ΑΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΓΙΟΣ ΝΗΦΩΝ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΓΙΟΣ ΝΗΦΩΝ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 6 Απριλίου 2023

ΑΓΙΟΣ ΝΗΦΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΝΗΣ: ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΔΙΟΡΘΩΝΟΝΤΑΙ, ΜΟΛΟΝΟΤΙ ΝΗΣΤΕΥΟΥΝ ΠΟΛΥ, ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥΣ!

Άγιος Νήφων: Όσοι δεν διορθώνονται, μολονότι νηστεύουν πολύ, είναι γιατί δεν προσέχουν τη γλώσσα τους. Όποιος δεν κλείνει το στόμα του, κι αν ακόμα νηστεύει όλο το χρόνο, προκοπή δεν κάνει. Ενώ όποιος ξέρει να σωπαίνει, μπορεί εύκολα να νικήσει όλα τα πάθη. Σε κάνει λ.χ ο διάβολος να οργιστείς; Μη μιλήσεις, και νίκησες. Σε σπρώχνει σε φθόνο; Μην κατακρίνεις, και ντρόπιασες τον πονηρό· γιατί η κατάκριση γεννιέται απ’ το φθόνο.

Τετάρτη 24 Αυγούστου 2022

ΟΣΙΟΣ ΝΗΦΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΝΗΣ: "Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ, ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΤΟ ΑΓΙΟ ΕΚΕΙΝΟ ΛΑΔΙ, ΕΤΡΕΨΕ ΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ ΣΕ ΦΥΓΗ".

 Παναγία μου, τι δύναμη έχει το λάδι από το καντήλι σου!!!

🌿Όση ώρα είναι αναμμένα τα καντήλια, αυτά φωνάζουν ελέησον, ελέησον, ελέησον… τον άνθρωπο, που άναψε το καντήλι, προς το Θεό.

Όσιος Νήφων Επίσκοπος Κωνσταντιανής:

Μιά νύχτα είχε πάρει λιγάκι ο ύπνος τον δούλο του Θεού. Ξαφνικά φάνηκε ο διάβολος κρατώντας μιάν αξίνα! 

Τη σήκωσε ψηλά για να τον χτυπήσει, μα, πριν προλάβει να την κατεβάσει, κυριεύτηκε από φρίκη και τρόμο, τραβήχτηκε πίσω και χάθηκε σαν καπνός, ξεφωνίζοντας και κάνοντας μεγάλο θόρυβο, ενώ ο Νήφων, ξύπνιος πιά, τον άκουσε να τρίζει τα δόντια και να λέει: 

Αχ, Μαρία! Εσύ, όπως πάντα, με καίς! Εσύ, που προστατεύεις αυτό το αγύριστο κεφάλι! 

Απο τα θυμωμένα εκείνα λόγια του σατανά, ο δίκαιος κατάλαβε ότι η Παναγία τον υπερασπιζόταν και τον σκέπαζε με τη χάρη της, επειδή κάθε βράδυ, πριν κοιμηθεί συνήθιζε να παίρνει λάδι απ’ το καντήλι της και ν’ αλείφεται με πολλή ευλάβεια στο μέτωπο, στον αυχένα, στην καρδιά και σ’ όλα του τα αισθητήρια. 

Η μυστική δύναμη, που είχε το άγιο εκείνο λάδι, έτρεψε το διάβολο σε φυγή.

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2020

ΑΓΙΟΣ ΝΗΦΩΝ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΝΗΣ

 Άγ. Νήφων Επίσκοπος Κωνσταντιανής, ο θεόπτης
Αλέξανδρος Χριστοδούλου, Θεολόγος
 
Πρόκειται για ένα σχεδόν άγνωστο άγιο Ιεράρχη της Αλεξανδρινής Εκκλησίας του δ΄ αιώνα, που αξιώθηκε πολλές θείες οπτασίες και που ο Μέγας Αθανάσιος μαρτυρεί την αγιότητά του.
Ο Αγαπητός, πατέρας του αγίου, ήταν ο πρώτος άρχοντας της Αλμυροπόλεως της Αιγύπτου. Ο άγιος Νήφων πήγε σε ηλικία οκτώ ετών στην Κωνσταντινούπολη για να σπουδάσει. Μαζί με τον πόθο για μόρφωση παρουσίαζε και μεγάλη ευλάβεια προς τον Θεό. Παρασύρθηκε όμως σε μια ταραγμένη και άσωτη νεανική ζωή εξαιτίας της απειρίας του. Οι φίλοι του τού θύμιζαν την προηγούμενη χριστιανική του ζωή αλλά ο Νήφωνας παρέμενε στην αμαρτία. Όταν μια νύκτα αποφάσισε να προσευχηθεί ένα μαύρο σύννεφο φάνηκε μπροστά του ώστε τον παρέλυσε και τον έκανε να πέσει στο κρεβάτι σαν νεκρός. Το πρωί, ελεεινολογώντας τον εαυτό του πήγε στην Εκκλησία και είπε μπροστά στην εικόνα της Παναγίας : «Υπεραγία Θεοτόκε Παρθένε, μητέρα του ελέους και της ευσπλαχνίας, λυπήσου με και ελέησέ με τον αμαρτωλό». Ο Νήφων ένιωσε μεγάλη παρηγοριά βλέποντας την Θεοτόκο να τον κοιτάζει με βλέμμα ήμερο και ιλαρό και είχε μέσα του την αίσθηση ότι ήταν δυνατή η μετάνοια. Πήγαινε στην Εκκλησία και μετανοούσε μετά από κάθε αμαρτία που έκανε και επέμενε στον αγώνα κατά των παθών νηστεύοντας, αγρυπνώντας και κατηγορώντας τον εαυτό του.
Στους πολέμους κατά των ακαθάρτων δαιμόνων παρακαλούσε με πολλή θέρμη τον Θεό χρησιμοποιώντας το όνομα του Χριστού και δικά του τεχνάσματα για να αντιμετωπίσει τα τεχνάσματά τους. Ταλαιπωρούσε το σώμα του για να θυμάται τις τιμωρίες της κολάσεως. Παντοτινή συνήθεια ήταν να λέει  ελεεινολογώντας τον εαυτό του «αλλοίμονο σε μένα τον αμαρτωλό». Το άγιο Πνεύμα του φανέρωσε ότι η ταπείνωση, η ελεημοσύνη, η αυτομεμψία και η αποφυγή της κατακρίσεως ήταν τα όπλα με τα οποία θα κατανικούσε το σαρκικό φρόνημα. Μια ημέρα παρουσιάσθηκε Άγγελος Κυρίου και, σε αναγνώριση των άθλων του, τού έδωσε μια νέα καρδιά, την “συντετριμμένη και τεταπεινωμένη καρδία”. Θεωρούσε ότι ήταν ελαχιστότερος και από την σκόνη που οι αδελφοί τινάζουν από τα πόδια τους μπαίνοντας στο ναό· και όταν κάποιος γονάτιζε μπροστά του ζητώντας την ευλογία του, οι λογισμοί του κατέρχονταν μέχρι τα βάθη της κολάσεως. “Βάλε τον εαυτό σου κάτω από τους άλλους”, έλεγε, “και θα ζεις με τον Χριστό”. Όταν έδινε ελεημοσύνη σε κάποιον πτωχό, επαναλάμβανε τα λόγια της θείας Λειτουργίας: “Τα Σα εκ των Σων, Σοι προσφέρωμεν κατά πάντα και δια πάντα”, αποδίδοντας στον Θεό κάθε ενάρετη πράξη του. Μια ημέρα εκεί που θρηνούσε για τις αμαρτίες του, ο Νήφων περιβλήθηκε ξαφνικά από ουράνιο φως, δυο πελώρια χέρια από τον ουρανό τον αγκάλιασαν και άκουσε την φωνή του Θεού να επαναλαμβάνει τα λόγια του πατέρα του ασώτου. Άγγελος Κυρίου ήλθε τότε και περιέλουσε τον άγιο με άρωμα ανείπωτης ευωδίας. Είχε αποκτήσει την χάρη της μετανοίας.
Ο Θεός επέτρεψε να αντιμετωπίσει την “μεγάλη δοκιμασία”. Για τέσσερα χρόνια ο νους του καλύφθηκε από βαθύ γνόφο, σε βαθμό που του ήταν δύσκολο να συγκεντρωθεί στην προσευχή. Ο διάβολος ακατάπαυστα τον παρακινούσε να αρνηθεί την ύπαρξη του Θεού. Στηριγμένος στην άγκυρα της πίστεως ο άγιος προσευχόταν πρωί βράδυ απαντούσε στον δαίμονα λέγοντας απλά: “Ναι, ο Θεός υπάρχει!”. Έφθασε μέχρι τα όρια της αποθάρρυνσης και απελπισίας και τέλος λυτρώθηκε μέσω ενός λαμπρού οράματος του προσώπου του Χριστού. Λίγο αργότερα ο άγιος αξιώθηκε να λάβει από τον Θεό το χάρισμα της απαθείας και να δει σε όραμα τον θρόνο του Θεού στην κορυφή πύρινου στύλου που αναδυόταν από τα νερά της θάλασσας. Από τότε γεμάτος από το πλήρωμα της  Χάριτος επί έζησε ως άγγελος επί γης. Όταν προσευχόταν ανυψωνόταν από το έδαφος και το πρόσωπό του ακτινοβολούσε απαστράπτον φως.
Στους πολλούς επισκέπτες του δίδασκε την ουράνια διδαχή του, επιτιμούσε τους αμαρτωλούς και δεόταν ιδιαιτέρως για τους ψυχορραγούντες. Περιφρονούσε τις τιμές και τη δόξα των ανθρώπων και για τον λόγο αυτό, μετά ένα ενύπνιο που του ανήγγειλε ότι σύντομα θα χειροτονούνταν επίσκοπος, αποφάσισε να φύγει από την Κωνσταντινούπολη και να πάει στην Αλεξάνδρεια. Μόλις έφθασε αναγνωρίσθηκε αμέσως από τον αρχιεπίσκοπο άγιο Αλέξανδρο (313-326), που είχε δει σχετικό όραμα, και μετά τη χειροτονία του διορίσθηκε επίσκοπος της Εκκλησίας της Κωνσταντιανής. Την ημέρα της χειροτονίας του σε επίσκοπο, ο άγιος Αθανάσιος ο Μέγας, διάκονος τότε, είδε τον άγιο Νήφωνα μέσα σε φως και περιστοιχισμένο από πλήθος Αγγέλων. Τρεις ημέρες αργότερα έφθασε στην επισκοπική έδρα με την συνοδεία του και έγινε δεκτός με αγαλλίαση από το ποίμνιό του, που καυχιόταν ότι απέκτησε τέτοιο ποιμενάρχη. Όταν δεν βρισκόταν στην εκκλησία, πήγαινε να παρηγορήσει τις χήρες και τα ορφανά ή αποσυρόταν στην ησυχία για να συντάξει πνευματικές διδαχές και σχόλια στην Αγία Γραφή· είτε κατ’ ιδίαν, είτε δημοσίως, ποτέ δεν διέκοπτε την κρυφή και σιωπηλή του συνομιλία με τον Χριστό.
Τρεις ημέρες πριν την εκδημία του, παρουσιάσθηκε στον όσιο Νήφωνα ο Αρχάγγελος Μιχαήλ για να του αναγγείλει την ημέρα της μετάστασής του στους ουρανούς και να του υποσχεθεί ότι πολύ σύντομα θα συμμετείχε στην δόξα των Αγγέλων. Ο άγιος Αθανάσιος, ο οποίος στο μεταξύ είχε γίνει πατριάρχης Αλεξανδρείας, ειδοποιήθηκε επίσης σε όραμα και έφθασε δίχως καθυστέρηση στο προσκέφαλο του οσίου ιεράρχη. Μετά μια τελευταία συνομιλία, γεμάτοι συγκίνηση αποχαιρετίστηκαν: ο Αθανάσιος ζήτησε από τον Νήφωνα να τον θυμηθεί ενώπιον του θρόνου του Θεού και ο Νήφων είπε στον αρχιερέα να μην παραλείψει να τον μνημονεύει κατά την θεία Λειτουργία. Έκαναν μια τελευταία δέηση υπέρ σωτηρίας του σύμπαντος κόσμου, και με πρόσωπο που ακτινοβολούσε παρά τον πυρετό, ο άγιος Νήφων είδε τον Χριστό να έρχεται προς το μέρος του λέγοντας: «Έλα κοντά μου ψυχή που φόρεσες την ταπείνωσή μου. Εγώ είμαι ο Χριστός σου, που με τόσο πόθο έλεγες: Ο Χριστός μου, ο Χριστός μου». Και αμέσως παρέδωσε το πνεύμα.
 
https://www.pemptousia.gr

ΑΓΙΟΣ ΝΗΦΩΝ- ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ


ΑΓΙΟΣ ΝΗΦΩΝ


Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2020

ΑΓΙΟΣ ΝΗΦΩΝ: ΠΙΟ ΒΡΩΜΕΡΗ ΑΜΑΡΤΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΡΝΕΙΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!

Άγιος Νήφων: Πιο βρωμερή αμαρτία από την πορνεία δεν υπάρχει. Αν όμως ο ακόλαστος άνθρωπος θέλει να μετανοήσει, ο Θεός τον δέχεται πιο πρόθυμα και πιο θερμά, από όλους τους άλλους αμαρτωλούς. Γιατί ξέρει πόσο δυνατό είναι το πάθος τούτο, αφού και από την φυσική γενετήσια ορμή του ανθρώπου τρέφεται, αλλά και από τους δαίμονες επιπλέον κεντρίζεται, με τους διάφορους πειρασμούς. Όποιος θέλει να νικήσει αυτό το πάθος, θα το κατορθώσει μόνο αν αγωνιστεί να λιγοστέψει τον ύπνο του και το φαγητό του.

ΑΓΙΟΣ ΝΗΦΩΝ: ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ!

Άγιος Νήφων: Να μήν κατηγορείς κανέναν απολύτως, να μήν κοροϊδεύεις, να μήν οργίζεσαι, να μήν περιφρονείς. Φυλάξου πολύ να μη λες ''ο τάδε ζει ενάρετα ή ο δείνα άσωτα'', διότι αυτό ακριβώς είναι το ''μή κρίνετε''. Όλους να τους βλέπεις με το ίδιο μάτι, με την ίδια διάθεση, με την ίδια σκέψη, με απλή καρδιά, να τους δέχεσαι σαν τον Χριστό.

Σάββατο 21 Μαρτίου 2020

ΑΓΙΟΣ ΝΗΦΩΝ: Η ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΣΥΜΦΟΡΩΝ!

Ἡ αἰτία τῶν συμφορῶν

Ἐκεῖνο τόν καιρό ἔπεσε φοβερό θανατικό στή γῆ. Οἱ ἄνθρωποι πέθαιναν ξαφνικά καί μέ φρικτό τρόπο.
Ἕνας φίλος τοῦ Ὁσίου, πού λεγόταν Γρηγόριος, ἦρθε στό κελλί του καί τόν ρώτησε:
-Σέ παρακαλῶ, πάτερ, πές μου, πῶς ἔγινε καί μᾶς βρῆκε τοῦτο τό κακό;
-Ἦταν φυσικό, παιδί μου, ἀποκρίθηκε ὁ δίκαιος χωρίς δισταγμό. Πικραίνομαι τόσο πολύ τόν ἀθάνατο Θεό, παραβαίνοντας συνέχεια τό νόμο Του. Γι' αὐτό μᾶς ἔστειλε τοῦτο δερπάνι, πού μᾶς θερίζει. Εἶναι γραμμένο ὅτι "ἁμαρτία θάνατον κατεργάζεται". Νά, χθές εἶδα ἕναν ἄνδρα φοβερό, πού ἀπειλοῦσε τῆ γῆ καί τῆς ἔλεγε: "Ὅλους τούς ἀκόλαστους πού ζοῦνε πάνω σου, ὄλους τούς μέθυσους καί τούς κοιλιόδουλους, ὅλους τούς φιλάργυρους καί τούς τοκογλύφους, ὅλους τούς ψεῦτες καί τούς συκοφάντες, μά προπαντός ὅλους τούς σοδομίτες, που δέν μετανοοῦν, ἐγώ θά τούς ἐξολοθρεύσω!...
"Ἄν λοιπόν, παιδάκι μου, δέν εἴχαμε παροργίσει τόν Πλάστη καί προστάτη μας, δέν θά παθαίναμε ὅ,τι πάθαμε". Ἀλλά ποῦ ν' ἀκούσεις καί πόσα ἄλλα χειρότερα εἶπε! Δέν θά τ' ἀντέξεις...Ἀπείλησε πώς θά μᾶς θερίσει μέ δρεπάνι καί θά μᾶς περάσει ἀπό λεπίδι, γιατί δέν βλέπει νά ἔχουμε καθόλου μετάνοια, οὔτε τήν παραμικρή διόρθωση. Ἡ δοξασμένη Του Μητέρα στεκόταν δίπλα Του περίλυπη καί Τόν ἱκέτευε ν' ἀναβάλει τήν τιμωρία. Τό ἴδιο κι ἕνας ἱεράρχης-δέν μπόρεσα νά καταλάβω ποιός, μόνο θυμᾶμαι πώς ἦταν λευκότριχος καί λίγο φαλακρός. Ἀλλά μάταια. "Μήπως ἐσεῖς εἶστε πιό σπλαχνικοί ἀπό μένα;", τούς ἔλεγε. "Μήπως πονᾶτε περισσότερο;...Δέν βλέπετε τί κακό γίνεται; Ὅλοι σχεδόν περιφρονοῦν τόν ἅγιο νόμο μου! Κανείς δέν μέ σέβεται"....
-Πραγματικά, πάτερ, εἶπε ὀ Γρηγόριος, ὀ λαός ἀποδεκατίστηκε. Οἱ πιό πολλοί βασανίζονται στό κρεβάτι τοῦ πόνου...Πές μου ὅμως, ποιά εἶναι ἡ κύρια αἰτία τοῦ θανατικοῦ αὐτοῦ, ἀλλά καί ὅλων γενικά τῶν ἀσθενειῶν;
-Παιδί μου Γρηγόριε, ἀποκρίθηκε ὁ γέροντας, γι' αὐτούς πού ἀρρωσταίνουν βαριά εἶναι γραμμένο τό"κατέβαλες αὐτούς ἐν τῷ ἐπαρθῆναι", ἐνῶ γιά τούς ὑγιεῖς ἐναρέτους τό "ὁ ἰώμενος τους συντετριμμένους τήν καρδίαν". Ἀκοῦς; "...τούς συντετριμμένους τήν καρδίαν"! Τούς ταπεινούς δηλαδή! Σκέψου, λοιπόν: Ἄν ὁ Θεός δέν λυπήθηκε οὔτε τόν ἀπόστολο
Παῦλο, τόν μεγάλο φωστῆρα, ἀλλά τοῦ ἔδωσε ἀρρώστια ἁγιαστική, "ἄγγελον σατᾶν, ἵνα αὐτόν κολαφίζῃ", κι ἔτσι νά μήν ὑπερηφανεύεται γιά τό πλῆθος τῶν ἀποκαλύψεων πού τοῦ ἔγιναν, πῶς δέν θά δώσει ἐξουσία στό σατανᾶ νά χτυπήσει μέ τήν ἀρρώστια κι ἐμᾶς τούς ἁμαρτωλούς, ὥσπου νά γίνουμε ταπεινοί; Γιατί δέν φτάνει πού εἴμαστε ἁμαρτωλοί, ἀλλά τό παίρνουμε καί πάνω μας! Ἀλλά τί λέει ἡ Γραφή; Ὅτι "τό ἐν ἀνθρώποις ὑψηλόν βδέλυγμα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ". 

ΕΝΑΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
Ὅσιος Νήφων Επίσκοπος Κωνσταντιανῆς
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

Τρίτη 16 Μαΐου 2017

Ο ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΥΚΟΔΗΜΟΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΤΑΙ: ΓΥΡΙΣΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΧΑΡΗ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΗΦΩΝΑ!

Από τη Βίβιαν Μπενέκου

Σε μια συγκλονιστική εξομολόγηση, που κάνει για πρώτη φορά δημοσίως, ο πρώην πρωταθλητής και ολυμπιονίκης στο άλμα εις μήκος αποκαλύπτει τον φύλακα-άγιο που «σημάδεψε» τη ζωή του! Ακόμη και η επί 21 χρόνια σύζυγός του Λιάνα Μακρίδου θα μάθει μέσω της «Espresso» το περιστατικό, που έκρυβε βαθιά στην ψυχή του ο πρώην υφυπουργός Αθλητισμού.
Πριν από δύο χρόνια συνέβη κάτι που λίγο έλειψε να κοστίσει τη ζωή σας. Θα μας μιλήσετε για αυτό;
Ήταν Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου του 2015, πριν από τις εθνικές εκλογές. Να πω εδώ, γιατί έχει σημασία, ότι είχαν προηγηθεί εκλογές με σταυρό, κι αυτές ήταν με λίστα. Εγώ ήμουν πρώτος. Άρα δεν είχα λόγο να έχω άγχος. Παρ’ όλα αυτά, αγχώθηκα πολύ για το πανελλαδικό ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας, κι όχι για το αν θα εκλεγώ. Βεβαίως, κάπνιζα πάρα πολύ. Έκανα τέσσερα πακέτα την ημέρα, μπορεί και πέντε. Εκείνη την Παρασκευή θα ερχόταν από τις Σέρρες ο Κώστας Καραμανλής του Αχιλλέα, ο νεότερος, για να μιλήσει και να παρουσιάσει τα ψηφοδέλτια. Το μεσημέρι, πριν από την κεντρική ομιλία, πήγαμε για φαγητό. Στο τραπέζι αισθάνθηκα δυσφορία. Ζήτησα συγγνώμη από τους συνδαιτυμόνες κι έφυγα. Μπήκα στο αυτοκίνητο και είχα μια τρομερή εφίδρωση, παρόλο που δεν έκανε ζέστη.

Άνοιξα το ερκοντίσιον, και μέχρι να πάω στο σπίτι είχα γίνει παπί, στην κυριολεξία. Καταλάβαινα ότι κάτι δεν πάει καλά. Έκανα ένα μπάνιο, μου πήραν την πίεση, και ήταν κανονική! Όμως ακόμη κι όταν βγήκα από το μπάνιο, ένιωθα έντονα την εφίδρωση. Πίστευα ότι είναι λόγω της υπερέντασης, και είπα να πάω στο νοσοκομείο, να κάνω κάποιες εξετάσεις. Με το που μπήκα μέσα στον προθάλαμο, στα Επείγοντα, έτυχε να βρεθεί μπροστά μου ο καρδιολόγος. Μόλις με αντίκρισε, μου είπε ότι έχω πάθει έμφραγμα, και καλά θα κάνω να ξαπλώσω κάτω, γιατί δεν ξέρει σε ποια φάση είναι και πώς θα εξελιχθεί. Με κατάλαβε αμέσως από τη διαστολή των ματιών. Εμένα ούτε καν μου πέρασε από το μυαλό αυτό! Δεν πονούσα, δεν είχα μούδιασμα, δεν αισθάνθηκα ούτε τσίμπημα στην πλάτη.

Μέχρι πριν μπω στο ασθενοφόρο, τους έλεγα: «Τι είναι αυτά που λέτε, το απόγευμα έχω ομιλία, δώστε μου ένα υπογλώσσιο, πρέπει να φύγω». Άκουγα τους γιατρούς που έλεγαν ότι πρέπει να μεταφερθώ στο «Παπανικολάου» της Θεσσαλονίκης και ότι είναι κάτι σοβαρό. Η νοσοκόμα μού έκανε μια αντιθρομβωτική, μετά άλλη μια, αλλά εγώ εκεί. «Θα τα πούμε το βράδυ στην ομιλία» τους έλεγα την ώρα που έμπαινα στο ασθενοφόρο, γιατί νόμιζα ότι θα πάω Θεσσαλονίκη, και θα μου πουν «φύγε»! Με το που μπήκα στο ασθενοφόρο, «χάθηκα». Έπαθα ανακοπή.

Δηλαδή, από τη μια στιγμή στην άλλη βρεθήκατε μεταξύ ζωής και θανάτου;
Ναι, σε μια στιγμή. Στο στάδιο αυτό της ανακοπής, και δεν θέλω να το πάρει κάποιος περίεργα αυτό που θα πω, έγινε κάτι συγκλονιστικό. Να πω εδώ ότι εγώ είμαι πολύ θρήσκος. Από την πρώτη στιγμή, λοιπόν, που έπαθα ανακοπή, υπήρχε κάτι που με έσπρωχνε πίσω. Ένα χέρι με έδιωχνε από εκεί όπου ήμουν. Οι γιατροί μου είπαν αργότερα ότι προσπαθούσα να τραβήξω τα σωληνάκια για να αναπνεύσω.

Νιώσατε να υπάρχει κάποιος που σας έσπρωχνε;

Είδα τον άγιο Νήφωνα! Θα μου πεις, όλα είναι στο μυαλό, γιατί πραγματικά δεν είχες πεθάνει, και είναι αυτό που αισθάνεται ο άνθρωπος μεταξύ του ενός και του άλλου επιπέδου, είναι η συνείδησή του. Αλλά δεν ήταν αυτό.
Πριν από χρόνια μια παρέα από φίλους είχαμε δώσει τον λόγο μας σε έναν γέροντα στο Άγιο Όρος, στον παπα-Γιάννη, να φτιάξουμε ένα εκκλησάκι του αγίου Νήφωνα στην Κατερίνη. Το φτιάξαμε, και είναι ένα παρεκκλήσι της Αγίας Παρασκευής στον Πέλεκα. Εγώ, λοιπόν, είδα τον άγιο Νήφωνα πίσω μου.

Είναι πράγματι συγκλονιστικό. Είναι ακριβώς όπως σας το λέω! Όταν ξύπνησα από την Εντατική, πονούσε το χέρι μου στο σημείο ακριβώς που με σπρώχνανε. Είχα μια μελανιά τεράστια και δεν ήταν από τους γιατρούς, γιατί τις μαλάξεις οι γιατροί τις κάνουν στο στήθος, και όχι πίσω στον ώμο! Όταν, μάλιστα, τους ρώτησα, μου είπαν ότι μπορεί να είχα χτυπήσει μέσα στο ασθενοφόρο. Εκεί, όμως, ήμουν δεμένος για να μην πέσω. Δεν χτύπησα εκεί. Αυτό που εγώ ξέρω είναι ότι ένιωσα αυτό το σκούντημα, κι όταν γύρισα και κοίταξα, ήταν ο άγιος Νήφωνας.

Μετά, λοιπόν, που συνήλθα στην Εντατική, και ήρθαν οι φίλοι μου, μου είπαν ότι «από τη στιγμή που το έπαθες, ανοίξαμε το εκκλησάκι και μαζευτήκαμε όλη η παρέα και προσευχόμασταν, μέχρι που μας είπαν οι γιατροί ότι συνήλθες και διέφυγες τον κίνδυνο». Αυτή την ιστορία την ακούτε εσείς πρώτη φορά. Δεν την έχω πει πουθενά. Δεν την ξέρει ούτε η γυναίκα μου. Δεν της την είπα ποτέ. Τώρα θα το διαβάσει και θα σοκαριστεί.

Ο άγιος σας είπε κάτι εκείνη την ώρα; 

«Δεν είσαι εσύ για εδώ». Αυτό μου είπε ο άγιος Νήφωνας. Ήταν ακριβώς όπως στις εικόνες του. Ένας πραγματικός γέροντας ασκητής. Η μορφή του είναι χαρακτηριστική και δεν είναι άγιος που τον ξέρουν πολλοί. Δεν αποτυπώνεται εύκολα η εικόνα του.

Μπορεί αυτό να ήταν παιχνίδι του μυαλού; 

Όχι, δεν ήταν. Ήταν ολοζώντανο. Το είδα, το πιστεύετε ή όχι. Είδα ότι υπάρχει κάτι μετά τον θάνατο. Ήταν ένας άντρας, όρθιος, με τα ράσα που με έσπρωχνε. Ήταν το χέρι του πάνω στο μπράτσο μου που με χτυπούσε με δύναμη.

Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου 2017

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΗΦΩΝΟΣ Σ' ΕΝΑΝ ΝΕΟ!


Συμβουλές του Αγίου Νήφωνος σ' έναν νέο

Αν θέλεις, παιδί μου, να κατοικήσεις ανάμεσα στους ανθρώπους, οφείλεις να προσέξεις τα εξής: Να μην κατηγορείς κανέναν απολύτως, να μην κοροϊδεύεις, να μην οργίζεσαι, να μην περιφρονείς. Φυλάξου πολύ να μη λες «ο τάδε ζει ενάρετα ή ο δείνα άσωτα», διότι αυτό ακριβώς είναι το «μη κρίνετε». Όλους να τους βλέπεις με το ίδιο μάτι, με την ίδια διάθεση, με την ίδια σκέψη, με απλή καρδιά, να τους δέχεσαι σαν τον Χριστό.
Μην ανοίξεις τ’ αυτί σου σε άνθρωπο που κατακρίνει. Ούτε, πολύ περισσότερο, να ευχαριστείσαι και να συμφωνείς με όσα λέει. Αλλά να κρατάς το στόμα σου κλειστό. Να είσαι δηλαδή αργός στα λόγια και επιμελής στην προσευχή. Αλλά ούτε κι αυτόν τον ίδιο που κατακρίνει να τον καταδικάσεις μέσα σου. Κάνει βέβαια κάτι κακό. Αλλά εσύ να βλέπεις τα δικά σου ελαττώματα και να κατηγορείς τον εαυτό σου μόνο.

ΑΓΙΟΣ ΝΗΦΩΝ: ΣΤΙΣ ΕΣΧΑΤΕΣ ΗΜΕΡΕΣ, ΟΣΟΙ ΘΑ ΔΟΥΛΕΨΟΥΝ ΑΛΗΘΙΝΑ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ!


Άγιος Νήφων: Στις έσχατες ημέρες, όσοι θα δουλέψουν αληθινά στο Χριστό, θα κρύψουν έξυπνα τους εαυτούς τους από τους ανθρώπους!

ΑΓΙΟΣ ΝΗΦΩΝ: Ο ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΚΡΙΝΕΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ ΕΠΕΙΔΗ ΑΜΑΡΤΑΝΕΙ, ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΟΕΙ!


Άγιος Νήφων: Ο Θεός δεν κρίνει τον χριστιανό επειδή αμαρτάνει, αλλά επειδή δεν μετανοεί!

Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2016

ΑΓΙΟΣ ΝΗΦΩΝ: ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΕΤΡΙΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ!


Άγιος Νήφων: Κάποτε τον Άγιο Νήφων (Επίσκοπος Κωνσταντιανής της κατ’ Αλεξάνδρειαν) τον βασάνισε ο εξής λογισμός:«Μήπως, αντί να τρέχω στους ναούς, είναι καλύτερα να κάθομαι σ’ ένα μέρος και να ζητάω το έλεος του Θεού;».
Δεν άργησε ο φιλάνθρωπος Θεός να του αποκαλύψει, ότι κάθε φορά πού ένας άνθρωπος πάει σε εκκλησία για να προσευχηθεί, είτε μέρα είναι είτε νύχτα, τα βήματά του μετριούνται από τούς αγίους αγγέλους, για να μετατραπούν σε ουράνιο μισθό την ημέρα της Κρίσεως.

Κυριακή 26 Ιουνίου 2016

ΑΓΙΟΣ ΝΗΦΩΝ: ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ!

ΑΓΙΟΣ ΝΗΦΩΝ: ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Ο Άγιος Νήφων, επίσκοπος Κωνσταντιανής (4ος αι.) αξιώθηκε να δει πολλά θεϊκά οράματα με τα φωτισμένα από το Άγιο Πνεύμα μάτια της ψυχής του.

Κάποτε, σε μια θεία λειτουργία, μόλις ο λειτουργός εκφώνησε: «Ευλογημένη η βασιλεία…», ο άγιος είδε φωτιά να κατεβαίνει από τον ουρανό και να καλύπτει το άγιο θυσιαστήριο και τον ιερέα χωρίς εκείνος να καταλάβει τίποτα.

Αργότερα, όταν άρχισε να ψάλλεται ο τρισάγιος ύμνος από το λαό, τέσσερις άγγελοι κατέβηκαν κι έψαλλαν μαζί τους.

Στον Απόστολο,φανερώθηκε ο μακάριος Παύλος να καθοδηγεί τον αναγνώστη.

Στο «Αλληλούια», μετά τον Απόστολο, οι φωνές του λαού ανέβαιναν ενωμένες στον ουρανό σαν ένα πύρινο σφιχτοπλεγμένο σχοινί.

Και στο Ευαγγέλιο, κάθε λέξη έβγαινε σαν φλόγα από το στόμα του ιερέα και υψωνόταν στα επουράνια.

Λίγο πριν από την είσοδο των τιμίων Δώρων, βλέπει ξαφνικά ο όσιος ν’ ανοίγει ο ουρανός και να ξεχύνεται μια άρρητη και υπερκόσμια ευωδία. Άγγελοι κατέβαιναν από ψηλά, ψάλλοντας ύμνους και δοξολογίες στον Αμνό, τον Χριστό και Υιό του Θεού και να!

Παρουσιάστηκε τότε ένα κατακάθαρο και τρισχαριτωμένο Βρέφος!

Το κρατούσαν στα χέρια τους άγγελοι, που το έφεραν και το απέθεσαν στο άγιο δισκάριο, όπου βρίσκονταν τα τίμια Δώρα. Γύρω Του μαζεύτηκαν πλήθος ολόλαμπροι και λευκοφόροι νέοι, που ατένιζαν με θαυμασμό και δέος τη θεϊκή Του ομορφιά.

Ήρθε η στιγμή της μεγάλης εισόδου.

Ο λειτουργός πλησίασε για να πάρει στα χέρια του το άγιο δισκάριο και το άγιο ποτήριο, τα ύψωσε και τα έβαλε πάνω στο κεφάλι του, σηκώνοντας μαζί τους και το Βρέφος.

Όταν βγήκαν τα Άγια, κι ενώ ο λαός έψαλλε κατανυκτικά, είδε ο όσιος αγγέλους να φτερουγίζουν κυκλικά πάνω απ’ το λειτουργό.

Δύο Χερουβείμ και Δύο Σεραφείμ προχωρούσαν μπροστά του και πλήθος άλλων αγγέλων τον συνόδευαν, ψάλλοντας με αγαλλίαση άρρητους ύμνους.

Όταν ο ιερέας έφτασε στην αγία τράπεζα κι ακούμπησε τα τίμια Δώρα, οι άγγελοι τη σκέπασαν με τις φτερούγες τους. τα Δύο Χερουβείμ στάθηκαν στα δεξιά του λειτουργού και τα Δύο Σεραφείμ στ’ αριστερά του, χωρίς όμως εκείνος να τα βλέπει.

Η θεία μυσταγωγία συνεχίστηκε.

Είπαν το «Πιστεύω» κι έφτασαν στον καθαγιασμό των τιμίων Δώρων.

Ο λειτουργός τα ευλόγησε και είπε το «…μεταβαλών τω Πνεύματι σου τω Aγίω. Αμήν Αμήν Αμήν». Τότε βλέπει πάλι ο δίκαιος έναν άγγελο να παίρνει μαχαίρι και να σφάζει το Βρέφος. το αίμα Του το έχυσε στο άγιο ποτήριο, ενώ το σώμα Του το τεμάχισε και το τοποθέτησε στο δισκάριο.

Ύστερα αποτραβήχτηκε πάλι στη θέση του και στάθηκε σεμνά κι ευλαβικά.

‘Όταν ο λειτουργός ύψωσε τον άγιο Άρτο εκφωνώντας «τα άγια τοις αγίοις», ενώ ο λαός έψαλλε «Εις άγιος, εις Κύριος…», κάποιος από το εκκλησίασμα στράφηκε στον άγιο και τον ρώτησε σιγανά: Γιατί, πάτερ, ο ιερέας λέει «τα άγια τοις αγίοις»; -για μας όλους το λέει, παιδί μου. και σημαίνει: στα άγια μέλη του Χριστού να προσέλθει όποιος είναι άγιος!

Και τι είναι αγιοσύνη, πάτερ; ξαναρώτησε ο άλλος, που ήταν απλοϊκός.

Να… Αν είσαι ακόλαστος, μην τολμήσεις να γίνεις μέτοχος σε τόσο μεγάλο μυστήριο. ” Αν έχεις έχθρα με κάποιον, μην πλησιάσεις.” Αν περιγελάς ή ορίζεις ή κατακρίνεις το συνάνθρωπό σου, στάσου μακριά από τη θεία Κοινωνία. Πρώτα εξέτασε τον εαυτό σου, κι αν είσαι ενάρετος πλησίασε.” Αν όμως δεν είσαι, φύγε.

Στο μεταξύ ο λειτουργός εκφώνησε: «Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε».

Ο άγιος παρατηρούσε τώρα όσους κοινωνούσαν. Άλλων τα πρόσωπα μαύριζαν, μόλις έπαιρναν τα θεία Μυστήρια, ενώ άλλων έλαμπαν σαν τον ήλιο.

Οι άγγελοι στέκονταν εκεί κοντά και παρακολουθούσαν με σεβασμό τη μετάληψη. Όταν κοινωνούσε κάποιος ευσεβής, του έβαζαν στο κεφάλι ένα στεφάνι.

Όταν, αντίθετα, πλησίαζε κάποιος αμαρτωλός, γύριζαν αλλού το πρόσωπό τους με φανερή αποστροφή. Τότε τα άχραντα Μυστήρια σαν να εξαφανίζονταν από την αγία λαβίδα, έτσι που ο αμαρτωλός φαινόταν να μην παίρνει μέσα του το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Κι έφευγε κατάμαυρος σαν αράπης, με την αποδοκιμασία του Κυρίου διάχυτη στην όψη του.

Όταν τελείωσε η λειτουργία και ο ιερέας έκανε την κατάλυση, παρουσιάστηκε και πάλι το Βρέφος σώο πάνω στα χέρια των αγίων αγγέλων!

Ξαφνικά η στέγη του ναού σαν να σχίστηκε στα δύο. Από κει οι άγγελοι ανέβασαν το Παιδί στους ουρανούς με ύμνους και δοξολογίες, όπως το είχαν κατεβάσει, ενώ μία υπέροχη ευωδία ξεχύθηκε και πάλι ολόγυρα.»

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2016

ΑΓΙΟΣ ΝΗΦΩΝ: ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ Ή ΟΧΙ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ ΣΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΑ ΣΠΙΤΙΑ!

Σ' ένα χριστιανικό τραπέζι εξαρτάται από τους χριστιανούς η παρουσία ή όχι των αγγέλων! Κάποτε, καθώς περνούσε έξω από ένα σπίτι, είδε από τ’ ανοιχτό παράθυρο το νοικοκύρη να κάθεται στο τραπέζι και να τρώει με τη γυναίκα του και τα παιδιά του. Φαίνονταν πολύ φτωχοί. 
Παρατήρησε όμως, ότι δίπλα σε καθένα από τα μέλη της οικογένειας παραστεκόταν κι από ένας ωραίος και λαμπροφορεμένος νέος. 
- Άλλο και τούτο! μονολόγησε παραξενεμένος ο όσιος. Οι καθισμένοι είναι φτωχοί. Τι λέω φτωχοί; Πάμφτωχοι. Και οι όρθιοι, οι διακονητές τους, είναι λαμπροφορεμένοι!

Την απορία του έλυσε ο Κύριος, που του εξήγησε το παράδοξο θέαμα: Οι νέοι εκείνοι ήταν άγγελοι. Αυτοί στέλνονται από το Θεό για να παραστέκουν τους χριστιανούς την ώρα του φαγητού. Αν, τρώγοντας λένε λόγια ωφέλιμα και κατανυκτικά, οι άγγελοι χαίρονται και ευφραίνονται μαζί τους.

Αν όμως ακουστεί στο τραπέζι αισχρολογία ή κατάκριση, παρευθύς, όπως ο καπνός διώχνει τις μέλισσες, έτσι και ο κακός λόγος διώχνει τους αγγέλους του Θεού. Και μόλις φύγουν οι άγιοι άγγελοι, έρχεται ένας ζοφερός δαίμονας και κυλιέται ανάμεσα στους φλύαρους και λοίδορους συνδαιτημόνες, σκορπίζοντας γύρω του καπνιά και δυσωδία.

Από τα λόγια λοιπόν και τις συζητήσεις των χριστιανών στο τραπέζι, εξαρτάται η παρουσία είτε των αγγέλων του φωτός είτε των πνευμάτων του σκότους.

Από τον βίο του Οσίου Νήφωνος Επισκόπου Κωνσταντιανής

Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2016

ΑΓΙΟΣ ΝΗΦΩΝ: Η ΔΙΚΑΙΟΚΡΙΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!

 Άγιος Νήφων: Ἡ δικαιοκρισία τοῦ Θεοῦ
 
Γλυκύτητα
 και σοφία στάζουν τα λόγια σου, του είπανε με θαυμασμό οι συνομιλητές του. Πόσο αληθινός είναι ο λόγος του Χριστού, «ἐὰν μείνητε ἐν ἐμοὶ καὶ τὰ ρήματά μου ἐν ὑμῖν μείνῃ»! Κι εσύ λοιπόν, πάτερ, μένοντας ενωμένος όλος μ’ Εκείνον, λαλείς και τα δικά Του λόγια. Γι’ αυτό απάντησέ μας σε τούτο, που μας έρχεται φυσιολογικά στο νου μετά απ’ όσα είπες: Πώς συμβαίνει να μπαίνουν κάποτε σε πλοίο πολλοί άνθρωποι, από διαφορετικά μέρη, και σε μία τρικυμία να πνίγονται όλοι; Σε μια τέτοια περίπτωση, είναι σ’ όλους ανεξαιρέτως προορισμένο ένα τόσο αξιοθρήνητο τέλος;
 
–      Πολύ ψηλά στοχεύετε! τους είπε ο όσιος. Αυτά μόνο ο Θεός τα ξέρει και το Πνεύμα Του το Άγιο. Με τη βοήθειά Του όμως, θα σας διηγηθώ ακόμα κάτι σχετικό.
Και άρχισε να τους διηγείται για κάποιον καραβοκύρη, που τον έλεγαν Θεόγνωστο. Αυτός είχε ένα πλοίο μεγάλο, με πλήρωμα ίσαμε τριάντα άντρες. Μετέφεραν εμπορεύματα και ταξιδιώτες, κι έκαναν, γενικά όλες τις δουλειές των ναυτικών. Έκαναν όμως και πολλές παρανομίες, που δεν άρεσαν στο Θεό. Νέρωναν τα κρασιά, νόθευαν τ’ άλλα εμπορεύματα, συχνά μάλιστα δεν δίσταζαν, αν έπαιρναν είδηση πως ταξίδευε με το πλοίο τους κανένας πλούσιος, να τον ληστέψουν και να τον πετάξουν στη θάλασσα! Τόσο αθεόφοβοι και ανάλγητοι ήταν.
Μονάχα ένας τους, μόλις τελείωνε η παράνομη επιχείρηση, μετάνιωνε και στέναζε για το κακό που έκανε. Κι αυτός όμως μόνο για λίγο. Σαν έφτανε η στιγμή της μοιρασιάς του βρώμικου κέρδους, ξεχνούσε τις τύψεις του κι έτρεχε να πάρει το μερίδιό του. Δεν μπορούσε, βλέπετε, να ξεπεράσει την άθλια συνήθεια.
Ο φιλάνθρωπος, που περιμένει όλων τη μετάνοια, πρόσμενε και τη δική τους. Μα ο πονηρός διάβολος δεν χόρταινε με τόσα και τόσα που έκαναν. Τους παρακινούσε όλο και σε χειρότερα.
Αφού πια είδε ο Θεός πως όχι μόνο δεν σταματάνε τις παρανομίες αλλά μηχανεύονται χειρότερες, ανάβοντας φωτιές στα κεφάλια τους, αποφάσισε να τους θανατώσει το συντομότερο. Κι αυτό βέβαια από φιλανθρωπία, για να μην αυξήσουν τις αμαρτίες τους πάνω στη γη, και προξενήσουν έτσι αργότερα σκληρότερη τιμωρία στις ψυχές τους.
Μια μέρα λοιπόν έπιασαν το λιμάνι του Σέριδου. Πούλησαν εκεί το φόρτωμα του πλοίου τους με μεγάλο κέρδος και κίνησαν πάλι για τα σπίτια τους. Σαν έφτασαν στον τόπο τους, τράβηξαν το πλοίο στη στεριά, για να κάνουν τις συνηθισμένες μικροεπισκευές, που γίνονται μετά από κάθε μεγάλο ταξίδι.
Όταν όλα ήταν έτοιμα, ειδοποιήθηκαν μεταξύ τους ότι θα έφευγαν για τη Βασιλεύουσα. Ένας όμως – ήταν εκείνος που ελεγχόταν λιγάκι από τη συνείδησή του μετά από κάθε παρανομία- δεν ήθελε αυτή τη φορά να μπαρκάρει μαζί τους, επειδή η γυναίκα του πριν από τρεις μήνες του είχε χαρίσει γιο, κι έπρεπε  να τον βαφτίσει. Μα οι σύντροφοί του τον πίεζαν αφόρητα, γιατί ήταν απαραίτητος ένας ακόμη άνθρωπος στο πλοίο. Αναγκάστηκε τότε να πληρώσει άλλον ναύτη, για να μπαρκάρει στη θέση του.
Έτσι σαλπάρανε.
Καθώς ταξίδευαν στο πέλαγος, ακούστηκε ξάφνου από ψηλά μία φοβερή βροντή. Τρομοκρατημένοι συνέχισαν την πορεία τους. Μέσ’ από τη βροντή όμως λες και ξεπήδησε αμέσως ένα τεράστιο ραβδί, που χτύπησε με τόση δύναμη το πλοίο, ώστε μεμιάς το τσάκισε και το βούλιαξε αύτανδρο!
Πνίγηκαν όλοι, εκτός από έναν: τον μισθωτό ναύτη, που – θαυμαστό!- άρπαξε μια σανίδα και σώθηκε. Αυτός ήταν που διηγήθηκε μετά το πώς χάθηκε το καράβι.
Το απίστευτο – και όμως αληθινό – είναι ότι την ώρα ακριβώς που πνίγηκαν οι ναυτικοί, έπεσε νεκρός κι ο σύντροφός τους , που είχε μείνει πίσω για να βαφτίσει το παιδί του. Ξεψύχησε αναπάντεχα, στα καλά καθούμενα ,ενώ έτρωγε κι έπινε μαζί με μερικούς φίλους του!
 
–      Τί να σκεφτούμε τώρα για όλ’ αυτά; Ρώτησε τους ακροατές του ο δίκαιος Νήφων. Γιατί χάθηκαν όλοι μονομιάς; Νομίζω πως είναι φανερό: Οι ναυτικοί καταδικάστηκαν από το Θεό γιατί δούλευαν συνειδητά και αμετανόητα στην αμαρτία. Και επειδή παρανομούσαν όλοι μαζί, γι’ αυτό πνίγηκαν έτσι φρικτά όλοι μαζί. Αυτός πάλι που πέθανε στο σπίτι του, ήταν επειδή έδειχνε λίγη μετάνοια. Να γιατί ξεψύχησε τουλάχιστον στη στεριά και κοντά στους δικούς του. Η δικαιοκρισία του Θεού δεν τον άφηνε να πνιγεί μαζί με τους υπόλοιπους, αφού είχε λίγη μεταμέλεια. Αυτή βέβαια, δεν ήταν αρκετή για να του εξασφαλίσει τη σωτηρία. Του εξασφάλισε όμως έναν καλύτερο θάνατο. Και το σώμα του αξιώθηκε να ταφεί στη γη, αντί να χαθεί στα βάθη της θάλασσας. Όσο για τον μισθωτό ναύτη που σώθηκε με τη σανίδα, ο Θεός έκρινε ότι δεν είχε τίποτα κοινό με τους άλλους στην παρανομία. Γι’ αυτό και τον απάλλαξε από την καταδίκη τους… Λοιπόν, παιδιά μου, ας αποφεύγουμε την αμαρτία, που τόσες οδύνες προξενεί και κανένα καλό δεν φέρνει. Πόσο πόνο, πόσο θρήνο και τί πέλαγος συμφορών γέννησε και γεννάει στο γένος των ανθρώπων!…
 
      Όμως, πάτερ, του παρατήρησαν οι χριστιανοί, δεν έδωσες απόκριση σ’ εκείνο ακριβώς που ρωτήσαμε την αγιωσύνη σου: Πώς δηλαδή, εξηγείται, να μπαίνουν στο ίδιο πλοίο άνθρωποι από διαφορετικούς τόπους, και να πνίγονται όλοι;
–      Άνθρωπος που δεν είναι ένοχος για κάτι, σπάνια θα πνιγεί στη θάλασσα, απάντησε ο όσιος. Συχνά, βέβαια, γλυτώνουν τον πνιγμό και πολλοί αμαρτωλοί, που κινδυνεύουν ή και ναυαγούν στα πέλαγα. Τα οικονομεί έτσι ο Θεός, ώστε, ξεφεύγοντας το θάνατο, να έρθουν σε συναίσθηση των αμαρτιών τους και να μετανοήσουν. Άλλες φορές πάλι ο πανούργος διάβολος υπολογίζει, από διάφορες εξωτερικές ενδείξεις, ότι πλησιάζει το τέλος ενός ανθρώπου. Και τότε αγωνίζεται να τον θανατώσει μια ώρα αρχήτερα και με τρόπο βίαιο – είτε πνίγοντάς τον σε πηγάδια, είτε ρίχνοντάς τον σε γκρεμό, είτε ερεθίζοντας θηρία να τον κατασπαράξουν είτε βάζοντας άλλους ανθρώπους για να τον σκοτώσουν με γρονθοκόπημα ή πετροβόλημα ή δηλητήριο κ.ο.κ. Και όλ’ αυτά τα κάνει ο σατανάς μαζί με τους υπηρέτες του- πάντα, βέβαια, με παραχώρηση του Θεού- για να καυχηθεί , ο ανόητος, πως είναι κύριος του θανάτου των ανθρώπων…
 
Από το βιβλίο: «ΕΝΑΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΟΣΙΟΣ ΝΗΦΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΝΗΣ»
ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΔΕΚΑΤΗ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 2011

Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2016

ΑΓΙΟΣ ΝΗΦΩΝ: ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ΣΤΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ, ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΘΕΤΕΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ!

 Άγιος Νήφων: Αυτός που δίνει κάτι στους φτωχούς,
είναι σαν να το καταθέτει στα χέρια του ίδιου του Κυρίου
 
Μια μέρα, την ώρα που περνούσα μαζί με τον όσιο από την πλατεία της πόλης, βλέπω στα δεξιά μου έναν άνθρωπο, που κάτι σιγομουρμούριζε.
Τον ακολουθούσαν ένα σμάρι φτωχοί και ζητιάνοι, ζητώντας του ελεημοσύνη. Κι εκείνος, ενώ έκανε πως τους απόδιωχνε τάχα, τους έβαζε κρυφά στα χέρια τα ελέη της αγάπης του. Μ’ αυτόν τον τρόπο έκρυβε από τους ανθρώπους τις αγαθοεργίες Του.
 
Εγώ όμως το πήρα είδηση. Σκούντησα λοιπόν τον όσιο και του φανέρωσα χαμηλόφωνα την αρετή του διαβάτη. Αυτός δεν φάνηκε να εντυπωσιάστηκε.
–     Τον ξέρω, παιδί μου, είπε. Πολλές φορές έχουμε ανταμώσει. Εσύ μάθε μόνο τούτο, ότι για τον Θεό είναι μέγας.
Λίγες μέρες αργότερα του ζήτησα να μου πει κάτι γι’ αυτή την αρετή, και μου διηγήθηκε ένα παράδοξο θαύμα.
     Ήμουνα παιδί μικρό, είπε, ίσαμε δέκα χρονών, και είχα πάει στην εκκλησία του αγίου αποστόλου Θωμά για να προσευχηθώ. Εκεί βρήκα ένα γέροντα να διδάσκει το λαό. Ανάμεσα στ’ άλλα μίλησε και για την ελεημοσύνη. Είπε μάλιστα, ότι αυτός που δίνει κάτι στους φτωχούς, είναι σαν να το καταθέτει στα χέρια του ίδιου του Κυρίου. Με κάποια δυσφορία άκουσα τα λόγια εκείνου του κήρυκα. Μου φάνηκαν υπερβολικά.
 
“Μα αφού ο Χριστός, όπως μου λένε, είναι στους ουρανούς, στα δεξιά του Πατέρα Του”, συλλογιζόμουν με το παιδικό μου μυαλό, “πώς θα βρεθεί στη γη, για να πάρει αυτά που δίνουμε στους φτωχούς;”.  Με τέτοιες σκέψεις προχωρούσα στο δρόμο, όταν, ξάφνου, βλέπω να περνάει ένας φτωχός κουρελής, που- ω του θαύματος!- πάνω απ’ το κεφάλι του είχε την εικόνα της μορφής του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Η εικόνα, αόρατη βέβαια στους άλλους, στεκόταν όρθια και ακολουθούσε το ζητιάνο παντού. Καθώς λοιπόν αυτός περπατούσε, συναντήθηκε μ’ έναν καλό άνθρωπο, που του έδωσε ψωμί. Τη στιγμή όμως που ο φιλάνθρωπος εκείνος διαβάτης άπλωσε το χέρι του, άπλωσε κι ο Χριστός το δικό του μέσ’ από τη μετέωρη εικόνα, πήρε το ψωμί και, αφού ευχαρίστησε, το έδωσε στο φτωχό. Μα ούτε εκείνος ούτε κι ο διαβάτης κατάλαβαν τι έγινε. Ο θαυμασμός μου γι’ αυτό που είδα δεν περιγράφεται. Ε, από τότε πια πίστεψα ακράδαντα, πως όποιος δίνει στους αδελφούς ό,τι έχουν ανάγκη, το βάζει πραγματικά στα χέρια του Χριστού, που τη μορφή Του βλέπω να στέκεται πάνω απ’ όλους τους φτωχούς. Όσο μπορώ λοιπόν ασκώ την αρετή της ελεημοσύνης. Και ο Χριστός μου μ’ ευχαριστεί για κάθε φτωχό που βοηθάω.
 
Από το βιβλίο: «ΕΝΑΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΟΣΙΟΣ ΝΗΦΩΝ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑΝΗΣ»
ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΔΕΚΑΤΗ,
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ 2011

Δευτέρα 11 Αυγούστου 2014

ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΗΣ Θ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ


Ο ΑΓΙΟΣ Νήφων, επίσκοπος Κωνσταντιανής (4ος αι.) αξιώθηκε να δει πολλά θεϊκά οράματα με τα φωτισμένα από το Άγιο Πνεύμα μάτια της ψυχής του.

Κάποτε, σε μια θεία λειτουργία, μόλις ο λειτουργός εκφώνησε: «Ευλογημένη η βασιλεία…», ο άγιος είδε φωτιά να κατεβαίνει από τον ουρανό και να καλύπτει το άγιο θυσιαστήριο και τον ιερέα χωρίς εκείνος να καταλάβει τίποτα.

Αργότερα, όταν άρχισε να ψάλλεται ο τρισάγιος ύμνος από το λαό, τέσσερις άγγελοι κατέβηκαν κι έψαλλαν μαζί τους.

Στον Απόστολο, φανερώθηκε ο μακάριος Παύλος να καθοδηγεί τον αναγνώστη.

Στο «Αλληλούια», μετά τον Απόστολο, οι φωνές του λαού ανέβαιναν ενωμένες στον ουρανό σαν ένα πύρινο σφιχτοπλεγμένο σχοινί.

Και στο Ευαγγέλιο, κάθε λέξη έβγαινε σαν φλόγα από το στόμα του ιερέα και υψωνόταν στα επουράνια.

Λίγο πριν από την είσοδο των τιμίων Δώρων, βλέπει ξαφνικά ο όσιος ν’ ανοίγει ο ουρανός και να ξεχύνεται μια άρρητη και υπερκόσμια ευωδία. Άγγελοι κατέβαιναν από ψηλά, ψάλλοντας ύμνους και δοξολογίες στον Αμνό, τον Χριστό και Υιό του Θεού και να!

Παρουσιάστηκε τότε ένα κατακάθαρο και τρισχαριτωμένο Βρέφος!

Το κρατούσαν στα χέρια τους άγγελοι, που το έφεραν και το απέθεσαν στο άγιο δισκάριο, όπου βρίσκονταν τα τίμια Δώρα. Γύρω Του μαζεύτηκαν πλήθος ολόλαμπροι και λευκοφόροι νέοι, που ατένιζαν με θαυμασμό και δέος τη θεϊκή Του ομορφιά.

Ήρθε η στιγμή της μεγάλης εισόδου.

Ο λειτουργός πλησίασε για να πάρει στα χέρια του το άγιο δισκάριο και το άγιο ποτήριο, τα ύψωσε και τα έβαλε πάνω στο κεφάλι του, σηκώνοντας μαζί τους και το Βρέφος.

Όταν βγήκαν τα Άγια, κι ενώ ο λαός έψαλλε κατανυκτικά, είδε ο όσιος αγγέλους να φτερουγίζουν κυκλικά πάνω απ’ το λειτουργό.

Δύο Χερουβείμ και Δύο Σεραφείμ προχωρούσαν μπροστά του και πλήθος άλλων αγγέλων τον συνόδευαν, ψάλλοντας με αγαλλίαση άρρητους ύμνους.

Όταν ο ιερέας έφτασε στην αγία τράπεζα κι ακούμπησε τα τίμια Δώρα, οι άγγελοι τη σκέπασαν με τις φτερούγες τους. τα Δύο Χερουβείμ στάθηκαν στα δεξιά του λειτουργού και τα Δύο Σεραφείμ στ’ αριστερά του, χωρίς όμως εκείνος να τα βλέπει.

Η θεία μυσταγωγία συνεχίστηκε.

Είπαν το «Πιστεύω» κι έφτασαν στον καθαγιασμό των τιμίων Δώρων.

Ο λειτουργός τα ευλόγησε και είπε το «…μεταβαλών τω Πνεύματι σου τω Aγίω. Αμήν Αμήν Αμήν». Τότε βλέπει πάλι ο δίκαιος έναν άγγελο να παίρνει μαχαίρι και να σφάζει το Βρέφος. το αίμα Του το έχυσε στο άγιο ποτήριο, ενώ το σώμα Του το τεμάχισε και το τοποθέτησε στο δισκάριο.

Ύστερα αποτραβήχτηκε πάλι στη θέση του και στάθηκε σεμνά κι ευλαβικά.

‘Όταν ο λειτουργός ύψωσε τον άγιο  Άρτο εκφωνώντας «τα άγια τοις αγίοις», ενώ ο λαός έψαλλε «Εις άγιος, εις Κύριος…», κάποιος από το εκκλησίασμα στράφηκε στον άγιο και τον ρώτησε σιγανά: Γιατί, πάτερ, ο ιερέας λέει «τα άγια τοις αγίοις»; -για μας όλους το λέει, παιδί μου. και σημαίνει: στα άγια μέλη του Χριστού να προσέλθει όποιος είναι άγιος!

Και τι είναι αγιοσύνη, πάτερ; ξαναρώτησε ο άλλος, που ήταν απλοϊκός.

Να… Αν είσαι ακόλαστος, μην τολμήσεις να γίνεις μέτοχος σε τόσο μεγάλο μυστήριο. ” Αν έχεις έχθρα με κάποιον, μην πλησιάσεις.” Αν περιγελάς ή ορίζεις ή κατακρίνεις το συνάνθρωπό σου, στάσου μακριά από τη θεία Κοινωνία. Πρώτα εξέτασε τον εαυτό σου, κι αν είσαι ενάρετος πλησίασε.” Αν όμως δεν είσαι, φύγε.

Στο μεταξύ ο λειτουργός εκφώνησε: «Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε».

Ο άγιος παρατηρούσε τώρα όσους κοινωνούσαν.  Άλλων τα πρόσωπα μαύριζαν, μόλις έπαιρναν τα θεία Μυστήρια, ενώ άλλων έλαμπαν σαν τον ήλιο.

Οι άγγελοι στέκονταν εκεί κοντά και παρακολουθούσαν με σεβασμό τη μετάληψη. ‘Όταν κοινωνούσε κάποιος ευσεβής, του έβαζαν στο κεφάλι ένα στεφάνι.

Όταν, αντίθετα, πλησίαζε κάποιος αμαρτωλός, γύριζαν αλλού το πρόσωπό τους με φανερή αποστροφή. Τότε τα άχραντα Μυστήρια σαν να εξαφανίζονταν από την αγία λαβίδα, έτσι που ο αμαρτωλός φαινόταν να μην παίρνει μέσα του το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Κι έφευγε κατάμαυρος σαν αράπης, με την αποδοκιμασία του Κυρίου διάχυτη στην όψη του.

Όταν τελείωσε η λειτουργία και ο ιερέας έκανε την κατάλυση, παρουσιάστηκε και πάλι το Βρέφος σώο πάνω στα χέρια των αγίων αγγέλων!

Ξαφνικά η στέγη του ναού σαν να σχίστηκε στα δύο. Από κει οι άγγελοι ανέβασαν το Παιδί στους ουρανούς με ύμνους και δοξολογίες, όπως το είχαν κατεβάσει, ενώ μία υπέροχη ευωδία ξεχύθηκε και πάλι ολόγυρα.»