ΜΕΓΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ: Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΙΣ!

Ο Μέγας Αντώνιος είπε: Είδα όλες τις παγίδες του εχθρού μας διαβόλου απλωμένες επάνω στην γη. Και τότε στενάζοντας αναρωτήθηκα: Άραγε ποιος θα κατορθώση να προσπεράση αυτές χωρίς να βλαφθή; Και άκουσα μια φωνή να μου λέγη: Η ταπείνωσις! 

ΜΕΓΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ: Η ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ!

Άγιος Αντώνιος: Είδα όλες τις παγίδες του διαβόλου απλωμένες πάνω στη γη και στενάζοντας είπα:
Ποιος άραγε μπορεί να τις προσπεράσει αυτές;
Και άκουσα μια φωνή να μου λέει: Η ταπεινοφροσύνη! 

ΟΣΙΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ Ο ΠΗΛΟΥΣΙΩΤΗΣ: Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΟ ΝΟΥ ΜΑΣ!

 

ΟΣΙΟΣ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ: Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ, ΟΣΟΝ ΠΕΡΝΑ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΚΑΙ ΦΘΑΝΕΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ, ΤΟΣΟΝ ΠΟΛΕΜΕΙ ΚΑΙ ΒΙΑΖΕΤΑΙ!

Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής: Ο διάβολος, όσον περνά ο καιρός και φθάνει το τέλος του, τόσον πολεμεί και βιάζεται με άκραν μανίαν όλους να μας κολάση.

ΓΕΡΩΝ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΙΤΗΣ: ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥ ΔΙΝΟΥΜΕ ΠΟΛΛΗ ΣΗΜΑΣΙΑ!

Με ρώτησε ο γέροντας Πορφύριος: «Για πες μου, παιδί μου, τί λέει ο γέροντας Αιμιλιανός (Σιμωνοπετρίτης) για το 666 και τον αντίχριστο;» Του λέω: «Γέροντα, μας είπε σε μια σύναξη να μην ανησυχούμε. Εμείς να ενδιαφερόμαστε να έχουμε μια ζωντανή σχέση με τον Χριστό και του αντιχρίστου να μην του δίνουμε πολύ σημασία, γιατί εκείνος θα γίνει το κέντρο της ζωής μας και όχι ο Χριστός».

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ: Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ!

 

Κάποτε ο Μέγας Αντώνιος ''έδεσε'' τον Διάβολο και τον ρώτησε:
- Τί φοβάσαι περισσότερο;
- Την ταπείνωση!
- Τί άλλο φοβάσαι πέρα από την ταπείνωση;
- Την ταπείνωση!
- Κάτι άλλο δεν φοβάσαι;
- Την ταπείνωση!
Και όταν ο Μέγας Αντώνιος ξεψύχησε και η Αγία ψυχή του, ήταν στα χέρια των αγγέλων και ανέβαινε στον ουρανό, ο σατανάς βλέποντάς τον από μακριά, τον φώναξε:
- Αχ Αντώνιε, με ξέφυγες!
- Όχι ακόμα! του λέει ο Μέγας Αντώνιος.
Ακούτε ταπείνωση; Στα χέρια του αγγέλου η ψυχή του Μεγάλου Αντωνίου, έχει βγει από το σώμα και δεν έχει περιθώριο να αμαρτήσει, αλλά δεν άφησε να μπει στο μυαλό του μέσα, ότι ''ναι εγώ σε ξέφυγα, σε νίκησα!''. Δεν το είπε αυτό το πράγμα! Διότι μόνο η ταπείνωση νικάει τον σατανά...
Και όταν ο Μέγας Αντώνιος πάτησε το πόδι του στον Παράδεισο, είπε:
- Τώρα, με τη Χάρη του Θεού σε νίκησα!
Έτσι πρέπει να λέμε και να κάνουμε και εμείς. Άνθρωπε, μην αφήσεις ποτέ να περάσει από το νου σου, ότι κάτι είσαι και ότι κάτι κάνεις. Χάθηκες... Αλλά να είσαι πάντα ταπεινόφρων και να πιστεύεις, ότι αν έκανες κάτι, το έκανες με τη Χάρη του Θεού και επειδή το ήθελε ο Θεός...
 
Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας

ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ: ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΠΑΡΑΤΕΤΑΓΜΕΝΑ ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΣΕΙΡΕΣ ΤΑ ΔΑΙΜΟΝΙΑ!

Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός: Γύρω από την εκκλησία στέκονται παρατεταγμένα σε τρεις σειρές τα δαιμόνια, γιατί δεν θέλουν να μπαίνει μέσα ο άνθρωπος. Έτσι, όταν βγαίνω από το ναό και απομακρύνομαι λίγο, τα βλέπω και τα φτύνω. Ενώ όποτε περνάω από την ταβέρνα βλέπω τους αγίους Αγγέλους να κλαίνε που μεθοκοπούν εκεί οι άνθρωποι, κι αρχίζω μαζί τους να προσεύχομαι ν’ αφήσουν την οινοποσία και να πάνε στο ναό.

Ο ναός συμβολίζει τον Ουρανό. Να περάσω από μπροστά του και να μην μπω μέσα; Αν περάσεις μπροστά από την εκκλησία και κάνεις απλώς το σταυρό σου, σημαίνει ότι χαιρετάς τον Θεό και τον προσπερνάς.

ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ Ο ΝΕΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ: ΟΛΟΣ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΩΝ!

Άγιος Συμεὼν ο Νέος Θεολόγος: Όλος ο πόλεμος των δαιμόνων διεξάγεται εναντίον μας γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, ν’ αποξενώσουν από την δόξα του Θεού και την χάρη του Αγίου Πνεύματος.

ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ: Ο ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ!

Σε κάποιο νέο μοναχό πού ξεκίνησε με πολύ ζήλο για πνευματικούς αγώνες, συνέβαινε αυτός ο πειρασμός: μόλις άρχισε να κάνει προσευχή τον έπιανε ρίγος, δυνατός πονοκέφαλος και πυρετός.
Είμαι άρρωστος έλεγε στον εαυτό του και δεν αποκλείεται να πεθάνω. Ας βάλω λοιπόν τα δυνατά μου να τελειώσω την προσευχή μου για να είμαι έτοιμος όταν με καλέσει ο Κύριος μου.
Με αυτές τις σκέψεις βίαζε τον εαυτό του και τελείωνε την καθημερινή ακολουθία του. Ύστερα όμως από την προσευχή του περνούσαν όλα. Αισθανότανε περίφημα. Αρρώσταινε πάλι σαν πλησίαζε η ώρα της προσευχής. Έφερνε και αυτός με μιας στην σκέψη του τον θάνατο, βίαζε τον εαυτό του και δεν παραμελούσε τα καθήκοντα του. Και ο Θεός βλέποντας την μεγάλη του υπομονή τον απάλλαξε γρήγορα από το βασανιστικό πειρασμό.

Από το Γεροντικό

ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΑΣΚΗΤΗΣ: ΟΤΑΝ ΣΕ ΔΟΥΝ ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΠΡΟΘΥΜΟΣ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΕΙΣ!

Όταν σε δουν οι δαίμονες ότι είσαι πρόθυμος να προσευχηθείς αληθινά…

Όταν προσευχηθείς όπως πρέπει, περίμενε εκείνα πού δεν πρέπει, και στάσου γενναία, για να φυλάξεις τον καρπό της προσευχής.

Γιατί από την αρχή σ’ αυτό έχεις ταχθεί, να εργάζεσαι και να φυλάγεις. Μη λοιπόν, αφού εργαστείς, αφήσεις αφύλακτο ότι έκανες· αν το αφήσεις, δεν ωφελήθηκες διόλου από την προσευχή σου.
Όλος ο πόλεμος ανάμεσα σε μας και τούς ακάθαρτους δαίμονες, δε γίνεται για τίποτε άλλο, παρά για την πνευματική προσευχή. Γιατί πολύ εχθρική και ενοχλητική γίνεται σ’ αυτούς η προσευχή, ενώ σ’ εμάς είναι πρόξενος σωτηρίας, τερπνή και ευχάριστη.

Τι θέλουν οι δαίμονες να κάνουν να ενεργήσει σ’ εμάς; Γαστριμαργία, πορνεία, φιλαργυρία, οργή, μνησικακία και τα λοιπά πάθη, για να παχύνει από αυτά ο νους και να μην μπορέσει να προσευχηθεί όπως πρέπει. Γιατί όταν υπερισχύσουν τα άλογα πάθη, δεν τον αφήνουν να κινείται λογικά.

Ο Κύριος «έλεγε σ’ αυτούς και παραβολή για το ότι πρέπει να προσεύχονται πάντοτε και να μην αποθαρρύνονται». Λοιπόν, καθόλου να μην αποθαρρύνεσαι, ούτε να αθυμείς επειδή δεν έλαβες. Γιατί θα λάβεις αργότερα.

Τελειώνοντας την παραβολή αυτή, ο Κύριος είπε: «Αν και ούτε το Θεό φοβάμαι ούτε τούς ανθρώπους ντρέπομαι, όμως επειδή αυτή η γυναίκα με ενοχλεί συνεχώς, θα της δώσω το δίκαιό της.

Έτσι και ο Θεός, θα κάνει σύντομα το θέλημα αυτών πού Τον παρακαλούν νύχτα και μέρα». Γι’ αυτό λοιπόν να είσαι χαρούμενος και να επιμένεις υπομένοντας τον κόπο της αγίας προσευχής.

Όταν σε δουν οι δαίμονες ότι είσαι πρόθυμος να προσευχηθείς αληθινά, τότε σου φέρνουν στο νου σκέψεις πραγμάτων δήθεν αναγκαίων και σε λίγο σε κάνουν να τα λησμονήσεις και παρακινούν το νου να τα αναζητήσει. Και επειδή αυτός δεν τα βρίσκει, στενοχωρείται και λυπάται.

Όταν ξανά σταθεί στην προσευχή, του υπενθυμίζουν εκείνα πού του είχαν βάλει στο νου του και τα αναζητούσε, για να στραφεί ο νους σ’ αυτά και να χάσει την καρποφόρα προσευχή.

Αγωνίσου να κρατήσεις το νου κατά την ώρα της προσευχής κωφό και άλαλο, και τότε θα μπορέσεις να προσευχηθείς.

Αγίου Μάρκου του Ασκητή

ΜΕΓΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ: Η ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ!

Άγιος Αντώνιος: Είδα όλες τις παγίδες του διαβόλου απλωμένες πάνω στη γη και στενάζοντας είπα:

Ποιος άραγε μπορεί να τις προσπεράσει αυτές;

Και άκουσα μια φωνή να μου λέει: Η ταπεινοφροσύνη!

ΓΕΡΩΝ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΖΕΡΒΑΚΟΣ: ΕΙΣ ΤΑΣ ΠΑΡΟΥΣΑΣ ΠΟΝΗΡΑΣ ΗΜΕΡΑΣ, Ο ΑΡΧΩΝ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΠΟΛΕΜΟΝ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ!

Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος: Εις τάς παρούσας πονηράς ημέρας, ό άρχων τοΰ σκότους ετοιμάζει πόλεμον κατά τής ’Ορθοδόξου Εκκλησίας καί τών ολίγων ορθοδόξων εκλεκτών Χριστιανών. ’Έχει όλα του τά στρατεύματα έτοιμα, ορατούς καί άοράτους δούλους του, μέσα εις τούς οποίους εύρίσκονται καί πάπαι καί πατριάρχαι καί βασιλείς καί άρχοντες τών εθνών καί τών εκκλησιών, αλλά μήν τούς φοβηθώμεν νά μένωμεν άσάλευτοι εις τήν ορθόδοξον πίστιν μέχρι θανάτου, διά νά κληρονομήσωμεν τήν ουράνιον Βασιλείαν. Τούς εχθρούς τής πίστεώς μας ό Κύριος θά τούς συντρίψη ώς σκεύη κεραμέως καί ήμεΐς θά ψάλλωμεν... Ούτως άπολοϋνται οί άμαρτωλοί από προσώπου τοΰ Θεοϋ, καί οί δίκαιοι εύφρανθήτωσαν.

ΓΕΡΩΝ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΖΕΡΒΑΚΟΣ: ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΞΟΥΣΙΕΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΙΣ ΔΙΕΥΘΥΝΕΙ Ο ΑΡΧΩΝ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ!

Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος: Δυστυχώς τις Αρχές και τις Εξουσίες του Κράτους και της Εκκλησίας τις διευθύνει ο άρχων του σκότους και η Μασωνία. Αλλοίμονον! Πού καταντήσαμε! Οι δε Άρχοντες είναι ως επί το πλείστον όργανα του πονηρού. Δεν γνωρίζω τι να είπω ''Θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ στόματί μου καὶ θύραν περιοχῆς περὶ τὰ χείλη μου'' και φεύγε, σιώπα και σώζου, αλλά και πού να φύγει κανείς. Παντού δε ο εχθρός έχει απλώσει τις παγίδες του και στις πόλεις και στις ερήμους και στην ξηρά και στην θάλασσα, μόνον στον Ουρανό, εκεί πρέπει να φύγει κανείς για να σωθεί. Αλλά ο πονηρός και φθονερός παγκάκιστος εχθρός και εκείνους που θέλουν να ανέβουν στον Ουρανό τους πολεμεί περισσότερο...

ΟΣΙΑ ΜΑΤΡΩΝΑ: ΓΙΑΤΙ ΕΠΕΤΡΕΨΕ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΝ ΤΟΣΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ;

Ρώτησαν την Αγία Ματρώνα...

«Γιατί επέτρεψε ο Θεός να κλείσουν και να γκρεμίσουν τόσες Εκκλησίες;»

και απάντησε με τα παρακάτω λόγια,

«Αυτό ήταν το θέλημα τού Θεού. Ο λαός είναι σαν υπνωτισμένος και μία φοβερή δαιμονική δύναμη έχει μπει σε δράση. Βρίσκεται στον αέρα, και διεισδύει παντού.

Παλιά η δαιμονική αυτή δύναμη κατοικούσε στα έλη και στα πυκνά δάση επειδή οι άνθρωποι πήγαιναν τακτικά στην εκκλησία, φορούσαν και τιμούσαν τον σταυρό. Τα σπίτια τους ήταν προστατευμένα από τις εικόνες, τα κανδήλια πού έκαιγαν, τον αγιασμό πού έκαναν... Τα δαιμόνια πετούσαν μακριά και φοβόντουσαν να πλησιάσουν...»

ΑΓΙΑ ΜΑΤΡΩΝΑ: Ο ΛΑΟΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΝΩΤΙΣΜΕΝΟΣ, ΕΧΕΙ ΧΑΣΕΙ ΤΑ ΝΕΡΑ ΤΟΥ, ΜΙΑ ΦΟΒΕΡΗ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΜΠΗΚΕ ΣΕ ΔΡΑΣΗ!

Αγία Ματρώνα: Ο λαός είναι υπνωτισμένος, έχει χάσει τα νερά του. Μία φοβερή δαιμονική δύναμη μπήκε σε δράση. Βρίσκεται στον αέρα, διεισδύει παντού. Παλιά κατοικούσε στα έλη και τα πυκνά δάση, επειδή οι άνθρωπο εκκλησιάζονταν, φορούσαν το σταυρό. Τα σπίτια ήταν προστατευμένα από τις εικόνες, τα κανδήλια, τον αγιασμό. Τα δαιμόνια πετούσαν από δίπλα και δεν μπαίνανε μέσα σ’ αυτά τα σπίτια. Σήμερα όμως έχουν γίνει κατοικητήριο των δαιμόνων και οι ίδιοι οι άνθρωποι για την απιστία τους και την απομάκρυνσή τους από Tο Θεό.

ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΟΜΑΣΤΕ!

Κάποιος αδελφός νικήθηκε από το πάθος της πορνείας και έκανε την αμαρτία καθημερινά, αλλά και καθημερινά ζητούσε έλεος από τον Κύριό του με δάκρυα και προσευχές. Ενεργώντας λοιπόν έτσι, τον ξεγελούσε η κακή συνήθεια, και έκανε την αμαρτία· έπειτα πάλι, μετά την αμαρτία, πήγαινε στην εκκλησία, και βλέποντας την ιερή και σεβάσμια εικόνα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, έπεφτε μπροστά της με πικρά δάκρυα και έλεγε: «Σπλαχνίσου με, Κύριε, και πάρε από επάνω μου αυτόν τον ύπουλο πειρασμό, γιατί με ταλαιπωρεί φοβερά και με τραυματίζει με τις πικρές ηδονές. Δεν έχω πρόσωπο, Κύριε, να αντικρίσω και να δω την αγία εικόνα σου και την υπέρλαμπρη μορφή του προσώπου σου, ώστε να γλυκαθεί και να ευφρανθεί η καρδιά μου».

Τέτοια έλεγε, και όταν έβγαινε από την εκκλησία έπεφτε πάλι στον βούρκο. Όμως και πάλι δεν απελπιζόταν για τη σωτηρία του, αλλά από την αμαρτία ξαναγύριζε στην εκκλησία και έλεγε τα παρόμοια προς τον φιλάνθρωπο Κύριο και Θεό: «Εσένα, Κύριε, βάζω εγγυητή, ότι από εδώ και πέρα δεν θα ξανακάνω αυτή την αμαρτία· μόνο, αγαθέ, συγχώρησέ μου όσες αμαρτίες σου έκανα από την αρχή μέχρι τώρα». Και αφού έδινε αυτές τις φοβερές υποσχέσεις, πάλι γύριζε στη βαριά αμαρτία του. Και έβλεπε κανείς τη γλυκύτατη φιλανθρωπία και την άπειρη αγαθότητα του Θεού να ανέχεται καθημερινά και να υπομένει την αδιόρθωτη και βαριά παράβαση και την αχαριστία του αδελφού και να θέλει από πολλή ευσπλαχνία τη μετάνοιά του και την οριστική επιστροφή του. Γιατί αυτό δεν γινόταν για ένα, δύο ή τρία χρόνια, αλλά για δέκα και περισσότερο.

Βλέπετε, αδελφοί, την άμετρη ανοχή και την άπειρη φιλανθρωπία του Κυρίου; Πώς κάθε φορά δείχνει μακροθυμία και καλοσύνη, υπομένοντας τις βαριές ανομίες και αμαρτίες μας; Γιατί αυτό που συγκλονίζει και προκαλεί θαυμασμό σχετικά με την πλούσια ευσπλαχνία του Θεού είναι ότι ο αδελφός, ενώ υποσχόταν και συμφωνούσε να μην ξανακάνει την αμαρτία, αποδεικνυόταν ψεύτης.

Μια μέρα λοιπόν, καθώς γίνονταν αυτά, ο αδελφός, αφού έκανε την αμαρτία, πήγε τρέχοντας στην εκκλησία, θρηνώντας και στενάζοντας και κλαίγοντας και βιάζοντας την ευσπλαχνία του αγαθού Θεού να τον λυπηθεί και να τον γλυτώσει από τον βούρκο της ασωτείας. Καθώς λοιπόν ο αδελφός παρακαλούσε τον φιλάνθρωπο Θεό, ο αρχέκακος διάβολος, η καταστροφή των ψυχών μας, είδε ότι τίποτε δεν κάνει, αλλά όσα αυτός έραβε με την αμαρτία, ο αδελφός τα ξήλωνε με τη μετάνοια. Με θράσος λοιπόν του παρουσιάστηκε φανερά και, στρέφοντας το πρόσωπό του προς τη σεβάσμια εικόνα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, κραύγαζε και έλεγε:

«Τι θα γίνει μ’ εμάς τους δύο, Ιησού Χριστέ; Η άπειρη συμπάθειά σου με νικά και με ρίχνει κάτω, καθώς δέχεσαι αυτόν τον πόρνο, τον άσωτο, που κάθε μέρα σου λέει ψέματα και δεν λογαριάζει την εξουσία σου. Γιατί λοιπόν δεν τον καις, αλλά μακροθυμείς και τον ανέχεσαι; Εσύ πρόκειται να δικάσεις τους μοιχούς και τους πόρνους και να εξολοθρεύσεις όλους τους αμαρτωλούς. Πράγματι, δεν είσαι δίκαιος κριτής, αλλά όπου νομίσει η εξουσία σου, κρίνεις άδικα και παραβλέπεις. Εμένα, για τη μικρή παράβαση της υπερηφάνειας, με έριξες από τον ουρανό κάτω· και αυτός είναι ψεύτης και πόρνος και άσωτος, και επειδή πέφτει μπροστά σου, του χαρίζεις ατάραχος την ευμένειά σου. Γιατί λοιπόν σε λένε δίκαιο κριτή; Όπως βλέπω, και εσύ χαρίζεσαι σε πρόσωπα από την πολλή σου αγαθότητα και παραβλέπεις το δίκαιο».

Και αυτά ο διάβολος τα έλεγε πνιγμένος από την πολλή πίκρα του και βγάζοντας φλόγες και καπνό από τα ρουθούνια του.

Αφού τα είπε αυτά ο διάβολος, σώπασε· και αμέσως ακούστηκε μία φωνή σαν από το άγιο βήμα να λέει: «Παμπόνηρε και ολέθριε δράκοντα, δεν χόρτασε η κακία σου που κατάπιες όλο τον κόσμο, αλλά και αυτόν που κατέφυγε στο άπειρο έλεος της ευσπλαχνίας μου πασχίζεις να τον αρπάξεις και να τον καταπιείς; Έχεις να παρουσιάσεις αμαρτήματα τόσα που να ζυγίζουν βαρύτερα από το πολύτιμο αίμα που έχυσα γι’ αυτόν επάνω στον σταυρό; Μάθε ότι η σταύρωση και ο θάνατός μου συγχώρησαν τις αμαρτίες του. Και εσύ βέβαια, όταν αυτός πηγαίνει στην αμαρτία, δεν τον διώχνεις, αλλά τον δέχεσαι με χαρά και δεν τον αποστρέφεσαι, ούτε τον εμποδίζεις, γιατί ελπίζεις να τον κερδίσεις.

»Εγώ λοιπόν, που είμαι τέτοιος σπλαχνικός και φιλάνθρωπος, που έδωσα εντολή στον κορυφαίο μου απόστολο Πέτρο να συγχωρεί ως εβδομήντα φορές το επτά αυτόν που αμαρτάνει καθημερινά, άραγε δεν θα συγχωρήσω και δεν θα τον σπλαχνιστώ; Ναι, σου λέω· και επειδή καταφεύγει σ’ εμένα, δεν θα τον αποστραφώ, ώσπου να τον πάρω δικό μου· γιατί εγώ για τους αμαρτωλούς σταυρώθηκα και γι’ αυτούς άπλωσα τα άχραντα χέρια μου, έτσι ώστε όποιος θέλει να σωθεί, να καταφεύγει σ’ εμένα και να σώζεται. Κανέναν δεν αποστρέφομαι ούτε διώχνω· ακόμη και μύριες φορές τη μέρα να αμαρτήσει κάποιος και μύριες φορές να έρθει σ’ εμένα, δεν θα φύγει λυπημένος. Γιατί δεν ήρθα να καλέσω σε μετάνοια τους ενάρετους αλλά τους αμαρτωλούς».

Μόλις ακούστηκαν αυτά τα λόγια, ο διάβολος έμεινε στη θέση του τρέμοντας, χωρίς να μπορεί να φύγει. Και ακούστηκε πάλι η φωνή: «Άκουσε, απατεώνα, και σχετικά με αυτό που είπες, ότι δηλαδή είμαι άδικος. Γιατί εγώ είμαι δίκαιος σε όλους, και σε όποια κατάσταση βρω κάποιον, σύμφωνα με αυτήν τον κρίνω. Δες, λοιπόν· αυτόν τον βρήκα τώρα σε μετάνοια και επιστροφή, πεσμένο μπροστά στα πόδια μου και νικητή σου. Θα τον πάρω λοιπόν και θα σώσω την ψυχή του, επειδή δεν απελπίστηκε για τη σωτηρία του. Και εσύ, βλέποντας την τιμή που του κάνω, να σουβλιστείς από τον φθόνο σου και να καταντροπιαστείς».

Και όπως ήταν ο αδελφός πεσμένος μπρούμυτα και θρηνούσε, παρέδωσε την ψυχή του· και αμέσως ήρθε οργή μεγάλη σαν φωτιά και έπεσε επάνω στον σατανά και τον κατέκαιγε.

Από αυτό λοιπόν ας μάθουμε, αδελφοί, την άμετρη ευσπλαχνία και φιλανθρωπία του Θεού και πόσο καλό Κύριο έχουμε, και ποτέ να μην απελπιστούμε ή να αμελήσουμε τη σωτηρία μας.

Πηγή: (Από το βιβλίο: ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ, τόμος Α’, Υπόθεση Α’, σελ. 31. Εκδόσεις Το Περιβόλι της Παναγίας, Θεσσαλονίκη 2001), Κοινωνία Ορθοδοξίας

ΓΕΡΩΝ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ: ΟΤΙ ΠΡΟΒΑΛΛΕΙ ΣΗΜΕΡΑ Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΣΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΧΟΜΟ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ!

Γέρων Ἀθανάσιος Μυτιληναίος: Ότι προβάλλει σήμερα η τηλεόραση, δεν είναι παρά για να προετοιμάσει τούς ανθρώπους για τον ερχομό του αντιχρίστου...''

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ! ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝΔΕΚΑΤΗ ΩΡΑ, Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ ΘΕΟΣ ΜΑΣ ΜΑΣ ΔΕΧΕΤΑΙ!

Γέρων Εφραίμ Αριζόνας: Ακόμα και κατά την ενδέκατη ώρα, ο ευγενικός Θεός μας μας δέχεται εφ 'όσον συνειδητοποιούμε ότι περιμένει την επιστροφή μας. Αλλά ο πονηρός εχθρός της ψυχής μας δεν παραμένει ανενεργός. τίποτα δεν ξεφεύγει από την ειδοποίησή του. Γιατί αυτός ο νεκρός ξέρει την ανεκτίμητη αξία του χρόνου και επιδιώκει μέσα από μάταιες φροντίδες και χάρες και ανέσεις του κόσμου να καθιερώσει σταθερή άγνοια και ξεχασμό, ώστε να φέρει απόλυτη απελπισία στην τελευταία ώρα του ανθρώπου και να κερδίσει τις αθάνατες ψυχές για τις οποίες πέθανε ο Χριστός ο σταυρός!

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΚΥΒΕΡΝΑΕΙ ΤΗΝ ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ!

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Ὁ διάβολος κυβερνάει τὴν ματαιότητα καὶ τούς ἀνθρώπους ποὺ εἶναι κυριευμένοι ἀπὸ τὴν ματαιότητα, ἀπὸ τὸν «κόσμο». «Κόσμος» τί θὰ πῆ; Δὲν θὰ πῆ κόσμημα, μάταιο στολίδι; Ὅποιος λοιπόν εἶναι κυριευμένος ἀπὸ τὴν ματαιότητα εἶναι ὑπό τὴν κατοχή τοῦ διαβόλου. Ἡ αἰχμαλωτισμένη καρδιά ἀπὸ τὸν μάταιο κόσμο διατηρεῖ καὶ τὴν ψυχή ἀτροφική καὶ τὸν νοῦ σκοτισμένο. Τότε, ἐνῶ φαίνεται κανεὶς ὅτι εἶναι ἄνθρωπος, στὴν οὐσία εἶναι πνευματικό ἔκτρωμα. Μοῦ λέει ὁ λογισμός ὅτι ὁ μεγαλύτερος ἐχθρός της ψυχῆς μας ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὸν διάβολο εἶναι τὸ κοσμικό πνεῦμα, γιατί μᾶς παρασύρει γλυκά καὶ μᾶς πικραίνει τελικά αἰώνια. Ἐνῶ, ἄν βλέπαμε τὸν ἴδιο τὸν διάβολο, θὰ μᾶς ἐπίανε τρόμος, θὰ ἀναγκαζόμασταν νὰ καταφύγουμε στὸν Θεό καὶ θὰ ἐξασφαλίζαμε τότε τὸν Παράδεισο. Στὴν ἐποχή μας, πολύς «κόσμος» –κοσμικό πνεῦμα – μπῆκε στὸν κόσμο καὶ αὐτός ὁ «κόσμος» θὰ τὸν καταστρέψη. Ἔβαλαν οἱ ἄνθρωποι μέσα τούς τὸν «κόσμο» καὶ διώξανε ἀπὸ μέσα τούς τὸν Χριστό.

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΜΑΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΧΡΟΝΟ, ΜΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΗΪΝΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΑΙΡΑ!

Γέρων Εφραίμ Αριζόνας: Ο διάβολος μας κερδίζει χρόνο, μας απασχολεί με πράγματα γήινα και πρόσκαιρα προκειμένου να μας κερδίσει το χρόνο να μην τον έχουμε, ώστε να μην προσφέρουμε περισσότερα στο Θεό και στην ψυχή μας.

Ας προσέξουμε όσο μπορούμε να είμαστε εν εγρηγόρσει, να γρηγορούμε στο μυαλό, στην καρδιά, να μην αφήνουμε σκέψεις, να μην αφήνουμε την καρδιά μας να μολύνεται. [...] Πόσες φορές αν θα ελέγξουμε τη συνείδησή μας, θα δούμε ότι δεν προσέχουμε. Επομένως δημιουργούμε σκάνδαλο. Αυτές τις αμαρτίες δεν τις γνωρίζουμε. Να τις εξαγορευθούμε και να σβήσουν.