Αρχιμ. Βασιλείου Μπακογιάννη, «Διάβολος, Μάγια, Μέντιουμ»)

Δευτέρα 7 Αυγούστου 2023

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΟΡΦΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΣ: ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ, ΜΑΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΙΑΔΕΔΟΜΕΝΗ!

Μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος: Σατανισμός, μαγεία είναι πολύ διαδεδομένη. Δυστυχώς και στην κυρίως Ελλάδα. Και ούτε αναφέρονται οι Αρχιερείς, λέξη... κι αλωνίζουν οι μάγισσες και οι μάγοι, οι σατανιστές, οι παιδόφιλοι. Όλα αυτά είναι μια παρέα, αποκρυφισμός σε εκπληκτική άνοδο… Τώρα ζούμε τις πιο σκοτεινές ώρες. Οι πιο σκοτεινές ώρες είναι οι ώρες πριν την αυγή! 

Κυριακή 23 Ιουλίου 2023

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΟΡΑΤΕ ΜΑΤΑΚΙΑ ΣΤΑ ΝΗΠΙΑ, ΑΛΛΑ ΣΤΑΥΡΟ!

 

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Δεν πρέπει να φοράτε ματάκια στα νήπια, αλλά σταυρό. Οι άνθρωποι πρέπει να φορούν σταυρουδάκια! Μην κάνετε φυλαχτά, γιατί και οι μάγοι τώρα κάνουν φυλαχτά, αλλά μέσα έχουν διάφορα μαγικά. Βλέπουν οι άνθρωποι την εικόνα ή τον σταυρό και μπερδεύονται. Να, πριν από μέρες μου έφεραν ένα φυλαχτό από έναν Τούρκο Ιμπραήμ, που είχε και σταυρό κεντημένο επάνω. Έχω μάθει για έναν αθεόφοβο ότι τυλίγει διάφορες εικονίτσες και μέσα βάζει τρίχες, ξυλάκια, καρφίτσες, χάνδρες κλπ.. Όταν η Εκκλησία τον ήλεγξε, είπε: «είμαι μέντιουμ», γιατί είναι ελεύθερα τα μέντιουμ, και έτσι κάνει ό,τι θέλει. Είπα σε κάποιον που είχε πάθει ζημιά από αυτόν: «Να πας να εξομολογηθείς γιατί δέχεσαι επιδράσεις δαιμονικές». Πήγε, εξομολογήθηκε. Έρχεται μετά και μου λέει: «Δεν ένοιωσα καμία διαφορά». «Βρε, μήπως έχεις τίποτε επάνω σου απ'; αυτόν τον πλανεμένο;», τον ρωτάω. «Ναι μου λέει, έχω ένα μικρό κουτάκι σαν μικρό Ευαγγέλιο». Το παίρνω, το ανοίγω και βρίσκω μέσα διάφορες εικονίτσες τυλιγμένες. Ξετυλίγω-ξετυλίγω και πιο μέσα είχε κάτι χάντρες, κάτι τρίχες, κάτι σαν ξύλα! Το πήρα και ελευθερώθηκε ο άνθρωπος. Βλέπεις τi τεχνίτης είναι ο διάβολος! Φορούν οι καημένοι άνθρωποι κάτι τέτοια φυλαχτά, δήθεν για να βοηθηθούν, και ταλαιπωρούνται. Aυτά πρέπει να τα κάψουν και να παραχώσουν την στάχτη ή να τα πετάξουν στην θάλασσα και να πάνε να εξομολογηθούν.

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2022

ΓΕΡΩΝ ΘΑΔΔΑΙΟΣ ΤΗΣ ΒΙΤΟΒΝΙΤΣΑ: ΚΑΜΜΙΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΓΕΙΑ!

Γέρων Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα: Καμμία ανατολική θρησκεία (κινεζική, ινδική, μωαμεθανική) δεν είναι απελευθερωμένη από την μαγεία. Κάθε μια από τις θρησκείες αυτές, εμπεριέχει και την μαγεία, η οποία βέβαια βρίσκεται υπό την εξουσία των πονηρών πνευμάτων και πλανά το ανθρώπινο γένος με τις σκέψεις και τις ιδέες τους.

Δευτέρα 29 Αυγούστου 2022

ΟΣΙΟΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΣΑΧΑΡΩΦ: ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΕΣ, ΟΙ ΑΡΧΗΓΟΙ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΟΙ, ΕΝΩ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΘΕΟΣ!

Γέρων Σωφρόνιος Σαχάρωφ: Κάποιος πέρασε διαδοχικά από τον Μουσουλμανισμό, τον Ινδουϊσμό, τον Βουδισμό και την Μαύρη Μαγεία. Σε όλες τις Θρησκείες έκανε ταυτόχρονα και την μαγεία. Μόλις έγινε Ορθόδοξος, θέλησε να ασκεί παράλληλα και την μαγεία, αλλά δεν μπορούσε να το κάνει, Από αυτό κατάλαβε ότι η Μαγεία είναι το υπόβαθρο όλων των θρησκειών και ότι σι θρησκείες είναι νεκρές, σι αρχηγοί τους είναι νεκροί, ενώ ο Χριστός είναι ζωντανός Θεός.

Πέμπτη 28 Ιουλίου 2022

ΟΣΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟΥ: "ΤΑ ΜΑΓΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ".

 ΟΣΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟΥ: " ΤΑ ΜΑΓΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ".

Από την πατρίδα της οσίας Ειρήνης ήρθε κάποτε μια κοπέλα να γίνει μοναχή. Είχε ευγενική καταγωγή και ήταν πολύ ωραία. Την κοπέλα αυτή την αγάπησε ένα παλικάρι και ήθελε να την παντρευτεί.

Στην αρχή, πιεσμένη και από τους γονείς της που ήθελαν το νεαρό αυτό για γαμπρό τους, δέχτηκε και τον αρραβωνιάστηκε.

Μετά όμως, μια και μέσα στην καρδιά της δεν τον αγαπούσε αληθινά, αφού ήθελε να αφιερωθεί στο Χριστό και να γίνει μοναχή, διέλυσε αυτόν τον αρραβώνα και πήγε στο μοναστήρι του Χρυσοβαλάντου.

Η αγία Ειρήνη είδε την απλότητα και την εγκάρδια αγάπη της στο Χριστό και την έκανε μοναχή.

Ο δαίμονας, που έψαχνε να βρει ευκαιρία για να πληγώσει την αγία, μπήκε μέσα στην καρδιά του πρώην αρραβωνιαστικού της και φούντωσε σαν φωτιά τον έρωτα του γι’ αυτήν.

Επειδή δεν μπόρεσε να τη βγάλει από το μοναστήρι, πήγε σ’ ένα μάγο για να της κάνει μάγια, ώστε να επιστρέψει πίσω σ’ αυτόν και να την παντρευτεί.

Ο μάγος προσκάλεσε τότε τους πιο ισχυρούς δαίμονες, της έκαμε μάγια και τους έστειλε κατόπιν στο μοναστήρι να πειράξουν τη μοναχή. Ήταν τόσο ισχυρά τα μάγια, που η γυναίκα έχασε τα μυαλά της.

Γύριζε σαν τρελή γύρω – γύρω το μοναστήρι φωνάζοντας το όνομα του παλικαριού. Απειλούσε δε με όρκους πως, αν δεν την άφηναν να πάει κοντά του, θα πνιγόταν.

Όλη η αδελφότητα με εντολή της αγίας Ειρήνης, νήστεψε όλη την εβδομάδα και με θερμές προσευχές, κάνοντας από χίλιες μετάνοιες η κάθε μια, παρακαλούσαν το Θεό να λυτρώσει από τα δεσμά του σατανά την αδελφή τους.

Την τρίτη νύχτα, εκεί που προσευχόταν στο κελί της με καυτά δάκρυα η αγία Ειρήνη, βλέπει σε όραμα τον Μέγα Βασίλειο να της λέει:

– Γιατί μας ονειδίζεις, Ειρήνη, ότι αφήνουμε και γίνονται στην πατρίδα μας τα μιαρά, σατανικά μάγια; Δεν ξέρεις πως παραχωρεί ο Κύριος στους δαίμονες κάποια ψευτοεξουσία για να δοκιμάζει τους εκλεκτούς Του;

Όταν ξημερώσει, πάρε την άρρωστη μαθήτρια σου και έλα στο ναό των Βλαχερνών. Εκεί θα έρθει η Μητέρα του Κυρίου μας να την θεραπεύσει.

Αυτά είπε ο άγιος Βασίλειος και χάθηκε.

Το πρωί, αφού πήρε μαζί με την άρρωστη και άλλες δύο αδελφές, ήρθε στο Ναό που της υπέδειξε ο άγιος. Πέρασαν όλη την ημέρα τους με δάκρυα και προσευχές μπροστά στην εικόνα της Παναγίας.

Τα μεσάνυχτα, όταν από τον πολύ κόπο έκλεισαν για λίγο τα μάτια τους, βλέπει η αγία στον ύπνο της πολύ κόσμο που φορούσαν χρυσές στολές και ήταν ολόφωτοι, να ραίνουν με μυρωδάτα λουλούδια τους δρόμους και να θυμιάζουν. Πλησίασε και τους ρώτησε:

– Για ποιο λόγο κάνετε τόση ετοιμασία;

– Έρχεται η Μητέρα του Θεού και πρέπει και συ να ετοιμαστείς για να την προσκυνήσεις. Να, έφτασε η Παντάνασσα!

Είδε τότε η οσία Ειρήνη ένα αμέτρητο πλήθος φωτεινών ανθρώπων να κατεβαίνει από τον ουρανό και ανάμεσα τους την Υπεραγία Θεοτόκο. Άστραφτε τόσο πολύ το πρόσωπο της, που δεν μπορούσε άνθρωπος να το δει.

Η Παναγία αφού πέρασε από όλους τους αρρώστους, έφτασε και στην άρρωστη μοναχή. Η αγία μας, με αμέτρητη αγάπη και ευλάβεια, έσκυψε να προσκυνήσει τα άχραντα πόδια της Θεοτόκου, όταν την άκουσε να φωνάζει τον Μέγα Βασίλειο και να τον ρωτά τι ήθελε η Ειρήνη.

Εκείνος της είπε όλη την υπόθεση.

Κάλεσε τότε η Θεοτόκος την αγία Αναστασία να έρθει κοντά της. Όταν εκείνη ήρθε, της είπε:

– Πηγαίνετε μαζί με τον Βασίλειο στην Καισάρεια, εξετάστε με επιμέλεια την περίπτωση της και να θεραπεύσετε αυτή την κόρη, γιατί σε σας έδωσε ο Υιός και Θεός μου αυτή τη Χάρη.

Κι ενώ ο άγιος Βασίλειος και η αγία Αναστασία έφυγαν αμέσως να εκτελέσουν τη διαταγή, άκουσε η Ειρήνη τη φωνή της Θεοτόκου που της έλεγε να επιστρέψει στο μοναστήρι, γιατί εκεί θα θεραπευθεί.

Πλημμυρισμένη από χαρά η αγία μας, γι’ αυτά που είδε και άκουσε, φανέρωσε το όραμα της στις άλλες αδελφές και επέστρεψαν αμέσως στο μοναστήρι τους. Ήταν ημέρα Παρασκευή.

Αφού τέλειωσαν τον εσπερινό στην κατανυκτική τους εκκλησία, διηγήθηκε το όραμα της και σ’ όλη την αδελφότητα.

Με το τέλος της αφήγησης, παρακάλεσε όλες τις αδελφές της να σηκώσουν τα χέρια στον ουρανό και να φωνάξουν μ’ όλη τους την καρδιά και με δάκρυα το ¨Κύριε ελέησον πολλές φορές.

Ενώ η προσευχή των μοναζουσών, σαν πύρινος στύλος ανέβαινε στον ουρανό, ξαφνικά, όλες οι αδελφές βλέπουν με θαυμασμό τον άγιο Βασίλειο και την αγία Αναστασία να πετάνε στον αέρα.

– Άπλωσε Ειρήνη τα χέρια σου να πάρεις αυτά που σου φέραμε και μη μας ονειδίζεις πλέον άδικα.

Τα λόγια αυτά τα είπε στην οσία Ειρήνη ο άγιος Βασίλειος, γιατί η αγία μας μπροστά στην εικόνα του προσευχόταν συνεχώς, ώστε να διώξει τους μάγους από την πατρίδα τους, την Καππαδοκία και την Καισάρεια.

Άπλωσε λοιπόν τα χέρια της και έπιασε στον αέρα ένα δέμα που της έδωσε ο άγιος Βασίλειος. Ζύγιζε περίπου τρεις λίτρες.

Όταν το άνοιξαν, βρήκαν μέσα διάφορα μάγια, σπάγκους, τρίχες, μολύβια, δεσίματα και ονόματα δαιμόνων. Βρήκαν και δυο μικρά μολυβένια αγαλματάκια, το ένα σαν άνδρας και το άλλο σαν γυναίκα, ενωμένα σε αισχρή αμαρτία.

Το δέμα αυτό με τα μάγια το έστειλε το πρωί, μαζί με δυο μοναχές και την άρρωστη, στο Ναό των Βλαχερνών για να τα λειτουργήσει ο ιερέας. Αυτός, μετά τη θεία Λειτουργία, έχρισε με λάδι από το καντήλι της Παναγίας την άρρωστη και έβαλε όλα τα μαγικά πάνω στα κάρβουνα.

Καθώς αυτά καιγόντουσαν και τα μολυβένια αγαλματάκια έλιωναν πάνω στη φωτιά, έβγαιναν από τα κάρβουνα δυνατές φωνές, σαν των γουρουνιών όταν τα σφάζουν.

Τρομοκρατημένοι οι άνθρωποι που τ’ άκουγαν, έφευγαν μακριά, θαυμάζοντας τη δύναμη της πίστης μας και δοξάζοντας τον Θεό.

Μόλις έλιωσαν όλα τα μάγια, θεραπεύθηκε τελείως η άρρωστη μοναχή και ευχαριστούσε την αγία μας με δάκρυα ευγνωμοσύνης και αγάπης.

Όλες οι μοναχές και ο κόσμος θαύμαζαν το μεγαλείο της αγιότητας της δούλης του Θεού Ειρήνης.

Η Ειρήνη όμως, απόφευγε τον έπαινο των ανθρώπων και με μεγάλη ταπείνωση κατηγορούσε τον εαυτό της σαν να ήταν η ο χειρότερος άνθρωπος του κόσμου.

Τόσο πολύ κατανυγόταν με αυτές τις σκέψεις, που για να μη βλέπουν οι άνθρωποι το πάντα δακρυσμένο πρόσωπο της, το σκέπαζε με το ράσο της.

askitikon.eu

Παρασκευή 8 Ιουλίου 2022

ΟΣΙΟΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ: "ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ, ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΩ Ο ΙΔΙΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΓΙΑ".

Όσο ζούσε ο Γέροντας Ιάκωβος – διηγήθηκε η Γερασιμούλα – μου έλεγε ότι στην ποδιά μου μού βάζουν μάγια και ότι θέλουν να με κάνουν κακό, να με διώξουν από το νοσοκομείο. Και μου είπε να μην φοβάμαι, γιατί με προστατεύει από τα μάγια ο ίδιος.

Ένα-δυο χρόνια μετά την κοίμηση του Γέροντα, με έδιωξαν από το νοσοκομείο, χωρίς κάποια αιτία, και από την στεναχώρια μου είχα ένα φοβερό πόνο στο στομάχι. Ήθελαν να με χειρουργήσουν στο στομάχι, αλλά δεν τους άφησα, όπως είχα υποσχεθή στον γέροντα Ιάκωβο. Έγιναν ακριβώς όλα όπως μου τα είχε πει ο Γέροντας. Πήγα τότε στο Μοναστήρι και βγήκε ο π. Κύριλλος με την αγία Κάρα και μου λέει, «πάρε την αγία Κάρα και σταυρώσου όπου πονάς». Πονούσα στην πλάτη, στην χολή, στο στομάχι, σταυρώθηκα με την αγία Κάρα και μου λέει ο π. Κύριλλος: «Μη ρωτάς τι είδα! Είδα τον π. Ιάκωβο με τον όσιο Δαβίδ και μου είπαν ότι είσαι καλά». Και όντως πήγα στο νοσοκομείο, έκανα εξετάσεις και γύρισα σπίτι μου χωρίς να έχω κανένα πρόβλημα.

Η συνέχεια είναι ότι παρακαλούσα τον Γέροντα για την δουλειά μου. Όταν την επομένη μέρα πήγα σ’ ένα άλλο Νοσοκομείο να βρω δουλειά, αμέσως οι πόρτες άνοιξαν, σαν να είχε δώσει εντολή ο Γέροντας στον Διευθυντή να με πάρουν και να μου πη «σήμερα κιόλας δουλεύεις…». Κάτι το οποίο δεν έχει ξαναγίνη, χωρίς μέσον, χωρίς χαρτιά, να με πάρουν. Την προηγούμενη μέρα με έδιωξαν από το άλλο Νοσοκομείο, και την επομένη το βράδυ να είμαι με δουλειά σε άλλο Νοσοκομείο. 

*_Από το βιβλίο: Ο Γέρων Ιάκωβος (Διηγήσεις – Νουθεσίες – Μαρτυρίες), σελ. 300, 309. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» 2016._*

Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2019

O ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ - ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΜΠΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΡΜΗΤΙΚΗΣ ΜΑΓΕΙΑΣ


Η λέξη αποκρυφισμός ή occultism, στην αγγλική ορολογία, δηλώνει την αναζήτηση μιας κρυμμένης γνώσης, κάποιας γνώσης που είναι άγνωστη στο ευρύ κοινό και είναι γνωστή μόνο σε πολύ συγκεκριμένους ανθρώπους. Συναντάται και η ορολογία απόκρυφη τέχνη ή και απόκρυφη επιστήμη.
  Στην ελληνική γλώσσα, η έννοια του αποκρυφισμού είναι συνώνυμη με την έννοια της μαγείας. Η λέξη μάγος, όπως αναφέρουν αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς, δήλωνε τον ιερέα της Περσίας και αυτό μας είναι γνωστό και από τους τρεις μάγους με τα δώρα, όπως θυμόμαστε από την εορτή των Χριστουγέννων.
Ωστόσο, η λέξη μαγεία είναι άκρως αρνητικό φαινόμενο και καταδικασμένο από την Αγία Γραφή, διότι είναι η συνεργασία των ανθρώπων με τους δαίμονες, μέσω των οποίων οι άνθρωποι αποκτούν έκτακτες γνώσεις ή ικανότητες. Ανάλογα με το αποτέλεσμα που επιδιώκουν οι άνθρωποι, η μαγεία διακρίνεται σε επιμέρους κλάδους, όπως η μαντεία, δηλαδή η προσπάθεια να γνωρίσει κάποιος το μέλλον, η λευκή μαγεία, το να επιχειρεί κανείς να θεραπεύσει κάποιον ή να λύσει κάποιο πρόβλημα, και η χειρότερη μορφή, η μαύρη μαγεία, δηλαδή το να καταστρέψει κάποιος κάποιον άλλο.

Ο άνθρωπος αντίστοιχα, που ασχολείται ενεργά με τον αποκρυφισμό και προσπαθεί να αποκτήσει τις δυνάμεις, που παρέχουν οι δαίμονες, ονομάζεται μάγος ή αποκρυφιστής. Είναι διαπιστωμένο ότι μάγοι υπήρχαν σε όλους τους λαούς της αρχαιότητας, από τους Δρυίδες των Κελτών ως τους μάγους των φυλών της κεντρικής Αφρικής και από τους προκολομβιανούς πολιτισμούς της Αμερικής ως την Ινδία και την Άπω Ανατολή.
Προφανώς, αυτό οφείλεται στο ότι οι άνθρωποι επιθυμούσαν και επιθυμούν να ικανοποιήσουν την υπερηφάνειά τους, να εκπληρώσουν ανήθικες επιθυμίες, να θρέψουν τον αδηφάγο εγωισμό τους. Και ακριβώς εκεί βρίσκεται πάντα ο εχθρός του ανθρώπου, ο Διάβολος, ο οποίος είναι πρόθυμος να εκπληρώσει κάθε αμαρτωλή επιθυμία μας, με αντάλλαγμα να του παραδώσουμε την ψυχή μας.
Ο Διάβολος εδώ και χιλιάδες χρόνια λέει το ίδιο ψέμα στον άνθρωπο, ότι θα γίνει θεός χωρίς τον Θεό. Η φράση «ἔσεσθε ὡς θεοί» είναι το σύνθημα, το παραμύθι που επαναλαμβάνει ο Σατανάς και πλανά την οικουμένη όλη. Και οι ταλαίπωροι άνθρωποι, αντί να εμπιστεύονται τον αληθινό Θεό, πιστεύουν στα ψέματα του Διαβόλου και οδηγούνται στην καταστροφή.
Σε πολλές άλλες περιπτώσεις, μέσα στα ιερά κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης, βλέπουμε την αποκρυφιστική δύναμη του Εωσφόρου να συντρίβεται από την παντοδυναμία του Θεού, όπως στο παράδειγμα του προφήτη Ηλία, που συγκρούστηκε με τους ιερείς των ειδώλων της Χαναάν.
Παρόλα αυτά, οι Εβραίοι συνέχισαν να κάνουν τα ίδια λάθη, δηλαδή αντί να εμπιστεύονται την δύναμη και την αγάπη του Θεού, να εκτρέπονται στην λατρεία των ειδώλων και στον αντίστοιχο αποκρυφισμό. Συνολικά, με τα 430 χρόνια δουλείας του εβραϊκού λαού στην Αίγυπτο, την εγκατάσταση στην Παλαιστίνη το 1334 π.Χ. και αργότερα με την 70χρονη εξορία στην Βαβυλώνα, οι Εβραίοι γνώρισαν τις αποκρυφιστικές γνώσεις των λαών όλης της Μέσης Ανατολής, των Αιγυπτίων, των Χαναναίων και των Βαβυλωνίων.
Κάπως έτσι, δημιούργησαν την δική τους αποκρυφιστική παράδοση, η οποία ασφαλώς ήταν απαγορευμένη από τον Νόμο του Θεού. Συνεπώς, παράλληλα με την επίσημη μονοθεϊστική θρησκεία του Ιουδαϊσμού, συνυπήρχε και ο εβραϊκός αποκρυφισμός, σαν μια δεύτερη παράνομη θρησκεία.
Με την κατάκτηση της Παλαιστίνης από τον Μέγα Αλέξανδρο, το 331 π.Χ., έρχεται σε άμεση επαφή και αλληλεπίδραση η ελληνική φιλοσοφία με τον Ιουδαϊσμό και τις θρησκείες της Ανατολής. Μέσω αυτών των πνευματικών αλληλεπιδράσεων, δημιουργούνται κατά την ελληνιστική και ρωμαϊκή εποχή νέα θρησκευτικά ρεύματα, που κατά κανόνα συνδυάζουν ανατολικό αποκρυφισμό και ελληνική φιλοσοφία.
  Ακόμη και οι Εβραίοι αποκρυφιστές επηρεάστηκαν από την ελληνική φιλοσοφία και άρχισαν να χρησιμοποιούν στοιχεία από τον Πυθαγόρα, τον Πλάτωνα και άλλους Έλληνες φιλοσόφους, δημιουργώντας έτσι ένα φιλοσοφικό σύστημα που εξωτερικά θύμιζε φιλοσοφία, αλλά στο βάθος του ήταν αποκρυφισμός και λατρεία του Εωσφόρου.
 Πολύτιμες γνώσεις για την ύπαρξη ύποπτων παραθρησκευτικών ομάδων μέσα στους κόλπους των Ιουδαίων μάς παρέχει ο Εβραίος ιστορικός Ιώσηπος, που αναφέρεται αφενός στην αιρετική οργάνωση των Εσσαίων, αφετέρου στους Φαρισαίους, την γνωστή από τα Ευαγγέλια ομάδα παραδοσιακών (υποτίθεται) Εβραίων.
Οι Φαρισαίοι άρχισαν να εμφανίζονται γύρω στο 150 π.Χ. και θεωρούσαν τους εαυτούς τους ραββίνους, δηλαδή δασκάλους και άρχοντες του λαού. Αλλά ενώ μελετούσαν και ερμήνευαν τον Γραπτό Νόμο, άρχισαν να διατυπώνουν μια περίεργη θεωρία, που ερχόταν σε αντίθεση με την Παλαιά Διαθήκη.
Έλεγαν, λοιπόν, ότι ο Μωυσής στο όρος Σινά δεν δέχθηκε μόνο τον Γραπτό Νόμο από τον Θεό, την Τορά, αλλά και έναν προφορικό νόμο, μια προφορική διδασκαλία, που απευθυνόταν μόνο στους Εβραίους, που είχαν υψηλό πνευματικό επίπεδο. Ο Μωυσής, με την σειρά του, μεταβίβασε αυτόν τον προφορικό νόμο σε κάποιους σοφούς και εκλεκτούς Εβραίους, οι οποίοι τον διέδιδαν με προσοχή, από γενιά σε γενιά.
Ασφαλώς, αυτή η θεωρία δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα ψέμα, μια πονηρή επινόηση των Φαρισαίων, μέσω της οποίας εξαπατούσαν τους απλούς Εβραίους και υποβάθμιζαν την αυθεντία του μωσαϊκού Νόμου. Και αυτός ο περίφημος προφορικός νόμος, που δήθεν δόθηκε προφορικά στον Μωυσή, ήταν ο αποκρυφισμός, η εβραϊκή δαιμονολατρεία, την οποία δεν τολμούσαν δημόσια και φανερά να αποκαλύψουν οι Φαρισαίοι.
Όλοι γνωρίζουμε το πόσο σκληρά μιλούσε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός προς τους Φαρισαίους. Τους κατέκρινε δημόσια διότι καταργούσαν τις εντολές του Θεού και δίδασκαν «διδασκαλίας και εντάλματα ανθρώπων». Μέχρι που τους αποκάλεσε και παιδιά του Διαβόλου, για όσα έλεγαν ή έπρατταν.
Επομένως, ανάμεσα στους Φαρισαίους υπήρχαν αποκρυφιστές, σατανιστές, που λάτρευαν κρυφά τον Εωσφόρο και ασχολούνταν με την μαγεία, αλλά εξωτερικά παρίσταναν τους ευσεβείς Ιουδαίους. Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα και από το ιερό βιβλίο της Αποκάλυψης, όπου αναφέρεται ο Κύριος σε κάποιους Ιουδαίους, που είναι η συναγωγή του Σατανά (Απ. 2,9).
Αυτό το σατανικό τμήμα του εβραϊκού λαού ήταν που πρωτοστάτησε στην θανάτωση του Κυρίου μας, που φώναζε με λύσσα «σταύρωσον αυτόν». Και νόμιζαν οι ελεεινοί ότι με τον σταυρικό θάνατο του Κυρίου θα απαλλάσσονταν από Εκείνον. Όμως ο Κύριός μας αναστήθηκε και τους κατέστρεψε τα σχέδια.
Και καθώς έβλεπαν αυτοί οι σατανιστές Εβραίοι να θριαμβεύει και να εξαπλώνεται η Αγία μας Εκκλησία και ο Χριστιανισμός, αποφάσισαν να αναλάβουν δράση, προκειμένου να καταστρέψουν την διάδοση του Ευαγγελίου. Δημιούργησαν μία σειρά από ομάδες, οι οποίες άρχισαν να δηλητηριάζουν, να μολύνουν το καθαρό νερό του Χριστιανισμού, σαν να κάνουν θρησκευτικό ανταρτοπόλεμο και δολιοφθορά εναντίον της Εκκλησίας.
 Αυτές οι ομάδες «καταδρομών» των Εβραίων αποκρυφιστών ήταν οι λεγόμενες γνωστικές εκκλησίες, ο Γνωστικισμός. Το φαινόμενο του Γνωστικισμού είναι ιδιαίτερα σύνθετο και ανομοιογενές, καθώς η κάθε γνωστική ομάδα είχε διαφορετικές αντιλήψεις και δοξασίες. Στην πορεία του χρόνου γνωστικές συναγωγές δημιουργήθηκαν και από εθνικούς, όχι μόνο από Εβραίους, όπως ήταν ο Έλληνας Μαρκίων και οι Πέρσες Ελκεσαίος και Μάνης.
Εκεί που συγκλίνουν ιδεολογικά οι Γνωστικοί είναι στο ότι διδάσκουν πως σκοπός της ζωής του ανθρώπου είναι η γνώση. Και όταν μιλούν για γνώση δεν εννοούν μόνο την επιστημονική, αλλά και την αποκρυφιστική γνώση, γι’ αυτό και θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι Γνωστικοί είναι σατανιστές φιλόσοφοι.
Κάποιες γνωστικές ομάδες παρίσταναν τους Χριστιανούς και αυτοονομάζονταν «εκκλησίες», αλλά δίδασκαν ψεύτικες και πλανημένες θεωρίες για το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι ο ψεύτικος Χριστός, όπως τον παρουσιάζει ο αιρεσιάρχης Άρειος τον 4ο αι. μ.Χ., μοιάζει αρκετά με τον ψεύτικο γνωστικό «Χριστό», του χριστιανίζοντος Γνωστικισμού του 2ου αι. μ.Χ.
Και αν κάνουμε χρονικό άλμα και δούμε την εποχή μας, οι σύγχρονοι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν εντυπωσιακές ομοιότητες με τους αρχαίους Γνωστικούς, τόσο στην θεωρία όσο και στην πράξη.
   Εκτός, όμως, από το πολύμορφο θηρίο του εβραϊκού Γνωστικισμού, στην ρωμαϊκή εποχή εμφανίζονται και άλλες παραθρησκευτικές ομάδες, που συνδυάζουν φιλοσοφία και αποκρυφισμό. Αρχικά, εμφανίζεται ο νεοπυθαγορισμός, από τον Ρωμαίο φιλόσοφο Νιγίδιο Φίγουλο, που ζει τον 1ο αι. π.Χ.
Οι νεοπυθαγόρειοι χρησιμοποιούσαν την πλατωνική και πυθαγόρεια φιλοσοφία στην θεωρία, αλλά στην πράξη ασχολούνταν με την ανατολική μαγεία και ειδικότερα με νεκρομαντείες, με υπνωτιστικές ενέργειες και με προσκλήσεις ψυχών, μέσω των οποίων υποτίθεται ότι αναζητούσαν την θέληση των θεών. Γνωστός νεοπυθαγόρειος μάγος ήταν ο Απολλώνιος ο Τυανεύς.
Κατά τον 2ο αι. μ.Χ. ο νεοπυθαγορισμός συνδέεται με τον μεσοπλατωνισμό και τον Γνωστικισμό, από τον φιλόσοφο Νουμήνιο, που ζει στην Απάμεια της Συρίας. Και η σύγχυση φιλοσοφικών και αποκρυφιστικών ρευμάτων ολοκληρώνεται τον 3ο αι. μ.Χ., όταν εμφανίζονται δύο νέες θρησκευτικές τάσεις, ο ερμητισμός και ο νεοπλατωνισμός.
Ο νεωπλατωνισμός είναι η τελική φάση της παρακμής της ειδωλολατρικής φιλοσοφίας. Θεμελιωτής του είναι ο ελληνομαθής Αιγύπτιος φιλόσοφος Πλωτίνος, που είχε διαδόχους του τον Φοίνικα Πορφύριο, που έγραψε το έργο «Κατά Χριστιανῶν λόγοι», και τον Σύριο Ιάμβλιχο, ο οποίος ήταν οπαδός της θεουργίας, δηλαδή της τελετουργικής μαγείας των αρχαίων Αιγυπτίων.
Οι νεοπλατωνικοί φιλόσοφοι ήταν φανατικοί εχθροί του Χριστιανισμού. Είχαν ταυτίσει την ελληνική φιλοσοφία με την δαιμονολατρεία και πρακτικά δεν διέφεραν από τα σημερινά μέντιουμ. Οπαδός του νεοπλατωνισμού ήταν και ο παρανοϊκός αυτοκράτορας Ιουλιανός ο Παραβάτης, ο οποίος ήταν ένας μορφωμένος σατανιστής.
Αποφασιστικό πλήγμα στον νεοπλατωνισμό έδωσε ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός, ο οποίος τον 6ο αιώνα δίνει εντολή να κλείσει η νεοπλατωνική Ακαδημία της Αθήνας, η οποία δεν είχε καμία σχέση πρακτικά με την αρχαία πλατωνική Ακαδημία, αλλά είχε καταντήσει σχολή που δίδασκε μαγεία και αστρολογία.
Παράλληλα με το θλιβερό φαινόμενο του νεοπλατωνισμού κινήθηκε και η θρησκεία του ερμητισμού. Ήδη αναφερθήκαμε στην μαγεία των Αιγυπτίων, που έχει αρχαιότατες ρίζες. Με την κατάκτηση της Αιγύπτου από τον Μέγα Αλέξανδρο και την εγκαθίδρυση της δυναστείας των Πτολεμαίων, οι Έλληνες γνώρισαν σε βάθος τον αιγυπτιακό αποκρυφισμό και άρχισαν να μεταφράζουν στην ελληνική γλώσσα κείμενα Αιγυπτίων μάγων.
Ο θεός της μαγείας και της γνώσης στην αρχαία Αίγυπτο ονομαζόταν Θωθ (Thoth). Οι Πτολεμαίοι, βλέποντας τις ομοιότητες που είχε ο Θωθ με τον ελληνικό Ερμή, ταύτισαν τον Θωθ με τον Ερμή και τον ονόμασαν Τρισμέγιστο Ερμή. Αντίστοιχα, τα μαγικά κείμενα που άρχισαν να μεταφράζονται, από τα αιγυπτιακά στα ελληνικά, ονομάστηκαν ερμητικά κείμενα.
Έτσι, μέσα από την ανάμειξη ελληνικής φιλοσοφίας, αιγυπτιακής μαγείας και από επιρροές του Γνωστικισμού, διαμορφώθηκε τον 3ο αι. μ.Χ. η θρησκεία του ερμητισμού. Οι ερμητικοί, όπως και οι Γνωστικοί, είχαν θεοποιήσει την γνώση και κήρυτταν ότι αυτό είναι το νόημα της ζωής.
Η παρανοϊκή τους διδασκαλία συνοψίζεται στα εξής. Ο ύψιστος θεός του ερμητισμού είναι αρρενόθηλυς και έτσι πλάθει τον αρχέτυπο άνθρωπο, να είναι άνδρας και γυναίκα ταυτόχρονα. Ο φυσικός κόσμος είναι ένας δεύτερος θεός. Η γη περιβάλλεται από επτά ουρανούς, δηλαδή επτά πλανητικούς κύκλους.
Κάποια στιγμή ο αρχέτυπος άνθρωπος έσπασε την περιφέρεια των επτά πλανητών, την τρύπησε ταξιδεύοντας μέχρι την γη, όπου γοητεύτηκε από την Φύση, ενώθηκε μαζί της και γέννησε επτά γήινους ανδρόγυνους ανθρώπους. Αργότερα χωρίστηκαν αυτοί οι άνθρωποι και προέκυψαν τα δύο φύλα.
Ο ερμητισμός είχε ιδιαίτερη εκτίμηση στην αστρολογία. Πίστευαν ότι την στιγμή που γεννιέται κάθε άνθρωπος, ανάλογα με την θέση των άστρων, κατεβαίνει ένας δαίμονας από τον αντίστοιχο πλανήτη και μπαίνει στο σώμα του βρέφους, μέχρι τον λαιμό. Μέσω αυτού του δαίμονα τα άστρα επηρεάζουν την ζωή των ανθρώπων.
Η γνώση του θεού επιτυγχάνεται με την παρατήρηση της φύσης ή με την άμεση θέα του θεού, που γινόταν με μαγικές τελετές. Οι ερμητικοί ήταν κλειστή ομάδα, που θεωρούσαν ότι μόνο αυτοί κατείχαν την αλήθεια και την γνώση, ενώ οι υπόλοιποι άνθρωποι ήταν βυθισμένοι στην πλάνη. Η λατρεία της γνώσης οδηγούσε τους ερμητικούς να μελετούν την φυσική και τα μαθηματικά, ώστε να γνωρίσουν τα μυστήρια του σύμπαντος και να γίνουν παντοδύναμοι.
Τέλος, οι ερμητικοί όπως και οι Γνωστικοί, πίστευαν στην μετεμψύχωση. Έλεγαν ότι οι ψυχές των ανθρώπων κατάγονται από την ψυχή του σύμπαντος, πρώτα μπαίνουν σε ερπετά,, μετά σε υδρόβια, μετά σε ζώα, έπειτα σε πτηνά και τέλος σε σώματα ανθρώπων.  Οι αγαθές ψυχές καταλήγουν μέσα στον θεό, κάτι που υποστήριζε και ο Πλωτίνος.
Η επικράτηση του Χριστιανισμού στο ρωμαϊκό κράτος, κατά τον 4ο αιώνα, περιόρισε την εξάπλωση όλων αυτών των θρησκευτικών ομάδων. Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας πολέμησαν όλες αυτές τις διαβολικές και ψευδείς διδασκαλίες, αλλά δεν τις εξαφάνισαν ολοσχερώς.
Οι Εβραίοι Γνωστικοί συνέχισαν την δόλια δράση τους, με το να γράφουν ψευδεπίγραφα «Ευαγγέλια» και άλλα απόκρυφα βιβλία, δίδασκαν μαγεία στις διάφορες εθνότητες της Μεσογείου, διαμόρφωσαν το Ταλμούδ, δηλαδή κατέγραψαν σε βιβλία τις διάφορες ραββινικές ερμηνείες, με τις οποίες παραμόρφωσαν ανεπανόρθωτα τον Ιουδαϊσμό της Παλαιάς Διαθήκης, και έγραφαν και βλάσφημα βιβλία κατά του προσώπου του Κυρίου μας, όπως το Τολεδότ Γιεσού (Toledot Yesu), όπου δίδασκαν ότι ο Ιησούς ήταν ένας άνθρωπος που διδάχθηκε την αιγυπτιακή μαγεία και προσπάθησε να πλανήσει με μάγια το εβραϊκό έθνος.
  Ένα ακόμη ολέθριο αποτέλεσμα του εβραϊκού Γνωστικισμού ήταν και η δημιουργία του Ισλάμ. Ο ψευδοπροφήτης του Ισλάμ, ο περίφημος Μωάμεθ, είχε γνωριστεί με ένα πλήθος από Γνωστικούς, κυρίως με τους Εβιονίτες και τους Ελκεσαΐτες της Μεσοποταμίας, οι οποίοι τον ενίσχυσαν να δημιουργήσει την θρησκεία του Ισλάμ και να συγγράψει το Κοράνι.
   Το βιβλίο του Κορανίου δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα άθλιο συνονθύλευμα από θεωρίες που υπήρχαν στα γνωστικά ψευδοευαγγέλια, όπως του Θωμά, του Βαρθολομαίου, την Αποκάλυψη του Πέτρου, τα βιβλία του Ενώχ και των Ιωβηλαίων.
   Μέσα στο Κοράνι βλέπουμε και την απόπειρα να παρουσιαστεί ο Διάβολος (Iblis) λιγότερο κακός, από όσο τον παρουσιάζει η Αγία Γραφή. Αυτό ακριβώς έκαναν και οι αρχαίοι Γνωστικοί, προσπαθούσαν να πείσουν τους οπαδούς τους ότι ο Σατανάς δεν είναι κακός. Οι πιο ακραίοι Γνωστικοί έφταναν σε σημείο να ονομάζουν τον Εωσφόρο καλό και αδικημένο θεό, ενώ τον Θεό της Αγίας Γραφής Τον ονόμαζαν κακό Δημιουργό.
Και, καθώς το Ισλάμ πηγάζει από τον Γνωστικισμό, δεν θα μπορούσε να λείπει και το στοιχείο του αποκρυφισμού, καθώς το Κοράνι μιλάει για τα μυθικά Τζίνι και για καλή μαγεία (sihr στα αραβικά), που υποτίθεται χρησιμοποίησε ο βασιλιάς Σολομώντας, μια θεωρία που εμφανίζεται στο αποκρυφιστικό βιβλίο του 3ου αι. μ.Χ. «Διαθήκη Σολομῶντος».
  Κάπως έτσι διαδραματίζεται η πορεία του αποκρυφισμού, από την αρχαιότητα ως τον Μεσαίωνα. Δυστυχώς, όμως, η δράση του Διαβόλου και των οργάνων του δεν τελειώνει με την εμφάνιση του αιμοσταγούς Ισλάμ. Ο εβραϊκός αποκρυφισμός δεν είχε σβήσει με την παρακμή των αρχαίων γνωστικών ομάδων.
Οι Εβραίοι σατανιστές συνέχισαν να ασχολούνται, έστω και κρυφά, με τον αποκρυφισμό και την λατρεία των δαιμόνων. Συνέχισαν να κρύβουν, πίσω από την φιλοσοφία ή τον μυστικισμό, τον πόθο τους να καταλύσουν την λατρεία του αληθινού Θεού και να επιβάλουν την λατρεία του Εωσφόρου.
Και κάποια στιγμή, στα τέλη του 12ου αι. μ.Χ., αποφάσισαν να ομολογήσουν επίσημα ότι η θρησκεία τους δεν είναι ο αρχαίος Ιουδαϊσμός ή απλά το Ταλμούδ, αλλά ο Γνωστικισμός, ο φιλοσοφικός σατανισμός. Πῶς τοῦτο γέγονεν; Με το να γράψουν και να δημοσιεύσουν, στα μέρη της Προβηγκίας, στα σύνορα Γαλλίας και Ισπανίας, το καμπαλιστικό βιβλίο Μπαχίρ.
  Σε αυτό το σημείο θα κάνουμε την διευκρίνιση ότι η εβραϊκή λέξη Καμπάλα ή Καμπαλάχ σημαίνει παράδοση. Οπότε αυτοί οι αποκρυφιστές Εβραίοι αυτοονομάζονταν καμπαλιστές, δηλαδή παραδοσιακοί, καθώς ισχυρίζονταν ότι διέσωζαν την προφορική παράδοση, που είχε δώσει ο Θεός στον Μωυσή, το ψέμα δηλαδή που πρωτοχρησιμοποίησαν οι Φαρισαίοι.
   Παρά το ότι η δημοσίευση του Μπαχίρ προκάλεσε αντιδράσεις από κάποιους ταλμουδιστές ραββίνους, η γοητεία της πλάνης, ο αποκρυφισμός άρχισε να κερδίζει τις καρδιές των ούτως ή άλλως πλανημένων Εβραίων. Οι καμπαλιστικές θεωρίες του Μπαχίρ άρχισαν να εξαπλώνονται και στους Εβραίους της Ισπανίας και, έναν αιώνα αργότερα, γύρω στο 1280, γράφεται το επόμενο καμπαλιστικό βιβλίο, το Ζόχαρ ή Ζοχάρ.
   Το Ζοχάρ βρήκε τέτοια απήχηση στον εβραϊκό κόσμο, που θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ως το ευαγγέλιο του καμπαλισμού. Με την κυκλοφορία του Ζοχάρ, η εξάπλωση των καμπαλιστικών ιδεών ήταν ραγδαία, από την Ισπανία στους Εβραίους της Ιταλίας και από εκεί στην ανατολική Μεσόγειο, μέσα στον 14ο αιώνα.
Σποραδικά, υπήρχαν Εβραίοι καμπαλιστές που δίδασκαν τον καμπαλιστικό αποκρυφισμό και σε μη Εβραίους. Μια τέτοια περίπτωση ήταν ο αποστάτης Έλληνας φιλόσοφος και φίλος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, ο Γεώργιος Πλήθων ή Γεμιστός, που διδάχθηκε καμπαλισμό από έναν Εβραίο αποκρυφιστή, που λεγόταν Ελισαίος.
 Ο Γεμιστός, με την σειρά του, πρότεινε να αποκηρύξουν οι Έλληνες τον Χριστιανισμό και να επανέλθουν στην αρχαία θρησκεία. Αλλά πίσω από τον «ελληνισμό» του Γεμιστού δεν βρισκόταν το αρχαίο Δωδεκάθεο, αλλά η εβραϊκή Καμπαλάχ, μεταμφιεσμένη και μασκαρεμένη με αρχαία ελληνικά άμφια.
Από εκείνη την εποχή, τον 15ο αιώνα, όπου η Κωνσταντινούπολη πέφτει στα χέρια των Τούρκων και αρκετοί λόγιοι Έλληνες βρίσκουν καταφύγιο στις ιταλικές πόλεις, λήγει ο Μεσαίωνας και αρχίζει η Αναγέννηση, η Νεότερη Ιστορία. Τα σχολικά βιβλία μάς διδάσκουν ότι η εποχή της Αναγέννησης συνδέεται με την άμεση επαφή, που απέκτησαν οι Ιταλοί και οι άλλοι Ευρωπαίοι με την αρχαία ελληνική σοφία.
Είναι αυτή η αλήθεια; Όχι, αυτή είναι μόνο μία πλευρά της αλήθειας. Η πλήρης αλήθεια είναι ότι η Αναγέννηση είναι η ανακάλυψη του αποκρυφισμού, και συγκεκριμένα της καμπαλιστικής και της ερμητικής μαγείας. Και το κακό ξεκίνησε μέσα από τον Γεμιστό, που συμμετείχε στην ψευδοσύνοδο της Φερράρας – Φλωρεντίας, το 1445.
Εκεί, ο Γεμιστός άρχισε να διδάσκει τις αποκρυφιστικές του γνώσεις στους ρωμαιοκαθολικούς της Φλωρεντίας και στον άρχοντα της πόλης, τον Κοσμά Μέδικο. Οι Ιταλοί ενθουσιάστηκαν και γοητεύτηκαν από την πλάνη του Γεμιστού και άρχισαν να αναζητούν αποκρυφιστικά βιβλία, για να μάθουν περισσότερα.
Συνεπώς, η γοητεία της πλάνης κυρίευσε και την πόλη της Φλωρεντίας. Σύντομα ήρθαν από την τουρκοκρατούμενη πλέον Ελλάδα και άλλα βιβλία, η συλλογή των Ερμητικών, κείμενα του Πορφύριου, του Ιάμβλιχου και του Πλωτίνου, τα οποία άρχισε να μεταφράζει στα λατινικά ο ρωμαιοκαθολικός ιερέας Μαρσίλιο Φιτσίνο, από το 1462 και έπειτα.
Ίσως το πιο θλιβερό σε αυτό το γεγονός είναι ότι αυτοί που πλέον λαχταρούσαν να αποκτήσουν την γνώση του αποκρυφισμού δεν ήταν κάποιοι αμόρφωτοι και απλοϊκοί άνθρωποι των «σκοτεινών» μεσαιωνικών χρόνων, αλλά οι λόγιοι, οι επιστήμονες, η άρχουσα τάξη της νεότερης Ευρώπης.
Όμως, όπως και οι Εβραίοι, έτσι και οι δυτικοευρωπαίοι ήταν πλανημένοι άνθρωποι, αιρετικοί, μακριά από την αλήθεια του Θεού. Δεν ήταν σε θέση να συνειδητοποιήσουν ότι τα κείμενα που είχαν μπροστά τους ήταν κείμενα μαγείας, βιβλία σατανισμού. Νόμιζαν ότι είχαν ανακαλύψει μια αρχαία γνώση, μια πρωτόγονη θεολογία, από τα βάθη του παρελθόντος (Prisca theologia).
Και το κακό πλέον δεν είχε τελειωμό, η χιονοστιβάδα μόλις είχε αρχίσει να σχηματίζεται. Λίγο αργότερα, ένας από τους μαθητές του Φιτσίνο, ο Τζοβάνι Πίκο Ντέλα Μιράντολα, άρχισε να μελετά εκτός από τα ερμητικά κείμενα και τα καμπαλιστικά. Το 1486 μεταφράζεται το Μπαχίρ από τα εβραϊκά στα λατινικά και ο Μιράντολα ενθουσιασμένος άρχισε να διαδίδει τον εβραϊκό καμπαλισμό στον ευρωπαϊκό κόσμο.
  Από το 1517 διαδίδεται ο εβραϊκός αποκρυφισμός και στην Γερμανία, ενώ σε λίγα χρόνια γίνεται γνωστός στους Γάλλους και τους Άγγλους. Παράλληλα με την διάδοση της καμπαλιστικής μαγείας, ακολουθούσε και το αγαπημένο της ξαδελφάκι, η αιγυπτιακή-ερμητική μαγεία, με αποτέλεσμα καμπαλισμός και ερμητισμός να σαρώνουν χέρι-χέρι την Ευρώπη.  
    Ο παπισμός, κατά την διάρκεια του 16ου αιώνα, δεν εναντιώθηκε στην εξάπλωση του αποκρυφισμού, παρά μόνο όταν ο Ιταλός λάτρης του ερμητισμού Τζορντάνο Μπρούνο άρχισε να κηρύττει δημόσια ότι οι Ευρωπαίοι έπρεπε να εγκαταλείψουν τον Χριστιανισμό και να ασπαστούν τον ερμητισμό ως θρησκεία τους.
Τότε ενεργοποιήθηκε η θηριώδης Ιερά  Εξέταση και το 1600 μ.Χ. ο Μπρούνο κάηκε ζωντανός από τους παπικούς δημίους. Από τότε η διάδοση του καμπαλισμού και του ερμητισμού στις ρωμαιοκαθολικές χώρες περιορίστηκε, ενώ συνέχισε με αμείωτη ένταση στις προτεσταντικές χώρες, κυρίως στην Αγγλία και την Γερμανία.
Κατά την διάρκεια του 17ου αιώνα συμβαίνουν στην Ευρώπη δύο συγκλονιστικά γεγονότα, για την μετέπειτα πορεία του αποκρυφισμού. Το πρώτο είναι η εμφάνιση του ροδοσταυρικού κινήματος. Οι ροδόσταυροι ήταν μια ομάδα Γερμανών προτεσταντών, που είχαν φτάσει σε τέτοιο σημείο πλάνης, που πίστευαν ότι ο συνδυασμός του Χριστιανισμού και της μαγείας (ερμητικής και καμπαλιστικής) θα μπορούσε να δημιουργήσει μια καλύτερη Ευρώπη. Δηλαδή Χριστός και Διάβολος μαζί!
Οι ροδόσταυροι επαναστάτησαν το 1619 στην Πράγα, για να φτιάξουν το πρώτο ροδοσταυρικό κράτος, αλλά σύντομα συντρίφθηκαν από τα ρωμαιοκαθολικά στρατεύματα. Μετά την αποτυχία τους, κάποιοι από τους Γερμανούς ροδόσταυρους κατέφυγαν στην Αγγλία και εκεί ενώθηκαν με τους Άγγλους ομοϊδεάτες τους, επικεφαλής των οποίων ήταν ο Φράνσις Μπέικον.
Εκεί, στην Αγγλία, οι ροδόσταυροι βρήκαν καταφύγιο σε δύο χώρους. Ο ένας ήταν τα Πανεπιστήμια, όπως η Royal Society, και ο άλλος ήταν οι τεκτονικές στοές. Οπότε, από τα μέσα του 17ου αιώνα, πανεπιστήμιο, αποκρυφισμός και μασονία γίνονται συγκοινωνούντα δοχεία στα εδάφη της Βρεταννίας.
Το άλλο γεγονός του 17ου αιώνα, που προκάλεσε αλυσιδωτές αντιδράσεις, ήταν η εμφάνιση του καμπαλιστή ψευδομεσσία Σαμπατάι Τσεβί, ο οποίος το 1665 ανακήρυξε τον εαυτό του ως τον αναμενόμενο μεσσία του εβραϊκού έθνους. Οι περισσότεροι Εβραίοι της εποχής ενθουσιάστηκαν με την προσωπικότητα του Σαμπατάι και πίστεψαν ότι είχε έρθει το ποθούμενο για την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ.
Ωστόσο, η κωμικοτραγική κατάληξη του κινήματος του Σαμπατάι απογοήτευσε τους Εβραίους, αλλά είχε και ένα ολέθριο αποτέλεσμα. Έδωσε την ιδέα σε μια ομάδα καμπαλιστών Εβραίων να σταματήσουν να περιμένουν τον ερχομό του μεσσία και πήραν την απόφαση να συστήσουν το κράτος του Ισραήλ από μόνοι τους, χωρίς τον μεσσία! Αυτό ασφαλώς ήταν εντελώς αντίθετο προς το γράμμα και το πνεύμα της Παλαιάς Διαθήκης, που ξεκάθαρα έλεγε ότι πρώτα θα έρθει ο μεσσίας και έπειτα εκείνος θα δημιουργήσει το αιώνιο βασίλειο του Ισραήλ, με κέντρο την Ιερουσαλήμ.  
Με αυτά τα δεδομένα, δηλαδή της μη εμφάνισης του μεσσία, ωριμάζει στις πονηρές συνειδήσεις των Εβραίων η ιδέα του Σιωνισμού, δηλαδή να δημιουργήσουν οι ίδιοι το κράτος του Ισραήλ στην Παλαιστίνη και μετά να βρουν και κάποιον μεσσία να τους κυβερνήσει. Και όλα αυτά θα συνέβαιναν όχι με την δύναμη και την ευλογία του Γιαχβέ, αλλά με την δύναμη του αποκρυφισμού, με την ενίσχυση του Διαβόλου, τον οποίο λάτρευαν οι καμπαλιστές Εβραίοι.
Ασφαλώς, για να επιτευχθεί το σιωνιστικό όνειρο των Εβραίων αποκρυφιστών, έπρεπε να συντελεστούν συγκλονιστικά γεγονότα. Και το βασικότερο όλων ήταν ότι για να φέρουν τον δικό τους καμπαλιστικό μεσσία, έπρεπε να φύγει από τον θρόνο του ο αληθινός, ο χριστιανικός Μεσσίας, ο Ιησούς Χριστός.
Δύο βασιλιάδες στον ίδιο θρόνο δεν χωράνε! Ιδίως στον χώρο της Ευρώπης, δεν ήταν δυνατόν να λατρεύονται και να προσκυνούνται δύο μεσσίες ταυτόχρονα. Γι’ αυτό οι Σιωνιστές έπρεπε να ξεριζώσουν την πίστη του Μεσσία Ιησού, για να βάλουν στην θέση Του τον δικό τους, τον ψεύτικο μεσσία.
Επομένως, έτσι εξηγείται γιατί ο Σιωνισμός μάχεται με λυσσαλέο τρόπο εναντίον του Χριστού και της Αγίας μας Εκκλησίας, γιατί ποτέ δεν θα πετύχει τον τελικό του σκοπό, όσο υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι ο Ιησούς είναι ο Μεσσίας, όσο θα υπάρχει το βασίλειο του Ιησού, που είναι η Εκκλησία, όσο θα υπάρχει η Ελλάδα, μια χώρα άρρηκτα συνδεδεμένη με τον Χριστιανισμό.
Η ευκαιρία που αναζητούσαν οι Εβραίοι Σιωνιστές, για να ξεκινήσουν τον αγώνα για τον αποχριστιανισμό της Ευρώπης, δόθηκε το 1740, όταν βασιλιάς της Πρωσσίας, της σημερινής βόρειας Γερμανίας, έγινε ο Φρειδερίκος Β’. Το μίσος που ένιωθε αυτός ο κίναιδος και σατανιστής βασιλιάς εναντίον του Χριστιανισμού τον οδήγησε να συνεργαστεί με επίλεκτους Εβραίους καμπαλιστές και από κοινού να δουλέψουν, για την καταστροφή της Εκκλησίας.
Από τότε, δημιουργείται ένα ολόκληρο επιτελείο Ευρωπαίων και Εβραίων σατανιστών, με έδρα την Πρωσσία, μέσα από το οποίο προήλθαν αναρίθμητες συμφορές. Η επέκταση και εξάπλωση της μασονίας, ο Γαλλικός Διαφωτισμός, το άκρως αποκρυφιστικό Τάγμα των Ιλλουμινάτων και η Ασιατική Αδελφότητα. Έργο του Φρειδερίκου ήταν να ενσωματώσει και τους ροδόσταυρους της Γερμανίας μέσα στην μασονία, που ταυτίστηκε με τον καμπαλισμό και τον ερμητισμό.
Η τελική πράξη του Φρειδερίκου, που έδωσε απεριόριστη ώθηση στον Σιωνισμό, ήταν ότι συνεργάστηκε και με ένα νεαρό Εβραίο της Φρανκφούρτης, τον οποίο και μετέτρεψε σε οικονομικό γίγαντα, καθώς τον έκανε κάτι σαν υπουργό Οικονομικών στο κρατίδιο της Έσσης. Το όνομα αυτού του Ασκεναζί Εβραίου ήταν Μάγιερ Άμσελ Ρότσιλντ.
Με την στήριξη της γερμανικής αποκρυφιστικής ηγεσίας, ο Ρότσιλντ σύντομα έγινε ο ισχυρότερος τραπεζίτης στην Ευρώπη. Το 1815 η οικογένεια Ρότσιλντ έγινε κυρίαρχη και στο άλλο αποκρυφιστικό κέντρο της Ευρώπης, την Αγγλία, που έκτοτε υπηρετεί πιστά τις εντολές των Σιωνιστών.
Ο 19ος αιώνας ήταν η εποχή που ο αποκρυφισμός θριαμβεύει σχεδόν σε όλα τα επίπεδα στην Ευρώπη. Ο εβραϊκός καμπαλισμός κυριαρχεί σε κάθε τομέα. Στην οικονομία κυριαρχεί το τραπεζικό σύστημα, που ελέγχεται από την οικογένεια Ρότσιλντ. Στην επιστήμη, εκτός από τους μασόνους ιστορικούς, που συκοφαντούν τον Χριστιανισμό και το Βυζάντιο, εμφανίζεται η δαρβινική θεωρία της εξέλιξης, που ήταν γέννημα θρέμμα της καμπαλιστικής αγγλικής μασονίας.
Τέλος, στον χώρο της πολιτικής δημιουργείται από τους πράκτορες του Σιωνισμού το γνωστό δίπολο Αριστεράς και Δεξιάς. Ο χώρος της Αριστεράς αιχμαλωτίζεται από τον Εβραίο καμπαλιστή Μαρξ, ο οποίος μεταφέρει στον χώρο της πολιτικής θεωρίας τις βασικές ιδέες του καμπαλισμού.
Αντίστοιχα, για τον χώρο της Δεξιάς αναθέτουν στους ροδόσταυρους της Αγγλίας και της Γερμανίας να δημιουργήσουν εθνικιστικές ομάδες, που καπηλεύονται τις έννοιες της πατρίδας και της παράδοσης. Από ερμητικούς ροδόσταυρους δημιουργείται το Ερμητικό Τάγμα της Χρυσής Αυγής στην Αγγλία (το 1888) και η εταιρεία της Θούλης στην Γερμανία.
Είναι πραγματικά θλιβερό και τραγικό το ότι οι δύο κυρίαρχες πολιτικές ιδεολογίες μέχρι σήμερα στην Ευρώπη είναι προέκταση του αποκρυφισμού, η Αριστερά του καμπαλισμού και η Δεξιά του ερμητισμού. Και το πιο θλιβερό είναι ότι οι άνθρωποι μέχρι σήμερα στηρίζουν τις ελπίδες του σε αυτά τα δύο σατανικά κατασκευάσματα.
  Από την πορεία του αποκρυφισμού κατά την διάρκεια του 19ου αιώνα αξίζει να αναφέρουμε άλλα δύο πρόσωπα, τον αρχιμασόνο της Αμερικής Άλμπερτ Πάικ και την Ουκρανή Έλενα Μπλαβάτσκυ. O Πάικ στα διάφορα συγγράμματά του αποκάλυψε, με αφοπλιστική ειλικρίνεια, ότι το βασικό στοιχείο του τεκτονισμού είναι ο καμπαλισμός.
Επιπλέον, φανέρωσε ότι ο «θεός» των μασονικών στοών είναι ο Εωσφόρος και ότι οι μασόνοι έχουν ιερό καθήκον να διαδώσουν την λατρεία του Εωσφόρου, πολεμώντας ταυτόχρονα την θρησκεία του Αδονάι, δηλαδή του Χριστού. Επίσης, ο Πάικ το 1871 αναφέρει ότι σχέδιο των μασόνων είναι να ενώσουν ξανά τον Πάπα με τις ορθόδοξες Εκκλησίες, ώστε να καταστρέψουν και τους δύο.
  Η Μπλαβάτσκυ, με την σειρά της, ήταν κρυφή καμπαλίστρια, που ίδρυσε το 1875 την αποκρυφιστική ομάδα, που ονομάστηκε «Θεοσοφική Κοινωνία». Μέσα από την Θεοσοφία της Μπλαβάτσκυ προέκυψαν διάφορα άλλα τερατώδη κατασκευάσματα, όπως το κίνημα της Νέας Εποχής και η Αριοσοφία. Ενώ είναι γνωστό ότι μέσω των θεοσοφιστών προωθήθηκε στον Δυτικό κόσμο η θεωρία πως στο Θιβέτ βρίσκεται η σοφία του σύμπαντος και ότι στον Ινδουισμό και τον Βουδισμό υπάρχει γνήσια αποκάλυψη του θεού, ελάχιστοι γνωρίζουν την σχέση της Μπλαβάτσκυ με τον καμπαλισμό και τον ερμητισμό.
  Θεωρίες και πρακτικές, όπως η μετενσάρκωση και ο διαλογισμός, που προώθησε η Μπλαβάτσκυ, δεν προήλθαν από «φωτισμένους» ανθρώπους του Θιβέτ, αλλά από Εβραίους καμπαλιστές, καθώς τόσο η μετενσάρκωση όσο και ο διαλογισμός είναι θεμελιώδη στοιχεία της Καμπαλάχ.
Από τις σατανικές θεωρίες της Θεοσοφίας επηρεάστηκε στην συνέχεια ο Αυστριακός αποκρυφιστής Guido von List, ο οποίος ίδρυσε το 1902 την Αριοσοφία, με την γνωστή θεωρία περί της Αρείας φυλής, που έγινε θεμελιώδες δόγμα της ναζιστικής Γερμανίας και του Χίτλερ. Οι αποκρυφιστικές θεωρίες του Λιστ, ο οποίος ήταν επίσης καμπαλιστής, διδάσκονται μέχρι σήμερα στις ομάδες των δωδεκαθεϊστών και των χρυσαυγιτών στην Ελλάδα, όπου δυστυχώς έχουν παρασυρθεί αρκετά νέα παιδιά.
 Τέλος, ας δούμε και το πώς συνδέεται ο αποκρυφισμός με την ομοφυλοφιλία. Όλοι βλέπουμε ότι τις τελευταίες δεκαετίες, αυτή η επαίσχυντη αμαρτία άρχισε να προβάλλεται στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο και γενικά στα ΜΜΕ. Ξαφνικά, τα τελευταία χρόνια άρχισαν οι παρελάσεις του αίσχους κάθε Ιούνιο στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ενώ ταυτόχρονα άρχισαν από τις κυβερνήσεις να θεσπίζονται νόμοι υπέρ της ομοφυλοφιλίας.
Το πιο εξοργιστικό από όλα είναι το γεγονός ότι αυτή η αμαρτία εισβάλλει και στα σχολεία της χώρας μας, με την συμπαράσταση του Υπουργείου Παιδείας. Και οι περισσότεροι νομίζουν ότι αυτό το έργο είναι αποτέλεσμα είτε των «προοδευτικών» αριστερών κυβερνήσεων είτε μια γενικότερη στάση της κοινωνίας, που ξαφνικά σταμάτησε να καταδικάζει αυτήν την αμαρτία και έγινε ανεκτική και πιο φιλελεύθερη.
Ταυτόχρονα με όλα αυτά άλλαξε και η μόδα, η ενδυμασία. Στην γυναίκα επιβλήθηκε το αντρικό ντύσιμο, το παντελόνι, ενώ ο άνδρας τείνει να μιμηθεί την γυναίκα, φορώντας σκουλαρίκια, αφήνοντας μακριά μαλλιά. Τί κρύβεται πίσω από όλα αυτά; Το δόγμα των καμπαλιστών και των ερμητικών σχετικά με τον Ανδρόγυνο.
Τα καμπαλιστικά κείμενα λένε κατά λέξη ότι ο Κέτερ, ο ύψιστος θεός, είναι ανδρόγυνος, είναι ενωμένος με μια γυναικεία θεότητα, και αντίστοιχα έτσι έπλασε τον πρώτο άνθρωπο, τον Αδάμ Καδμόν, ο οποίος ήταν άνδρας και γυναίκα μαζί. Η πτώση από τον παράδεισο, ερμηνεύουν οι καμπαλιστές, προκάλεσε την διάσπαση του Αδάμ σε άνδρα και γυναίκα.
Συνεπώς, για τους καμπαλιστές, η ύπαρξη δύο φύλων είναι μια αφύσικη κατάσταση, μια ανωμαλία που προέκυψε από μια καταστροφή. Και είναι θρησκευτικό δόγμα για τους καμπαλιστές ότι πρέπει ο άνδρας να ξαναγίνει γυναίκα και η γυναίκα άνδρας, να καταργηθούν τα δύο φύλα και να επανέλθουμε στο αρχικό μεγαλείο. Αυτή είναι η αιτία που οι Σιωνιστές στην Ευρώπη χρηματοδοτούν την ομοφυλοφιλία και πιέζουν τις κυβερνήσεις να ψηφίζουν νόμους υπέρ της ανωμαλίας.
Αυτός είναι ο αποκρυφισμός, αυτή είναι η πλάνη του Διαβόλου, αυτός είναι ο ξεπεσμός των Ευρωπαίων, που αποστάτησαν από την αλήθεια του Χριστού και προτίμησαν τα ψεύδη του Εωσφόρου. Και με την πορεία που έχουν τα πράγματα στην Ελλάδα και την Ευρώπη λίγο απέχουμε από τον τελικό θρίαμβο των αποκρυφιστών, που θα ισοπεδώσουν πλήρως την δημιουργία του Θεού, ακόμη και την φυσική διάκριση των δύο φύλων.
Το ζητούμενο πλέον είναι τί κάνουμε εμείς. Οι στρατιώτες του Διαβόλου εργάστηκαν και εργάζονται μέχρι σήμερα ακατάπαυστα, για να μετατραπεί όλη η γη σε βασίλειο του Σατανά. Εμείς, οι στρατιώτες του Χριστού, η επίγεια Εκκλησία, τί κάνουμε; Θα συνεχίσουμε να σιωπούμε, να αδρανούμε ή να προβάλλουμε μια χλιαρή αντίσταση στις δυνάμεις του Σκότους; Ή θα αγωνιστούμε όπως ο Μωυσής ή ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος; Και εφόσον αγωνιστούμε, όπως θέλει ο Χριστός, θα νικήσουμε, δεν θα σβήσει ούτε η Ελλάδα ούτε η Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Ὁ ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι καὶ ὁ ρυπαρὸς ρυπαρευθήτω ἔτι καὶ ὁ δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω ἔτι καὶ ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι (Απ. 22, 11).  

Αποσπάσματα από το βιβλίο του ιστορικού-αρχαιολόγου Διόδωρου Ράμμου «Από την Συναγωγή στην Μασονία, Ελληνική φιλοσοφία και εβραϊκός Γνωστικισμός».