ΑΝ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ, ΑΡΧΙΣΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ. ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡΟΣ ΔΡΟΜΟΣ.

Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2017

ΕΚΚΛΗΣΗ ΔΙΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ TAΪZE

ΕΚΚΛΗΣΗ  ΔΙΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΥ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΑΙΖÉ
Του  Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Το άρθρο-έκκληση που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα www.taize.fr, της οικουμενιστικής κοινότητας Taizé, με τίτλο ‘’Έκκληση προς τους ηγέτες των Εκκλησιών για το 2017.  Ας πορευτούμε μαζί’’, τη βαπτισματική θεολογία και τον διαχριστιανικό συγκρητισμό προάγει.  Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η σχετική οικουμενιστική ‘’Έκκληση’’, «το 2017, η 500ηεπέτειος της Μεταρρύθμισης των Διαμαρτυρομένων προσφέρει μια ευκαιρία να προχωρήσουμε προς την ενότητα και να υπερβούμε μια απλή αμοιβαία εγκαρδιότητα.  Μεταξύ των Εκκλησιών, θα υπάρχουν πάντοτε διαφορές».

Οι οικουμενιστικές εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται στην «Κοινότητα Taizé», σκοπό έχουν να καταδείξουν ότι οι δογματικές διαφορές αποτελούν απλά διαφορετικές παραδόσεις.  Τούτο άλλωστε υπονοείται και από τα κατά καιρούς παπικά κελεύσματα, όπου οι δογματικές διαφορές καλούνται σκοπίμως εκκλησιαστικά έθιμα. Η  οικουμενιστική «Κοινότητα Taizé» βρίσκεται στην Γαλλία και συμβάλλει τα μέγιστα στον διαχριστιανικό συγκρητισμό.
Προτείνεται μάλιστα οικουμενιστική αυτή ‘’Έκκληση’’ ο σεβασμός της δογματικής διαφορετικότητας με συγκρητιστικό περιεχόμενο.  Σεβασμός στην ελευθερία του άλλου να πιστεύει αυτό που θέλει ναι, όχι όμως σεβασμός σε αυτό που πιστεύει.  Αναφέρει σχετικά η οικουμενιστκή αυτή ‘’Έκκληση’’ : «Κοινωνία μεταξύ όλων όσων αγαπούν τον Χριστό μπορεί να καθιερωθεί μόνον με τον σεβασμό της διαφορετικότητας». Αυτό που ιδιαίτερα προδίδει τον διαχριστιανικό συγκρητισμό, στην  προαναφερθείσα οικουμενιστκή ‘’Έκκληση’’, καθώς και το ότι αυτό που επιδιώκεται δεν είναι η ενότητα εν αληθεία, είναι  η οικουμενιστική παραδοχή ότι «μεταξύ των Εκκλησιών, θα υπάρχουν πάντοτε διαφορές».
Καθίσταται η αλήθεια της Πίστης τοιουτοτρόπως δευτερεύουσα, προς χάρη της ανθρωπάρεσκης ‘’συγκρητιστικής αγάπης’’.   «Μια ερώτηση που απορρέει : δεν πρέπει μήπως οι Εκκλησίες να τολμήσουν να έρθουν κάτω από μία ίδια σκεπή, χωρίς να περιμένουν να επιτευχθεί συμφωνία σε όλα τα θεολογικά ζητήματα;  Ή έστω να έρθουν κάτω από την ίδια σκηνή: να βγουν έξω από μία στατική αντίληψη της ενότητας και να βρουν τρόπους, εκδηλώσεις, έστω και προσωρινά, τα οποία ήδη προλαμβάνουν τη χαρά της ενότητας και φανερώνουν σημεία της Εκκλησίας του Θεού, το Σώμα του Χριστού , την Κοινωνία του Αγίου Πνεύματος», επισημαίνει  η οικουμενιστκή αυτή ‘’Έκκληση’’, προδίδοντας τον διαχριστιανικό συγκρητισμό που ενυπάρχει σ’ αυτή. Ως εκ τούτου είναι εντελώς απαράδεκτη η συμμετοχή Ορθοδόξων σ’ αυτές τις οικουμενιστικές συνάξεις της «Κοινότητας Taizé».
«Παραμένουν μία πρόκληση για ειλικρινή διάλογο», αναφέρει στη συνέχεια  η οικουμενιστική αυτή ‘’Έκκληση’’, «μπορούν  να είναι ένας εμπλουτισμός.  Όμως σε όλες τις Εκκλησίες μέσα στον χρόνο η ομολογιακή ταυτότητα έχει αποκτήσει το προβάδισμα : οι άνθρωποι αυτοπροσδιορίζονται ως Διαμαρτυρόμενοι, Καθολικοί ή Ορθόδοξοι.  Δεν έχει έρθει μήπως ο καιρός να δοθεί προβάδισμα στην Χριστιανική ταυτότητα που μαρτυρείται δια του Βαπτίσματος;»  Προβάλλεται ξεκάθαρα η ‘’Βαπτισματική θεολογία’’ και  καθίστανται τοιουτοτρόπως η μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας και η ομολογία των  αληθειών της Πίστης  δευτερεύουσες.

Μέσα σ’ όλο αυτόν τον οικουμενιστικό συρφετό, αποτελεί Ορθόδοξη παρηγοριά η ανακοίνωση του Πατριαρχείου Βουλγαρίας, που αναρτήθηκε στην επίσημη ιστοσελίδα του Πατριαρχείου Βουλγαρίας www.bg-patriarshia.bg, ημερομηνίας 29 Νοεμβρίου 2016, όπου αναφέρεται  στο  κείμενο ‘’Η σχέση της Ορθοδόξου Εκκλησίας με τον υπόλοιπο χριστιανικό κόσμο’’, της Συνόδου της Κρήτης, επισημαίνει  με σαφήνεια τα εξής  για τη ‘’βαπτισματική θεολογία’’ και τα συναφή οικουμενιστικά ατοπήματα : «Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν μπορεί να δεχτεί τις διαφορετικές έννοιες και τα δόγματα στα οποία οι ετερόδοξοι έχουν δικαιολογήσει αυτήν την ενότητα, όπως είναι οι θεωρίες για την ύπαρξη μιας φαινομενικής ‘’ενότητας’’ όλων των χριστιανικών δογμάτων, όπως οι διδασκαλίες για την ‘’αόρατη εκκλησία’’, τη ‘’θεωρία των κλάδων’’, τη ‘’βαπτισματική θεολογία’’ ή την ‘’ισότητα των δογμάτων’’».

ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΖΩΕΣ: ΕΝΑ ΚΑΘΑΡΑ ΔΑΙΜΟΝΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ - Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Η θέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι απολύτως ξεκάθαρη τόσο σε σχέση με την ιδέα της μετενσάρκωσης, όσο και μ’ αυτή καθ’ αυτή την αναδρομή σε προηγούμενες ζωές.
Είναι καθαρά ένα δαιμονικό φαινόμενο, πρόκειται περί δαιμονικής ενέργειας όπου εκεί ο διάβολος βάζει τον άνθρωπο να φαντάζετε πράγματα τα οποία δεν ίσχυσαν ποτέ, είναι ένα παραμύθι.


Αποσπάσματα από την εκπομπή ΦΥΓΟΚΕΝΤΡΟΣ – Θέμα επεισοδίου «Προηγούμενες ζωές». Στα συγκεκριμένα αποσπάσματα της εκπομπής που θα παρακολουθήσετε προβάλλεται μόνο η θέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας.


ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: «ΑΠΟ ΟΣΟΥΣ ΦΙΛΕΝΩΤΙΚΟΥΣ ΕΧΩ ΓΝΩΡΙΣΕΙ, ΔΕΝ ΕΙΔΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΟΥΤΕ ΨΙΧΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΟΥΤΕ ΦΛΟΙΟ»

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ - ‘’ΑΠΟ ΟΣΟΥΣ ΦΙΛΕΝΩΤΙΚΟΥΣ ΕΧΩ ΓΝΩΡΙΣΕΙ, ΔΕΝ ΕΙΔΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΟΥΤΕ ΨΙΧΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ, ΟΥΤΕ ΦΛΟΙΟ’’*
Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

‘’Μετά λύπης μου από όσους φιλενωτικούς έχω γνωρίσει, δεν είδα να έχουν ούτε ψίχα πνευματική ούτε φλοιό’’*.  Με αυτά τα λόγια ο Όσιος Παΐσιος τόνιζε τη λύπη του για τις ενέργειες τότε του Πατριάρχη Αθηναγόρα.  

Και φυσικά αυτά τα λόγια δεν είναι έκφραση ακρότητας, αλλά λόγια που μεθερμηνεύουν με την ασκητική απλότητα του Οσίου Γέροντα, το ολίσθημα της ανθρωπάρεσκης αγάπης, καταδεικνύοντας παράλληλα το κάλλος της εν αληθεία αγάπης.  Η  εν αληθεία αγάπη αποτελεί ασφαλή οδό σωτηρίας.
Η αγάπη Ορθοδόξως,  νοείται  εν αληθεία.   Αγάπη και αλήθεια στην Ορθόδοξη εν Χριστώ ζωή αλληλοπεριχωρούνται.  Ουδέποτε η αγάπη εργάζεται  σε βάρος της αλήθειας  και ουδέποτε η αλήθεια σε βάρος της αγάπης.   Οποιαδήποτε έκπτωση είτε στην εν Χριστώ αγάπη, είτε στην αλήθεια της Πίστης, αποτελεί στρέβλωση.  Εκπτώσεις είτε στην εν Χριστώ αγάπη, είτε στην αλήθεια της Πίστης, δεν συνάδουν με την εν Χριστώ ζωή.  Αν κανείς αντιλαμβάνεται την αγάπη ή την αλήθεια εμπαθώς, θα οδηγηθεί σε εκπτώσεις και ως εκ τούτου σε στρεβλώσεις. Η έκπτωση από την εν Χριστώ αγάπη, την εν αληθεία δηλαδή αγάπη, είναι καρπός της εμπαθούς ανθρωπαρέσκειας.   Η εν αληθεία αγάπη είναι κανών ακριβείας στην εν Χριστώ ζωή. 
‘’Φαντάζομαι ότι θα με καταλάβουν όλοι, ότι τα γραφόμενά μου δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας βαθύς μου πόνος δια την γραμμήν και κοσμικήν αγάπην, δυστυχώς του πατέρα μας κ. Αθηναγόρα’’ έγραφε στην επιστολή του προς τον Αρχιμανδρίτη Χαράλαμπο Βασιλόπουλο ο Όσιος Παΐσιος.
‘’Με μια τέτοια περίπου κοσμική αγάπη και ο Πατριάρχης μας φθάνει στη  Ρώμη.  Ενώ θα έπρεπε να δείξη αγάπη πρώτα σε μας τα παιδιά του και στη Μητέρα μας Εκκλησία, αυτός, δυστυχώς, έστειλε την αγάπη του πολύ μακριά.  Το αποτέλεσμα ήταν να αναπαύση μεν όλα τα κοσμικά παιδιά, που αγαπούν τον κόσμον και έχουν την κοσμικήν αυτήν αγάπην, να κατασκανδαλίση όμως όλους εμάς, τα τέκνα της Ορθοδοξίας που έχουν φόβο Θεού…’’, έγραφε με πόνο στην επιστολή του ο Όσιος Παΐσιος.  Η εν Χριστώ αγάπη, είναι  εν η εν αληθεία αγάπη. «Πίστις ουν δι’ αγάπης ενεργουμένη το μέγα των αρετών», αναφέρει ο Άγιος Διάδοχος Φωτικής. 
Δεν διασπούσε ο Όσιος Γέροντας την ενότητα της Εκκλησίας, αλλά καθόριζε την πραγματική εκκλησιαστική ενότητα, η οποία είναι ενότητα εν αληθεία.  Η Εκκλησιαστική ενότητα νοείται εν αγάπη και εν αληθεία.  Δεν νοείται Εκκλησιαστική ενότητα χωρίς την εν αληθεία αγάπη.  Το κάλλος της εν αληθεία αγάπης, αποτελεί ασφαλή οδό σωτηρίας και η ενότητα εν αληθεία, την πραγματική εκκλησιαστική ενότητα.  Γιατί αγνοούν τούτη την έγνοια του Οσίου Γέροντα της Παναγούδας;
*Από την επιστολή του Οσίου Παϊσίου προς τον Αρχιμανδρίτη Χαράλαμπο Βασιλόπουλο

ΣΗΜΕΙΩΣΗ : Η ορθογραφία και τα σημεία στίξεως από την επιστολή του Οσίου Παϊσίου έχουν παραμείνει όπως ήταν.

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2017

ΗΡΑΚΛΗΣ ΡΕΡΑΚΗΣ: ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Οι τρεις Ιεράρχες και το μάθημα των Θρησκευτικών
Ηρακλής Ρεράκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ

Είναι αδύνατο να κατανοηθεί, με πληρότητα και ακρίβεια, η στάση των Τριών Ιεραρχών απέναντι στη γνώση, στην παιδεία, στην ανθρώπινη σοφία, ακόμη και στη λεγόμενη θρησκευτική αγωγή, αν δεν ληφθεί υπόψη ότι η Χριστιανική πίστη, γι αυτούς, αποτελεί θεραπεία της ανθρώπινης ύπαρξης, με μοναδικό στόχο την πνευματική τελείωση και τον αγιασμό του ανθρώπου.
Είναι σαφές ότι η ανθρώπινη σοφία κρίνεται από αυτούς ως αδύναμη για να συμβάλει, από μόνη της, στη χαρισματική μεταμόρφωση του ανθρώπου. Μόνον διά της θεανθρώπινης διδασκαλίας, πίστεως και ζωής μπορεί, κατά τους Αγίους Πατέρες, να βρει ο άνθρωπος τον δρόμο που οδηγεί στην τελείωση. Γι αυτό ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, συμβουλεύει να υποτάσσουμε την κοσμική γνώση στη θεϊκή, διότι αυτή κατάγεται από τον ουρανό. Η γήινη παιδεία πρέπει να υπηρετεί τη θεία. Οι άγιοι Πατέρες, γνώρισαν τη φιλοσοφία, αλλά δεν θέλησαν να γίνουν φιλόσοφοι, ούτε υποδουλώθηκαν στην φιλοσοφία, όπως οι αιρετικοί, συμφύροντας την Θεολογία της Εκκλησίας του Χριστού με τις διάφορες φιλοσοφικές ή θρησκευτικές θεωρίες. Μένουν ανεπηρέαστοι από τη φιλοσοφία, ακόμη και όταν χρησιμοποιούν γλώσσα φιλοσοφική στην θεολογία τους, που και αυτή βρίσκει το αληθινό της νόημα μέσα στην θεία αποκάλυψη, κατά τον άγιο Γρηγόριο. Οι Άγιοι Πατέρες στηρίζουν την ανθρώπινη γνώση και σοφία, αποτρέπουν όμως την απολυτοποίησή της, διότι θεωρούν ότι δεν έχει τη δύναμη από μόνη της να βοηθήσει στην πνευματική πρόοδο και ολοκλήρωση του ανθρώπου. Η παιδεία των Τριών Ιεραρχών συμβάλλει στην ιεράρχηση των ανθρωπίνων προτεραιοτήτων και στη δημιουργία μιας θεανθρωποκεντρικής φιλοσοφίας ζωής. Δίνουν προτεραιότητα στην αυτογνωσία. Να μάθει ο άνθρωπος ποιος είναι ως ύπαρξη και ποιος είναι ο σκοπός της ζωής του. Ο Γρηγόριος ο Θεολόγος ομολογεί για τον άνθρωπο ότι είναι «Μικρός και μέγας, ταπεινός και υψηλός, θνητός και αθάνατος, επίγειος και ουράνιος». Και ο Μ. Βασίλειος δίνει τη δική του ερμηνεία, προτείνοντας να υπερβαίνουμε τα σαρκικά που παρέρχονται και να φροντίζουμε την ψυχή που μένει αθάνατη. Και ο Ιερός Χρυσόστομος εκλαμβάνει τον παρόντα βίο ως μία αποδημία. Αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος είναι προσωρινός στον κόσμο και οδοιπόρος προς την αιώνια ζωή και ότι η παρούσα ζωή μας δεν είναι παρά ένα πανδοχείο που μας φιλοξενεί προσωρινά, ενώ η αιώνια πατρίδα μας βρίσκεται στον ουρανό. 
Τα οράματα που προσφέρει η σημερινή παιδεία δίνουν προτεραιότητα στην κοσμική και προσωρινή ευημερία του οικονομικού ανθρώπου, σε ένα ανθρωποκεντρικό ανθρωποείδωλο, που θεωρεί τον άνθρωπο ως μόνιμο κάτοικο της γης, με μοναδική έγνοια τα υλικά και τις σαρκικές απολαύσεις. Η παιδεία των Τριών Ιεραρχών, αντίθετα, αποβλέπει σε αυτό που διδάσκει η εν Χριστώ θεία Αποκάλυψη. Στην απάντηση του ανθρώπου στο θέλημα του Θεού, που είναι να βρει τον αληθινό σκοπό και δρόμο της ζωής, που οδηγεί στην αιωνιότητα και όχι τον δρόμο που καθηλώνει και προσδένει τον άνθρωπο στην προσωρινότητα και στη φιλοσοφία του «φάγωμεν πίωμεν αύριον γαρ αποθνήσκομεν». Δυστυχώς, η παιδεία του τόπου μας συνεχώς απομακρύνεται τα τελευταία χρόνια από την παιδεία που μας παρέδωσαν οι προστάτες της ελληνικής παιδείας, οι Τρεις Ιεράρχες. 
Ένα τρανταχτό παράδειγμα για τον αντίθετο προς τη διδασκαλία των τριών Ιεραρχών προσανατολισμό, με τον οποίο οργανώνεται η παιδεία μας είναι το μάθημα των Θρησκευτικών. Με τα επικίνδυνα και απαράδεκτα για παιδιά Προγράμματά τους, οι ιθύνοντες το αδειάζουν από ό, τι έχει σχέση με την ορθόδοξη και αποκαλυπτική πίστη και την εν Χριστώ ζωή και το γεμίσουν με τις ανθρωποκατασκευασμένες θρησκείες του κόσμου, μετατρέποντάς το έτσι από ορθόδοξο που ήταν σε διαθρησκειακό ή πολυθρησκειακό, με απόχρωση κοινωνικής και πολιτικής αγωγής. Το μάθημα των Θρησκευτικών καταντά έτσι σε ένα μάθημα παροχής θρησκευτικών πληροφοριών από όλες τις θρησκείες, άδειο όμως από τα αγαθά της πνευματικής ζωής που εμπνέονται και ζυμώνονται οι ψυχές των παιδιών, για να μη χάσουν τον δρόμο και τον τρόπο για να νικούν τον θάνατο και να κερδίζουν την αιώνια ζωή. Τι μεθοδεύεται από όλον αυτό τον πολυθρησκειακό ακταρμά, που «ελαφρά τη καρδία», μάλιστα, οι αρχιτέκτονές του τον διαφημίζουν ως ορθόδοξο μάθημα, εκφράζοντας, χωρίς ίσως να το συνειδητοποιούν την αρρωστημένη μεταπατερική αντίληψη που έχουν για την Ορθοδοξία (ως ορθή δόξα); Μεθοδεύεται, μέσω της σύγχυσης που δημιουργείται στα παιδιά, η θεολογική τους αποξένωση και αλλοτρίωση από την Ορθοδοξία. Με το μικρόβιο της σύγχυσης που γεμίζει ο νους και η ψυχή τους από αυτή τη διαθρησκειακή διδασκαλία που τα βομβαρδίζουν, σύμφωνα με τις οδηγίες των νέων Προγραμμάτων, τα οδηγούν σταδιακά στη θρησκευτική αδιαφορία και στον θρησκευτικό μηδενισμό. Τι άραγε να πιστέψουν από όλον αυτό τον πολτό των θεών και των θρησκειών που τα εμποτίζουν; Τους μιλούν για μια πολλαπλότητα από αξίες των θρησκειών, για κάθε λογής πνεύμα των θρησκειών, για σωτηρία και λύτρωση στις θρησκείες, για προσευχές και νηστείες και για μεταθάνατη ζωή στον απέραντο κόσμο των θρησκειών. Γιατί; Για να μπορούν τα παιδιά, καθώς ισχυρίζονται οι αρχιτέκτονες των Προγραμμάτων, να συμβάλουν στη δημιουργία μιας πολυπολιτισμικής κοινωνίας. Τι να πει κανείς; Είναι αυτός στόχος ενός μαθήματος Θρησκευτικών; Ή αποτελεί ένα πνευματικό έγκλημα, που συντελείται στον τόπο μας, που το μόνο που κατεργάζεται είναι η αποδόμηση του όλου οικοδομήματος της χριστιανικής διδασκαλίας και πίστεως που μας κληροδότησαν ως πολύτιμη προίκα οι Τρεις Ιεράρχες και ο πνευματικός θάνατος των νέων μας; Διότι η αντικατάσταση της ορθόδοξης πίστεως με ένα συνονθύλευμα θεών και θρησκευτικών διδασκαλιών, δεν φαίνεται να έχει παρά μόνον αρνητικά αποτελέσματα για την πνευματική προκοπή, το ήθος και τη συνείδησή τους. Και αυτά, εάν δεν αντιδράσουν και δεν αντισταθούν, άμεσα και ορθοδόξως, οι εκκλησιαστικοί ηγέτες και ο ορθόδοξος λαός μας, θα φανούν δυστυχώς πολύ σύντομα, επιτείνοντας, μάλιστα, την πνευματική κρίση που παρατηρείται κατά τα τελευταία χρόνια στην κοινωνία μας. Η αντίδραση αυτή είναι αναγκαία και επείγουσα, σύμφωνα με τους λόγους του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου: Δεν θα γκρεμίσουμε το σχολείο, φυσικά, αλλά δεν πρέπει να επιτρέψουμε στο σχολείο να γκρεμίσει τις ψυχές των παιδιών.

Ορθόδοξη Αλήθεια, 01.02.2017

ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΚΛΕΙΔΙ

ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΚΛΕΙΔΙ...


Κάποτε ένας ιεροκήρυκας δέχτηκε επιθετικά λόγια από κάποιους νεαρούς:

- Και πως εσύ τολμάς και λες πως ο Χριστιανισμός κατέχει την μοναδική αλήθεια; Διάβασες ινδική φιλοσοφία, διάβασες θρησκείες της ανατολής να συγκρίνεις και να πεις ποια είναι η Αλήθεια;

Το επιχείρημα φάνηκε σωστό. Μα, ο ιεροκήρυκας δεν τα έχασε. Αφού χαμογέλασε τους είπε:

- Ακούστε, κάποτε βρέθηκα μπροστά σε μια κλειδωμένη πόρτα. Μου έδωσαν ένα σωρό κλειδιά... Τότε αρχίζω και δοκιμάζω ένα ένα τα κλειδιά. Βλέπω ότι δεν ανοίγουν. Μα ξαφνικά ένα κλειδί ανοίγει την πόρτα και μπαίνω μέσα. Έπρεπε να κοιτάζω σε όλη μου τη ζωή, όλα τα κλειδιά που υπάρχουν, αν ανοίγουν την πόρτα; Το κλειδί που με οδηγεί στην Αλήθεια, στην Χαρά, στην αιώνια Ζωή, είναι ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ!
Ο Ίδιος εξάλλου είπε για τον εαυτό Του:
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Η ΟΔΟΣ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΖΩΗ! (Ιωάν. ιδ, 6).

ΤΟ ΚΑΝΔΗΛΑΚΙ

"Ψυχωφελείς ιστορίες και παραβολές 2"
Ταινία μικρού μήκους (17 min)
Η ιστορία αυτή έχει σαν θέμα της την "κατάκριση"
Μετάφραση: Ευγενία Τελιζένκο.
Επεξεργασία: Ενορία Ι. Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου 40 Εκκλησιών,
Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης.




Η ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟΛΥΤΑ ΔΙΚΗ ΣΟΥ, ΜΗ ΤΗ ΧΑΣΕΙΣ!

Σ’ αυτόν τον κόσμο όσα κι αν αποκτήσεις, δεν είναι τίποτε δικό σου. Η ψυχή σου όμως είναι μόνο απόλυτα δική σου. Μη τη χάσεις.

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΒΑΖΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ!

Αυτός που βάζει τον Θεό στη ζωή του, μαθαίνει και αναπτύσσει το καλό, και θα είναι η ζωή του φωτεινή γεματή αγάπη, γιατί ο Θεός είναι Αγάπη.

Ο άλλος που δεν θα βάλει τον Θεό στη ζωή του, θα βουλιάζει όλο και πιο πολύ στα ατοπήματά και δεν θα μετανοεί, γιατί δεν θα έχει μάθει να αγαπάει τον Θεό και να πιστέψει σε Αυτόν, και θα συνεχίσει να ζει στο σκοτάδι.

Η ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!

Η πίστη στον Θεό αλλάζει τα πάντα.

Η ΑΙΤΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Η αιτία για την εισαγωγή της εορτής των Τριών Ιεραρχών στην Εκκλησία είναι το εξής γεγονός:
Κατά τους χρόνους της βασιλείας του Αλεξίου του Κομνηνού (1081 - 1118 μ.Χ.), ο οποίος διαδέχθηκε στη βασιλική εξουσία τον Νικηφόρο Γ’ τον Βοτενειάτη (1078 - 1081 μ.Χ.), έγινε στην Κωνσταντινούπολη φιλονικία ανάμεσα σε λόγιους και ενάρετους άνδρες. Άλλοι θεωρούσαν ανώτερο τον Μέγα Βασίλειο (βλέπε 1 Ιανουαρίου), χαρακτηρίζοντάς τον μεγαλοφυΐα και υπέροχη φυσιογνωμία. Άλλοι τοποθετούσαν ψηλά τον ιερό Χρυσόστομο (βλέπε 13 Νοεμβρίου) και τον θεωρούσαν ανώτερο από τον Μέγα Βασίλειο και τον Γρηγόριο και, τέλος, άλλοι, προσκείμενοι στον Γρηγόριο τον Θεολόγο (βλέπε 25 Ιανουαρίου), θεωρούσαν αυτόν ανώτερο από τους δύο άλλους, δηλαδή από τον Βασίλειο και τον Χρυσόστομο. Η φιλονικία αυτή είχε σαν αποτέλεσμα να διαιρεθούν τα πλήθη των Χριστιανών και άλλοι ονομάζονταν «Ιωαννίτες», άλλοι «Βασιλείτες» και άλλοι «Γρηγορίτες».
Στην έριδα αυτή έθεσε τέλος ο Μητροπολίτης Ευχαΐτων, Ιωάννης ο Μαυρόπους. Αυτός, κατά την διήγηση του Συναξαριστή, είδε σε οπτασία τους μέγιστους αυτούς Ιεράρχες, πρώτα καθένα χωριστά και στη συνέχεια και τους τρεις μαζί. Αυτοί του είπαν: «Εμείς, όπως βλέπεις, είμαστε ένα κοντά στον Θεό και τίποτε δεν υπάρχει που να μας χωρίζει ή να μας κάνει να αντιδικούμε. Όμως, κάτω από τις ιδιαίτερες χρονικές συγκυρίες και περιστάσεις που βρέθηκε ο καθένας μας, κινούμενοι και καθοδηγούμενοι από το Άγιο Πνεύμα, γράψαμε σε συγγράμματα και με τον τρόπο του ο καθένας, διδασκαλίες που βοηθούν τους ανθρώπους να βρουν τον δρόμο της σωτηρίας. Επίσης, τις βαθύτερες θείες αλήθειες, στις οποίες μπορέσαμε να διεισδύσουμε με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, τις συμπεριλάβαμε σε συγγράμματα που εκδώσαμε. Και ανάμεσά μας δεν υπάρχει ούτε πρώτος, ούτε δεύτερος, αλλά, αν πεις τον ένα, συμπορεύονται δίπλα του και οι δύο άλλοι. Σήκω, λοιπόν, και δώσε εντολή στους φιλονικούντες να σταματήσουν τις έριδες και να πάψουν να χωρίζονται για εμάς. Γιατί εμείς, και στην επίγεια ζωή που είμασταν και στην ουράνια που μεταβήκαμε, φροντίζαμε και φροντίζουμε να ειρηνεύουμε και να οδηγούμε σε ομόνοια τον κόσμο. Και όρισε μία ημέρα να εορτάζεται από κοινού η μνήμη μας και καθώς είναι χρέος σου, να ενεργήσεις να εισαχθεί η εορτή στην Εκκλησία και να συνταχθεί η ιερή ακολουθία. Ακόμη ένα χρέος σου, να παραδόσεις στις μελλοντικές γενιές ότι εμείς είμαστε ένα για τον Θεό. Βεβαίως και εμείς θα συμπράξουμε για τη σωτηρία εκείνων που θα εορτάζουν τη μνήμη μας, γιατί έχουμε και εμείς παρρησία ενώπιον του Θεού».
Έτσι ο Επίσκοπος Ευχαΐτων Ιωάννης ανέλαβε τη συμφιλίωση των διαμαχόμενων μερίδων, συνέστησε την εορτή της 30ης Ιανουαρίου και συνέγραψε και κοινή Ακολουθία, αντάξια των τριών Μεγάλων Πατέρων.
Η εορτή αυτής της Συνάξεως του Μεγάλου Βασιλείου, του Γρηγορίου του Θεολόγου και του Ιωάννου του Χρυσοστόμου, αποτελεί το ορατό σύμβολο της ισότητας και της ενότητας των Μεγάλων Διδασκάλων, οι οποίοι δίδαξαν με τον άγιο βίο τους το Ευαγγέλιο του Χριστού. Είναι εκείνοι, οι οποίοι εξ’ αιτίας της ταπεινώσεώς τους μπροστά στην αλήθεια, έχουν λάβει το χάρισμα να εκφράζουν την καθολική συνείδηση της Εκκλησίας και ότι διδάσκουν δεν είναι απλώς δική τους σκέψη ή προσωπική τους πεποίθηση, αλλά είναι επιπλέον η ίδια η μαρτυρία της Εκκλησίας, γιατί μιλούν από το βάθος της καθολικής της πληρότητας.

Περί τις αρχές του 14ου αιώνα μ.Χ. ανεγέρθη ναός των Τριών Ιεραρχών κοντά στην Αγία Σοφία Κωνσταντινούπολης, δίπλα σχεδόν στη μονή της Παναχράντου.

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΕΓΙΣΤΟΙ ΦΩΣΤΗΡΕΣ ΤΗΣ ΤΡΙΣΗΛΙΟΥ ΘΕΟΤΗΤΟΣ!


ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ


Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2017

Ο ΙΕΡΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ!


ΨΑΛΜΟΣ 118: ΠΑΡΟΙΚΟΣ ΕΓΩ ΕΙΜΙ ΕΝ ΤΗ ΓΗ!

ΨΑΛΜΟΣ 118- ΠΑΡΟΙΚΟΣ ΕΓΩ ΕΙΜΙ ΕΝ ΤΗ ΓΗ! 

᾿Αλληλούϊα.

 Μακάριοι οἱ ἄμωμοι ἐν ὁδῷ οἱ πορευόμενοι ἐν νόμῳ Κυρίου. 2 μακάριοι οἱ ἐξερευνῶντες τὰ μαρτύρια αὐτοῦ· ἐν ὅλῃ καρδίᾳ ἐκζητήσουσιν αὐτόν. 3 οὐ γὰρ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ ἐπορεύθησαν. 4 σὺ ἐνετείλω τὰς ἐντολάς σου τοῦ φυλάξασθαι σφόδρα. 5 ὄφελον κατευθυνθείησαν αἱ ὁδοί μου τοῦ φυλάξασθαι τὰ δικαιώματά σου. 6 τότε οὐ μὴ αἰσχυνθῶ ἐν τῷ με ἐπιβλέπειν ἐπὶ πάσας τὰς ἐντολάς σου. 7 ἐξομολογήσομαί σοι ἐν εὐθύτητι καρδίας ἐν τῷ μεμαθηκέναι με τὰ κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου. 8 τὰ δικαιώματά σου φυλάξω· μή με ἐγκαταλίπῃς ἕως σφόδρα. 9 ᾿Εν τίνι κατορθώσει νεώτερος τὴν ὁδὸν αὐτοῦ; ἐν τῷ φυλάξασθαι τοὺς λόγους σου. 10 ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου ἐξεζήτησά σε· μὴ ἀπώσῃ με ἀπὸ τῶν ἐντολῶν σου. 11 ἐν τῇ καρδίᾳ μου ἔκρυψα τὰ λόγιά σου, ὅπως ἂν μὴ ἁμάρτω σοι. 12 εὐλογητὸς εἶ, Κύριε· δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου. 13 ἐν τοῖς χείλεσί μου ἐξήγγειλα πάντα τὰ κρίματα τοῦ στόματός σου. 14 ἐν τῇ ὁδῷ τῶν μαρτυρίων σου ἐτέρφθην ὡς ἐπὶ παντὶ πλούτῳ. 15 ἐν ταῖς ἐντολαῖς σου ἀδολεσχήσω καὶ κατανοήσω τὰς ὁδούς σου. 16 ἐν τοῖς δικαιώμασί σου μελετήσω, οὐκ ἐπιλήσομαι τῶν λόγων σου. 17 ᾿Ανταπόδος τῷ δούλῳ σου· ζήσομαι καὶ φυλάξω τοὺς λόγους σου. 18 ἀποκάλυψον τοὺς ὀφθαλμούς μου, καὶ κατανοήσω τὰ θαυμάσια ἐκ τοῦ νόμου σου. 19 πάροικος ἐγώ εἰμι ἐν τῇ γῇ· μὴ ἀποκρύψῃς ἀπ᾿ ἐμοῦ τὰς ἐντολάς σου. 20 ἐπεπόθησεν ἡ ψυχή μου τοῦ ἐπιθυμῆσαι τὰ κρίματά σου ἐν παντὶ καιρῷ. 21 ἐπετίμησας ὑπερηφάνοις· ἐπικατάρατοι οἱ ἐκκλίνοντες ἀπὸ τῶν ἐντολῶν σου. 22 περίελε ἀπ᾿ ἐμοῦ ὄνειδος καὶ ἐξουδένωσιν, ὅτι τὰ μαρτύριά σου ἐξεζήτησα. 23 καὶ γὰρ ἐκάθισαν ἄρχοντες καὶ κατ᾿ ἐμοῦ κατελάλουν, ὁ δὲ δοῦλός σου ἠδολέσχει ἐν τοῖς δικαιώμασί σου. 24 καὶ γὰρ τὰ μαρτύριά σου μελέτη μού ἐστι, καὶ αἱ συμβουλίαι μου τὰ δικαιώματά σου. 25 ᾿Εκολλήθη τῷ ἐδάφει ἡ ψυχή μου· ζῆσόν με κατὰ τὸν λόγον σου. 26 τὰς ὁδούς μου ἐξήγγειλα, καὶ ἐπήκουσάς μου· δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου. 27 ὁδὸν δικαιωμάτων σου συνέτισόν με, καὶ ἀδολεσχήσω ἐν τοῖς θαυμασίοις σου. 28 ἐνύσταξεν ἡ ψυχή μου ἀπὸ ἀκηδίας· βεβαίωσόν με ἐν τοῖς λόγοις σου. 29 ὁδὸν ἀδικίας ἀπόστησον ἀπ᾿ ἐμοῦ καὶ τῷ νόμῳ σου ἐλέησόν με. 30 ὁδὸν ἀληθείας ᾑρετισάμην καὶ τὰ κρίματά σου οὐκ ἐπελαθόμην. 31 ἐκολλήθην τοῖς μαρτυρίοις σου, Κύριε· μή με καταισχύνῃς. 32 ὁδὸν ἐντολῶν σου ἔδραμον, ὅταν ἐπλάτυνας τὴν καρδίαν μου. 33 Νομοθέτησόν με, Κύριε, τὴν ὁδὸν τῶν δικαιωμάτων σου, καὶ ἐκζητήσω αὐτὴν διαπαντός. 34 συνέτισόν με, καὶ ἐξερευνήσω τὸν νόμον σου καὶ φυλάξω αὐτὸν ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου. 35 ὁδήγησόν με ἐν τῇ τρίβῳ τῶν ἐντολῶν σου, ὅτι αὐτὴν ἠθέλησα. 36 κλῖνον τὴν καρδίαν μου εἰς τὰ μαρτύριά σου καὶ μὴ εἰς πλεονεξίαν. 37 ἀπόστρεψον τοὺς ὀφθαλμούς μου τοῦ μὴ ἰδεῖν ματαιότητα, ἐν τῇ ὁδῷ σου ζῆσόν με. 38 στῆσον τῷ δούλῳ σου τὸ λόγιόν σου εἰς τὸν φόβον σου. 39 περίελε τὸν ὀνειδισμόν μου, ὃν ὑπώπτευσα· ὅτι τὰ κρίματά σου χρηστά. 40 ἰδοὺ ἐπεθύμησα τὰς ἐντολάς σου· ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ζῆσόν με. 41 Καὶ ἔλθοι ἐπ᾿ ἐμὲ τὸ ἔλεός σου, Κύριε, τὸ σωτήριόν σου κατὰ τὸν λόγον σου. 42 καὶ ἀποκριθήσομαι τοῖς ὀνειδίζουσί μοι λόγον, ὅτι ἤλπισα ἐπὶ τοῖς λόγοις σου. 43 καὶ μὴ περιέλῃς ἐκ τοῦ στόματός μου λόγον ἀληθείας ἕως σφόδρα, ὅτι ἐπὶ τοῖς κρίμασί σου ἐπήλπισα. 44 καὶ φυλάξω τὸν νόμον σου διαπαντός, εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος. 45 καὶ ἐπορευόμην ἐν πλατυσμῷ, ὅτι τὰς ἐντολάς σου ἐξεζήτησα. 46 καὶ ἐλάλουν ἐν τοῖς μαρτυρίοις σου ἐναντίον βασιλέων καὶ οὐκ ᾐσχυνόμην. 47 καὶ ἐμελέτων ἐν ταῖς ἐντολαῖς σου, ἃς ἠγάπησα σφόδρα. 48 καὶ ἦρα τὰς χεῖράς μου πρὸς τὰς ἐντολάς σου ἃς ἠγάπησα, καὶ ἠδολέσχουν ἐν τοῖς δικαιώμασί σου. 49 Μνήσθητι τῶν λόγων σου τῷ δούλῳ σου, ὧν ἐπήλπισάς με. 50 αὕτη με παρεκάλεσεν ἐν τῇ ταπεινώσει μου, ὅτι τὸ λόγιόν σου ἔζησέ με. 51 ὑπερήφανοι παρηνόμουν ἕως σφόδρα, ἀπὸ δὲ τοῦ νόμου σου οὐκ ἐξέκλινα. 52 ἐμνήσθην τῶν κριμάτων σου ἀπ᾿ αἰῶνος, Κύριε, καὶ παρεκλήθην. 53 ἀθυμία κατέσχε με ἀπὸ ἁμαρτωλῶν τῶν ἐγκαταλιμπανόντων τὸν νόμον σου. 54 ψαλτὰ ἦσάν μοι τὰ δικαιώματά σου ἐν τόπῳ παροικίας μου. 55 ἐμνήσθην ἐν νυκτὶ τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, καὶ ἐφύλαξα τὸν νόμον σου. 56 αὕτη ἐγενήθη μοι, ὅτι τὰ δικαιώματά σου ἐξεζήτησα. 57 Μερίς μου εἶ, Κύριε, εἶπα τοῦ φυλάξασθαι τὸν νόμον σου. 58 ἐδεήθην τοῦ προσώπου σου ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου· ἐλέησόν με κατὰ τὸ λόγιόν σου. 59 διελογισάμην τὰς ὁδούς σου καὶ ἐπέστρεψα τοὺς πόδας μου εἰς τὰ μαρτύριά σου. 60 ἡτοιμάσθην καὶ οὐκ ἐταράχθην τοῦ φυλάξασθαι τὰς ἐντολάς σου. 61 σχοινία ἁμαρτωλῶν περιεπλάκησάν μοι, καὶ τοῦ νόμου σου οὐκ ἐπελαθόμην. 62 μεσονύκτιον ἐξηγειρόμην τοῦ ἐξομολογεῖσθαί σοι ἐπὶ τὰ κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου. 63 μέτοχος ἐγώ εἰμι πάντων τῶν φοβουμένων σε καὶ τῶν φυλασσόντων τὰς ἐντολάς σου. 64 τοῦ ἐλέους σου, Κύριε, πλήρης ἡ γῆ· τὰ δικαιώματά σου δίδαξόν με. 65 Χρηστότητα ἐποίησας μετὰ τοῦ δούλου σου, Κύριε, κατὰ τὸν λόγον σου. 66 χρηστότητα καὶ παιδείαν καὶ γνῶσιν δίδαξόν με, ὅτι ταῖς ἐντολαῖς σου ἐπίστευσα. 67 πρὸ τοῦ με ταπεινωθῆναι ἐγὼ ἐπλημμέλησα, διὰ τοῦτο τὸ λόγιόν σου ἐφύλαξα. 68 χρηστὸς εἶ σύ, Κύριε, καὶ ἐν τῇ χρηστότητί σου δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου. 69 ἐπληθύνθη ἐπ᾿ ἐμὲ ἀδικία ὑπερηφάνων, ἐγὼ δὲ ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου ἐξερευνήσω τὰς ἐντολάς σου. 70 ἐτυρώθη ὡς γάλα ἡ καρδία αὐτῶν, ἐγὼ δὲ τὸν νόμον σου ἐμελέτησα. 71 ἀγαθόν μοι ὅτι ἐταπείνωσάς με, ὅπως ἂν μάθω τὰ δικαιώματά σου. 72 ἀγαθός μοι ὁ νόμος τοῦ στόματός σου ὑπὲρ χιλιάδας χρυσίου καὶ ἀργυρίου. 73 Αἱ χεῖρές σου ἐποίησάν με καὶ ἔπλασάν με· συνέτισόν με καὶ μαθήσομαι τὰς ἐντολάς σου. 74 οἱ φοβούμενοί σε ὄψονταί με καὶ εὐφρανθήσονται, ὅτι εἰς τοὺς λόγους σου ἐπήλπισα. 75 ἔγνων, Κύριε, ὅτι δικαιοσύνη τὰ κρίματά σου, καὶ ἀληθείᾳ ἐταπείνωσάς με. 76 γενηθήτω δὴ τὸ ἔλεός σου τοῦ παρακαλέσαι με κατὰ τὸ λόγιόν σου τῷ δούλῳ σου. 77 ἐλθέτωσάν μοι οἱ οἰκτιρμοί σου, καὶ ζήσομαι, ὅτι ὁ νόμος σου μελέτη μού ἐστιν. 78 αἰσχυνθήτωσαν ὑπερήφανοι, ὅτι ἀδίκως ἠνόμησαν εἰς ἐμέ· ἐγὼ δὲ ἀδολεσχήσω ἐν ταῖς ἐντολαῖς σου. 79 ἐπιστρεψάτωσάν με οἱ φοβούμενοί σε καὶ οἱ γινώσκοντες τὰ μαρτύριά σου. 80 γενηθήτω ἡ καρδία μου ἄμωμος ἐν τοῖς δικαιώμασί σου, ὅπως ἂν μὴ αἰσχυνθῶ. 81 ᾿Εκλείπει εἰς τὸ σωτήριόν σου ἡ ψυχή μου, εἰς τοὺς λόγους σου ἐπήλπισα. 82 ἐξέλιπον οἱ ὀφθαλμοί μου εἰς τὸ λόγιόν σου λέγοντες· πότε παρακαλέσεις με; 83 ὅτι ἐγενήθην ὡς ἀσκὸς ἐν πάχνῃ· τὰ δικαιώματά σου οὐκ ἐπελαθόμην. 84 πόσαι εἰσὶν αἱ ἡμέραι τοῦ δούλου σου; πότε ποιήσεις μοι ἐκ τῶν καταδιωκόντων με κρίσιν; 85 διηγήσαντό μοι παράνομοι ἀδολεσχίας, ἀλλ᾿ οὐχ ὡς ὁ νόμος σου, Κύριε. 86 πᾶσαι αἱ ἐντολαί σου ἀλήθεια· ἀδίκως κατεδίωξάν με, βοήθησόν μοι. 87 παρὰ βραχὺ συνετέλεσάν με ἐν τῇ γῇ, ἐγὼ δὲ οὐκ ἐγκατέλιπον τὰς ἐντολάς σου. 88 κατὰ τὸ ἔλεός σου ζῆσόν με, καὶ φυλάξω τὰ μαρτύρια τοῦ στόματός σου. 89 Εἰς τὸν αἰῶνα, Κύριε, ὁ λόγος σου διαμένει ἐν τῷ οὐρανῷ. 90 εἰς γενεὰν καὶ γενεὰν ἡ ἀλήθειά σου· ἐθεμελίωσας τὴν γῆν καὶ διαμένει. 91 τῇ διατάξει σου διαμένει ἡμέρα, ὅτι τὰ σύμπαντα δοῦλα σά. 92 εἰ μὴ ὅτι ὁ νόμος σου μελέτη μού ἐστι, τότε ἂν ἀπωλόμην ἐν τῇ ταπεινώσει μου. 93 εἰς τὸν αἰῶνα οὐ μὴ ἐπιλάθωμαι τῶν δικαιωμάτων σου, ὅτι ἐν αὐτοῖς ἔζησάς με. 94 σός εἰμι ἐγώ, σῶσόν με, ὅτι τὰ δικαιώματά σου ἐξεζήτησα. 95 ἐμὲ ὑπέμειναν ἁμαρτωλοὶ τοῦ ἀπολέσαι με· τὰ μαρτύριά σου συνῆκα. 96 πάσης συντελείας εἶδον πέρας· πλατεῖα ἡ ἐντολή σου σφόδρα. 97 ῾Ως ἠγάπησα τὸν νόμον σου, Κύριε· ὅλην τὴν ἡμέραν μελέτη μού ἐστιν. 98 ὑπὲρ τοὺς ἐχθρούς μου ἐσόφισάς με τὴν ἐντολήν σου, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα ἐμή ἐστιν. 99 ὑπὲρ πάντας τοὺς διδάσκοντάς με συνῆκα, ὅτι τὰ μαρτύριά σου μελέτη μού ἐστιν. 100 ὑπὲρ πρεσβυτέρους συνῆκα, ὅτι τὰς ἐντολάς σου ἐξεζήτησα. 101 ἐκ πάσης ὁδοῦ πονηρᾶς ἐκώλυσα τοὺς πόδας μου, ὅπως ἂν φυλάξω τοὺς λόγους σου. 102 ἀπὸ τῶν κριμάτων σου οὐκ ἐξέκλινα, ὅτι σὺ ἐνομοθέτησάς με. 103 ὡς γλυκέα τῷ λάρυγγί μου τὰ λόγιά σου, ὑπὲρ μέλι τῷ στόματί μου. 104 ἀπὸ τῶν ἐντολῶν σου συνῆκα· διὰ τοῦτο ἐμίσησα πᾶσαν ὁδὸν ἀδικίας. 105 Λύχνος τοῖς ποσί μου ὁ νόμος σου καὶ φῶς ταῖς τρίβοις μου. 106 ὤμοσα καὶ ἔστησα τοῦ φυλάξασθαι τὰ κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου. 107 ἐταπεινώθην ἕως σφόδρα· Κύριε, ζῆσόν με κατὰ τὸν λόγον σου. 108 τὰ ἑκούσια τοῦ στόματός μου εὐδόκησον δή, Κύριε, καὶ τὰ κρίματά σου δίδαξόν με. 109 ἡ ψυχή μου ἐν ταῖς χερσί σου διαπαντός, καὶ τοῦ νόμου σου οὐκ ἐπελαθόμην. 110 ἔθεντο ἁμαρτωλοὶ παγίδα μοι, καὶ ἐκ τῶν ἐντολῶν σου οὐκ ἐπλανήθην. 111 ἐκληρονόμησα τὰ μαρτύριά σου εἰς τὸν αἰῶνα, ὅτι ἀγαλλίαμα τῆς καρδίας μού εἰσιν. 112 ἔκλινα τὴν καρδίαν μου τοῦ ποιῆσαι τὰ δικαιώματά σου εἰς τὸν αἰῶνα δι᾿ ἀντάμειψιν. 113 Παρανόμους ἐμίσησα, τὸν δὲ νόμον σου ἠγάπησα. 114 βοηθός μου, καὶ ἀντιλήπτωρ μου εἶ σύ· εἰς τοὺς λόγους σου ἐπήλπισα. 115 ἐκκλίνατε ἀπ᾿ ἐμοῦ, πονηρευόμενοι, καὶ ἐξερευνήσω τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ μου.116 ἀντιλαβοῦ μου κατὰ τὸ λόγιόν σου, καὶ ζῆσόν με, καὶ μὴ καταισχύνῃς με ἀπὸ τῆς προσδοκίας μου. 117 βοήθησόν μοι, καὶ σωθήσομαι καὶ μελετήσω ἐν τοῖς δικαιώμασί σου διαπαντός. 118 ἐξουδένωσας πάντας τοὺς ἀποστατοῦντας ἀπὸ τῶν δικαιωμάτων σου, ὅτι ἄδικον τὸ ἐνθύμημα αὐτῶν. 119 παραβαίνοντας ἐλογισάμην πάντας τοὺς ἁμαρτωλοὺς τῆς γῆς· διὰ τοῦτο ἠγάπησα τὰ μαρτύριά σου. 120 καθήλωσον ἐκ τοῦ φόβου σου τὰς σάρκας μου· ἀπὸ γὰρ τῶν κριμάτων σου ἐφοβήθην. 121 ᾿Εποίησα κρῖμα καὶ δικαιοσύνην· μὴ παραδῷς με τοῖς ἀδικοῦσί με. 122 ἔκδεξαι τὸν δοῦλόν σου εἰς ἀγαθόν· μὴ συκοφαντησάτωσάν με ὑπερήφανοι. 123 οἱ ὀφθαλμοί μου ἐξέλιπον εἰς τὸ σωτήριόν σου καὶ εἰς τὸ λόγιον τῆς δικαιοσύνης σου. 124 ποίησον μετὰ τοῦ δούλου σου κατὰ τὸ ἔλεός σου καὶ τὰ δικαιώματά σου δίδαξόν με. 125 δοῦλός σού εἰμι ἐγώ· συνέτισόν με, καὶ γνώσομαι τὰ μαρτύριά σου. 126 καιρὸς τοῦ ποιῆσαι τῷ Κυρίῳ· διεσκέδασαν τὸν νόμον σου. 127 διὰ τοῦτο ἠγάπησα τὰς ἐντολάς σου ὑπὲρ χρυσίον καὶ τοπάζιον. 128 διὰ τοῦτο πρὸς πάσας τὰς ἐντολάς σου κατωρθούμην, πᾶσαν ὁδὸν ἄδικον ἐμίσησα. 129 Θαυμαστὰ τὰ μαρτύριά σου· διὰ τοῦτο ἐξηρεύνησεν αὐτὰ ἡ ψυχή μου. 130 ἡ δήλωσις τῶν λόγων σου φωτιεῖ καὶ συνετιεῖ νηπίους. 131 τὸ στόμα μου ἤνοιξα καὶ εἵλκυσα πνεῦμα, ὅτι τὰς ἐντολάς σου ἐπεπόθουν. 132 ᾿Επίβλεψον ἐπ᾿ ἐμὲ καὶ ἐλέησόν με κατὰ τὸ κρίμα τῶν ἀγαπώντων τὸ ὄνομά σου. 133 τὰ διαβήματά μου κατεύθυνον κατὰ τὸ λόγιόν σου, καὶ μὴ κατακυριευσάτω μου πᾶσα ἀνομία. 134 λύτρωσαί με ἀπὸ συκοφαντίας ἀνθρώπων, καὶ φυλάξω τὰς ἐντολάς σου. 135 τὸ πρόσωπόν σου ἐπίφανον ἐπὶ τὸν δοῦλόν σου καὶ δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου. 136 διεξόδους ὑδάτων κατέδυσαν οἱ ὀφθαλμοί μου, ἐπεὶ οὐκ ἐφύλαξα τὸν νόμον σου. 137 Δίκαιος εἶ, Κύριε, καὶ εὐθεῖαι αἱ κρίσεις σου. 138 ἐνετείλω δικαιοσύνην τὰ μαρτύριά σου καὶ ἀλήθειαν σφόδρα. 139 ἐξέτηξέ με ὁ ζῆλός σου, ὅτι ἐπελάθοντο τῶν λόγων σου οἱ ἐχθροί μου. 140 πεπυρωμένον τὸ λόγιόν σου σφόδρα, καὶ ὁ δοῦλός σου ἠγάπησεν αὐτό. 141 νεώτερος ἐγώ εἰμι καὶ ἐξουδενωμένος· τὰ δικαιώματά σου οὐκ ἐπελαθόμην. 142 ἡ δικαιοσύνη σου δικαιοσύνη εἰς τὸν αἰῶνα, καὶ ὁ νόμος σου ἀλήθεια. 143 θλίψεις καὶ ἀνάγκαι εὕροσάν με· αἱ ἐντολαί σου μελέτη μου. 144 δικαιοσύνη τὰ μαρτύριά σου εἰς τὸν αἰῶνα· συνέτισόν με, καὶ ζήσομαι. 145 ᾿Εκέκραξα ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου· ἐπάκουσόν μου, Κύριε, τὰ δικαιώματά σου ἐκζητήσω. 146 ἐκέκραξά σοι· σῶσόν με, καὶ φυλάξω τὰ μαρτύριά σου. 147 προέφθασα ἐν ἀωρίᾳ καὶ ἐκέκραξα, εἰς τοὺς λόγους σου ἐπήλπισα. 148 προέφθασαν οἱ ὀφθαλμοί μου πρὸς ὄρθρον τοῦ μελετᾶν τὰ λόγιά σου. 149 τῆς φωνῆς μου ἄκουσον, Κύριε, κατὰ τὸ ἔλεός σου, κατὰ τὸ κρῖμά σου ζῆσόν με. 150 προσήγγισαν οἱ καταδιώκοντές με ἀνομίᾳ, ἀπὸ δὲ τοῦ νόμου σου ἐμακρύνθησαν. 151 ἐγγὺς εἶ, Κύριε, καὶ πᾶσαι αἱ ὁδοί σου ἀλήθεια. 152 κατ᾿ ἀρχὰς ἔγνων ἐκ τῶν μαρτυρίων σου, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα ἐθεμελίωσας αὐτά. 153 ῎Ιδε τὴν ταπείνωσίν μου καὶ ἐξελοῦ με, ὅτι τοῦ νόμου σου οὐκ ἐπελαθόμην. 154 κρῖνον τὴν κρίσιν μου καὶ λύτρωσαί με· διὰ τὸν λόγον σου ζῆσόν με. 155 μακρὰν ἀπὸ ἁμαρτωλῶν σωτηρία, ὅτι τὰ δικαιώματά σου οὐκ ἐξεζήτησαν. 156 οἱ οἰκτιρμοί σου πολλοί, Κύριε· κατὰ τὸ κρῖμά σου ζῆσόν με. 157 πολλοὶ οἱ ἐκδιώκοντές με καὶ θλίβοντές με· ἐκ τῶν μαρτυρίων σου οὐκ ἐξέκλινα. 158 εἶδον ἀσυνετοῦντας καὶ ἐξετηκόμην, ὅτι τὰ λόγιά σου οὐκ ἐφυλάξαντο. 159 ἴδε, ὅτι τὰς ἐντολάς σου ἠγάπησα· Κύριε, ἐν τῷ ἐλέει σου ζῆσόν με. 160 ἀρχὴ τῶν λόγων σου ἀλήθεια, καὶ εἰς τὸν αἰῶνα πάντα τὰ κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου. 161 ῎Αρχοντες κατεδίωξάν με δωρεάν, καὶ ἀπὸ τῶν λόγων σου ἐδειλίασεν ἡ καρδία μου. 162 ἀγαλλιάσομαι ἐγὼ ἐπὶ τὰ λόγιά σου ὡς ὁ εὑρίσκων σκῦλα πολλά. 163 ἀδικίαν ἐμίσησα καὶ ἐβδελυξάμην, τὸν δὲ νόμον σου ἠγάπησα. 164 ἑπτάκις τῆς ἡμέρας ᾔνεσά σε ἐπὶ τὰ κρίματα τῆς δικαιοσύνης σου. 165 εἰρήνη πολλὴ τοῖς ἀγαπῶσι τὸν νόμον σου, καὶ οὐκ ἔστιν αὐτοῖς σκάνδαλον. 166 προσεδόκων τὸ σωτήριόν σου, Κύριε, καὶ τὰς ἐντολάς σου ἠγάπησα. 167 ἐφύλαξεν ἡ ψυχή μου τὰ μαρτύριά σου καὶ ἠγάπησεν αὐτὰ σφόδρα. 168 ἐφύλαξα τὰς ἐντολάς σου καὶ τὰ μαρτύριά σου, ὅτι πᾶσαι αἱ ὁδοί μου ἐναντίον σου, Κύριε. 169 ᾿Εγγισάτω ἡ δέησίς μου ἐνώπιόν σου, Κύριε· κατὰ τὸ λόγιόν σου συνέτισόν με. 170 εἰσέλθοι τὸ ἀξίωμά μου ἐνώπιόν σου, Κύριε· κατὰ τὸ λόγιόν σου ῥῦσαί με. 171 ἐξερεύξαιντο τὰ χείλη μου ὕμνον, ὅταν διδάξῃς με τὰ δικαιώματά σου. 172 φθέγξαιτο ἡ γλῶσσά μου τὰ λόγιά σου, ὅτι πᾶσαι αἱ ἐντολαί σου δικαιοσύνη. 173 γενέσθω ἡ χείρ σου τοῦ σῶσαί με, ὅτι τὰς ἐντολάς σου ᾑρετισάμην. 174 ἐπεπόθησα τὸ σωτήριόν σου, Κύριε, καὶ ὁ νόμος σου μελέτη μού ἐστι. 175 ζήσεται ἡ ψυχή μου καὶ αἰνέσει σε, καὶ τὰ κρίματά σου βοηθήσει μοι. 176 ἐπλανήθην ὡς πρόβατον ἀπολωλός· ζήτησον τὸν δοῦλόν σου, ὅτι τὰς ἐντολάς σου οὐκ ἐπελαθόμην.

ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ: Η ΖΩΗ ΑΝΕΥ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς: Η ζωή άνευ του Χριστού, ο θάνατος άνευ του Χριστού, η αλήθεια άνευ του Χριστού, ο ήλιος άνευ του Χριστού και τα σύμπαντα χωρίς Αυτόν, όλα είναι τρομερά ανοησία, ανυπόφορον μαρτυρίον, σισύφειον βάσανον, κόλασις!

Δεν θέλω ούτε τη ζωήν, ούτε τον θάνατο άνευ Σου, Γλυκύτατε Κύριε! Δεν θέλω ούτε την αλήθειαν, ούτε την δικαιοσύνην, ούτε τον παράδεισον, ούτε την αιωνιότητα. Όχι, όχι! Εσένα μόνον θέλω, Εσύ μόνο να είσαι εις όλα, εν πάσι και υπεράνω όλων!… Η αλήθεια, εάν δεν είναι ο Χριστός, δεν μου χρειάζεται, είναι μόνο μια κόλασις.

Π. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΡΟΟΥΖ: ΕΑΝ ΔΕΝ ΒΡΕΙΣ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗ ΖΩΗ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΒΡΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ!


π. Σεραφείμ Ρόουζ: Εάν δεν βρεις τον Χριστό σε αυτήν τη ζωή, δεν θα Τον βρεις στην άλλη!

Με το να "βρεις τον Χριστό" σε αυτήν τη ζωή είναι, πώς κάποιος πρέπει πρώτα να εστιάζει στον Χριστό διαρκώς, ημέρα και νύχτα. Αυτό δεν αποτελεί μία συνήθεια προσευχής, όπως κάνει κάποιος στις εικόνες όταν βάζει το καπέλο του για να βγει από την πόρτα. Μάλλον, πρόκειται για την περίπτωση πού κάποιος έχει στον νου του τον Χριστό όλη την ημέρα, σε κάθε περίσταση, σε κάθε ευκαιρία - να υψώνει κάποιος την καρδιά και τον νου του σε Αυτόν.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ: ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΒΑΔΙΖΕΤΕ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ!

Προσέχετε πως ακριβώς βαδίζετε στη ζωή σας. Μη ζείτε απερίσκεπτα αλλά με σοφία, κάνοντας καλή χρήση όλου του καιρού που έχετε, γιατί οι μέρες είναι πονηρές. (Προς Εφεσίους 5,15-16)

ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΑΣΚΗΤΗΣ: ΝΑ ΠΑΡΑΚΑΛΕΙΣ ΤΟ ΘΕΟ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΟΥ!

Όσιος Μάρκος ο Ασκητής: Να παρακαλείς το Θεό να ανοίξει τα μάτια της ψυχής σου, για να δεις την ωφέλεια της προσευχής και της μελέτης εκείνης που εφαρμόζεται στην πράξη.

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ: ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ, ΕΜΠΙΣΤΕΥΣΟΥ ΜΕ!


Σταμάτα να ανησυχείς, εμπιστεύσου με! Δεν αρκεί μόνο η πίστη. Πρέπει και να με εμπιστεύεσαι! (Ματθ. 6,25-34)

Ο ΘΕΟΣ ΕΧΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ!

Ο Θεός έχει τα πάντα για σένα. Το κλειδί για κάθε πρόβλημα. Το φως για κάθε σκια. Την ανακούφιση για κάθε θλίψη. Και το σχέδιο λύση για κάθε αύριο. 

ΕΓΩ ΕΙΜΙ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!

ΕΓΩ ΕΙΜΙ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
(Ιωάννης 9,12) 

12 Πάλιν οὖν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς ἐλάλησε λέγων· ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ’ ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς. 

12 Πάλι δέ ο Ιησούς μίλησε σ΄ αυτούς λέγοντας: «Εγώ είμαι τό φώς του κόσμου. Όποιος ακολουθεί εμένα, δέν θά περιπατήση στό σκοτάδι, αλλά θά έχη τό ζωντανό φώς». 

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2017

ΚΑΤΑΞΙΩΣΟΝ ΚΥΡΙΕ ΕΝ ΤΗ ΗΜΕΡΑ ΤΑΥΤΗ!

Καταξίωσον, Κύριε, εν τη ημέρα ταύτη αναμαρτήτους φυλαχθήναι ημάς.

ΟΤΑΝ ΓΥΡΩ ΣΟΥ ΟΛΑ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΧΑΜΕΝΑ, Η ΕΛΠΙΔΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΣΩΣΕΙ!

Όταν γύρω σου όλα φαίνονται χαμένα η ελπίδα μπορεί να σε σώσει.

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ: ΑΝ Ο ΘΕΟΣ ΣΟΥ ΕΔΩΣΕ ΣΚΗΠΤΡΟ!


Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: Αν ο Θεός σου έδωσε σκήπτρο, σου το έδωσε για να απονέμεις παντού δικαιοσύνη. Δεν κατάλαβες ακόμη ότι χώμα και στάχτη, χόρτος και σκόνη, σκιά και καπνός είναι ο άνθρωπος, ακόμα κι αν είναι ισχυρός άρχοντας;

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΞΙΜΟΒΙΤΣ: ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ!


Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς: Οι άνθρωποι που έχουν τους ίδιους στόχους και αγωνίζονται για την κατάκτηση του ιδίου πράγματος έχουν ενότητα ψυχής και δεν αισθάνονται την απόσταση του χωρισμού, η απόσταση δεν μπορεί να γίνει εμπόδιο στην πνευματική ενότητα των ανθρώπων σε μία ψυχή.

ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΝΑ ΛΕΣ ΣΤΟ ΘΕΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

Μην ξεχνάς να λες στο Θεό "ευχαριστώ", κάθε βράδυ πριν κοιμηθείς και το πρωΐ μόλις ξυπνήσεις, γιατί απλά η κάθε σου μέρα είναι ένα δώρο από Εκείνον για εσένα!

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΥΪΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΑΣ!

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν μας!

ΜΕ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΒΟΗΘΟ!

Με το Χριστό βοηθό τι να φοβηθώ;

ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ: ΚΑΘΕ ΚΑΛΟ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΤΗΝ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ!


Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ: Κάθε καλό που γίνεται για την αγάπη του Χριστού μας δίνει την Χάρη του Αγίου Πνεύματος!

ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΑΡΕΤΟΣ Ο ΕΛΕΗΜΩΝ: ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΙ ΕΛΕΗΜΟΝΕΣ!

Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται (Ματθ. 5,7)

ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΣΥΡΟΣ- ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟ

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος πλ. δ’.
Ταῖς τῶν δακρύων σου ῥοαῖς, τῆς ἐρήμου τό ἄγονον ἐγεώργησας· καί τοῖς ἐκ βάθους στεναγμοῖς, εἰς ἑκατόν τούς πόνους ἐκαρποφόρησας· καί γέγονας φωστήρ τῇ οἰκουμένῃ, λάμπων τοῖς θαύμασιν, Ἐφραίμ Πατήρ ἡμῶν ὅσιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ!


Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2017

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΟΔΗΓΗΣΕΙ!

Ο Χριστός θέλει να μας οδηγήσει... Ας τον εμπιστευτούμε!

ΠΙΣΤΕΥΩ, ΚΥΡΙΕ, ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΩ ΟΤΙ ΣΥ ΕΙ ΑΛΗΘΩΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, Ο ΥΪΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!


ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΛΗΨΕΩΣ

Εὐχὴ Ι´ (Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου)

Πιστεύω, Κύριε, καὶ ὁμολογῶ ὅτι σὺ εἶ ἀληθῶς ὁ Χριστός, ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, ὁ ἐλθὼν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι, ὦν πρῶτὸς εἰμι ἐγώ. Ἔτι πιστεύω ὅτι τοῦτο αὐτό ἐστι τὸ ἄχραντον Σῶμά σου καὶ τοῦτο αὐτό ἐστι τὸ τίμιον Αἷμά σου. Δέομαι οὖν σου· Ἐλέησόν με καὶ συγχώρησὸν μοι τὰ παραπτώματά μου, τὰ ἑκούσια καὶ τὰ ἀκούσια, τὰ ἐν λόγῳ, τὰ ἐν ἔργῳ, τὰ ἐν γνώσει καὶ ἀγνοίᾳ· καὶ ἀξίωσόν με ἀκατακρίτως μετασχεῖν τῶν ἀχράντων σου μυστηρίων, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ζωὴν αἰώνιον. Ἀμήν.

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ: ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΦΩΤΙΣΟΝ ΜΟΥ ΤΟ ΣΚΟΤΟΣ!


Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: Κύριε, Ιησού Χριστέ, φώτισόν μου το σκότος!

ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΑΣ!

Σε αυτόν τον κόσμο, τίποτα δεν είναι δικό μας, όσους τίτλους ιδιοκτησίας και αν έχουμε. Το μόνο πραγματικά δικό μας, είναι η ψυχή μας. Ας μην την χάσουμε.

ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΒΒΑΣ Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ: ΜΗΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΕΣΘΕ ΚΑΙ ΜΗ ΝΙΩΘΕΤΕ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ!

Στάρετς Σάββας ο Παρηγορητής: Μην απογοητεύεσθε και μη νιώθετε στενοχώρια για τη ζωή σας. Η ζωή είναι ανυπόφορη μόνο για τους δυσσεβείς , αλλά όποιος πιστεύει στον Ιησού Χριστό και ελπίζει σ’ Αυτόν, πρέπει να χαίρεται και να εκτιμά τη ζωή.

Η επίγεια ζωή μας είναι απαραίτητη σαν προετοιμασία για την αιώνια ζωή: για να δοξάσουμε εδώ τον Θεό, να ευεργετήσουμε τον πλησίον και να επιτύχουμε την Αιώνια Βασιλεία δια της στενής οδού που προστάσσει το Ευαγγέλιο.

Η ζωή δεν μας δόθηκε για επίγειες απολαύσεις. «Μακάριοι οι κλαίοντες νυν», όχι οι γελώντες. Η απελπισία, η νωθρότητα και η αμέλεια είναι οι τρεις γίγαντες με τους οποίους είναι δεμένο όλο το ανθρώπινο γένος.  

Από το βιβλίο: « ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΒΒΑΣ  Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ»

Β' ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ: ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΔΩΣΕ Ο ΘΕΟΣ!

Διότι το πνεύμα που μας έδωσε ο Θεός δεν είναι πνεύμα δειλίας, αλλά πνεύμα δύναμης και αγάπης και σωφροσύνης. (Β’ προς Τιμόθεον 1,7)

ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΕΟ ΝΑ ΜΑΣ ΠΗΓΑΙΝΕΙ, ΟΠΟΥ ΕΚΕΙΝΟΣ ΘΕΛΕΙ...

Ο Θεός είναι ο άνεμος, εμείς τα πανιά. Ας αφήσουμε το Θεό να μας πηγαίνει, όπου Εκείνος θέλει.

ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ: ΜΗΝ ΤΕΝΤΩΝΕΙΣ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΜΟΝΟ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ!


Άγιος Γρηγόριος Θεολόγος: Μη τεντώνεις τα χέρια σου στον ουρανό αλλά στα χέρια των φτωχών. Αν εκτείνεις τα χέρια σου στα χέρια των φτωχών έπιασες την κορυφή του ουρανού.

ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΑΡΙΖΟΝΑΣ: ΑΓΑΠΑΤΕ, ΥΠΟΜΕΝΕΤΕ... ΓΙΑ ΝΑ ΟΜΟΙΑΣΕΤΕ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ!


Γέρων Εφραίμ Αριζόνας: Αγαπάτε, υπομένετε, παραβλέπετε, μην θυμώνετε, μην εξάπτεσθε, αλληλοσυγχωρείτε, για να ομοιάσητε του Χριστού μας και αξιωθήτε να είσθε κοντά του εις την βασιλεία Του.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΔΥΟ ΦΙΛΟΙ!


Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Μια μέρα δύο φίλοι πήγαιναν βόλτα. Ο ένας είχε κουστούμι και ήταν καθαρός. Ο άλλος φορούσε παλιόρουχα και ήταν λερωμένος. Σε κάποιο σημείο συνάντησαν λάσπη. Τότε ο λερωμένος πήρε λάσπη και λέρωσε τον άλλο που ήταν καθαρός. Ο κακός άνθρωπος θέλει και οι ενάρετοι να γίνουν σαν κι αυτόν, δηλαδή κακοί. Γι’ αυτό να προσέχετε στη ζωή σας και να διαλέγετε ως φίλους σας τους ενάρετους.

ΟΣΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΑΝ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ΘΑ ΠΛΗΡΩΘΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ!


Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: Αν δουλεύεις στην αμαρτία θα πληρωθείς από το διάολο... Αν εργάζεσαι στην αρετή θα πληρωθείς από το Χριστό!