ΑΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 6 Δεκεμβρίου 2023

Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΤΟΝ ΟΣΙΟ ΑΘΑΝΑΣΙΟ ΤΟΝ ΑΘΩΝΙΤΗ

 Η εμφάνιση της Παναγίας στον Όσιο Αθανάσιο τον Αθωνίτη
 
Κατά το έτος 963, συνέβη λιμός στην του διάσταση, κατάκτησε την αρετή και Αυτοκρατορία, ένεκα του οποίου εδημιουργήθει έλλειψη τροφών και στο Άγιον Όρος.
Επειδή είχε αρχίσει η οικοδομή της Λαύρας και να εξαντλούνται τα υλικά και τα τρόφιμα, ο Όσιος απεφάσισεν να μεταβεί στις Κα­ρυές για να συμβουλευθεί τον Πρώτο και τους γέροντες επί του πρακτέου. Ενώ λοιπόν επορεύετο προς τις Καρυές, σε αρκετή απόστα­ση από τη Μονή, συναντά μια σεμνοτάτην και ωραιωτάτην γυναίκα. Από την θέα της εταράχθη. Αλλά πρώτη η γυνή ερώτα τον Αθανάσιον «Πόθεν έρχεσαί, Αθανάσιε, και που πο­ρεύεσαι;».
Έκπληκτος ο Όσιος απάντη­σε «Ποία είσαι εσύ, η οποία μου ομιλείς και γνωρίζεις το όνομά μου;».
«Εγώ είμαι η Μήτηρ του Κυ­ρίου και προστάτις σου» απα­ντά εκείνη, και συνεχίζει «Αλλ’ είπε μοι, διατί εγκατέλιπες την Λαύραν, και που μεταβαίνεις;»
Και ο Όσιος: «Δεν πιστεύω ότι είσαι η Κεχαριτωμένη, εάν δεν ιδώ κάποιο σημείον».
«Δίκαιον έχεις, Αθανάσιε δια να πιστεύσεις, ιδού» απάντησε. «Χτύπησε σταυροειδώς με την ράβδο σου αυτήν την πέτρα επικαλούμενος το όνομα της Παναγίας Τριάδος και θα ιδείς ευθύς να αναβλύζει άφθονον και αστείρευτον ύδωρ».
Πεισθείς ο Όσιος, εκτύπησε την ενώ­πιον του πέτρα και αμέσως ανέβλυσεν ύδωρ, και το σημείον εκείνο έκτοτε ονομάσθηκε ύδωρ του αγιάσματος, έν­θα εκτίσθη ναϋδριον της Ζωοδόχου Πηγής.
Μετά το γεγονός τούτο, προσέπεσε ενώπιον της Παναγίας και εζήτησε συγγνώμη. Τότε η Παναγία υποσχέθηκε στον Όσιο να αναλάβει την τροφοδοσία της Μονής και των άλλων αναγκαίων, και τον προέτρεψε να επιστρέψει στην Λαύρα, και έγινε ευθύς άφαντος.
Ο Αθανάσιος επέστρεψε στη Μονή. Μόλις διέβη την κεντρικήν πύλη και εισήλθεν στην αυλή, βλέπει ενώπιον του και πάλι την Υπεραγίαν θεοτόκον, η οποία τον οδήγησε στην αποθήκη της Μονής, η οποία ήταν πλέον πλήρης τροφίμων. Δεικνύουσα δε η Παναγία την ευλο­γία εκείνη του θεού, λέγει στον Όσιο «θέλω, τέκνον μου Αθανάσιε, εις το εξής να μη ορίσης εσύ και οι διάδοχοί σου Οικονόμον εις την Μονήν, διότι εγώ θα είμαι η Οικονόμισσατης Λαύρας μέχρι της συντέλειας των αιώνων» και έγινε πάλι άφαντος. Πράγματι, ο Όσιος κατόπιν αυτών συνέχισε την ολοκλήρωση της Λαύρας, μέχρι συντελέσεως της οποίας επήρκεσεν η ευλογία εκείνη των τροφίμων.
Στο σημείο όπου ενεφανίσθη η Πα­ναγία ανηγέρθη ύστερα, και υπάρχει έως σήμερον το Προσκυνητάριον της Παναγίας της Οικονομίσσης, μετ’ ακοιμήτου κανδήλας.
 
ΕΛΛΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Τρίτη 1 Αυγούστου 2023

ΓΕΡΩΝ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ ΑΙΓΙΝΗΣ: ΕΙΔΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΠΟΤΗΡΙΟ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΣΑΡΚΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ!

 Γέροντας Ιερώνυμος: Είδε μέσα στο Άγιο Ποτήριο
τη μορφή της σάρκας και του αίματος! 

Μετά τη χειροτονία του λειτούργησε συνέχεια σαράντα μέρες. Τις μέρες αυτές ο π. Βασίλειος [όταν ο όσιος Ιερώνυμος Σιμωνοπετρίτης τον έκειρε Μεγαλόσχημο Μοναχό του έδωσε το όνομα Ιερώνυμος] τις έζησε σε κατάσταση θείας έκστασης και μεταρσίωσης, κάτι ανάμεσα στον ουρανό και τη γη.
Ούτε ο ίδιος αλλ’ ούτε και όσοι τις έζησαν μαζί του ξέχασαν ποτέ τις ουράνιες αυτές εμπειρίες. Μαζί με τον ιερέα του Υψίστου ανυψώνονταν στα ουράνια κι όσοι τον παρακολουθούσαν σ’ αυτές τις θείες αναβάσεις του.
Οι εμπειρίες του αυτές αύξησαν ακόμη περισσότερο το φόβο του Θεού, που τόσο έντονα αισθανόταν μέσα του. Όσο η ψυχή του υψωνόταν στα ουράνια και προσέγγιζε στο θρόνο της Θείας μεγαλειότητας, τόσο περισσότερο αισθανόταν τον εαυτό του ανάξιο να υπουργήσει [να υπηρετήσει] τα άχραντα μυστήρια και να ψηλαφήσει τον Κύριο της Δόξης.
Η μέθεξη των θείων τον έκανε να ξεφύγει απ’ τα ανθρώπινα και να δει τα «υπερφυώς τελούμενα» όχι πια σαν άνθρωπος, με μάτια θνητά, αλλά με τα νοερά μάτια της καθαρής κι αγνής ψυχής του, που βλέπουν «αυτό τούτο το σώμα του Κυρίου σφαγιαζόμενο».
Κι’ ενώ ζούσε σ’ αυτή την κατάσταση της θείας μέθεξης και του θείου γνόφου, προσφέροντας καθημερινά την αναίμακτη θυσία, τη τεσσαρακοστή μέρα απ’ τη χειροτονία του σε ιερέα αξιώθηκε να δει ένα φοβερό όραμα. Αυτό έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη μετέπειτα πορεία του, ως λειτουργού του Υψίστου.
 
Κατά τη διάρκεια της θείας λειτουργίας κι ενώ, ως συνήθως, η προσευχή του τον είχε συναρπάσει και τον είχε αναβιβάσει ψηλά, στο θρόνο του «εσφαγμένου» αρνίου, ξαφνικά είδε το Τίμιο Σώμα και Αίμα του Κυρίου να μετουσιώνεται πραγματικά και να παίρνει μέσα στο Άγιο Ποτήριο τη μορφή της σάρκας και του αίματος.
Ο π. Βασίλειος συγκλονίστηκε στη θέα του υπερφυσικού αυτού φαινομένου. Για πολλή ώρα προσευχόταν μπροστά στο θείο αυτό μυστήριο, χύνοντας άφθονα και καυτά δάκρυα. Μετά, με βήμα ασταθές από συγκίνηση και φόβο Θεού, βγήκε στην Ωραία Πύλη και έκανε απόλυση, χωρίς ν’ αποκαλύψει σε κανένα το υπερφυσικό θαύμα που έλαβε χώρα μέσα στο ιερό.
Όταν έφυγαν όλοι από την εκκλησία, ο π. Βασίλειος γονάτισε κι άφησε την αγνή ψυχή του να «κενωθεί» μπροστά στο Δημιουργό Του.
Για ώρες πολλές προσευχόταν με δάκρυα και παρακαλούσε το Θεό να νεύσει και να λάβει το θείο Σώμα Του ξανά τη μορφή του άρτου και του οίνου, για να μπορέσει να καταλύσει.
Η ταπεινή ψυχή του έβλεπε ακόμα κι αυτή την εύνοια του Θεού, να του αποκαλυφθεί με τόσο ορατό τρόπο, σαν ένδειξη της αναξιότητάς του. Κι’ αυτό του προκαλούσε συντριβή και παρακαλούσε με μεγαλύτερη θέρμη και με περισσότερα δάκρυα το Θεό.
Τέλος, μετά από προσευχή και δάκρυα αρκετών ωρών, που θα μπορούσαν να παραλληλιστούν με τις ημέρες που πέρασε ο Θεόπτης Μωυσής στο Θεοβάδιστο Όρος Σινά, τα Άχραντα Μυστήρια ξανάρθαν στην αρχική τους μορφή. Κι ο π. Βασίλειος «κοινώνησε» κυριολεκτικά το Τίμιο Σώμα και Αίμα του Κυρίου.
 
Από το βιβλίο του Πέτρου Μπότση, “Γέροντας Ιερώνυμος ο Ησυχαστής της Αίγινας”, Αθήνα, 1999.

ΜΟΛΙΣ ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΤΗΝ ΕΥΧΗ, Η ΑΓΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ ΚΥΚΛΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΘΕΙΟ ΠΥΡ!

Μόλις ἀρχίζω νά διαβάζω τήν εὐχή, 
ἡ Ἁγία Τράπεζα κυκλώνεται ἀπό θεῖο Πῦρ
 
Σε μια από τις εκκλησίες του χωριού λειτουργούσε κάποιος παπάς, που τον έλεγαν Ιωάννη. Ήταν οικογενειάρχης. Τις καθημερινές πήγαινε στα χωράφια, τις Κυριακές και γιορτές λειτουργούσε στην εκκλησία. Ήταν πολύ απλός, ταπεινός, ατημέλητος. Αν τον έβλεπες στο δρόμο δεν του΄ δινες και πολλή σημασία…
Γι΄ αυτόν λοιπόν τον π. Ιωάννη ο γέροντας Ιερώνυμος (της Αίγινας) μας διηγόταν πράγματα θαυμαστά, που μόνο στους παλιούς ασκητές με τη φλογερή πίστη μπορούσε να συναντήσει κανείς. Το χαρακτηριστικότερο γεγονός, που σημάδεψε την παρουσία του στο Γκέλβερι, ήταν το εξής.
 
Όταν λειτουργούσε, πάντα σχεδόν δάκρυζε, αναστέναζε και πολλές φορές δεν μπορούσε να συγκρατήσει τους λυγμούς. Τόση πίστη είχε και τόσο έντονα ζούσε το μυστήριο της Θείας ευχαριστίας ! Όταν όμως έφτανε στην ώρα του καθαγιασμού των τίμιων δώρων, η συγκίνησή του κορυφωνόταν. Οι ψαλτάδες τέλειωναν το «Σε υμνούμεν…», που το έψελναν όσο πιο μακρόσυρτα μπορούσαν, και μέσα απ΄ το ιερό ακούγονταν ακόμα οι προσευχές και οι αναστεναγμοί του ιερέα. Ξανάρχιζαν το «Σε υμνούμεν…», το έλεγαν ξανά. Συχνά έπρεπε να το επαναλάβουν πέντε – έξι φορές μέχρι να τελειώσει ο π. Ιωάννης και να εκφωνήσει το «Εξαιρέτως….». Όταν η καθυστέρηση αυτή για την εκφώνηση του «Εξαιρέτως….» επαναλήφθηκε μερικές Κυριακές, οι ψαλτάδες άρχισαν να ‘ρχονται σε αμηχανία. Δεν ήξεραν τι να κάνουν. Δεν μπορούσαν να πουν και τίποτ΄ άλλο, π.χ. πολυέλαιο, γιατί το αιδέσιμο της στιγμής δεν το επέτρεπε. Δεν τολμούσαν όμως και να κάνουν παρατήρηση στον ιερέα, γιατί τον σέβονταν πολύ. Μια μέρα λοιπόν λένε στους επιτρόπους το πρόβλημά τους.
-Ο Ιερέας αργεί πολύ να τελειώσει την ευχή κατά την ώρα του καθαγιασμού των τίμιων δώρων και μεις ερχόμαστε σε αμηχανία. Ψάλλουμε και ξαναψάλλουμε το «Σε υμνούμεν…» αλλά έτσι, νομίζουμε, γίνεται χασμωδία. Δεν του λέτε να συντομεύσει όσο γίνεται ;
Οι επίτροποι διαβίβασαν την παράκληση των ψαλτών στον ιερέα. Εκείνος τους απάντησε :
-Πώς μπορώ να τελειώσω νωρίτερα; Αυτό δεν εξαρτάται από μένα. Μόλις αρχίσω να διαβάζω την ευχή, η αγία τράπεζα κυκλώνεται από θείο πυρ, που φτάνει τα 2-3 μέτρα ύψος. Κι εγώ δεν μπορώ να πλησιάσω. Πέφτω κατά γης και προσεύχομαι, ως ότου ευδοκήσει ο Θεός ν΄ αποσυρθεί το θείο αυτό πυρ ή πολλές φορές να χωριστεί στα δύο και τότε εισέρχομαι και συνεχίζω την ευχή «και ποίησον τον άρτον τούτον……».
Οι ψαλτάδες όταν τ’ άκουσαν αυτά, θαύμασαν την αγιότητα του ιερέα τους. Και δεν τόλμησαν να τον ξαναενοχλήσουν.
 
ΠΗΓΗ : ΠΕΤΡΟΥ ΜΠΟΤΣΗ, ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΑΣ, ΑΘΗΝΑ 1991, σ. 28 κ.ε.

Δευτέρα 31 Ιουλίου 2023

ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ Ο ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΣ: ΕΠΕΣΕ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΔΕΝΔΡΟ ΠΑΝΩ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΙΩΣΕ ΣΑΝ ΜΑΛΑΚΗ ΚΟΥΒΕΡΤΑ!

 Γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός
Έπεσε ένα μεγάλο δένδρο πάνω του και το ένιωσε σαν μαλακή κουβέρτα!
 
Ο Γέροντας [Μοναχός, π. Ιωσήφ Βατοπαιδινός] το φθινόπωρο του 1995 γύρισε στην Μονή [από το μετόχι της Μονής Βατοπαιδίου στη Λίμνη της Βιστωνίδας, στο Πόρτο Λάγος, της Ξάνθης], στο κελλί του μέσα στο κτιριακό συγκρότημα της Μονής [Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου]. Άρχισε τις εξερευνήσεις στην γύρω από την Μονή περιοχή, για να βρει μέρος κατάλληλο να ησυχάσει.
Δεν υπήρχε κάποιο κτίσμα έτοιμο. Βρήκε κάποια ερείπια από κάποιο παλιό κηπόσπιστο που του άρεσε ο χώρος, διότι ήταν σε απόμερο μέρος, πίσω και κοντά στη Μονή, σε δέκα λεπτά περίπου απόσταση.
Άρχισε το έργο της αποψίλωσης. Υπήρχαν λιθόκτιστα πεζούλια από παλαιά φυτευμένα ελαιόδενδρα. Ο Γέροντας έδινε οδηγίες για την διαμόρφωση του χώρου.
Στο χώρο που θα κτιζόταν το κελλί υπήρχε ένα παλαιό και μεγάλο ελαιόδενδρο. Ο Γέροντας δεν ήθελε να το καταστρέψει, γι’ αυτό και με εκσκαφέα έσκαψαν βαθιά περιφερειακά από τις ρίζες του δένδρου, για να μεταφυτευθεί.
Καθώς το δένδρο δέθηκε και αναρτήθηκε ψηλά, ξαφνικά λύθηκε και έπεσε επάνω στον Γέροντα με όλο το βάρος του.
Ο χειριστής του οχήματος μετά μας διηγήθηκε:
– Κόντεψα να λιποθυμήσω. Είπα, σκότωσα τον Γέροντα. Πετάχτηκα τρέμοντας από το όχημα και βλέπω τον Γέροντα πεσμένο κάτω να μου χαμογελά και να μου λέει.
– Βλέπεις τι ζωντανή που είναι η πίστη μας;
Το ελαιόδενδρο ούτε τον γρατσούνισε, ήταν δύο μέτρα πιο μακρυά. Πανικοβλημένος του είπα:
– Γέροντα τι έγινε; Φοβήθηκα για τα χειρότερα. Πες μου τι έγινε;
Και μου είπε:
– Αφού έπεσε το δένδρο με τις ρίζες και τα χώματα πάνω μου, εγώ το αισθάνθηκα σαν να έπεσε μια μαλακή κουβέρτα και με το χέρι μου αντανακλαστικά το απώθησα πλάι. Αλλά ήταν λίγο βαριά η κουβέρτα και έχασα την ισορροπία μου.
Πήγα να τον βοηθήσω να σηκωθεί, αλλά σηκώθηκε μόνος του.
 
Απόσπασμα από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτη Εφραίμ Βατοπαιδινού, «Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός», έκδοση Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου. 

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΜΟΥ ΤΑ ΕΙΠΕ ΟΛΑ, ΗΞΕΡΕ ΤΙ ΘΑ ΤΟΥ ΠΩ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗΣΕ ΗΔΗ!

 Όσιος Παΐσιος: Μου τα είπε όλα, ήξερε τι θα του πω
και θαυματούργησε ήδη!
 
Μαρτυρία Ιερομονάχου Βασιλείου Θεοδωρίδου, από το Καρακαλληνό Κελλί του Αγίου Νικολάου:

«Το 1990 ήμουν στην Θάσο, εφημέριος στο χωριό Ποταμιά, και κάποτε με κάλεσε μια οικογένεια στο σπίτι της. Συζητήσαμε και μου είπε η κυρία του σπιτιού ότι ο σύζυγός της έχει πάθει εγκεφαλικό, ήταν παράλυτος και δεν μπορούσε να σηκωθεί.
Μου είπε ότι υπάρχει ένας μοναχός Παΐσιος στο Άγιον Όρος που κάνει θαύματα, με την Χάρη του Θεού.
– Προσωπικά, της λέω, δεν τον γνωρίζω, αλλά ακούω ότι είναι σε μια Καλύβη.
– Άμα πάτε, μου είπε, κάνετε την καλωσύνη να τον ενημερώσετε και ίσως τον κάνει καλά, με την Χάρη του Θεού.
– Ευχαρίστως λέγω.
– Να σου δώσω και μια αμοιβή να του δώσεις. Και μου έδωσε 2.000 δραχμές. Για να μην την στενοχωρήσω τα πήρα, αν και ξέρω ότι αυτοί οι άνθρωποι, οι ασκητές, δεν θέλουν χρήματα, είναι ανάργυροι άνθρωποι.
Σε μια βδομάδα πήγα να δω τον Γέροντα, μπήκα από κάτω απ’ τα σύρματα, τον αντάμωσα.
– Ευλογείτε, π. Παΐσιε.
– Ο Κύριος. Έλα, παπα-Βασίλη, μου λέει, με κέρασε και μετά, μου λέει:
‘Εσύ είσαι από την Θάσο, έκανες εφημέριος τέσσερα χρόνια στην Ποταμιά και τώρα γύρισες στο Άγιον Όρος, στο σπίτι σου. Το επώνυμό σου είναι Μαυρουδής, τον πατέρα σου τον έλεγαν Γιώργο, την μάννα σου Ευαγγελία. Είχες ακόμη δύο αδέλφια πέθαναν κι αυτά’.
Όλα αυτά απ’ έξω μου τα είπε και άλλα πολλά. Αφού τελείωσε, του λέω:
– Π. Παΐσιε, σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ, τώρα έχω κι εγώ μια παραγγελία. Μια οικογένεια από την Θάσο άκουσε για κάποιον π. Παΐσιο που θεραπεύει άρρωστους και μου έδωσαν και λίγα χρήματα.
– Τίποτα, ούτε χρήματα παίρνω και ξέρω τους ανθρώπους. Είναι καλά, μου λέει. Όταν θα πας, θα τους δεις με τα μάτια σου ο ίδιος. Να μην ανησυχείς καθόλου.
Μετά από δύο-τρεις μήνες πήγα στην Θάσο και πέρασα τους είδα αυτοπροσώπως. Τελικά, έγινε καλά ο σύζυγος. Είναι πολύ καλά, έφυγαν όλα και πήγε να εργασθεί στο κτήμα του».
 
Απόσπασμα από το βιβλίο, ο «Όσιος Παΐσιος», έκδοση Ενωμένη Ρωμηοσύνη, Θεσσαλονίκη 2015, σ. 126-127.

Τρίτη 30 Μαΐου 2023

ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΔΕΝ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ... ΣΥΓΧΩΡΕΣΤΕ ΜΕ...!


Το Άγιο Πνεύμα δεν κατεβαίνει... Συγχωρέστε με...
 

Όταν ήμουν νέος, τελειόφοιτος του τότε γυμνασίου, υπηρετώντας ακόμα όλως ανάξιος στο Ιερό Βήμα του Ιερού Ναού των Εισοδίων της Θεοτόκου Δράμας, ο τότε εφημέριος πατήρ Θεόδωρος, μου διηγήθηκε ότι πριν το 1920 είχε γνωρίσει στη Μικρά Ασία έναν ευλαβέστατο Ιερέα, ο οποίος δεν έκαμε ποτέ τον Καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων, εάν προηγουμένως δεν έβλεπε ένα λευκότατο, αστραφτερό περιστέρι, λουσμένο σε άπλετο λευκό φως, να έρχεται και να στέκεται ακίνητο πάνω στα Τίμια Δώρα. Μετά τον Καθαγιασμό περίμενε για λίγες στιγμές, ώσπου να δει να αστράφτει το Άγιο Βήμα και το περιστέρι να εξαφανίζεται.

Κάποτε, δεν ήρθε το περιστέρι...Κι εκείνος το περίμενε...Και μαζί του περίμενε κι όλο το χωριό, γιατί ήταν Χριστούγεννα. Η ώρα περνούσε και ο ευλαβείς εκείνος Ιερέας δεν αποφάσιζε να κάνει την Μεταβολή, διότι δεν ήξερε άλλον τρόπο! Αυτόν γνώριζε, αυτόν ζούσε! Κάθε φορά που ήταν να γίνει η Μεταβολή και Καθαγιασμός των Τιμίων Δώρων, ερχόταν το πάλλευκο αυτό περιστέρι. Και άρχισε να κλαίει....

Τότε, βγήκε στην ωραία Πύλη και είπε στο εκκλησίασμα:
- Το Άγιο Πνεύμα δεν κατεβαίνει... Συγχωρέστε με συγχωριανοί μου, γιατί είμαι αμαρτωλός! Συγχωρέστε με, συγχωρέστε με... εγώ θα περιμένω...

Τι να έκανε το χωριό περίμενε και εκείνο. Σε λίγο είδε ο Ιερέας το περιστέρι, σαν αστραπή να κατέρχεται από τον τρούλο της Εκκλησίας και να στέκεται όπως πάντα, πάνω από τα Τίμια Δώρα... όλο Φως, όλο Δόξα!!!

Και ο άγιος εκείνος παππούλης είπε:
- Ήλθε! Και γύρισε με απλότητα , έκαμε τον Καθαγιασμό και συνέχισε τη Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία.

Αναδημοσίευση από Ωφελήματα, από το βιβλίο : Εμπειρίες κατά τη Θεία Λειτουργία.

Τετάρτη 24 Μαΐου 2023

ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΜΨΩΝ: ΕΙΔΕ ΜΕΣΑ ΣΑΡΚΑ ΚΑΙ ΑΙΜΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ!

 Στάρετς Σαμψών: Είδε μέσα σάρκα και αίμα ανθρώπινα!
 
Στον ιερό ναό του Τιμίου Σταυρού της Λαύρας του άγίου Αλεξάνδρου Νέφσκι, στην Πετρούπολη της Ρωσίας, συνέβη κάποτε το ακόλουθο συγκλονιστικό περιστατικό:
 
Στη διάρκεια μιας θείας λειτουργίας, ο λειτουργός αρχιερέας Στέφανος, αφού διάβασε την ευχή «Πιστεύω, Κύριε, και ομολογώ…» σήκωσε το κάλυμμα του αγίου ποτηριού κι έμεινε σαν αποσβολωμένος.
Είδε μέσα σάρκα και αίμα ανθρώπινα!
Γύρισε τότε στο διάκονο, τον κατοπινό στάρετς Σαμψών (1979), και του είπε: «Βλέπεις, πάτερ»; τι νά έκαναν;…
 
Ό επίσκοπος αφού τοποθέτησε το άγιο ποτήριο στην άγία τράπεζα, γονάτισε και ικέτεψε τον Κύριο νά κάνει έλεος.
Πώς θα μετέδιδε σάρκα ανθρώπινη στους πιστούς; Ποιος θα την έπαιρνε;
Αφού προσευχήθηκε για ένα τέταρτο με υψωμένα τα χέρια, ξανακοίταξε στο άγιο ποτήριο.
Ή σάρκα και το αίμα είχαν γίνει ψωμί και κρασί. ‘Έτσι βγήκε και κοινώνησε τούς πιστούς.
‘Όσοι κληρικοί πληροφορήθηκαν το θαύμα, είπαν ότι το επέτρεψε ο Θεός για νά ενισχυθεί ή πίστη τους.
 
Ο διάκονος Σαμψών μάλιστα, πού κρατούσε το άγιο ποτήριο, ομολόγησε ότι από το γεγονός αυτό πήρε ξεχωριστή δύναμη και παρηγοριά.
Πίστεψε απόλυτα και αναμφίβολα πώς ή θεία Ευχαριστία είναι αυτό το τίμιο Σώμα και Αίμα του Σωτήρος
Πείστηκε ο ίδιος, αλλά το διέδωσε και σε άλλους, για νά πάρουν όλοι, όσοι θα το μάθαιναν, δύναμη και χαρά. το σημείο αυτό ήταν ακόμα, όπως είπε, μία αφορμή για ν’ αποκτήσουν περισσότερη ταπείνωση οι κληρικοί και νά συνειδητοποιήσουν την αναξιότητά τους.
 
Στάρετς Σαμψών, εκδ. Ι. Μητροπόλεως Νικοπόλεως, Πρέβεζα 1991
Από το βιβλίο « Θαύματα και Αποκαλύψεις από τη Θεία Λειτουργία» Ι. Μονή Παρακλήτου. σελ 51

Δευτέρα 22 Μαΐου 2023

ΟΣΙΟΣ ΠΑΤΑΠΙΟΣ: Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕ ΕΣΠΡΩΞΕ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ "ΠΩΣ ΕΣΥ, ΑΙΡΕΤΙΚΗ, ΜΕ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙΣ;"

Όσιος Πατάπιος
Ο Άγιος με έσπρωξε και μου είπε: «Πώς εσύ, αιρετική, με πλησιάζεις;» 

Κατά το φετινό δηλαδή Πάσχα στο Άγιον Όρος συνομιλούσαμε με γείτονα ευλαβή Γέροντα, ονόματι Μαρτινιανό (Καλύβη «Άγιοι Πάντες», στην Καψάλα, της Ι. Μονής Παντοκράτορος) και ο λόγος κατέληξε περί συγχρόνων θαυμάτων. Γιατί η αφορμή ήταν το διαρκές θαύμα της Ορθόδοξης Πίστεώς μας του Αγίου Φωτός του Παναγίου και Ζωοδόχου Τάφου. Τότε ο Γέροντας Μαρτινιανός μας ανέφερε και το επόμενο πρόσφατο θαύμα του Οσίου Παταπίου, το οποίο παραθέτουμε κατά τη διήγησή του.

Ο Γέροντας είχε συγγενή μετανάστη στη Δ. Γερμανία, από την οποία πριν λίγα χρόνια επέστρεψε ως συνταξιούχος. Ο συγγενής του ονομάζεται Γεώργιος Ζ……και στη Γερμανία ενυμφεύτηκε Γερμανίδα σύζυγο «καθολική», χωρίς εκείνη να βαπτισθεί πριν με το Ορθόδοξο Βάπτισμα. Ετέλεσαν, βέβαια, γάμο σε Ορθόδοξο Ι. Ναό και τα δύο παιδιά τους τα εβάπτισαν με το Ορθόδοξο Βάπτισμα, αλλά η σύζυγος παρέμεινε καθολική, αν και εκκλησιαζόταν και σε Ορθόδοξους Ναούς.

Αφού επέστρεψαν στην Ελλάδα, το καλοκαίρι του 1985 πήγαν για παραθερισμό στο Λουτράκι Λορινθίας και από εκεί ανέβηκαν μια μέρα και στη Μονή του Οσίου Παταπίου να προσκυνήσουν τον Όσιο.Πρώτος εισήλθε στο ι. Σπήλαιο ο σύζυγος, ο οποίος και προσκύνησε. Αλλά ενώ εισήλθε και η «καθολική» σύζυγος και επλησίασε να προσκυνήσει, ευρέθηκε κάτω λιπόθυμη! Την έπιασε αμέσως στα χέρια του ο σύζυγος και με τη βοήθεια και άλλων παρευρισκομένων προσκυνητών την έβγαλαν έξω και τη βοηθούσαν να συνέλθει. Αφού συνήλθε, την ερώτησαν τι της συνέβη, κι εκείνη με έκπληξη απάντησε:

«Καλά δεν είδατε, δεν ακούσατε; Ο Άγιος με έσπρωξε και μου είπε: «Πώς εσύ, αιρετική, με πλησιάζεις;»

Και από τη στιγμή αυτή μόνη της εζήτησε να βαπτισθεί Ορθόδοξη, όπως και έγινε ύστερα από σχετική κατήχησή της στην Ενορία της.

Τώρα πια ως Ορθόδοξη επισκέπτεται με ευλάβεια το ι. Σπήλαιο του Οσίου και προσκυνεί το ι. Λείψανο με πόθο και ευγνωμοσύνη. Γιατί αφότου έλαβε το Ορθόδοξο Βάπτισμα, αισθάνεται άλλος άνθρωπος! «Όταν προσεύχομαι», μας είπε «αισθάνομαι το Θεό δικό μου, Πατέρα μου, ενώ πριν δεν αισθανόμουν τίποτε. Τώρα ανάβω το καντήλι στο Εικονοστάσι, ετοιμάζω πρόσφορο, μεταλαμβάνω, διαβάζω βίους Αγίων και η ψυχή μου αισθάνεται το Θεό κοντά της. Να, πώς να σας το πω; Κάτι πολύ διαφορετικό από πριν, μια βεβαιότητα ότι είμαι κοντά στο Θεό. Και αυτό το οφείλω στον Άγιο Πατάπιο, που τον ευχαριστώ». 

Απόσπασμα από «ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΠΑΤΑΠΙΟΥ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ», έκδοση της Ιεράς Μονής Λουτρακίου

Σάββατο 20 Μαΐου 2023

ΕΝΑ ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΤΟ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ

 Ένα θαυμαστό γεγονός κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Αφγανιστάν.
 
Οι συμμαθητές Βίκτορ και Πέτρος μαζί συντάχθηκαν στον στρατό. Η μητέρα του Πέτρου ήταν πιστή, και συχνά προσευχόταν στο ναό. Έπεισε τον γιο της να έρθει μαζί της στην εκκλησία και ζήτησε από τον ιερέα να τον ευλογήσει για στρατιωτική θητεία. Ο Πέτρος αγαπούσε τη μητέρα του και δεν ήθελε να την αναστατώσει. Πήγε στον ναό και πήρε ευλογία. Η καρδιά της μητέρας έγινε πιο ήρεμη και του παιδιού επίσης.

Και ο Βίκτωρ και ο Πέτρος είχαν την ευκαιρία να υπηρετήσουν στο Αφγανιστάν. Γύρω από τις σκηνές υπήρχε μουσαμάς, στις οποίες εγκαταστάθηκαν, - στα βουνά και την άμμο.
Ο Πέτρος διορίστηκε μάγειρας. Μόλις πλησίασε στην κουζίνα, παρατήρησε μια φωλιά φιδιών με μικρά φίδια. Ο Πέτρος εξέφρασε τη λύπη του μια και τροφοδοτούσε καθημερινά τα φιδάκια με απόβλητα της κουζίνας των στρατιωτών. Μερικές φορές έπρεπε να δει από μακριά και τη μαμά-κόμπρα. Το φίδι κοιτούσε από απόσταση και ο στρατιώτης συμφιλιώθηκε με αυτή τη κατάσταση. 
 
Ένα βράδυ ο Πέτρος, ως συνήθως, έβγαλε τα υπόλοιπα του φαγητού και ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά του η μαμά -κόμπρα. Έμεινε σε μια απειλητική στάση. Γνωρίζοντας ότι σε τέτοιες περιπτώσεις είναι αδύνατο να κάνει αιχμηρές κινήσεις, ο Πέτρος άρχισε αργά να απομακρύνεται αλλά το φίδι αμέσως αντέδρασε στην κίνηση του - και πάλι η απόσταση παρέμεινε η ίδια. Ο στρατιώτης έπρεπε να υποχωρήσει. Αλλά μετά από κάθε βήμα το φίδι τον πλησίασε ξανά και πάγωνε σε μια απειλητική στάση. Εάν δεν απομακρυνόταν, θα άρχισε να κινδυνεύει, αναγκάζοντάς τον να κάνει ένα ακόμα βήμα πίσω.
Αυτό διήρκεσε αρκετές ώρες.
Το φίδι τον ανάγκασε να κινηθεί σε μεγάλη απόσταση από το στρατόπεδο. Η κόμπρα δεν τον απελευθέρωσε, αλλά δεν του επιτέθηκε κιόλας. Αφού τον οδήγησε αρκετά μακριά, το φίδι σταμάτησε. Αλλά όταν ο Πέτρος έκανε ένα βήμα προς το στρατόπεδο, έπαιρνε μια στάση μάχης.
Σε μια τέτοια τρομερή ένταση ο Πέτρος πέρασε όλη τη νύχτα. Όταν άρχισε να ξημερώνει το φίδι ξαφνικά άρχισε να σέρνεται μακριά.
Λίγο τον κρατούσαν τα πόδια του, το Πέτρος πήγε στη σκηνή, σκοπεύοντας να πει για το τι είχε συμβεί. Μία τρομερή εικόνα εμφανίστηκε στα μάτια του: τα νεκρά σώματα των στρατιωτών. Σε έναν από τους νεκρούς αναγνώρισε τον Βίκτορ. Εδώ τη νύχτα οι Νταλιμπαν τους επιτέθηκαν. 
 
Όταν Θέλει ο Θεός να σώσει χρησιμοποιεί και τα θανατηφόρα ζώα. Δόξα τω Θεώ. 
 
Μπόρις Γκάναγκο
 
ΑΓΑΠΗ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ

Τετάρτη 29 Μαρτίου 2023

Η ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΖΟΥΓΑΝΕΛΗ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ

 Η ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΖΟΥΓΑΝΕΛΗ ΣΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ
 
Ο Γιάννης Ζουγανέλης σε συνέντευξή του, μεταξύ άλλων, μίλησε για τη «συγκλονιστική μεταφυσική εμπειρία που είχε στο Άγιο Όρος όπου είχε γνωρίσει τον Άγιο Παΐσιο».
Μιλώντας στην «On Time» και τη Σίσσυ Μενεγάτου, αναφέρθηκε στη σχέση του με τη θρησκεία.
 
«Είχα μια συγκλονιστική μεταφυσική εμπειρία και μάλιστα μου συνέβη στο Αγιο Ορος, όπου είχα γνωρίσει τον Αγιο Παΐσιο. Μάλιστα, μου επέτρεψε να έχουμε διαφωνίες γιατί η διαφωνία φέρνει την αρμονία. Εκεί προσκύνησα οστά που πραγματικά ανάβλυζαν μύρο», ανέφερε αρχικά.
Επίσης, στη Μονή Σίμωνος Πέτρας, όπως δήλωσε, «βγήκαμε σε ένα μπαλκόνι με έναν καλόγηρο και μου λέει: Θα δεις και τα δελφίνια να… πετούν. Πράγματι, μετά από πέντε λεπτά προσευχής και αυτοσυγκέντρωσής του, είδαμε μπροστά μας τη θάλασσα και τα δελφίνια να πετούν κολυμπώντας. Κι η θάλασσα ήταν χιλιόμετρα μακριά. Κι όμως, ο καλόγηρος είχε καταφέρει να φέρει τη θάλασσα με τα δελφίνια μπροστά μας. Μια μαγική εικόνα».
 
Βήμα Ορθοδοξίας

Πέμπτη 19 Ιανουαρίου 2023

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ Ο ΑΙΓΥΠΤΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΟΜΙΛΕΙ ΜΕ ΑΓΓΕΛΟ ΚΥΡΙΟΥ.

 Ο Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος ο Μέγας συνομιλεί με Άγγελο Κυρίου

Ενώ πορευόταν κάποτε στην έρημο ο Αββάς Μακάριος, τον ακολουθούσε Άγγελος Κυρίου και του λέγει: «Ευλόγησον πάτερ άγιε». 
Ο δε Γέροντας σκεφτόμενος ότι είναι μονάχος από την έρημο είπε προς αυτόν: «Ο Θεός να σε συγχωρήση, τέκνον». 
Αφού περπάτησαν λοιπόν μαζί λίγο διάστημα, πρόσεξε ο Αββάς την εμφάνιση και το όλο παρουσιαστικό του συνοδοιπόρου του και τον ερωτά. «Σε βλέπω τέκνον και απορώ, με τη θαυμαστή σου εμφάνιση και σκέφτομαι μήπως και δεν είσαι άνθρωπος και σε ορκίζω εις τον Θεόν να μου πεις την αλήθεια». 
Τότε ο Άγγελος έβαλε μετάνοια στον αββά Μακάριο και λέγει: «Ευλόγησε πάτερ. Εγώ καθώς βλέπεις δεν είμαι άνθρωπος, αλλά Άγγελος και ήρθα να σε διδάξω Μυστήρια, τα οποία δεν ξέρεις και επιθυμείς να μάθεις. Λοιπόν ρώτησε με εάν θέλεις κάτι και εγώ σου απαντώ». 
Τότε ο Γέρων, αφού έκανε μία μετάνοια στον Άγγελο, λέγει: «Σε ευχαριστώ, Κύριε, ότι μου έστειλες Οδηγό, για να μου διδάξει εκείνα πού δεν ξέρω και επιθυμώ να μάθω….
…Πάλι ρώτησε ο Όσιος: «πές μου κι αυτό, ως τώρα πλήθυναν οι άγιοι σε όλο τον κόσμο; Και ως το τέλος του κόσμου θα υπάρχουν άραγε άγιοι ;»
Και ο άγγελος του είπε: «ως την συντέλεια του κόσμου, τίμιε πάτερ, δεν θα εκλείψει δίκαιος και προφήτης, ούτε αυτός που θα υπηρετεί τον σατανά. Στους έσχατους χρόνους, όσοι αληθινά εργάζονται για τον Χριστό θα κρύβονται από τους ανθρώπους, και αν δεν κάμουν σημεία και τέρατα όπως τώρα, αλλά θα βαδίζουν την πρακτική οδό με ταπείνωση, αυτοί θα βρεθούν μεγαλύτεροι στη Βασιλεία των ουρανών από αυτούς που σήμερα κάμουν σημεία. Διότι τότε, στους έσχατους καιρούς δε θα μπορούν να βρουν κάποιον να κάμνει σημεία και θαύματα, για να παρακινηθούν από αυτά οι άνθρωποι και να κάνουν πνευματικό αγώνα, γιατί εκείνοι πού θα ποιμαίνουν και θα εξουσιάζουν, σε όλον το κόσμο, θα είναι εντελώς αδόκιμοι, χωρίς να έχουν καμία αρετή. Αντίθετα θα είναι γαστρίμαργοι, φιλάργυροι, κενόδοξοι και έτσι περισσότερο μάλλον, θα σκανδαλίζουν τους ανθρώπους, παρά θα είναι παραδείγματα.! Εξ αιτίας λοιπόν αυτής της καταστάσεως, θα παραμεληθεί κάθε αρετή, θα βασιλεύει η φιλαργυρία και αλίμονο σ’ εκείνους, πού θα χαίρονται ότι έχουν χρήματα πολλά, θα γίνουν όνειδος (ντροπή) στα μάτια του Κυρίου και Θεού μας και δεν πρόκειται να δουν Πρόσωπο Θεού Ζώντος. Μοναχός ή λαϊκός πού τοκίζει τα χρήματά του στους ανθρώπους, στα βαθιά τάρταρα θα καταποντιστεί, διότι δεν προτιμά να τα κάνη αυτά καρποφόρα, στον Κύριο και Θεό μας, με τις ελεημοσύνες στους φτωχούς.
Αυτά αφού είπε ο άγγελος στον Αββά Μακάριο, και αφού έκλινε προς αυτόν την κεφαλή του είπε: «ευλόγησον, Πάτερ Άγιε, συγχώρησόν με». 
Τότε έπεσε και τον προσκύνησε ο Γέρων λέγοντας: «πορεύου εν ειρήνη, παράστηθι τη Αγία Τριάδι και πρέσβευε υπέρ εμού». 
Έτσι αναχώρησε ο άγγελος και ανέβηκε στον ουρανό, ο δε Αββάς Μακάριος ευχαρίστησε τον Θεό, και αφού πήγε στο κελλί του διηγήθηκε στους αδελφούς και συνασκητές του όσα άκουσε από τον αγιο άγγελο, δοξάζοντας και ευλογώντας τον Θεό.

(Περί απόκρυφων και αρρήτων μυστηρίων και περί Μνημοσυνών των κεκοιμημένων
Του Αββα Μακαρίου του Αιγυπτίου λόγος πανυ ωφέλιμος. Και περί τα μνημόσυνα των κεκοιμημένων)

Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2023

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ Ο ΠΛΑΝΑΣ: ΣΩΠΑ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΕ, ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΔΟΚΙΜΑΖΕΙ!

 Σώπα εὐλογημένε, εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ μᾶς δοκιμάζει...
 
Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ὁ Πλανὰς πήγαινε γιὰ ἁγιασμὸ ἤ Εὐχέλαιο σὲ σπίτια χριστιανῶν. Κάποια φορὰ βρέθηκε στὸ Κολωνάκι (μὲ τὸν Αλ. Παπαδιαμάντη πού τοῦ ἔκανε τὸν ψάλτη) τὸν εἴχανε μάθει οἱ Κολωνακιώτες πού ἦταν εὐλαβὴς καὶ τὸν καλούσανε. Καὶ κατεβαίνει ἀπὸ ἕνα ἀρχοντικὸ σπίτι - οἱ ζητιάνοι μεταξὺ τοὺς τὸ λέγανε: "Ποῦ πάει ὁ παπάς; Πάει ἐκεῖ. Πᾶμε καὶ μεῖς". Καὶ ἤτανε στὴν οὐρὰ, μπῆκε λοιπὸν ἕνας ζητιάνος πού ἦταν πιὸ τσίφτης καὶ πηγαίνει κούτσα-κούτσα καὶ τοῦ λέει, παπὰ δῶσε μου. Καὶ ὅτι εἶχε στὴ τσέπη του ὁ Ἅγιος τὰ ἔβγαλε καὶ τὰ ἔδωσε. Ἤτανε δίπλα του ὁ Παπαδιαμάντης καὶ τοῦ λέει, 
– Παπὰ πρόσεξὲ τόν, γιατὶ αὐτὸν τὸν βλέπω στὴν πιάτσα. 
– Ναί, ναὶ, ναὶ, δὲν πειράζει, δὲν πειράζει. 
Καὶ περπατώντας τὸ τετράγωνο, αὐτὸς κάνει τὸ γύρο τοῦ τετραγώνου ἀπὸ τὴν πολυκατοικία τὴν ἑπόμενη καὶ πάει στὸ δεύτερο στενό, καὶ κουτσαίνει πάλι καὶ ξαναπάει μπροστὰ στὸν Ἅγιο. Καὶ ξαναβγάζει ἀπὸ τὴν ἄλλη τσέπη ὁ παπὰς καὶ τὰ δίνει. Θύμωσε ὁ Παπαδιαμάντης καὶ τοῦ λέει, 
– Παπὰ !! 
– Ναί, ναὶ, τὸ ἔχω ὑπόψη μου, τὸ ἔχω ὑπόψη μου. 
Στην τρίτη φορὰ κάνει τὸ ἴδιο. Ἐκεῖ, τὰ ‘χασε, ἔχασε τὸν ἔλεγχο ὁ Παπαδιαμάντης καὶ τοῦ λέει, – Καλὰ δὲν βλέπεις βρὲ παπὰ μου; Σήκωσε τὸ κεφάλι σου νὰ τὸν δεις. Ἀφοῦ εἶναι ὁ ἴδιος, φοράει τὰ ἴδια ροῦχα, τὰ ἴδια σκέρτσα κάνει. 
Καὶ λέει, 
– Σώπα εὐλογημένε, εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ μᾶς δοκιμάζει. 
Ὁ Χριστός, ὁ Κύριος ὅλων, τὸ εἶπε ξεκάθαρα: «Ο,τι κάνατε σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς ἐλάχιστους ἀδελφοὺς μου, τὸ κάνατε σὲ μένα» (Ματθ. 25, 40). Εἶναι ἀψευδὴς ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ.

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2022

ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΗ ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΤΟΥ ΕΙΡΗΝΗ.

 Επιστρέφοντας στην επισκοπική του επαρχία ο Άγιος Σπυρίδωνας από την Α' Οικουμενική Σύνοδο το 325 μ.Χ. του αναγγείλαν με λύπη ότι η θυγατέρα του η Ειρήνη, η Ρηνούλα είχε πεθάνει όσο αυτός έλειπε και την ενταφίασαν. Μια δοκιμασία ακόμη τον περίμενε και αυτή η είδηση του έφερε πολλά συναισθήματα αλλά την υπέμεινε με καρτερία και υπομονή όπως άλλωστε έκανε σε όλη του την ζωή.
Λίγες μέρες μετά τον επισκέφθηκε μια γειτόνισσα και του ανέφερε πως είχε εμπιστευθεί προς φύλαξη στην Ρηνούλα ένα πολύτιμο κόσμημα το οποίο δεν πρόλαβε να της το επιστρέψει ούτε και γνώριζε η ίδια τον τόπο όπου το είχε φυλάξει και το ζήτησε πίσω από τον Άγιο. Πράγματι ο Άγιος δίχως δεύτερη σκέψη έψαξε ολάκαιρο το σπίτι, κάθε πιθανή κρύπτη μα δεν βρήκε τίποτε.
Αμέσως μετά βγήκε από την οικεία του και ακολουθούμενος από την γειτόνισσα πήγε στον τάφο της μονάκριβης του κόρης.
Μπροστά στον μνήμα σα να απευθύνεται σε άνθρωπο ζωντανό προσφωνεί την κόρη του και την ερωτά:
-Ειρήνη κόρη μου, που έκρυψες το κόσμημα της γειτόνισσας;
(Μα μήπως του σάλεψε; Μήπως δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει τον χαμό της κόρης του; Μα αυτός που καθετί παράδοξο, φυσιολογικό και καθημερινό το μετέτρεπε ήταν δυνατόν να μην ξέρει τι κάνει;)
Κι ευθύς αμέσως μέσα από τον τάφο ακούστηκε η φωνούλα της Ειρήνης, της Ρηνούλας.
-Στο ...(τάδε)... σημείο το έχω φυλαγμένο πατέρα μου!!!
Κι ο πατέρας της σαν Κύρης της ζωής και του θανάτου, χάρισμα της θαυματουργίας του που του το απέδωσε ο Ουράνιος Πατέρας, της απαντά:
-Σε ευχαριστώ πολύ Ειρήνη μου, κοιμήσου τώρα μέχρις ότου έρθει η Βασιλεία των Ουρανών.
Και πράγματι γυρνώντας στην οικεία του με την γειτόνισσα βρήκε το κόσμημα στο σημείο όπου του είχε υποδείξει η νεκρή κόρη του.

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2022

ΙΕΡΟΚΗΡΥΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: "Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΑΛΗΘΙΝΗ ΠΙΣΤΗ!".

Παρουσιάστηκε ο Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος, το λείψανο του οποίου βρίσκονταν στην Βενετία, στον 23ο πάπα και του λέει:
 
- Στείλε με στο σπίτι μου, αλλιώς θα πάθεις μεγάλο κακό. 

Ο πάπας συγκλονίστηκε, ειδοποίησε την επιτροπή για το γεγονός αυτό και έκαναν πραγματικότητα την επιθυμία του Αγίου. Έβγαλαν τα παπικά ρούχα από τον Άγιο και του φόρεσαν τα Ορθόδοξα και μάλιστα για να του βάλουν το σακάκι, σήκωσε ο ίδιος ο Άγιος Σάββας τα χέρια του!!! 
Γιατί οι παπικοί, όλα αυτά μας τα αποκρύπτουν; Διότι δεν τους συμφέρει να βγάλουν γεγονότα στη φόρα, που αποδεικνύουν ότι η Ορθοδοξία είναι η μόνη αληθινή πίστη! Και μετά έχεις τον άλλον να σου λέει: - Αφού και οι παπικοί είναι χριστιανοί, γιατί να τους απορρίψουμε; Πέρα βρέχει και στην Ανατολή βροντάει...

+ Δημήτριος Παναγόπουλος, Ιεροκήρυκας

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2022

ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΗΝΑ

 Θαύματα του Αγίου Μηνά

Άγιος Μηνάς: Η θεραπεία μιας βωβής και ενός χωλού.

Ήρθαν στον Ναό του Αγίου ένας χωλός και μια γυναίκα βωβή, για να ζητήσουν θεραπεία. Κατά τα μεσάνυχτα ενώ κοιμόντουσαν, παρουσιάζεται ο Άγιος στο χωλό και του λέγει:
– Τώρα που είναι ησυχία πήγαινε και πάρε το σκέπασμα της βωβής και θα γίνεις καλά.
Τραβώντας το σκέπασμα ο χωλός τρόμαξε η βωβή και φώναξε κατηγορώντας τον χωλό, εκείνος πάλι ντροπιάστηκε και έφυγε τρέχοντας. Έτσι θεραπεύθηκαν και οι δύο.

Ο Χριστιανός και ο Εβραίος.

Κάποιος Εβραίος είχε φίλο κάποιο Χριστιανό, στον οποίον εμπιστευόταν χρήματα όταν επρόκειτο να ταξιδέψει. Μια φορά, λοιπόν, του άφησε πεντακόσια νομίσματα. Όταν γύρισε ο Εβραίος ο Χριστιανός αρνήθηκε λέγοντας:
– Αυτή τη φορά δεν μου άφησες τίποτα. Τι μου ζητάς λοιπόν;
Ο Εβραίος ξαφνιάστηκε από την συμπεριφορά του φίλου του και του πρότεινε:
– Για να διαλυθεί αυτή η αμφιβολία, επειδή δεν υπήρχε κανένας μάρτυρας όταν σου παρέδωσα τα χρήματα, να πάμε στο Ναό του Αγίου Μηνά να δηλώσεις με όρκο, ότι δεν πήρες τα πεντακόσια νομίσματα.
Πήγαν λοιπόν, χωρίς αργοπορία και ο Χριστιανός αρνήθηκε με όρκο. Μόλις βγήκαν από τον Ναό ανέβηκαν στα άλογά τους για να φύγουν. Του Χριστιανού το άλογο ήταν αγριεμένο και σε μια στροφή τον έριξε κάτω. Δεν κτύπησε αλλά έχασε το κλειδί του και τη χρυσή σφραγίδα του. Συνέχισαν τον δρόμο τους και σταμάτησαν κάπου για να φάνε.
Ενώ έτρωγαν βλέπει ο Χριστιανός τον δούλο του να έρχεται τρέχοντας κρατώντας στο ένα χέρι το κλειδί και τη σφραγίδα του και στο άλλο το βαλάντιο με τα χρήματα του Εβραίου.
Έκπληκτος ο Χριστιανός ρώτησε τον υπηρέτη του:
– Τι είναι όλα αυτά;
Και εκείνος αποκρίθηκε:
– Κάποιος γρήγορος καβαλάρης ήλθε στην κυρία μου και δίνοντάς της το κλειδί και την σφραγίδα σου της είπε: «Στείλε γρήγορα το βαλάντιο του Εβραίου στον άνδρα σου για να μην κινδυνεύσει η ζωή του.
Ο Εβραίος χαρούμενος και ο Χριστιανός μετανιωμένος για την πράξη του γύρισαν στον Ναό και ο μεν Εβραίος παρακαλούσε να βαπτιστεί, ο δε Χριστιανός ζητούσε συγχώρηση για τον ψεύτικο όρκο του.

Ο Άγιος Μηνάς σώζει κάτοικους του Ηράκλειου Κρήτης από τους Τούρκους.

Κατά το έτος 1826, την εποχή του τρόμου και των σφαγών, οι Τούρκοι του Ηρακλείου Κρήτης νόμισαν ότι κατάλληλη ευκαιρία να εκδηλώσουν την μανία τους κατά των Χριστιανών ήταν η ημέρα του Πάσχα, 18 Απριλίου, οπότε θα έβρισκαν μαζεμένους τους Χριστιανούς στον Μητροπολιτικό ναό, που έφερε το όνομα του Αγίου Μηνά.
Κατά την ώρα που διαβαζόταν το Ευαγγέλιο κύκλωσαν οι άπιστοι τον ναό με σκοπό να αρχίσουν την σφαγή. Ξαφνικά όμως κάποιος γέρος εμφανίζεται έφιππος και τρέχει γύρω από την εκκλησία με γυμνό ξίφος διώχνοντας τους εχθρούς. Οι Τούρκοι τράπηκαν σε φυγή, επειδή καταλήφθηκαν από περίεργο φόβο. Έτσι ο Μεγαλομάρτυς Μηνάς έσωσε τους πιστούς.
Οι Τούρκοι έκαναν σύγχυση και νόμισαν ότι ο Άγιος ήταν ο πρώτος των προκρίτων, που τον έστειλε ο Διοικητής της πόλεως για να ματαιώσει τη σφαγή. Πήγαν, λοιπόν, στο Διοικητή και διαμαρτυρήθηκαν. Αυτός όμως δεν γνώριζε τίποτε, διεπιστώθη δε ότι ο πρώτος των προκρίτων δεν είχε φύγει καθόλου από το σπίτι του εκείνη τη νύχτα. Έτσι το θαύμα διαδόθηκε από τους ίδιους τους Τούρκους, πολλοί από τους οποίους κάθε χρόνο προσέφεραν και δώρα στον Άγιο.
Γι’ αυτό το θαύμα έγινε σύσκεψη μεταξύ των επισκόπων Αρκαδίας Μαξίμου, Σητείας Μελετίου και Πέτρας Δωροθέου και θεσπίσθηκε κάθε χρόνο την Τρίτη της Διακαινησίμου να εορτάζεται το θαύμα. Αυτήν την ημέρα, που θεωρείται η δεύτερη ετήσια εορτή του Αγίου, εκτίθεται σε προσκύνηση στην Μητρόπολη το άγιο λείψανο.

Η σωτήρια επέμβαση του Αγίου Μηνά κατα την μάχη του Ελ Αλαμέιν.

Άλλο θαύμα του Αγίου έγινε κατά τις δύσκολες ημέρες του Β’ Παγκοσμίου πολέμου (1939-1945). Μετά την κατάκτηση της Ελλάδος από τις δυνάμεις του Άξονος λίγος Ελληνικός στρατός πέρασε στην Αίγυπτο, πατρίδα του Αγίου, και από εκεί συνέχισε να μάχεται για την απελευθέρωση της σκλαβωμένης Ελλάδος.
Σπουδαία ήταν η μάχη του Ελ Αλαμέιν (1942), όταν οι συμμαχικές δυνάμεις ανέκοψαν την πορεία του Ρόμμελ. Το όνομα του Ελ Αλαμέιν είναι Αραβική παραφθορά του ονόματος του Αγίου Μηνά, πήρε δε αυτό το όνομα διότι εκεί βρίσκεται Ναός του Αγίου Μηνά και υπάρχει και η παράδοση ότι εκεί ήταν και ο τάφος του Αγίου.
Όταν, λοιπόν, οι στρατιές του Ρόμμελ βάδιζαν κατά της Αλεξανδρείας, έφθασαν στο Ελ Αλαμέιν και στρατοπέδευσαν εκείνη τη νύχτα για να επιτεθούν το πρωί. Αυτή τη νύχτα είδαν μερικοί ευσεβείς να βγαίνει από τα ερείπια του ναού αυτού ο Άγιος και να οδηγεί καμήλες, όπως ακριβώς εικονίζεται σε μια τοιχογραφία, όταν έσωσε κάποιο καραβάνι.
Τους εχθρούς τους κατέλαβε πανικός και η έκτασις της καταστροφής ήταν μεγάλη.
Αυτό το θαύμα εκτιμώντας οι αλλόδοξοι σύμμαχοι πρόσφεραν στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας τον τόπο εκείνο για να ξανακτιστεί ο Ναός του Αγίου και να ιδρυθεί και Μοναστήρι.

Η προστασία του Αγίου Μηνά κατα την Μάχη της Κρήτης.

Επίσης στις 23 Μαΐου 1941, κατά την Μάχη της Κρήτης, στο Ηράκλειο, ο Άγιος Μηνάς προστάτευσε το Ναό του από τον σφοδρό βομβαρδισμό των Γερμανών. Σήμερα έξω από το ναό εκτίθεται η βόμβα που έπεσε στο ναό αλλά δεν εξερράγη.

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2022

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΛΗΣΤΑΡΧΟΣ!

 Κάποτε στα Φάρασα, την ημέρα της Αναστάσεως, μπήκε ένας Τούρκος λήσταρχος  στην  Εκκλησία,  την  ώρα που τελούσε ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης την Θεία Λειτουργία. Μόλις ο Άγιος είδε τον Τούρκο αρματωμένο, να στέκεται αδιάντροπα εντός του Ιερού Ναού, τον ειδοποίησε να φύγει αμέσως. Εκείνος όμως δεν του έδωσε σημασία...
Ο Όσιος συνέχισε ατάραχος την Θεία Λειτουργία. Όταν εξήλθε γιά τη Μεγάλη Είσοδο, τον είδε ο Τούρκος να μην πατάει στη γη, αλλά να περπατάει στον αέρα! Βλέποντας αυτό το θαύμα άρχισε να τρέμει. Έκανε να φύγει, μα δεν μπορούσε, γιατί ένοιωθε δεμένος με ένα αόρατο σχοινί...
Ο Όσιος, αφού εισήλθε με τα Τίμια Δώρα στο Ιερό, έκανε νόημα στον Τούρκο να φύγει. Πραγματικά,  την  ώρα  εκείνη  ο  λήσταρχος  ένιωσε  λυμένος. Τρέμοντας ολόκληρος, βγήκε έξω και έπεσε κάτω σαν νεκρός.
Όταν τελείωσε η Θεία Λειτουργία και εξήλθε ο Όσιος Αρσένιος από την Εκκλησία, επλησίασε τον Τούρκο, τον εσήκωσε και έτσι εκείνος μπόρεσε τελικά να στηριχθή στα πόδια του. Ύστερα του έκανε αυστηρές συστάσεις και προσφέροντάς του πέντε γρόσια, τον άφησε να φύγει, υγιή αλλά και κατατρομαγμένο!

Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2022

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ

 "Το πρώτο θαύμα του αγίου Νεκταρίου!"
(Επί τη ευκαιρία της μνήμης του σήμερα 
9 Νοεμβρίου)

Την Κυριακή 8 Νοεμβρίου του 1920 ο Άγιος Νεκτάριος (κατά κόσμον Αναστάσιος Κεφαλάς) άφησε την τελευταία του πνοή στο δωμάτιο 2 του Αρεταίειου νοσοκομείου σε ηλικία 74 ετών, χτυπημένος από τον καρκίνο του προστάτη.
Ο θάλαμος όπου νοσηλεύθηκε, στον πρώτο όροφο του Αρεταιείου νοσοκομείου, στη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας, στο κέντρο της Αθήνας, έχει μετατραπεί σε τόπο προσκυνήματος για τους πιστούς και βέβαια για το προσωπικό του νοσοκομείου.
Στο δωμάτιο υπάρχει το κρεβάτι όπου εκοιμήθη ο Άγιος Νεκτάριος, το οποίο μάλιστα βρισκόταν εγκαταλελειμμένο σε μια αποθήκη του νοσοκομείου και πριν από λίγα χρόνια βρέθηκε και μεταφέρθηκε στην αρχική του θέση.
Εικόνες του Αγίου Νεκταρίου, λουλούδια, καντήλια και τάματα πιστών βρίσκονται γύρω και πλάι από το κρεβάτι της κλινικής.
Σύμφωνα με τον βίο του Αγίου Νεκταρίου, το πρώτο θαύμα έγινε μέσα στο Αρεταίειο νοσοκομείο:
Μόλις ο Άγιος Άφησε την τελευταία του πνοή στον 2ο θάλαμο, του 2ου ορόφου, του Αρεταίειου, η μοναχή Ευφημία (μία από τις δύο μοναχές που στάθηκαν στο πλευρό του καθ' όλη την διάρκεια της νοσηλείας του) μαζί με κάποιες νοσοκόμες άρχισαν να ετοιμάζουν το ιερό του σκήνωμα για τα περαιτέρω.
Κάποια από τις νοσοκόμες ή η μοναχή Ευφημία, άφησε πρόχειρα την φανέλα που φορούσε ο Άγιος, στο διπλανό κρεββάτι.
Στο κρεββάτι αυτό νοσηλευόταν ένας άρρωστος που είχε αναπηρία στα κάτω άκρα. Αμέσως μόλις τον ακούμπησε η φανέλα του Αγίου, ο ασθενής σηκώθηκε και άρχισε να περπατάει!!!
Μία από αυτές τις νοσοκόμες ήταν και η Στάσα Καλοκάγαθου της οποίας ο σύζυγος έπασχε από ανίατη ασθένεια.
Η Στάσα, λοιπόν, σκούπισε μ' ένα βαμβάκι λίγο μύρο από το μέτωπο του Αγίου και επάλειψε με αυτό τον ασθενή άντρα της, ο οποίος θεραπεύτηκε αμέσως και παρευρέθηκε στην νεκρώσιμη ακολουθία του Αγίου Νεκταρίου στην Αίγινα.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι οι γάζες που αφαίρεσαν από το ιερό σκήνωμα ευωδίαζαν και γι' αυτό τον λόγο οι νοσοκόμες δεν τις έριξαν στον κλίβανο (ως είθισται) αλλά τις έθαψαν.

Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2022

ΤΟ ΟΣΙΑΚΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΡΣΛΙΔΗ ΤΗΣ ΔΡΑΜΑΣ.

(Επι τη ευκαιρία της μνήμης του σήμερα 4 Νοεμβρίου)
Το οσιακό τέλος του Οσίου της Δράμας Γεωργίου Καρσλίδη.

Ο όσιος Γεώργιος προείδε και προείπε επακριβώς το μακάριο τέλος του. Προετοιμασμένος από καιρό, το ανέμενε με λαχτάρα και πόθο, αυξάνοντας την προσευχή, τα δάκρυα, δίνοντας τις τελευταίες συμβουλές στ’ αγαπητά πνευματικά του τέκνα. 
Πριν τρεις ημέρες τελέσθηκε το μυστήριο του θείου και ιερού ευχελαίου. Μετάλαβε των αχράντων μυστηρίων για τελευταία φορά, ως εφόδιο ζωής αιωνίου.
 Συγχώρεσε από καρδίας, ευλόγησε από ψυχής και ευχήθηκε σε όλους. 
Στις 4.11.1959, οι τελευταίες λέξεις που άκουσαν από τα χείλη του ήταν: 
“Της ευσπλαχνίας την πύλην άνοιξον ευλογημένη Θεοτόκε”.
 Ο θεοτοκοφιλής όσιος επικαλέσθηκε την ευσπλαχνία της μητέρας τού Θεού και των ανθρώπων, την Κεχαριτωμένη Δέσποινα του κόσμου, την Ανύμφευτη Νύμφη της Γενησαρέτ, την Αειπάρθενο Υπεραγία Θεοτόκο. 
Του άνοιξε την πύλη της σωτηρίας, για να τον υποδεχθεί ο Υιός της και Θεός, ο Ουράνιος Νυμφίος, ο Στεφοδότης Χριστός, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο Σωτήρας και Λυτρωτής του Σύμπαντος κόσμου.
Ένα ορφανεμένο, πενθηφόρο και απαρηγόρητο πλήθος τον ακολούθησε στην τελευταία κατοικία του, πίσω από τον ιερό ναό της Αναλήψεως, όπου λειτουργούσε επί τριάντα περίπου χρόνια.
 Το πρόσωπό του ήταν ειρηνικό, ιλαρό και φωτεινό. Το νεκρό του σώμα ευλύγιστο, όπως των παιδιών της Παναγίας, των Αγιορειτών. 
Τα δύο κυπαρίσσια πλάϊ στον τάφο του λύγισαν να τον προσκυνήσουν, όπως είχε προείπει. 
Πολλά πουλιά συνάχθηκαν την ώρα της ταφής του, δίχως να φοβούνται τον πολύ κόσμο, για να τον αποχαιρετήσουν. Όλοι ήταν βέβαιοι πλέον ότι κηδευόταν και θαβόταν ένας άγιος.
 Ζήτησε να τον θάψουν με τ’ άμφιά του, τον σταυρό του και τα λειτουργικά του βιβλία, που είχε φέρει από τη Γεωργία.

Μετά την οσιακή κοίμησή του ο όσιος έκανε σε πολλούς την παρουσία του φανερή, ως φίλος, διδάσκαλος, ιατρός και πατέρας. Ενίοτε ως αυστηρός επιτιμητής, για τη λησμοσύνη των υποθηκών του. 
Έβλεπαν φως και φωτιά στον τάφο του, παρουσιαζόταν παρηγορητικός στα όνειρά τους, στη ζωή τους, στα προβλήματα και τις διάφορες ανάγκες τους. 
Θύμιαζε τους προσκυνητές, άλλοι αισθάνονταν ευωδία και άλλοι άκουγαν ζωντανά να τους συμβουλεύει και να τους ευλογεί, θεραπεύοντάς τους από ποικίλες ασθένειες μέχρι σήμερα.

Την Αγία του ευχή να έχουμε μνήμης του σήμερα 4 Νοεμβρίου)
Το οσιακό τέλος του Οσίου της Δράμας 
Γεωργίου Καρσλίδη.
Ο όσιος Γεώργιος προείδε και προείπε επακριβώς το μακάριο τέλος του. Προετοιμασμένος από καιρό, το ανέμενε με λαχτάρα και πόθο, αυξάνοντας την προσευχή, τα δάκρυα, δίνοντας τις τελευταίες συμβουλές στ’ αγαπητά πνευματικά του τέκνα. 
Πριν τρεις ημέρες τελέσθηκε το μυστήριο του θείου και ιερού ευχελαίου. Μετάλαβε των αχράντων μυστηρίων για τελευταία φορά, ως εφόδιο ζωής αιωνίου.
 Συγχώρεσε από καρδίας, ευλόγησε από ψυχής και ευχήθηκε σε όλους. 
Στις 4.11.1959, οι τελευταίες λέξεις που άκουσαν από τα χείλη του ήταν: 
“Της ευσπλαχνίας την πύλην άνοιξον ευλογημένη Θεοτόκε”.
 Ο θεοτοκοφιλής όσιος επικαλέσθηκε την ευσπλαχνία της μητέρας τού Θεού και των ανθρώπων, την Κεχαριτωμένη Δέσποινα του κόσμου, την Ανύμφευτη Νύμφη της Γενησαρέτ, την Αειπάρθενο Υπεραγία Θεοτόκο. 
Του άνοιξε την πύλη της σωτηρίας, για να τον υποδεχθεί ο Υιός της και Θεός, ο Ουράνιος Νυμφίος, ο Στεφοδότης Χριστός, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ο Σωτήρας και Λυτρωτής του Σύμπαντος κόσμου.
Ένα ορφανεμένο, πενθηφόρο και απαρηγόρητο πλήθος τον ακολούθησε στην τελευταία κατοικία του, πίσω από τον ιερό ναό της Αναλήψεως, όπου λειτουργούσε επί τριάντα περίπου χρόνια.
 Το πρόσωπό του ήταν ειρηνικό, ιλαρό και φωτεινό. Το νεκρό του σώμα ευλύγιστο, όπως των παιδιών της Παναγίας, των Αγιορειτών. 
Τα δύο κυπαρίσσια πλάϊ στον τάφο του λύγισαν να τον προσκυνήσουν, όπως είχε προείπει. 
Πολλά πουλιά συνάχθηκαν την ώρα της ταφής του, δίχως να φοβούνται τον πολύ κόσμο, για να τον αποχαιρετήσουν. Όλοι ήταν βέβαιοι πλέον ότι κηδευόταν και θαβόταν ένας άγιος.
 Ζήτησε να τον θάψουν με τ’ άμφιά του, τον σταυρό του και τα λειτουργικά του βιβλία, που είχε φέρει από τη Γεωργία.
Μετά την οσιακή κοίμησή του ο όσιος έκανε σε πολλούς την παρουσία του φανερή, ως φίλος, διδάσκαλος, ιατρός και πατέρας. Ενίοτε ως αυστηρός επιτιμητής, για τη λησμοσύνη των υποθηκών του. 
Έβλεπαν φως και φωτιά στον τάφο του, παρουσιαζόταν παρηγορητικός στα όνειρά τους, στη ζωή τους, στα προβλήματα και τις διάφορες ανάγκες τους. 
Θύμιαζε τους προσκυνητές, άλλοι αισθάνονταν ευωδία και άλλοι άκουγαν ζωντανά να τους συμβουλεύει και να τους ευλογεί, θεραπεύοντάς τους από ποικίλες ασθένειες μέχρι σήμερα.
Την Αγία του ευχή να έχουμε